Λίγο πολύ, ισχύει η ίδια απάντησή μου. Ο λόγος ύπαρξης της συγκεκριμένης τέχνης (μουσικής), είναι να προσφέρει κάποια ευχαρίστηση (ανάμεσα σε άλλα συναισθήματα), στον ακροατή της.
Αν η πολλή «πληροφορία» που λαμβάνεις αυτήν την εποχή, μεταφράζεται και στην αντίστοιχη ικανοποίηση, έχεις την απάντηση. Αν η εμπειρία σου ήταν καλύτερη παλιότερα (δλδ ξεχωρίζεις παλιότερους δίσκους), τότε σου ταιριάζει καλύτερα η εποχή όπου έδινες περισσότερο χρόνο σε κάθε κυκλοφορία.
Όλα αυτά με τον αστερίσκο ότι η εφηβική ηλικία είναι πιο ανοιχτή σε νέα ερεθίσματα και ταυτίζεσαι πιο εύκολα από ότι μεγαλύτερος.
Σταχυολόγησα ορισμένες αρκετά ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις.
Προσωπικά δεν άκουσα ούτε μια νέα κυκλοφορία του 2021 και δεν το λέω ως κάποιου είδους βαρύγδουπο statement ποιότητας (ότι δηλαδή δεν βγήκαν καλά πράγματα) αλλά επειδή όποτε κατέβαζα καινούρια πράγματα έβρισκα όλο και λιγότερο κάτι να με συγκινεί (τώρα αναφέρομαι στο bm κατά βάση, έτσι που όσο νάναι είχα αφιερώσει τον περισσότερο χρόνο μου τα τελευταία 12 χρόνια).
Γενικά με κουραζε η όλη διαδικασία του να ακούσω διάφορα πράγματα, επειδή τα έβλεπα να αναφέρονται εδώ κι εκεί (ενδεχομένως και από άτομα που σέβομαι την άποψή τους -δηλαδή ΟΚ, ποιοι MALAKHIM ρε παιδιά που ξαφνικά τους έβρισκα ανά 3 ποστ στον τοίχο του fb) μέχρι να βρω κάτι που πραγματικά με έλκει.
Αυτό ήταν το ένα ζήτημα, το άλλο ήταν ότι δίσκοι που πραγματικά πίστευα και πιστεύω ότι άξιζαν, θάβονταν κάτω από τόνους νέων κυκλοφοριών. Τώρα φυσικά μπορεί να είμαι ο τρελός του χωριού ή απλώς κακόγουστος αλλά νομίζω ότι πολύ εύκολα προσπεράσαμε π.χ. το τελευταιο ABIGOR ή απ’ την άλλη πόσοι έτυχε ν’ ακούσουν το πρόσφατο ONIRIK (και το ξαδερφάκι NOITE σε άλλη φάση) ή την εξαιρετική προσαρμογή του old-school ήχου στο σήμερα που περιεχόταν στο “Eliphas Love” των Ιταλών FUNERAL ORATION;
Θα μου πειτε “γιατί δε γράφεις εσύ γι’ αυτά”, αλλά να πω την αλήθεια δε ψήνει και ιδιαίτερα να αφιερώσω 2-3 παραγράφους π.χ. εδώ στο φόρουμ και να ακολουθήσουν από κάτω 50 ποστ με ένα σκέτο λινκ.
Κάποιοι δεν το έχουμε με το γράψιμο, παρόλα αυτά πάντα με χαροποιεί να διαβάζω κάτι από ανθρώπους που έχουν γνώση, γνώμη κ άποψη. Εμένα με δυσκολεύει απίστευτα να γράψω, όχι απλά μια μικρή κριτική/παρουσίαση αλλά κ γενικά στο ίντερνετ. Ίσως γιατί δεν είμαι τόσο εξοικειωμένος, ίσως γιατί η κατάθλιψη μου χτυπάει την πόρτα κ γενικά δεν το έχω με την επικοινωνία ή όλα αυτά συν κάποια άλλα.
Nαι παιδιά, όταν ανεβάζουμε κάτι στις νέες κυκλοφορίες ας γράφουμε δύο αράδες (ή και παραπάνω) γιατί χάνονται ενδιαφέροντα πραγματάκια. Προσωπικά μ’αρέσει να διαβάζω και πέντε πράγματα πριν πατήσω το link, να καταλαβαίνω τι είναι αυτό που ακούω.
Ισχύει, προσωπικά όταν βλέπω στο τέλος της χρονιάς ατελείωτες λίστες, μερικές με πολύ παραπάνω από 10-20 δίσκους, δυσκολεύομαι να φανταστώ πώς γίνεται κάποιος να ακούει με προσοχή και να αφομοιώνει ως πληροφορία τόσο πολύ υλικό, ειδικά αν πρέπει να βγάλει πόρισμα σώνει και καλά για ένα review. Βασικά αυτό:
Ισχύει, κάπου θυμάμαι να το έχω πει κι εγώ αυτό αλλά δε θυμάμαι που… Βρήκα αυτό εδώ όμως, που είναι λίγο σχετικό με τη συζήτηση εδώ.
Κι από πρακτικής μεριάς, αν μπαίνει μόνο το link, το ψαχτήρι του forum, δεν μπορεί να βρει την μπάντα/άλμπουμ που ψάχνεις, επομένως το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μπαίνει έστω το πλήρες όνομα της κυκλοφορίας στο post…
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ φέτος, έχω λίγα πράγματα στο top χρονιάς (2 δίσκους + 1 EP, κι αυτά πιο χαμηλά από τη 10αδα) από Black Metal (το οποίο σκοπεύω να ποστάρω μες στο επόμενο δεκαήμερο). Νομίζω ότι δε βγήκε κάτι συνταρακτικό αλλά το λέω με επιφύλαξη γιατί μπορεί να μου έχει ξεφύγει κάτι και ξέρω ότι το συγκεκριμένο topic το παρακολουθούν τα BM eyes (sic) του Sauron
Δεν το έχω ακούσει ακόμα (κάποια στιγμή θα γίνει) ωστόσο δεδομένου ότι και οι 4 μπάντες έχουν κυκλοφορήσει από εξαιρετικά έως συγκλονιστικά πράγματα την τελευταία δεκαετία θα μου προξενούσε τεράστια εντύπωση, η συγκεκριμένη σύμπραξη να είναι κάτι μέτριο.
Δεν το λέω τώρα για σένα που μπορεί στην τελική και να μη σου κάνει και να ψάχνεις άλλα πράγματα από bm, απλά για να είμαι ειλικρινής το ότι δεν έχω δει σχεδόν τίποτα σε review ή ακόμα και κάποια αναφορά σε fb post πραγματικά μου φαίνεται ανεξήγητο.
Να ακούσεις. Πέραν της τεράστιας διάρκειας, το μόνο αρνητικό που μπορώ να του προσάψω είναι πως εξακολουθώ να μην ενθουσιάζομαι (πολύ) με τους Amestigon και με αποσυντονίζουν ελαφρώς, ενώ από τα ιντελούδια πχ όχι.
Το ότι όμως ο ήχος των ILL για παράδειγμα μπαίνει δίπλα σε αυτούς των TDS και Shaarimoth χωρίς να διαταράσσεται η ισορροπία εμένα με κέρδισε. Και το ότι αλλάζουν οι ήχοι αλλά όχι το κλίμα.
Υπενθυμίζω θα έχουμε και ανασκοπήσεις ανά είδος πέραν των προσωπικών λιστών.
Κατά τα άλλα, θα ήθελα να σχολιάσω τις κυκλοφορίες που ανέφερες παραπάνω αλλά πάμε πολύ οφτόπικ.
edit:
Να ξέρεις την περιμένω τη λίστα σου για να δω αν θα έχω πέσει μέσα σε 2-3 πολύ συγκεκριμένα άλμπουμ. Αυτά για τώρα. Τα δικαστήρια στην ώρα τους!
αγιοποιήση, μεταλλοπατεριλίκι ή ροκοπατεριλίκι και αυτή η μαλθακή παραδοχή μαλάκυνσης… δεν περίμενα κάτι παραπάνω απο τους ΧΧΧ το 20ΧΧ. Ο ακροατής επιτρέπει στον εαυτό του να ταξιδέψει με τη μουσική, χωρίς να τον ενδιαφέρει ο προορισμός αλλά μόνο η απολαυσή. η στρατευμένη ακρόαση δίσκων, κάνει κακό στο μυαλό.
Εγώ συνήθως θα ακούσω “τουριστικά” (1-2 φορές) πάρα πάρα πολλούς καινούριους δίσκους, σίγουρα πάνω από 100 κάθε χρονιά, οι δίσκοι που θα ακούσω πχ 10 ή 20 φορές ή περισσότερες είναι αρκετά πιο λίγοι, ας πούμε οι 30-40 που θα ξεχωρίσω, και πάντα θα υπάρχουν καμιά 10αρια δίσκοι που θα “λιώσω” στις ακροάσεις.
Ίσως επειδή δεν έχω συνέχεια τη διάθεση να ακούσω κάτι καινούργιο, συνήθως θα το κάνω σε στιγμές που μπορώ να είμαι 100% συγκέντρωμενος στη μουσική, ενώ τις περισσότερες ώρες θα αναζητήσω κάτι πιο comfort και γνώριμο, έτσι κατά κάποιο τρόπο αποφεύγω να ακούω περισσοτερα από ότι μεγιστοποίει την απόλαυση που αντλώ από τη μουσική.
Δεν θεωρώ δηλαδή πως είναι κακό κάποιος να ακούει πάρα πάρα πολλά πράγματα, ρίχνει και σπόρους που αργότερα μπορεί να εξελιχθούν σε νέες προτιμήσεις, φτάνει να μην έχει την αδυναμία να εστιάσει σε αυτά που του άρεσαν περισσότερο.
Έχω περάσει βέβαια και μεγάλες περιόδους που δεν είχα όρεξη να ακούσω τίποτα καινούριο, ρόδα είναι και γυρίζει θεωρώ.
Μπήκα για να κουοτάρω αυτό εδώ, γιατί είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που ειπώθηκε εδώ μέσα. Όχι μόνο για τις κριτικές που πολύ συχνά κάποιοι αδυνατούμε να γράψουμε, αλλά και για τον τρόπο γενικότερα που ακούμε μουσική.
Το παρατηρώ συχνά και σε μένα, για παράδειγμα, από τις 35 νέες κυκλοφορίες που άκουσα φέτος (και όλο λέω ότι θέλω ν’ ακούσω καμια 20αρια ακόμα, δημοφιλείς σε users, των οποίων το μουσικό γούστο εμπιστεύομαι) είναι ζήτημα αν μου έμειναν 5! Και για ποιόν λόγο ν’ ακούω νέα μουσική όταν δεν είμαι καλά ή να προσπαθώ να μπω σε στεγανά; Για εμένα ή τους άλλους; Όταν ακούς κάτι καινούριο πρέπει να του δώσεις και τον απαιτούμενο χρόνο να ωριμάσει μέσα σου, αυτή η αλληλεπίδραση χρειάζεται καθαρό μυαλό και συγκέντρωση, οπότε από ένα σημείο και μετά χάνεται (για μένα) η απόλαυση και ο αυθορμητισμός που πρέπει να χαρακτηρίζει την ακρόαση μουσικής.
Ήδη είπα πολλά και κουράστηκα… Και ναι, μπορεί να ζηλεύω καλοπροαίρετα όσους ακούνε 5-6 άλμπουμ την ημέρα, αλλά μιλώντας για μένα, επειδή καθένας έχει άλλες αντοχές, είναι τρελός ψυχαναγκασμός και όσες φορές προσπάθησα τα παράτησα.
Ακούω τις κλασικούρες μου, πολλά απ’ αυτά ακόμα και για πρώτη φορά, και νιώθω ευχαριστημένη. Πολλές φορές άνθρωποι σαν εμάς τείνουν προς τον ψυχαναγκασμό και το πως σώνει και ντε πρέπει να κάνουμε τα πράγματα μ’ έναν τρόπο, η μουσική όμως για τον καθένα είναι κάτι προσωπικό και ο τρόπος του να εξωτευρικεύει το συναίσθημά του χωρίς λόγια και αναλύσεις.
Υπέροχη και η ανασκόπηση στον ατμοσφαιρικό ήχο γενικότερα.
Σημείωσα να ακούσω τα παρακάτω που αγνοούσα πλήρως.
και
Όταν βλέπω ταμπέλα Post-Black Metal συνήθως προσπερνάω πολύ εύκολα, εδώ όμως η περιγραφή στην ανασκόπηση μου άναψε την περιέργεια. Πρόλαβα να ακούσω και 2 τραγούδια ήδη και μου φάνηκε άκρως ενδιαφέρον.
Εύγε για τους Dictaphone (μεγάλη μου αγάπη). Τα 2 live stream από Myrkur υπάρχουν κάπου να τα δούμε?
Τέλος αν μου επιτρέπεται μια ένσταση, θα ήταν η μη αναφορά στην δισκάρα των CROWN…
Συμφωνώ με @power_fades σημείωσα και εγώ μερικά ονόματα, με αποκορύφωση τους…
και ας μας τους έκρυβε ο φίλτατος @Aldebaran Πέτυχε τον σκοπό του πάντως και μου-μας χάρισε μια ακόμα διαμαντάρα! Ο ήχος τους μου θυμίζει πολλά και τίποτα και διαφωνώ με τα περισσότερα ταγκς του μπάντκαμπ και κρατάω την φράση που κλείνει το κείμενο…Ένα εκπληκτικό, βαθύ, σκοτεινό rock έργο που ουρλιάζει να ξεθαφτεί.
Τα φωνητικά μου θυμίζουν αρκετά τον Bruce Lamont με το τρόπο που τραγούδησε στους Blodiest.
Αυτό ήταν παίδεμα μεγάλο. Μόλις βγήκε δεν ξέραμε τίποτα για αυτούς και είχαν ελάχιστη απήχηση στα social. Σταδιακά έφτασαν σε αρκετά αυτιά και site, εν τέλει προτιμήθηκε το υπόγειο.
Βρήκα αυτό 
Όταν βλέπω ταμπέλα Post-Black Metal συνήθως προσπερνάω πολύ εύκολα, εδώ όμως η περιγραφή στην ανασκόπηση μου άναψε την περιέργεια. Πρόλαβα να ακούσω και 2 τραγούδια ήδη και μου φάνηκε άκρως ενδιαφέρον.