Όσον αφορά το debate βινύλιο cd, το ότι ένα άρθρο μπορεί να προβάλει πέντε επιχειρήματα βασισμένο σε τεχνικά χαρακτηριστικά που μπορεί να καταλάβουν μόνο ειδικοί, δεν σημαίνει ότι φανερώνει την απόλυτη αλήθεια. Κάλλιστα ένας τύπος με τεχνική γνώση μπορεί να αντιπαραβάλλει επιχειρήματα και εμεις ο απλός λαός να μην καταλάβουμε τίποτα.
Το θέμα είναι 1ον) τι σου αρέσει περισσότερο να ακούς και 2ον) και τι σου αρέσει να ακούς, υπό τον περιορισμό ότι υπάρχουν κακές παραγωγές cd και κακές παραγωγές βινυλίου.
Αν πάρεις μία πολύ καλά διατηρημένη 70s κόπια αμερικάνικη ή έστω αγγλική με καλή παραγωγή, και την συγκρίνεις με την επανέκδοση σε cd, ειδικά από τα 90s, μάντεψε ποιος κερδίζει. Ο λόγος είναι προφανής: Η ηχογράφηση έγινε αναλογικά και πέρασε σε αναλογικό μέσο, και μετά από 30 χρόνια πάει κάποιος να παρει τα master-ταινιες με την φθορά που συνεπάγεται, για να το μετατρέψει σε ψηφιακό. Ε, δεν γίνεται.
Υπό την λογική ότι σήμερα πουλάει πρώτα το digital μετά το βινύλιο και μετά το cd, κατά την γνώμη μου θα προσεχθεί το digital επειδή θα το ακούσει περισσότερος κόσμος, το βινύλιο επειδή θα το πληρώσει περισσότερος κόσμος, και το cd θα το γράψουν όλοι στα παπάρια τους.
Καλώς η κακώς, το βινύλιο δεν θα πεθάνει ποτέ μιας και έχει ζήσει πανω από 100 χρόνια συνολικά και κατάφερε να επιβιώσει έναν παρολιγον αφανισμό, ενώ το cd, παρότι το έχω αγαπήσει κι αυτό, καλά θα κανει και θα ψοφήσει, καθώς δεν προσφέρει πολλά περισσότερα από το digital, κυρίως όσον αφορά την ευκολία. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι οι εταιρείες αισχροκέρδισαν με το cd μέχρι αηδίας (είναι γνωστά τα κόστη). Βέβαια, ούτε τα τωρινά βινύλια με συνεπαίρνουν, με τιμή διπλάσια από αυτή που είχαμε συνηθίσει και πληθωρική λογική που τα κανει να μοιαζουν με εγκυκλοπαίδιες.
Σε μια κάποια αντιστοιχία, δεν μπορείς να είσαι αυθεντικός ροκάς και να μην παραδέχεσαι ότι το golden age της ροκ μουσικής είναι αυτό που πρεσβεύουν οι rival sons (οι οποίοι το κάνουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον σήμερα), η ακόμη χειρότερα να είσαι ροκάς ή μεταλλάς και να μην αντιλαμβάνεσαι ότι δεν μπορείς να ακούς 80s 90s 00s χωρίς να ακούς 60s και 70s. Όπως επίσης ότι οι πειραματισμοί οι επιμιξίες και οι πρωτοπορίες όσο περνάνε τα χρόνια είναι όλο και πιο σπάνιο να βγάλουν πρώτης τάξως αποτέλεσμα. Βεβαιώς, το γεγονός δεν θα ξαναβγούν beatles, judas priest ή cure ξέρω γω, δεν σημαίνει ότι θα πεθάνει αυτή η μουσική, απλά θα συνεχίσει να έχει μια σεβαστή υπόσταση. Ηταν τεράστιο το άλμα που έγινε από τα 60s και μετά, ειδικα σε σύγκρισή με ότι μουσικές προηγήθηκαν.
