Mετα απο πολλες προσπαθειες μεσα στη πανδημια να γινουν καπως συναυλιες, corona sessions, λαιβ απο το σπιτι, οι οποιες επι το πλειστον δε με πολυ αγγιξαν (ακομα και το λαιβ του Cave στο Ally Pally ηταν λιγο μεχ), ηρθε το Roadburn να μας δειξει ΠΩΣ αυτο μπορει να γινει σωστα. Και οχι με λιγα live shows, αλλα ενα ολοκληρο φεστιβαλ με live streams, exclusives, podcasts…etc Ο Walter για μια ακομη φορα μας πηρε κατω απο τη φτερουγα του και μας εμαθε μπαλα.
Ενα τρομερο 4μερο με νεες μουσικες, ανακαλυψεις και τρομερα performances, που κατα πασα πιθανοτητα θα ειχαμε δει ζωντανα σε αλλες περιστασεις, αλλα ακομα και αυτο που μας παρουσιαστηκε ηταν αρκετο να μας δωσει τον παλμο αυτου του μοναδικου φεστιβαλ. Τα λεμε του χρονου ελπιζω παρεα με τους διαφορους Rocking Roadburners.
Ακομα ακουω πραγματα προσωπικα που δε προλαβα… Μερικες σκορπιες σκεψεις απο αυτα που ακουσα χωρις να αναλυω ολα αυτα που ακουσα/ειδα:
Εχω να πω οτι οι ΒΑDA ηταν τρομεροι και δε περιμενα αυτο τον ηχο μιας και ο τελευταιος δισκος της Αννουλας ηταν πολυ ambient. Aλλα η σοφιτα και οι μουσικαρες που παιξαν με καναν κ εβαλα καπακια spotify.
Wolvennest τρομερη προσωπικη ανακαλυψη που δν ειχα ακουσει, και στα 2 σετς δωσαν πονο.
Big Brave τρομεροι και ηθελα παραπανω υλικο, θελω Knoll με Full of Hell τουρ, επισης εμαθα τους MIGHT - σιγουρα θα τσεκαρω περαιτέρω και Kairon! IRSE προσωπικα απο τα αγαπημενα σετς.
Γενικα μου αρεσαν ολες οι επιλογες, απλα ελπιζω του χρονου λιιιιγο πιο “ψαγμενιες” και γενικα αγνωστα πραγματα (χωρις να παραπονιεμαι) - φετος νιωθω επαιξε πολυ το μελωδικο-τραιμπαλο-μετσαλ.