Εγώ νόμιζα ότι γενικά το metal αφορούσε μόνο τους έξυπνους και σκεπτόμενους. Ενίοτε και τους όμορφους.
1 Like
Πιστεύω πως η τέχνη δεν θα πρέπει να έχει τον ρόλο να δίνει απαντήσεις, αλλά να κάνει ερωτήσεις.
Τις απαντήσεις τις δίνει η πολιτική. Η μουσική πρέπει να προβληματισει, να αμφισβητήσει.
Το οποίο μήνυμα της μουσικής περνάει μέσα από τη συγκίνηση, όχι από την κυριολεκτική παράθεση πολιτικού λόγου.
Μπορεί να βρεις πολύ ωραίες ιδέες στο κεφάλαιο του Μαρξ ή σε ένα φυλλάδιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά προσπάθησε να τις κάνεις στίχους και θα δεις τι μαλακιάρα θα βγει. Btw υπάρχει τέτοια τέχνη, δεν ξέρω τι ακριβώς είναι, αλλά το ΚΚΕ παρήγαγε κάτι τέτοια τραγούδια παλιά (είχα ένα βινύλιο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ του πατέρα μου, που ήταν ουσιαστικά πολιτικές ομιλίες μελοποιημένες, μια αηδία).
Ενώ μέσω της μουσικής, θα πεις ένα “Πότε θα κάνει ξαστεριά” και η υπόθεση τελείωσε. Έχεις μεταφέρει χιλιάδες πράγματα με 4 λέξεις, που ουδεμία σχέση έχουν με πολιτική.
Αντίστοιχα μπορείς να διαβάσεις όσα άρθρα κριτικής για τον καπιταλισμό θέλεις, αλλά τίποτα να μην σε αγγίξει όπως το:
Run, rabbit run.
Dig that hole, forget the sun,
And when at last the work is done
Don’t sit down it’s time to dig another one.
Συνεπώς, φτάνοντας και στο Operation:Mindcrime, δεν νομίζω οι υποστηρικτές του να λέμε ότι είναι καμία πολιτική Βίβλος ή η εγκυκλοπαίδεια του σκεπτόμενου μεταλλά. Είναι όμως ένα έργο σοβαρό, με μια ιστορία κινηματογραφική που έχει στόχο να θίξει προβλήματα του δρόμου, με απλό και άμεσο τρόπο. Και εσύ μπορεί να θεωρείς δεδομένα τα Χ μηνύματα και απλοϊκά, την ίδια ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι ψηφίζουν Τραμπ, Χρυσές Αυγές, λένε Γερούν γερά και φοβούνται τους μαύρους και τους γκέι.
4 Likes
Η μουσική έχει σκοπό κυρίως να ψυχαγωγήσει. Αν μπορείς να περάσεις και κάποια μηνύματα μέσα από αυτήν, είναι άλλες φορές θεμιτό, άλλες όχι. Όταν μιλάμε για στρατευμένη τέχνη (μουσική στην περίπτωσή μας) και θεωρούνται “σκεπτόμενο metal” οι Queensryche, τότε οι Rage Against the Machine τι πρέπει να θεωρηθούν? Ή το “…and Justice for All” που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά…
Το βασικό στην περίπτωση του “Operation: Mindcrime” είναι ότι έχει πολύ καλή μουσική, η οποία συνοδεύτηκε με ωραίο σενάριο. Κατά τα άλλα, δεν έχει τόσο πολιτικό βάθος όσο λέγεται γενικά, το οποίο δεν είναι απαραίτητα ούτε κατακριτέο, ούτε μειώνει την αξία του δίσκου.
5 Likes
Δεν διαφωνώ ούτε σε έναν τόνο. 
. Ούτε εγώ πιστεύω ότι το βάθος του Operation είναι τίποτα δυσθεώρητο, αλλά νομίζω είναι μια χαρά σοβαρό και πετυχαίνει τον σκοπό της ψυχαγωγίας.
3 Likes
Ακριβώς όπως τα έγραψες.
Και συμφωνώ και με τον “Ακέφαλο”. Η μουσική (οι στίχοι κατά βάση) είναι εκεί για να σε παρακινήσει.
Τα έχουμε συζητήσει εκτενώς και στο “Μουσική & Ιδεολογία” topic.
Το Mindrcrime, όπως έγραψα στην προσωπική μου αξιολόγηση, έχει μόνο σε πρώτο βαθμό μία επαναστατική ανάγνωση. Σε δεύτερο βαθμό, αφορά τα lost causes και what if των ιστοριών των πρωταγωνιστών του (τουλάχιστον από τη δική μου οπτική).
Αυτή είναι η μαγεία, όμως, της Τέχνης και αυτό είναι που κάνει κι έναν καλλιτέχνη ευτυχισμένο. Να μιλήσεις μαζί του και να του αναλύσεις τα μηνύματα που σου έβγαλε το album. Ειδάλλως, αναφερόμαστε σε “προσηλυτισμό”.
Νομίζω ότι η ένστασή μας εν πολλοίς με το post του “Άτλαντα” ήταν ο εντελώς αφοριστικός χαρακτήρας του (edit: της μουσικής συμπεριλαμβανομένης).
2 Likes
Νομίζω το πρόβλημα δεν είναι ο αφοριστικος του χαρακτήρας αλλά το γεγονός ότι η άποψη του είναι αντίθετη με τη επικρατούσα άποψη του φόρουμ. Ίδια αντίδραση έχετε σε όλα όσα δεν σας ακολουθούν την δικιά σας λογική. Η αγωνία των μεταλλαδων ( ακόμα και προς τον ίδιο τους τον εαυτό) στα 80s και 90s να αποδείξουν ότι δεν είναι περιθώριο οδήγησε σε υπερβολές. Μια από αυτές είναι ότι ακολουθεί το operation για το concept και για το μέταλ του σκεπτόμενου μαλλια. Ποιο πολύ θα τα άκουγα όλα αυτά για το rage for order. Btw ο δίσκος γαμαει και θα γαμουσε το ίδιο αν το concept ήταν τελείως διαφορετικό.
2 Likes
Ε, απλά όχι.
Γι’ αυτόν το λόγο είναι η γλώσσα μας πλουσιοτάτη, όπως και πάμπολλοι οι τρόποι για να εκφράσει έκαστος την άποψή του.
Υπάρχει το “Θα μπορούσες να μου δώσεις το αλάτι, σε παρακαλώ;” και υπάρχει και το “Δώσε μου το αλάτι μη σε γ@μ#σ% ρε!”.
Υπάρχει το “δεν μ’ αρέσει το Mindcrime” και υπάρχει και το “…ΚΑΚΙΣΤΗ και λαϊκή μουσική να το συνοδεύει / είναι ΑΣΤΕΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ, πράγματα που ξέρει και θχειά μου η Μαρίτσα ΓΕΛΟΙΑ ΕΙΠΩΜΕΝΑ, είναι το μέταλ album που θα έβαζε ο ΛΑΚΗΣ ο ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ στην εκπομπή του.”.
Αυτά από κάποιον που έχει διαφωνήσει σε άλλα topic με πάρα πολλούς χρήστες κι έντονα μάλιστα. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θα τα “ρίξω” στην επικρατούσα και πλειοψηφική άποψη.
Τέλος, δεν είδα κανέναν χρήστη να γράφει για δίσκο του σκεπτόμενου μεταλλά κοκ. Το τι μπορεί να έχει γράψει το Hammer κατά καιρούς, απλά δεν αφορά κανέναν εδώ, ώστε να του “χρεωθεί”.
3 Likes
Όπως κάνεις κι εσύ δηλαδή όταν κάποιος λέει ότι του αρέσει o Deris πιο πολύ από τον Kiske ας πούμε;
1 Like
Mεταξύ μας τώρα, συμπλέουν οι διθύραμβοι του χαμερ, με τις εδώ αντιδράσεις.
Γενικά η στιχουργία είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο κομμάτι, όπου η μεταλ μουσική δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Υπάρχουν κάποια ποιοτικά πράγματα, υπάρχουν αρκετά μέτρια και τρομακτικά πολύ σαβούρα.
Απλά σε εμάς, που η μητρική μας είναι άλλη γλώσσα από αυτή που τραγουδιούνται, μπορούμε να τα κάνουμε πολύ πιο εύκολα γαργάρα.
edit: δηλαδή σκέφτομαι τον υπερκόμματο, το Rapture των Morbid Angel και να δίνω σημασία στα “Confront me unholy ones
Bastard saints scorn of the earth
I summon thee now poison me”
2 Likes
Γιατί το λες αυτό; Εγώ δεν το πιστεύω. Οι γνώσεις, η εμπειρία και το επίπεδο των χρηστών εδώ δεν νομίζω ότι εμπίπτουν στην περίοδο που κάποιοι εξ ημών δεν είχαμε “απογαλακτιστεί” από το περιοδικό. Άλλωστε, πόσοι το διαβάζουν πλέον;
Τώρα, αν γράψει το Hammer ότι το “Blackwater Park” π.χ. είναι αριστούργημα, θα πρέπει να διαφωνήσω (εφόσον έχω την ίδια άποψη και αφού το ακούσω και κρίνω με τα δικά μου αισθητικά κριτήρια) από φόβο μήπως κριθώ “πρόβατο”;
Έχουμε “φάει” κάτι “φόλες” από διθυράμβους, που -θέλαμε δεν θέλαμε- βάλαμε μυαλό!
Στα υπόλοιπα που λες, συμφωνώ.
Απαντω οπως μου απαντουν. Παλια ιστορια που ξεκιναει με το ελιτιστικο υφος συγκεκριμενων. Δεν χρειαζεται να γενικευεις.
Άρα δεν έχει πρόβλημα με την άποψη αλλά με το ύφος, οκ
Πραγματικα δεν με νοιαζει πως την βρισκει ο καθενας στην ζωη του και φυσικα αυτο δεν αφορα μονο την μουσικη. Αδυνατω ομως να πειστω οτι καποιος εχει διαφορετικη αποψη στα παντα απο την πλειοψηφια. Αγωνια για διαφοροποιηση βλεπω και πραγματικα λυπαμαι.
Πάλι κάνω οφτόπικ, αλλά δεν μπορώ να μην ποστάρω το παρακάτω απόσπασμα όταν μιλάτε για 1ο, 2ο κοκ επίπεδο (γκεσταλτ) 
3 Likes
Sorry αλλα δεν αντεξα
5 Likes
Προφανώς, κάποιοι εξ υμών αρέσκονται αποκλειστικά στην κατωτέρω μορφή επικοινωνίας:
4 Likes
Οι Sacred reich στο the American way (τραγούδι)περιγράφουν λιγο πολυ ότι οι queensryche σε ενα ολόκληρο δισκο. Δισκαρα το operation
2 Likes
Από τις σπανιότατες περιπτώσεις που “όλοι οι πλανήτες ευθυγραμμίζονται” και οι συνθήκες καθίστανται ιδανικές για να προκύψει ένα απαράμιλλο αριστούργημα, τόσο καλό που στοιχειώνει (από πολλές απόψεις) την πορεία των δημιουργών του από εκεί και έπειτα.
10 Likes