ρεσυ, απλά αυτό ήταν το μοτό του μαγαζιού στις καταχωρίσεις στο περιοδικό, παράφραση του δίσκου των Megadeth που είχε βγει λίγο πριν.
μην ξεχνάς πάντως ότι ηταν αλλιώς τα πράγματα στις προ-ιντερνετ εποχές, δε σου λέω ότι ήταν καλύτερα, απλά αλλιώς. Ο πιτσιρικάς του σήμερα είναι δύσκολο να το καταλάβει (και δε χρειάζεται) αλλά εμείς μάθαμε να πηγαίνουμε στα δισκάδικα, ήταν μέρος της ζωής μας και για κάποιους από μας συνεχίζουν να είναι, και ας έχει το κάθε play καλύτερες τιμές.
Τον Lord τον βλέπαμε στις συναυλίες, τον βλέπαμε στο μαγαζί, ξέραμε τι παίζει με το hammer αλλά δεν είχε σημασία, δε το παίρναμε για την εγκυρότητα, ήταν το forum μας για να καταλάβεις απλά η συμμετοχή μας έφτανε μέχρι τα γράμματα Κάποιος αγόραζε κάτι και οι υπόλοιποι γράφαμε σε κασσέτες.
Το Rock City ήταν το μαγαζί με τις λιχουδιές, ξαναλέω ότι ο πιτσιρικάς του σήμερα έχει ότι θέλει-όποτε θέλει-(και όσο θέλει αφού εστιάζεις εκεί) αλλά εμείς το 1989 πηγαίναμε εκεί και γουστάραμε(ήταν η έξοδος του σαββάτου), όσο γουστάρει και ο πιτσιρικάς του σήμερα να σκάει 5 ευρώ για καφέ στα σταρμπακς (…όχι τόσο άσχετο όσο ακούγεται)