Επαναφέρω ένα πολύ σημαντικό κατ’ εμέ topic, (για να χαρεί και ο Vangelis :))
Την Loreena McKennitt φαντάζομαι την ξέρετε, σωστά? Όσοι τυχαίνει να μη γνωρίζουν την υπέροχη, μελωδική, ταξιδιάρικη φολκ μουσική της θα πρότεινα να ξεκινήσουν απο αυτόν εδώ τον δίσκο… και καλά ταξίδια!
.
Σειρα μου να προτείνω κάτι διαφορετικό.Λοιπόν,δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που θεωρεί τη δισκοθήκη του σοβαρή αν δεν έχει αυτό το δίσκο
Πραγματικά,στο ‘It takes a nation of millions to hold us back’ οι Public Enemy παραδίδουν μαθήματα για το πως μουσική και στίχοι μπορούν να δέσουν άψογα και να αναδείξουν το μύνημα που θέλει να περάσει το συγκρότημα.Αν αρχίσουμε να μιλάμε για κομμάτια σταθμούς,που επηρεάσανε όχι μόνο ράπερς αλλά κι μουσικούς γενικότερα,τότε δύσκολα δεν θα αναφερθούν όλα τα κομμάτια του δίσκου.Bring the noise,Night of the living baseheads,Party for your right to fight,Don’t believe the hype,Channel Zero,Louder than a bomb,και τόσα άλλα.Καλύτερους δίσκους βγάλανε-ειδικά το Apocalypse91 σκίζει-αλλά τόσο χαρακτηριστικό και επιδραστικό δίσκο,δεν νομίζω.
DJ Tiesto \:D/
Γιαννης Αγγελακας/Νικος Βελιωτης - Οι Ανασες των Λυκων
Ο στιχουργος, ερμηνευτης, ποιητης, φροντμαν της καλυτερης ελληνοφωνης μπαντας εβερ Γ. Αγγελακας ενωνει τις δυναμεις του με τον τσελιστα Νικο Βελιωτη για ενα δισκο που λιγοι θα περιμεναν. Avant-garde, noise, εως και trip-hop μπλεκονται για να δημιουργησουν εναν απο τους πιο ξεχωριστους και σκοτεινους ελληνοφωνους δισκους. Ουδεμια σχεση με Τρυπες πλην της ανυπερβλητης φωνης του Αγγελακα. Εκπληκτικες ελευθερες αποδοσεις κομματιων των Μ. Βαμβακαρη (Η Πλημμυρα) και Μ. Χατζιδακι (Καθε Τρελο Παιδι) και στιχοι γι αλλη μια φορα μαγευτικοι…
gia mena einai to Bethoven 9 Symphonys
Το συγκεκριμένο γκρούπ αποτελεί ένωση 2 πολύ μυσικών εκ των οποίων ο ένας είναι ιδιαίτερα γνωστός στο metal κοινό.Ο Arto Tuncboyacian και ο Serj Tankian των System of a down ενόνουν τις δυνάμεις τους και το αποτέλεσμα έχει απ’ όλα:μέταλ σε σημεία,πολύ έθνικ,electro,πειραματισμοί στους ρυθμούς,ιδιαίτεροι στίχοι.Πολύ αξιόλογος και κεφάτος δίσκος,αξίζει σε όσους γουστάρουν κάτι διαφορετικό.Α,και το Leave Melody counting fear,όπως και το I don’t wanna go back empty handed,είναι κομματάρες.
Modern Tallkin-Back for Good.Τα καλυτερα δισκο κομματια του 80
Κομματάρες οι Modern Talking… και μια που το γυρίσαμε στα ποπ και στα ακούσματα της πολύ παιδικής μου ηλικίας συγκεκριμένα, ας προτείνω εδώ τον σημαντικότερο δίσκο απο την μεγαλύτερη ποπ μορφή των 80ς… Όσα χρόνια και αν περάσουν, beat it, billie jean και thriller παραμένουν διαχρονικά (με το thriller να έχει το καλύτερο ίσως βίντεοκλιπ που έχω δει ποτέ μου).
muddy watters: φωνάρα στην blues-jazz
προτείνω the muddy watters woodstock album
Μπορείς να πείς όνομα συγκροτήματος και δίσκου γιατί δεν τα`βγαλα??
Ναι,σωστά,το ξέχασα αυτό.Είναι οι Serart και ο ομώνυμος δίσκος τους.Νομίζω δεν έχουν βγάλει τίποτα άλλο.Λογικά θα το βρείς εύκολα στο Metropolis.
Thanks. Αν και εδώ που μένω δεν έχει metropolis, οπότε με κόβω να το βρίσκω στο adsl.
Και μια που πήρε φόρα το τόπικ (και εγώ μαζί του), άλλη μια πρόταση, ενός πραγματικά καταπληκτικού συνθέτη…
ellanor,μαζί το προχωράμε το τοπικ:D
λοιπόν
πέρα της εκπληκτικής ταινίας που πρέπει να δείτε,το soundtrack του Sympathy for Lady Vengeance,αποτελούμενο κυρίως από μέροι κομματιλων του Βιβάλντι και διάφορα θέματα ειδικά για την ταινία αποτελεί ιδανικό άκουσμα για να χαλαρώσεις.Πραγματικά αριστούργημα.Ειδικά το τελευταίο κομμάτι.
Red Pyramid, προτείνω σαμποτάζ, να ανοίξουμε sub-forum μέσα στο φόρουμ, για εκείνες τις μουσικές που γουστάρουμε πέραν της ροκ/μεταλ! Και στο τέλος το μικρό ψάρι θα φάει το μεγάλο! Μπουα-χαα-χαααααα!!! (σατανικό γέλιο) :twisted:
Αχέμ O:)
Όουγέαααα:D 
Συνεχίζω με ένα δίσκο και ένα συγκρότημα που δεν χρειάζεται-και ούτε μπορώ να βρώ- λόγια σχετικά με αυτό
Διάφανα Κρίνα - Ευωδιάζουν αγριοκέρασα
οι σιωπές
Μονο που τωρα εισαι οφ-τοπικ γιατι τα Διαφανα Κρινα ειναι εντος rock…
Χμ,δεν είμαι σίγουρος.Εμένα οτυλάχιστον ο δίσκος αυτός δεν μου θύμιζε ρόκ…:-k
Ξέρω ότι τώρα θα φάω κράξιμο,αλλά δεν μπορώ να μην προτείνω το συγκεκριμένο δίσκο
Anna Tsuchiya-Strip Me
Ok,ξέρω,το εξώφυλλο μόνο για δισκάρα δεν προμυνίει,περρισσότερο σε ποπ-σκουπίδι.ΌΜΩΣ τα πράγματα ΔΕΝ είναι έτσι.Στο συγκεκριμένο δίσκο μπορεί κανείς να ακούσει χαλαρή μουσική,σίγουρα easy listening αλλά άξιο της προσοχής.Η Anna Tsuchiya δεν τραγουδάει ότι τις γράφει ο κάθε άσχετος,δεν αποτελεί ένα κλασσικό δείγμα χαζο-jpop τραγουδίστριας.Τα τραγούδια της,μουσικοί και στίχοι είναι καθαρά δικής της έμπνευσης και μόνο.Απαλή λεπτή και ευαίσθητη φωνή,καλή μουσική και όχι απλώς πληκτράκια στο μπάκγράουντ,και γενικά ένας δίσκος που αξίζει την προσοχή του οποιουδήποτε.Αφήστε τις παρωπίδες σας και ακούστε το,εσείς θα βγείτε κερδισμένοι.
