Ο Μπλητιν και οι αλλοι μεινανε τελικα εκει εχει ακυρωθει μαλλον η πτηση τους λογο σταχτης … και του αφιερωνω το σονγκ απο βασιλη καρρα :
[SIZE=“6”]Μπλητιν ΓΥΡΙΣΕ σου λεωω ΓΥΡΙΣΣΣΕΕΕ[/SIZE]
επειδη μολις γυρισα απο αμστερνταμ οσοι εκ των παιδιων θελουν τιπς για φαι,βολτα,αραγμα μεχρι να ανοιξει το αεροδρομιο ας με pm να τους δωσω τις σωστες διευθυνσεις 
Pera apo tis megales emfaniseis arketwn sygkrotimatwn, yparxoun dyo eksairetika idiaiteres stigmes tou festival:
Otan o Garcia afierwse to “Gardenia” ston Brant Bjork kai otan oi Troubled Horse epaiksan to “Weep Not Child” twn Great Mammoth mias kai 2 meli tous itan sti mpanta.
Bonus agapi, paei stin Jex Thoth. Megali agapi omws…
Θέλω ριπόρτς από Triptykon, Darkspace, Thorr’s Hammer!
Pragmatika apotheotiko to RB. Tha elega polla logakia opos sinithos kano meta apo synavlies, alla logo apokleismou kai kseneras epigrammatika.
Kalyteri band oi Yob, Kylesa, Eyehate
Megales apokalypseis: SUMA terastia banda, Long distance calling, Master Musicians of Bukkake, Akhmed, Monkey 3 kai arketoi alloi…
Megalytero LOL: Darkspace. Apla as poume oti i bassistria koitaze ti paizoun oi kitharistes gia na paizei :lol: kai meta oi Trinacria.
Triptykon: apla poly megali emfanisi.
Epaixan apo dika tous Goetia, Abyss within my soul, Descending kai ekleisan me to prolonging (20 lepta)
Apo frost: Procreation of the wicked, Usurper, Necromantical screams, circle of the tyrants, babylon fell, Synagoga Satanae, dethroned emperor klp.
Kata t’ alla, o ixos krystalo pou akousa stous kylesa, pou itan to opening act pou eida, pige na me kanei na valo ta klamata gia ta dika mas, kai me afise afono gia para poly ora.
Redrum να μου προσεχετε τον Μπλιτιν και να μου τον φιλησεις :lol::lol::lol::lol::lol:
Edit afierwmeno ston Grakxonta:
Triti megali sygkinisi otan oi Death Row epaiksan sta kapakia ta
“Vampyre Love” & “Evil Seed”.
Grafikotita trismegisti,
o ampaleouras tragoudistis twn Witchfynde pou kator8wse mesa se 5 lepta na ftysei kata la8os tin tsixla pou masouse kai na tin ksanamazepsei apo to patwma kai na eksfendonisei apo ta matia tou ta gyalia iliou pou forouse!
χαχαχα, ωραίος! διάβασα από καναδυο άτομα στο λαστ.φμ ότι έφαγαν μπούφλα από σεκιουριτάδες επειδή απολάμβαναν από το πάτωμα κι οι άλλοι νόμιζαν ότι κοιμούνται και ως γνωστόν δεν κάνει να κοιμάσαι στις συναυλίες!!! τους υπόσχομαι, αν πάω ποτέ στο φεστιβάλ, να μην ανοίξω μάτι… γκιόζηδες. οι darkspace πόσο σκατά μπορεί να ήταν για να τους θάβουν οι πάντες; ξενέρα.
Filakia se olous apo to anyparkto Velgio.
An ola pane kala, ypologizw methavrio brady na exw kataferei na ftasw Athina ODIKWS (\m/) kai na exete full report ne fotos klp. Giati emena oute hfaisteia me stamatane oute tipota.
MONO EYEHATEGOD RE MOYNAKIA!
filia kai sas agapaw olous kai oles.
κλαίω.
Ξεκίνημα με Kylesa στο 013. Tα είπα κι αλλού, είναι σε δαιμονισμένη φόρμα και απλά θερίζουν. Τα κομμάτια του Static tensions δεσπόζουν χωρίς να πηγαίνει πίσω το παλιό τους υλικό. Οι δύο ντράμερ ένα πράγμα, μπασίστας χτυπιέται, και το δίδυμο Λόρα-Φιλ κάνει τη διαφορά. Unknownawareness, scapegoat, said and done, running red, και κάπου εκεί ενώ με δυσκολία μαζεύω τα σαγόνια μου αποφασίζω ότι το δεύτερο και καλύτερο μέρος τους θα το δω στην Αθήνα. Καλύτερο ξεκίνημα δε μπορούσα να φανταστώ.
Οπότε πετάγομαι στο Green room για Ancestors. Είχα ακούσει τα 2 τελευταία δισκάκια τους, αλλά λάιβ μου φαίνονται καλύτεροι. To ψυχεδελικό και προγκ στοιχείο τους μου αφήνει τη γεύση που θα μου άφηναν οι Μάστοντον αν έπαιζαν πιο doom. Ελπίδα για το μέλλον σίγουρα.
Πριν την επιστροφή στην κεντρική σκηνή για Jarboe, τζούρα από Oresund Space Collective που παίζουν ψυχεδελιιές. Η ιέρεια και η φωνή της βρίσκεται σε τρανς, σε αντίθεση με τον κιθαρίστα κ τον μπασίστα της μπάντας της που έκαναν ποζεριές. Ντράμερ και πληκτράς προσπαθούσαν χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Μέχρι που ακούγονται κάτι γνωστά μπλιμπλίκια, και μπαίνει το Within 
από το δίσκο με τους θεούς (νιουρόσις). Τρελές ανατριχίλες, αλλά επειδή περίμενα περισσότερα την κάνω για δίπλα.
Όπου παίζουν οι Τroubled Horse, πρότζεκτ του μπασίστα των Witchcraft. 70ς κι από δω, με τρομερό groove και διάθεση, και με μπόλικες δόσεις τρέλας όπως φαίνεται και στη φωτό. Γουσταίρνω.
Επιστροφή στην κεντρική για ΥΟΒ. Ήχος βράχος, μονολιθικότητα, υποτονίλα, σκοτάδι, αυτοβασανισμός, και γενικώς doom ρε αιδοία. Τα φωνητικά με το απαραίτητο delay βγαίνουν από πηγάδι. Ο χώρος είναι φίσκα, και τελειώνοντας με το Τhe Great Cessation (ή και hysation) κερδίζουν το χειροκρότημα όλων. Πόρωση!
Επειδή παίζουν ξανά, θυσιάζω λίγο χρόνο για να πάω δίπλα να δώ τι παίζουν οι Bong. E, αυτό που λέει το όνομά τους, ύπνος όπως ύστερα από 25 μπονγκς. Κοιτάζοντας το πρόγραμμα που είχε γίνει προέκταση χεριού, τρέχω στο μίντι θίατερ που είναι εκτός του 013 για να δω ένα τέταρτο Earthless, αλλά φτάνω στην τελευταία νότα, αφού το λήγουν ένα τέταρτο νωρίτερα. Γκαντεμιά.
Επιστροφή πίσω για Eyehategod. Αράζω στο μπαρ που έχει και τέλειο ήχο και παίρνω μπύρα για να απολαύσω τους νότιους μηδενιστές. Sludge από άλλο πλανήτη κανονικά. Πρώτη και μοναδική μπάντα που έγινε stagediving και μοσπιτ, οπότε καταλαβαίνετε τι έγινε. Bower να κάνει πάρτυ, Williams εντελώς κομμάτια, ίσα που ακουγόντουσαν τα φωνητικά του. Αφανής ήρωας και ήρεμη δύναμη ο άρχοντας 2ος κιθαρίστας Πάτον. Συνεδρίαση πριν από κάθε επόμενο κομμάτι λες κι έκαναν πρόβα. Jackass, My name is god, White nigger, Blank, αλλά περισσότερες λεπτομέρειες στον ψηλό που ξεσάλωνε στην πρώτη σειρά. 'Σοπέδωσ"!
Πίσω στο Green για ατμοσφαιρική sludgιά ονόματι Mouth of the architect. Τίποτα συνταρακτικό και λόγω πολυκοσμίας την κανά, οπότε μια στάση στο Βatcave (λέγε με Roimat από άποψη διαστάσεων) όπου παίρνω μια τζούρα από τη φωνάρα του Pelander που τον συνοδεύει μια ακουστική κιθάρα. Ο τύπος τραγουδάει για ξωτικά και τέτοια, και ρίχνει και κάτι γκαρίδια γιατί η πολλή κουλτούρα βλάπτει. Ωραίος.
Στην κεντρική παίζουν Εnslaved. Επειδή δεν είναι ακριβώς του γούστου μου, βλέπω λιγάκι γιατί “αντικειμενικά” δίνουν καλό show και πάω midi για Μοnkey 3. Και καλά κάνω. Αποκάλυψη. Ποστιά υψηλού επιπέδου με μπόλικες δόσεις τουλιάς. Πολύ καλό δέσιμο και groove. Εξαιρετικοί.
Επιστροφή πίσω όπου με ψηλό βλέπουμε παρέα Goatsnake. Εντάξει, πολύ καλό performance, και ήχος αλλά περίεργη φάση όπως όλα τα reunion. Σταδιακά ζεσταίνονταν περισσότερο. Πολύς κόσμος είχε έρθει για την πάρτη τους και δε φαίνεται να τον απογοητεύουν. Μετά από ένα σημείο όμως με κούρασαν κι επειδή είμαι της ροκιάς πετάχτηκα στο Αν…ε, στο green room για Firebird οι οποίοι είναι σε έξοχη φόρμα. Ο Bill Steer είναι ο Rory Gallagher του σήμερα κάτι που του είπα και κατ΄ιδίαν. Οπότε η πρώτη μέρα έκλεισε ιδανικότατα.
Η κούραση μετρήθηκε σε μεγατόνους και τα πόδια κόντεψαν να βγάλουν κάλους, όμως κι εδώ να τελείωνε το φεστιβάλ θα έλεγα οκ, τα είδα όλα. Κι είχαμε να δούμε και άλλα τόσα.
γυρισες μπουμπουκο? τι μου εφερες???:lol::lol:
Στρούπβάφελ.
Θα γλείφεις τα δάχτυλά σου ατιμούλη!:p:lol:
γι αυτο σ αγαπαω ρε μπαγασα!! επειδη ξερεις τι λαχταραω :lol::lol: RROOOOOOCCCKKKK!!!
[SIZE=“5”]Πέμπτη 15 Απριλίου 2010[/SIZE]
Καλημέρα με δίλημα λοιπόν, Kylesa στη μεγάλη σκηνή, ή Russian Circles στο Midi? Τους πρώτους (πιστεύω) θα τους δούμε Αθήνα, οπότε πάμε για Ράσιαν. Πολύ καλοί, φανταστικοί σε σημεία, ειδικά όταν πιάνουν τον πρώτο δίσκο τους. Δεν σας λέω να πάτε να τους δείτε, το Ροντέο δεν είναι Μίντι, αλλά εγώ το φχαριστήθηκα.
Εγκαίνια της μεγάλης σκηνής λοιπόν, με την Jarboe. Πολλοί την προσκυνάνε, εγώ δεν έχω καταφέρει ακόμα να βιώσω τους Swans οπότε κλάιν που “είναι η Τζαρμπώ σε λέω!”, η μπάντα της είναι κακοί ποζεράδες, το within των Neurosis από μόνο του δεν φτάνει. Boring.
Μένω στη (γεμάτη πλέον) μεγάλη σκηνή, και περιμένω YOB για να ολοκληρώσω την κωλοτούμπα μου που κάποτε τους θεωρούσα βαρετούς. “Έχουμε μια ώρα. Άρα 4 κομμάτια!” Ουγκ! Μακράν η κορυφαία μπάντα του φεστιβάλ, θεϊκή εμφάνιση, θρίαμβος πραγματικός με 2 κομμάτια απ’το φανταστικό τελευταίο άλμπουμ τους και το Ball of Molten Lead από το Illusion of Motion. Σε κάθε ριφ νιώθεις ότι βυθίζεσαι σε κινούμενη άμμο. Έπος.
Δεν το κουνάω ρούπι από τη μεγάλη σκηνή, πιάνω κάγκελο γιατί η στιγμή που τόσα χρόνια περίμενα πλησιάζει. “This ain’t no joke, this is EYEHATEGOD bitch!” λέει ο Bower και ξεκίνημα με “Blank”! ΜΕ ΤΟ “ΒLΑΝΚ”!!! AΣΔΑΦΣΔΑΦΔΣ!!! ΕΠΟΣ πραγματικό, η επιτομή του Sludge από την κορυφαία μπάντα που έβγαλε ποτέ η Νέα Ορλεάνη. Ο Williams πιο λιώμα κι από ζάκι στην Ομόνοια, ίσα-ίσα που θυμάται πότε περίπου να γκαρίξει, αλλά η σκατίλα σ’όλο της το μεγαλείο. Εμφάνιση-εμετός, μόνο κομματάρες, και κάπου στα “jackass in the will of God”, “White Nigger” χάνω τη γη, ενώ στο “serving time in the middle of nowhere” με πιάνουν τα κλάματα. ΑΣΔΑΣΦΔΑΦΣΦΔΦΑΣ!!! Τελείωμα-αλητεία με “peace through war” (!!!) και mosh-pit (!!!) ενώ έχουν προηγηθεί και 2 stage-diving (καταστάσεις πρωτόγνωρες για roadburn). ΘΕΟΙ! ΘΕΟΙ! ΘΕΟΙ!!!
Aφού είδαμε όσα μας ενδιέφεραν, χαλαρουίτα και βολτούλα από τις διάφορες σκηνές.
Ωραίοι και πολύ trippy οι Monkey 3 στο μιντι (instrumental Tool φάση) αλλά εγώ θέλω πιο καφρίλα σήμερα, οπότε πάω από την κεντρική για μια τζούρα Enslaved, οι οποίοι ουδέποτε μου έλεγαν κάτι το ιδιαίτερο, κάτι που δεν αλλάζει ούτε τώρα, συμπαθείς αλλά ως εκεί.
Μένουμε λοιπόν στη μεγάλη σκηνή για τους headliners Goatsnake οι οποίοι επίσης δεν μου έλεγαν ποτέ πολλά, αλλά είναι ικανοποιητικοί.
[SIZE=“5”]Παρασκευή 16 Απριλίου 2010 - T.G.Warrior’s “Only Death is Real”[/SIZE]
Η έκρηξη του ηφαιστείου δημιουργεί μπάχαλο και ακυρώσεις (Jesu, Evoken) και φέρνει τους Church of Misery στη μεγάλη σκηνή. Φοβεροί, όχι τόσο συγκλονιστικοί όσο πέρσι στο Green Room, αλλά αρχίζω να πιστεύω πως ο μουσικόφιλος των 70ς που έλεγε “για να δούμε τι λένε αυτοί οι Black Sabbath ή AC/DC” κάτι τέτοιο θα ένιωθε. Κρίμα τελικά που δεν έπαιξαν Αθήνα.
Αφού έχει γίνει ΤΟ μπάχαλο με το πρόγραμμα και χάνω βλακωδώς Thorr’s Hammer (γκρρρρρρ…), πάω μια από το Midi για τζούρα Death Row, δηλαδή Pentagram χωρίς Bobby, οι οποίοι είναι οκ κουλ, πάιζουν και wolf’s blood και All your Sins, αλλά εγώ στο μισάωρο την κάνω για Bat Cave.
Όπου στο μικροσκοπικό batcave παίζουν οι Suma. Σύγχρονο σκοτεινό sludge a-la Unearthly Trance (έχουν και σπλιτ μαζί τους που στο merch το έδιναν 20 ευρώ οι αγιογδύτες), με καθαρτήριο vibe και ιδιαίτερη παρουσία από τον frontman. Βασικά θέλει να’ναι κάτι σαν Keenan meets Morrow θεατρικός/απόκοσμος κι έτσι, αλλά έχει φάτσα clean-cut λαικού τραγουδιστή και δεν πείθει, η μουσική τους όμως δεν αστειεύεται, ειδικά οι εντελώς ψυχάκες σε κιθάρα και ντραμς. Είναι και γαμώ τα παιδιά μάλιστα καθώς την άλλη μέρα εθεάθησαν να παίζουν με ένα πλαστικό σκατό (!!!) οπότε στηρίζουμε απεριόριστα. Mεγαλείο.
Πάω μία από Μίντι μπας και δω λίγο Earthless, αλλά η ουρά είναι ως έξω, οπότε πούλος και green room για Witchfynde. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει το cult-ιλίκι απ’το καραγκιοζιλίκι, και ο φρόντμαν τους την ξεπερνάει. Χ και πάμε για μάσα.
Ξαναγυρνάω στο green room και περιμένω Darkspace. Και οι ελβετοί είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση του φεστιβάλ. Ωραία τα φώτα, το “Darkspace III” είναι ένας φανταστικός δίσκος διαστημικού blackmetal, αλλά λάιβ δεν βγαίνει με τίποτα, θέλουν να’χουν επιβλητική παρουσία αλλά είναι πιο ψαρωμένοι (ειδικά η μπασίστρια) κι από νεοσύλλεκτο στο ντάκο, καλύτερο μέλος τους είναι τα προηχογραφημένα τύμπανα, και στην τελική, όταν κλείνεις το σετ σου με τα “Dark 3.16” και “Dark 3.17” και αντί για δέος προκαλείς χασμουρητό, ε μάλλον δεν είναι στραβός ο γιαλός. Κρίμα.
Επιστροφή στη μεγάλη σκηνή για την επίσημη πρώτη μεγάλη των Triptykon. Eκεί που κάποτε ήταν ο Martin Ain είναι σήμερα η γκόμενα του Warrior (άρε γέρο μυαλό δε βάζεις…), ξεκινάνε με “Goetia” (όλε!) και στο καπάκι ΣΟΚ! “Babylon Fell” που ούτε κι ο Warrior δε θυμάται από πότε έχει να το παίξει λάιβ. Το σετλιστ περιλαμβάνει πολλά frost classics, στο “Dethroned Emperor” τα φωνητικά αναλαμβάνει ο Nocturno Culto, και η απουσία του Ain γίνεται αισθητή μόνο στο “Synagoga Satanae”. Γενικότερα το Monotheist είναι μάλλον ο πιο “Αιn” δίσκος των Φροστ, και ο Σαντούρα είναι απλά ένας σωσίας του Νίνο με μακριά μαλλιά. Το τελείωμα με Prolongin πάντως είναι μεγαλοπρεπές. Αν έπαιζαν ένα παραπάνω Triptykon κομμάτι θα’ταν το τέλειο.
[SIZE=“5”]Σάββατο, 17 Απριλίου[/SIZE]
Το πράμα γαμιέται τελείως με τις ακυρώσεις, ακυρώνουν Yakuza, Shrinebuilder, Candlemass, Gates of Slumber οπότε πάμε στο χαλαρό σήμερα.
Ξεκίνημα με Altar of Plagues στο green Room (έπαιξαν και χτες) οι οποίοι είναι και blackmetal, είναι και postmetal, είναι και απόλα, είναι και μορφονιοί, είναι και βαρετοί.
Βόλτα στο μίντι λοιπόν, όπου παίζουν οι Astra. Όμορφοι είναι, αλλά το prog-rock δεν είναι το φόρτε μου και μετά από κάνα είκοσάλεπτο βαριέμαι και την κάνω.
Βόλτα και από τη μεγάλη σκηνή όπου ξαναπαίζουν οι Death Row, αυτή τη φορά παρακολουθώ το 2ο μισό του σετ τους, παίζουν και “Relentless” στο τέλος, ομορφιά.
Μένω στην κεντρική για Nachtmystium, που όλα αυτά για “Pink Floyd του blackmetal” κλπ που ακούγονται τα ακούω βερεσέ. Οι τύποι παίζουν αχνιστό πορωτικό ΧΙΕΒΙ ΜΕΤΑΛ με λίγο ψαρώτικ πλήκτρα, αλλά είναι τέζα πορωτικοί. Ωραίοι.
Πριν τελειώσουν οι Nachtmystium επιστροφή στο Green Room που παίζει το doom/drone τριο των Moss. Φαση Khanate σε διπλή ταχύτητα πράμα, ο ντράμερ τους είναι ο πιο τρομακτικά άσχημος άνθρωπος του φεστιβάλ, και κάνει λάθη παίζοντας drone (!!!), πάντως το τελετουργικό vibe λειτουργεί οπότε γάμησαν.
Δίλημα λοιπόν. Yob 2η φορά με άλλο σετλιστ ή ο Garcia να παίζει Kyuss? ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΥΟΒ!!! Στο midi αυτή τη φορά, με σετλίστ από τα παλιά συν το υπερέπος “The Lie that is sin” από το τελευταίο. ΘΕΟΙ! ΘΕΟΙ! ΘΕΟΙ!
Πάμε λοιπόν στη μεγάλη σκηνή να προλάβουμε ό,τι μπορούμε από τον Garcia. Μεγάλη εμφάνιση, η μπάντα του βέβαια δεν είναι Kyuss ούτε ποτέ θα γίνει, αλλά άμα έχεις μεγαλώσει με Kyuss αγγίζει και τα όρια του συγκλονιστικού. Για κλάιν τύπους σαν εμένα, διασκεδαστικές/πορωτικές οι εκτελέσεις των “Catamaran” και “demon Cleaner”. o Garcia σε πολύ καλή φόρμα πάντως. Σε ένα κομμάτι που δε θυμαμαι τώρα ανεβαίνει και ο Ben Ward των Orange Goblin για ντουέτο.
Βόλτα από batcave και βλέπω και τους Akhmed που μας είχε πρήξει ο awake. Πολύ καλό ποστ-ροκ με τον ντράμερ να είναι στάνταρ ο ταβερνιάρης ξάδερφος του king Leonidas κομπλέ με φανέλα/τριχιά/μπυροκοίλι/ιδρώτα και αυτό το “μόνιμα αιωρούμενο ποστ ροκ ύφος επικοινωνίας με τη μουσική” που εγώ έχω όταν κάνω σεξ. Πολύ ωραίοι πάντως.
Η τρίτη μέρα τελείωσε με πιγκ-πογκ ανάμεσα στην αρκετά καλή εμφάνιση των Los Natas στο Green Room και το ψιλο-αδιάφορο “καικαλίκι” των Enslaved & Shining στην κεντρική.
Άντε και του χρόνου χωρίς ηφαίστεια/σεισμούς κλπ.
αχαχαχαχα :lol:
Σε μισώ ε… 