Έννοια σου και με έψησες ήδη. Κατεβαίνει.
παίζει ήδη ο Django σε DVDscreener άψογης ποιότητας, για όσους δεν ψήνοντε-καλή ώρα:p- να το δούν στο σινεμά…
‘’[B]Django[/B]’’ ειναι μονο ενα.
Αυτο…
Ολα τα αλλα απλα θα δημιουργησουν ενα hype του κωλου.
Toυ [B]Τarantino[/B] δεν του εφτανε η ξεπατικωμενη σκηνη με το αυτι στο ‘’[B]Reservoir Dogs[/B]’’ και η αποτυχημενη του version με τον [B]Takashi Miike[/B],τωρα θελει να εξοντωσει εντελως τη φημη της ταινιας και να την κλεψει αυτουσια.
Καλα να περασετε,οποιος ψηνεται παντως, ας δει την ταινιαρα του [B]Sergio Corbucci [/B]για να του φυγει η μαγκια!!!
Ναι παιδιά, όποιος θέλει να δει μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Τζάνγκο, έναν τύπο που τραβάει μαζί του ένα φέρετρο, φτάνει σε μια πόλη τίγκα στους εγκληματίες και μπλέκει σε ένα πόλεμο μεταξύ φατριών, να δει την ταινία του Κορμπούτσι γιατί όντως γαμάει.
Όποιος τώρα θέλει να δει μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Τζάνγκο, ένα μαύρο σκλάβο που τον σώζει ένας κυνηγός επικηρυγμένων και μαζί πηγαίνουν να σώσουν τη γυναίκα του πρώτου που κρατείται αιχμάλωτη σε ένα ράντζο από έναν ρατσιστή πλούσιο τσιφλικά, όπου γίνονται όργια και βασανιστήρια, να πάει να δει την ταινία του Ταραντίνο.
Δεν μοιαζουν δλδ???
Απλα ο τιτλος ειναι ιδιος?
Οκ,δεν το ηξερα,αλλα κατι θα εχει κλεψει κι εδω μωρε περαν του τιτλου…
[B]
Tarantino[/B] ειναι αυτος…
Ο τίτλος είναι ίδιος, γιατί ο Ταραντίνο ήθελε να αποδώσει ένα φόρο τιμής στον Κορμπούτσι και τον Φράνκο Νέρο, ονομάζοντας Τζάνγκο τον πρωταγωνιστή. Από εκεί και πέρα δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη ομοιότητα.
Για τα υπόλοιπα θα δούμε.
Jiopa, δεν έχεις μου φαίνεται καταλάβει τίποτα από το σινεμά του Ταραντίνο και το κράζεις για λόγους που δεν στέκουν/υπάρχουν…
Οι μεγάλοι σκηνοθέτες δεν δανείζονται, κλέβουν…και είναι μεγάλοι διότι το κάνουν σωστά! Η σκηνή με το αυτί ήταν γαμάτη και ήταν ένα ωραίο κλείσιμο του ματιού στους γνώστες… από κει και πέρα, δηλαδή από το Pulp Fiction και μετά αυτό το κλείσιμο του ματιού έγινε αυτοσκοπός και εκεί τόχασε για μένα το παιχνίδι, αφού έχει βαλθεί να γυρίζει μη-ταινίες στην ουσία, tribute-movies σε αγαπημένες του cult-ίλες και μη…
Το κάποιος να τον βλέπει ‘κλέφταρο’ μου ακούγεται τουλάχιστον αστείο, μιας και είναι ξεκάθαρο ότι οι ταινίες του είναι tributes και όχι αυτόνομα αυτούσια έργα με δική τους δυναμική και προσωπικότητα, ας πούμε… δλδ νομίζω ότι είναι ηλίου φαενέστερο ότι ΔΕΝ μιλάμε για κανονικές ταινίες…
επίσης σχετικά με τις δύο πρώτες-και καλύτερες-…προφανώς έχουν δάνεια κτλ, αλλά αν πάμε έτσι όλη η νουβελ βαγκ είναι ένας σκηνοθέτης, όλο το αμερικανικό νουάρ είναι ένας πάλι μόνο κτλ κτλ… οι μεγάλοι σκηνοθέτες κλέβουν, οι ψιλικατζίδες δανείζονται ή τουλάχιστον νομίζουν ότι κλέβουν…
εμένα η σταθερή μου ένστανση στο Ταραντίνο είναι το αποπάνω, πως δεν βλέπω καλλιτεχνικό ας το πούμε όραμα σε αυτό που κάνει…δλδ φόρος τιμής, φόρος τιμής, φόρος τιμής, νταξ ρε κουμπάρε, γύρισε και καμιά ταινία δική σου να πούμε…δεν μου αρκούν οι μικροστιγμές οι οποίες παρεμβάλονται αναμεσα στις σκηνές ‘φόρου τιμής’ τις οποίες γράφεις…και νυσάφι πιά με τους διαλόγους, οκ, ναι, το Reservoir και το Pulp ειδικά είχε σεμιναριακό σενάριο και εξωφρενικά έξυπνους, τσιτάτους και πρωτότυπους διαλόγους, από κει και πέρα, μην το εκβιάζεις επειδή ‘είσαι ο Ταραντίνο’ γτ βγαίνουν κάτι βαρετά και άκρως προσποιητά και ψεύτικα λογίρδια…
Ειπε κανεις οτι διαφωνουμε?
Το ιδιο λεμε,δεν βλεπω οραμα κι εγω ,ουτε στοχο.
Δεν με νοιαζει αν κλεβει απο αποψη η αν κλεβει επειδη θελει να κανει tributes.
Αυτο το τελευταιο το ξερω,αλλα επιτελους δεν θελει καποιος να δει κατι εντελως δικο του και κατι που δεν θα αναβιωνει κατι παλιοτερο?
Εγω θεωρω το ‘’[B]Pulp Fiction[/B]’’ τρομερη ταινια,απιστευτη,θεικη,ανυπερβλητη,αλλα [U][B]ΜΟΝΟ[/B][/U] αυτην .
Ολα τα αλλα δεν μου λενε τιποτα απολυτως.
Δεν ειστε υποχρεωμενοι να συμφωνησετε μαζι μου,απλα κι εγω μπορω να εχω την αποψη μου κι εννοειται [B]Lupin[/B] οτι καταλαβαινω κι αντιλαμβανομαι μια χαρα το σινεμα του [B]Tarantino[/B].
Απλα δεν μου αρεσει.
Εγώ είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχει μεν απαραίτητα κάτι αρνητικό στο να μην κάνει κάποιος κάτι δικό του αλλά που να είναι μια καινούρια εκδοχή σε κάτι παλιό/κλασσικό/καλτ/οτιδήποτε, απλά το όλο πράγμα έχει τα όρια του και ο Ταραντίνο τα έχει ξεπεράσει προ πολλού. Ο μόνος λόγος που συνεχίζει να κάνει αυτού του είδους το σινεμά (που για μένα πλέον δεν έχει τίποτα να πει, ούτε καν δηλαδή να πουλήσει μαγκιά/μούρη/εξυπνάδα ή κάτι τέτοιο), είναι επειδή οι πρώτες του ταινίες τον έκαναν σκηνοθέτη πρώτης γραμμής και το έργο αυτό από εμπορικής άποψης έχει απήχηση - τίποτα άλλο. Τον Ταραντίνο τον έχουν χαρακτηρίσει κινηματογραφική μεγαλοφυία και δεν κρύβω ότι κάποτε κι εγώ αυτή τη γνώμη είχα, αλλά έχει αποδειχθεί ότι απέχει πολύ από κάτι τέτοιο. Αν ήταν όντως μεγαλοφυία θα ήταν ακόμα επίκαιρος και φρέσκος. Πλέον απλά λέμε “για να δούμε τί μαλακία σκέφτηκε αυτή τη φορά”. Εξαντλήθηκε, αυτό είναι όλο. Είχε πλάκα μία φορά, δύο φορές, τρεις, τέσσερις (μέχρι και το Kill Bill δηλαδή ας πούμε), ε χέσε μας όμως. Έχω να ασχοληθώ χρόνια και το τρέηλερ του Τζάγκο δυστυχώς το διέκοψε αυτό ενώ δε χρειαζόταν. Όταν τέλειωσε ένα πράγμα σκεφτόμουν: πόσο ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ, πια;
Pulp Fiction με χαρακτηριστικη ευκολια.
Δεν ειναι και στους αγαπημενους μου παντως ο Κουεντιν, το Reservoir Dogs δεν μου ειπε και πολλα, καλα για Death Proof ας μην μιλησω.
Pulp Fiction λατρευω παντως και Kill Bill γουσταρω!
Συμφωνούμε αγαπητέ, απλά ας βγει να το δηλώσει καθαρά ότι κάνει ταινίες-tributes. Νομίζω έχω δει σε συνεντεύξεις του να μιλάει για επιρροές, οκ, (κάτι που όλοι κάνουν) αλλά μια δήλωση ότι ΔΕΝ κάνει ταινίες αλλά tributes -που είναι άλλο πράγμα αυτό- εμένα προσωπικά θα με έκανε να το βουλώσω. Γιατί ο πολύς ο κόσμος μιλάει για στυλ Ταραντίνο και τρελαίνεσαι. Στην τελική, στα παπάρια μας τι λέει ο πολύς ο κόσμος απλά κάποια στιγμή λες και ένα αι σιχτίρ και σεις και ο Ταραντίνο σας, κουράζεσαι…ή το άλλο με το γούστο του στη μουσική. Εντάξει έχει καλό γούστο οκ, αλλά το ακούς αυτό μία, δύο, τρείς…βγαίνουν κάτι χιπστεροραδιόφωνα και μιλάνε για “το τραγούδι από τη νέα ταινία του Ταραντίνο” ενώ κανείς δεν θα ασχοληθεί με το τραγούδι αυτό καθ’αυτό, ποιος το έγραψε, πότε, τι άλλους δίσκους έβγαλε, ούτε ο ίδιος ο Ταραντίνο να τα’γραφε πια! Ξέρω γω νισάφι.
Δεν γουστάρω να τον αντιπαθώ, στη τελική θέλω να ασχολούμαι με αυτά που γουστάρω και να αδιαφορώ για τα άλλα, αλλά υφίστασαι τέτοια πλύση εγκεφάλου συνέχεια με τον εν λόγω που ένα κράξιμο θα το ρίξεις.
ως ασχετο, με πειθει περισσοτερο ο κευσερ, κι ας καταλαβαινω ως ενα βαθμο τον amazing. τον τζιοπα παλι, οχι. εν τελει, για να σε ενοχλησουν αυτα που λες ρε συ amazing, πρεπει μαλλον να εισαι αρκετα εκτεθημενος σε αυτα [αν εισαι, γιατι εισαι;] και να τους δινεις περισσοτερη σημασια απ οση χρειαζεται. αν σε χαλαει το χαιπ, μη βλεπεις την ταινια, ποσο μαλλον οταν ξερεις τι παιζει με τον ταραντινο. η, τουλαχιστον, κανε την κριτικη εκει που πρεπει. στους παπαγαλους γιατι ειναι παπαγαλοι, στον ταραντινο γιατι ειναι καλλιτεχνικα ατολμος [αν ειναι]. να τον κραζεις παντως επειδη προσπαθει η σαρα και η μαρα να κανει το κομματι της με εφαλτηριο τον ταραντινο, ειναι ακυρο. εκτος κι αν το επιδιωκει αυτος.
επισης, που μπαινει η γραμμη του διαχωρισμου ταινιας - τριμπγιουτ; τεχνικα οι ταινιες του ταραντινο ειναι κατι σαν το [I][U]endtroducing… [/U][/I]; το θεωρειτε τριμπγιουτ το endtroducing;
Somn νομίζω με τους παπαγάλους τα έχω (γκέυ ΚΑΙ κτηνοβάτης:p). Και λέγοντας παπαγάλους εννοώ εκείνους τους ενδιάμεσους (κριτικούς κινηματογράφου, δημοσιογράφους της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου κτλ) οι οποίοι στηρίζονται στη δουλειά τους από την προώθηση της εκάστοτε νέας ταινίας του Ταραντίνο. Ο πολύς κόσμος δεν έχει καμία υποχρέωση να εμβαθύνει και καλά κάνει, πάει σινεμά να ψυχαγωγηθεί χωρίς να σκεφτεί κάτι άλλο. Θυμάμαι φιλικό μου ζευγάρι μέσης ηλικίας να πηγαίνει να δει το Inglorious Basterds χωρίς να έχει ιδέα για το τι πάει να δει (απλά επειδή άκουσε να το εκθειάζουν στην tv) ε και όπως καταλαβαίνεις το χαρακτήρισαν φρικτή εμπειρία λόγω της βίας:lol:.
Κοινώς ας τον τοποθετήσουμε ρε παιδί μου με ρεαλισμό και νηφαλιότητα στο επίπεδο που του αναλογεί, δεν μπορεί να είναι σαν τη Λίβερπουλ ο Ταραντίνο συνέχεια στο προσκήνιο και στη φορμόλη επειδή έβγαλε κάποτε το Pulp Fiction:p
Καλά δεν θα σκάσω κιόλας ρε συ, δεν θα ξεκινήσω δυσφημιστική εκστρατεία:p, το πολύ πολύ να εκφράσω μια αρνητική άποψη σε μια συζήτηση, εκεί φτάνει η όποια “ενόχληση”.
[SPOILER]
[/SPOILER]
μεγαλη λατρεια ο κουεντιν!!περιμενουμε πως κ πως το djago
To Screener τουτ djago που κυκλοφορεί έχει πολυ καλη ποιοτητα. το είδε κανενας? Εγώ λίγο που κοιταξα δεν βρήκα υποτιτλους.
Ούτε εγώ βρήκα. Αυτό και το zero dark thirty αν και διέρρευσαν εδώ και μέρες υπότιτλους δεν βρίσκεις πουθενά. Με το ζόρι βρήκα εγώ για το δεύτερο αγγλικούς σήμερα και έκατσα να το δω.
Φαντάζομαι αύριο-μεθαύριο θα βγουν. Με τόσες ταινίες που λίκαραν λογικό είναι να μην τις προλαβαίνουν.
Λοιπόν, έχω να πώ ότι το Django ήταν πάρα πολύ διασκεδαστικό, θα επανέλθω όμως αργότερα να γράψω σεντονάκι 
Λοιπόν, παρτο
Νομίζω, για να ξεκινήσω ανάποδα, ότι το σενάριο αυτής της ταινίας είναι γενικά το χειρότερο που έχει γράψει ο Ταραντίνο… η ιστορία είναι πάρα πολύ απλή, ενώ τα ‘‘Ταραντινικά’’ σημεία, δλδ οι διαλόγοι και τα απρόσμενα ξεσπάσματα βίας, απουσιάζουν, είναι παντελώς στον αυτόματο πιλότο και δεν συγκινούν, είναι απλά διαδικαστικά και το ‘‘χειρότερο’’, πλήρως τυποποιημένα και ανέμπνευστα… δλδ διαλόγους σαν τον αρχικό του ‘‘Inglorious Basterds’’ ή την σκηνή με τα χαρτιά, ξεχάστε τα…
O Tαραντίνο πλέον δείχνει το πιο mainstream πρόσωπό του και το γενικότερο σενάριο-πλοκή δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα mainstream τυπικό western της σειράς…
Από την άλλη, εγώ προσωπικά αυτό το βρήκα και σαν το προτερημα της ταινίας, αφού την έκανε πάρα πολύ διασκεδαστική στα μάτια μου, δίχως ιδιαίτερες κοιλιές -πλήν του φινάλε που θα ήθελα απλά να μην υπήρχε και να έληγε η ταινία αρκετά νωρίτερα- και δεν με σκότισε καθόλου μέχρι να τελειώσει αφού με νεκρωμένο εγκέφαλο 2.30 ώρες πέρασαν νεράκι…
Για να μην τα πολυλέω επειδή νυστάζω, η ταινία ήταν το fun value του πρώτου Kill Bill αλλά σε αρκετά μικρότερο βαθμό…
Τα μεγάλα της + ήταν οι ερμηνείες… πραγματικά αν πρέπει να ευχαριστήσω τον Ταραντίνο του σήμερα για κάτι, αυτό θα ήταν ο Κριστόφ Γουόλς… αμα ήμουν σκηνοθέτης θα τον έβαζα σε κάθε, μα κάθε ταινία μου…τρομερός ηθοποιός, μεγάλη μορφάρα εδώ, επισκιάζει όλο το κάστ όπωτε βρίσκεται στην οθόνη… απο πίσω του, ο ΝτιΚάπριο είναι εξίσου απολαυστικός και έχει μια-δύο σκηνές που κλέβει την παράσταση επίσης από το υπόλοιπο καστ…τρίτη και φαρμακερή ο Σάμιουελ Τζάκσον, ο οποίος δίνει ΓΑΜΑΤΗ ερμηνεία μετά από πολύ, μα πάρα πολύ καιρό… τέταρτος αλλά όχι καταιδρωμένος ο Φοξ, ως κεντρικός χαρακτήρας, όσο πιο cool και μόρτης μπορεί…
Το καστ κυριολεκτικά έσωσε την ταινία για μένα… όπως και επίσης το γεγονός ότι προσωπικά, δεν μου έβγαλε αυτή την Ταραντινίλα των προηγούμενών του ταινιών για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρχε μιας και το έργο είναι too much mainstream…
Σκηνοθεσία, μουσικές κτλ καλά έως αδιάφορα ενώ δυστυχώς θα προτιμούσα να τελειώσει αρκετά νωρίτερα από εκεί που τελείωσε - και νομιζω θα καταλάβετε όσοι το δείτε περίπου πού εννοώ-…
σε γενικές γραμμές μια μέτρια ταινία όμως πάρα πολύ διασκεδαστική λόγω του ρυθμού της, των ερμηνειών ,του πολύ μπαμ μπουμ που πέφτει ανά διαστήματα και την έλλειψη της ‘σφραγίδας’ του σύγχρονου Ταραντίνο… μάλλον η χειρότερή του αλλά σίγουρα την εκτίμησα περισσότερο από την δηθενιά των Μπάσταρδων-οι οποίοι σώζοντε μονάχα από τις 2 καταπληκτικές μικρού μήκους ιστοριούλες του Εβραίου με το γάλα και του παιχνιδιού με τα χαρτιά-…
για μένα τελικά, ένα bad movie we love μάλλον…
πρίν λίγο έιδα ότι προτάθηκε για όσκαρ σεναρίου κτλ και οκ, αυτό είναι λίγο έως πολύ αστείο αλλά κλάιν…