Βασικά όντως, αν οι Τρύπες είχαν αγγλικό στίχο θα ήταν βαρετές.
Το θεσσαλονικώτικό “λλλ” του Αγγελάκα δεν αλλάζει με τίποτα.
1000 φορές ροκ με ελληνικό στίχο παρά οι κάθε λογής τραγουδιστές με την άθλια αγγλική προφορά…
[CENTER]Μικρά αδύναμα ανθρωπάκια στο όνομα του πολέμου ριγούν
Ανεύθυνοι βλάκες επαναπαύτηκαν όταν λίγες γνώσεις απόκτησαν
Βολεμένα σκουλήκια σε φτωχούς ετοιματζίδικους προβληματισμούς
Άγνοια και φόβος τη ξεχασμένη ανθρωπιά τροφοδοτούνε με σκουριά
Εξουσία, ιεραρχία, καταπίεση, ανταγωνισμός - Ηλίθιος αυτοσκοπός
Συμφέρον, ψέμα, χυδαία βλέμματα αγοράς, εμπόριο και σεξ
Πουλημένες επαναστάσεις, βιομηχανία κοινωνικών φαινομένων
Ο ρόγχος μιας κοινωνίας, γραφείο τελετών “Η Δικαιοσύνη”
Σύγχρονες φυλακές, τεχνολογία μοναξιάς και ηλεκτροσόκ
Οι τουρίστες επισκέπτονται μουσεία και όχι ψυχιατρεία
Πολυτέλεια και χλιδή γιατί η σαπίλα μας βρωμάει πολύ
Καλλίτερες συνθήκες ζωής, κέντρα αποτοξίνωσης περιττών συναισθημάτων
“Γάμα τες όλες - ή είσαι άντρας ή ξεφτιλισμένη αδερφή”
Γυναίκα δυναμική κι απελευθερωμένη τα πόδια σου κράτα ανοικτά
Κραυγές απόγνωσης εκλιπαρούν το θείο δώρο της ειρήνης
Μικρά παιδιά με πλαστικά όπλα τον εθνικό ύμνο τραγουδούν
Υπομονή, ο πόλεμος θα έρθει, ήρωες θα γίνουνε και αυτοί
Ω! Περήφανη ελληνική ιστορία ζήσε για εμάς ξανά
Το μεγαλείο του πατριωτισμού - φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες
Καταστολή, δημοκρατία, για όσους δεν συμφωνούν, βία, ομοψυχία
Αυξημένη παραγωγικότητα, πλαστικά αγαθά, αξίες εγκλωβισμού
Ανοχή, εφησυχασμός, δικαίωμα στο θάνατο, δικαίωμα στη ζωή
Χημικά όπλα-ηρωίνη, εκλογές-μορφίνη, ισότητα στα τρελάδικα
Πουλήστε τα όλα να γίνουν προϊόντα μαζικής κατανάλωσης και υστερίας
Οι πολιτικοί με σαμπάνιες έκαναν πρόποση
Για το κορόιδο τον λαό
Ο λαός με κόκα-κόλα έκανε πρόποση
Για τη μελλοντική του εξουσία
Ο θάνατος ήπιε αίμα κάνοντας πρόποση
Στην παράνοια του 20ου αιώνα…[/CENTER]
και ψάξτε εσείς αν κολλάει ή όχι ο ελληνικός στίχος με το ροκ…
+1000
Αυτο ειναι punk 
Θεωρώ πώς ο Ελληνικός στίχος με καλή ποιότητα Μουσικών κάνει θαύματα όπως έκανε ο Πάυλος Σιδηρόπουλος με τους Απροσάρμοστους.
Ο Τζίμης Πανούσης με τις Μουσικές Ταξιαρχίες και βέβαια τις Τρύπες.
Βέβαια σήμερα δεν υπάρχουν καλή μουσική στο χώρο του Ροκ, εξαιρώ μερικούς στο χώρο του έντεχνου που είναι άλλη φάση όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ντίνος Σαδίκης,Μιλτιάδης Πασχαλίδης και ο Θάνος Ανεστόπουλος απο τα Διάφανα Κρίνα.
Γενικά όμως στο Αγγλόφωνο στύλ έχουμε επιτυχημένες μπάντες όπως
ROTTING CHRIST
SEPTIC FLESH
LAST DRIVE
DEUS X MACHINA
FILM
FLOWERS OF ROMANCE
SHARP TIES
Aυτές για μένα οι μπάντες στο αγγλώφονο στίχο είναι πιο πετυχημένες γιατί ίσως έχουν περισσότερη όρεξη να γράφουν στα Αγγλικά
Eντάξει, υπάρχουν κάποιες μπάντες με Ελληνικό στίχο που τις συμπαθώ, με κάποιες είμαστε και φίλοι, αλλά θεωρώ την γλώσσα παράγοντα που δεν μπορεί να τις βοηθήσει να ξεπεράσουν κάποιο επίπεδο.
Δεν λέμε κάτι διαφορετικό. Απλά όταν βασίζεσαι πολύ στον στίχο μην περιμένεις να σε εκτιμήσουν και αυτοί που δεν τον καταλαβαίνουν…
Αυτό βασικά απαντά και την ερώτηση του Somnambulist
:lol:
Σωστό και αυτό. Αλλά κανείς δεν πρέπει να συμβιβάζεται, πρέπει να κυνηγά αυτό που θεωρεί ιδανικό.
Ή ίσως γιατί είναι πιο αποδεκτοί απο τους περισσότερους μεταλλάδες.
Και τον Ανεστόπουλο μην τον βάζεις στην κατηγορία των μουσικών(!)
βρε κόλλημα με τους μεταλλάδες, εσύ ντε και καλά…
πάντως, για τους ένθερμους υποστηρικτές του ελληνικού στίχου άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τα αυτιά μου. Δεν βρήκα κάποιον που να κρίνει τους στίχους αυτούς καθε αυτούς, αλλά να λέει το πόσο καλά κολλάνε - δένουν σε ένα ροκ τραγουδι. Παρά ταύτα συνεχίζετε να ποστάρετε και να μιλάτε για μεμονωμένους στίχους.
Ε, και πού το πρόβλημα;Ας ξεκινήσουμε εμείς να φτιάχνουμε ροκ κομμάτια με ανάλογους στίχους!Άντε, ελάτε να κάνουμε την αρχή…Βάζω στίχο, βάλτε μουσική!!!
Παιδιά δεν έχω επιχειρήματα, δε με απασχολεί κιόλας. Είμαι προκατειλημμένος κατά του ελληνόφωνου ροκ. Δεν το μπορώ, μου τη σπάει, μου τη δίνει. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες και οφείλονται στα ακούσματα που είχα στα -όχι και πολύ- τέλη του προηγούμενου αιώνα. Στην πυρά…
ε ντάξ. έστω! Ροκάδες/μεταλλάδες αλλα και όχι μόνο…
Ψιλοάσχετο, αλλά θέλω να ρωτήσω κάτι, ο panagiotis ή ο cynic παίζει να το ξέρουν.
Αν ξέρει κανείς τίτλο και συγκρότημα από ένα κομμάτι, μάλλον πανκ αν θυμάμαι καλά, που έχει την εξής ιδιομορφία: Οι στίχοι δεν αποτελούνται από φράσεις και προτάσεις, αλλά ξεχωριστές μεταξύ τους λέξεις. Στην αρχή έχει το σκληρό μέρος που ο τραγουδιστής με κάπως βαριεστημένο/κυνικό ύφος λέει στο περίπου: “Ξυπνητήρι”. “Πρωινό”. “Δουλειά”. “Μεσημεριανό”. “Δουλειά”. Ή κάπως έτσι, θέλοντας να περιγράψει τη ρουτίνα ενός μέσου εργαζόμενου η ζωή του οποίου δεν έχει κανένα ενδιαφέρον και είναι τίγκα στο γκρίζο. Μετά έχει ένα ακουστικό/μελωδικό μέρος όπου ο τραγουδιστής πάλι απαγγέλλει μονολεκτικά, αλλά αυτή τη φορά με έναν πιο αισθαντικό/ζεστό τόνο και λέει: “Θάλασσα”. “Λιβάδι”. “Ουρανός”. “Ήλιος”. “Λουλούδια”. Βασικά δε θυμάμαι καθόλου αν λέει αυτά τα συγκεκριμένα, μπορεί και να λέω μαλακίες, αλλά σίγουρα περιγράφει μια κατάσταση ευτυχίας, γαλήνης σε φυσικό περιβάλλον, δημιουργώντας αντίθεση με την πραγματικότητα της καθημερινότητας. Ε και στο τέλος σκάνε πάλι οι κιθάρες, το κομμάτι σκληραίνει ξανά, και ο τραγουδιστής ουρλιάζει συνεχώς “Ξύπνααααααα!!!” Και υπάρχει και η πιθανότητα να πετάει κι ένα “μαλάκααααααααα!!!”.
Δεν ξέρω, μήπως ψάχνω ψύλλους στ’ άχυρα; Το κομμάτι αυτό μου ήρθε αμυδρά στο μυαλό διαβάζοντας το θρεντ, το είχα ακούσει πριν από χρόνια αλλά δεν είχα μπει στη διαδικασία να μάθω τί ήταν, και τώρα δυστυχώς όπως προσέξατε δεν μπορώ και να θυμηθώ καλά τους στίχους του, αν και προσπάθησα να το περιγράψω όσο καλύτερα μπορούσα.
Does it ring any bells? To anyone? :-s
Έμένα μου θυμίζει στίχους Mastodon πάντως :lol:
Λες; :lol::lol:
Eννοείται ότι γράφονται αξιόλογοι στίχοι με την μητρική μας. Τα ελληνικά, όπως και τα αγγλικά, μέσα είναι για την εξόρυξη συναισθημάτων.
Είναι σαφές λοιπόν ότι (όντας Έλληνες) γουστάρουμε και ακούμε παραπάνω από ευχάριστα τον καλό ελληνικό στίχο, αλλά και τον ξένο.
Ωστόσο, τα αγγλικά φαίνεται να κάνουν πιο ‘‘πιασάρικες’’ ρίμες, οπότε και πολλοί νομίζουν ότι είναι ανώτερα. Ατοπίες. Ο καθένας ό,τι προτιμά.
Νομίζω οτι έχουμε ξεφύγει λίγο απο το θέμα. Το ζήτημα δεν είναι οτι τα ελληνικά συγκροτήματα δεν γράφουν καλούς στίχους… είναι αυτονόητο οτι υπάρχουν και καλοί και κακοί στιχουργοί.
Το πρόβλημα είναι οτι συνήθως δεν μπορούν να πάρουν αυτούς τους στίχους και να τους μελοποιήσουν σωστά έτσι ώστε να μπορούν να τραγουδηθούν και οχι να απαγγελθούν.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για το οποίο δεν πολύ-ακούω ελληνόφωνο ροκ. Οι φωνητικές ερμηνείες δεν μου φαίνονται ιδιαίτερα δυνατές.
9 στα 10 συγκροτήματα ακολουθούν το στυλ των φωνητικών του Αγγελάκα επειδή δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν.
Αυτο ακριβως…
Καταρχάς είσαι Άμπαλος απο το θέμα της Μουσικής, έχεις μια εμπάθεια στο χώρο της Μετάλ και αυτό είναι ένα άσχημο για σένα.
Άκου να δείς ότι η Μουσική που παίζει είτε είναι Αγγλικός στίχος είτε Ελληνικός αν δεν έχεις ταλέντο και πάθος δεν κάνεις τίποτα.
Στην Ελλάδα υπαρχουν μπάντες αξιόλογες όπως αυτοί που ανέφερα, βέβαια δεν είμαστε και Αγγλία ή Αμερική αλλά το παλέυουμε.
Για τους Μεταλάδες μπάντες σαν τους Rotting Christ έχουν κάνει τρομερά πράγματα που μπάντες άλλες δεν παίζουν να κάνουν.
Για αυτό ηρεμησε και σκέψου μια φορά ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ.
Γιατί στην Μουσική υπάρχει και Λογική εκτός απο Πάθος…
Διάβασα μόνο την 1η σελίδα του thread πριν απαντήσω και θα συμφωνήσω με την άποψη ότι πρέπει να ψάξουν αρκετά το γράψιμό τους οι Έλληνες στιχουργοί για να βγει κάτι ωραίο, ή απλά να τύχει. Δεν νομίζω ότι υπάρχει περιορισμός στην γλώσσα που πρέπει να γράψει κάποιος όταν έχει να κάνει με μια συγκεκριμένη μουσική αλλά τα παραδείγματα ελληνικών rock συγκροτημάτων με αξιοπρεπέστατη ή υπέροχη στίχουργία είναι λίγα.
Σε βρίσκω λίγο υπερβολικό όμως. Μπορείς να μας πεις τα άλλα 8 στα 10 γκρουπς που ακολουθούν το στυλ των φωνητικών του Αγγελάκα?