Rocking - Top 30 - 2019

Σχολιασμός κειμένων
#62

ok, θα παραδεχθώ ότι οι καποιες φράσεις (καταλαβαινουμε ποιες) ήταν τραβηγμένες. Απλά για να δώσω ένα παράδειγμα, είναι αδιανόητο για μένα να είσαι βαμμένος οπαδών των Manilla Road πχ ή οπαδός οποιουδήποτε σχήματος στα '80s και να μην έχεις ακούσει με συνέπεια και αφοσίωση πολύ '70s, μόνο και μόνο για να καταλάβεις καλύτερα τι ακούς και γουστάρεις τόσο πολύ. Για να καταλάβεις ρε αδελφέ τι άκουγε ο ανθρωπος που προσκυνάς και έβγαλε ότι έβγαλε. Και αν θες την γνώμη μου, δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην σου αρέσει καθόλου. Πως γίνεται να μην καταλαβαίνει ένας τύπος που ακούει μελωδικό death ότι οι beatles έχουν γράψει απίστευτες μελωδίες, να μην καταλαβαίνει καποιος που ακούει σύχρονο punk ότι οι MC5 έδωσαν το στυλ αυτού που ακούει; Σε αντίθετη περίπτωση είναι σαν να λες ότι την μουσική μας την έφεραν εξωγήνοι. Κακά τα ψέματα, το ροκ και το μεταλ είναι ένα αδιάκοπο συνεχές από τα 60s μέχρι σήμερα.

Επίσης, ακόμη και αν πιστεύεις σε οποιοδήποτε golden age συμφωνώ ότι δεν γίνεται να είσαι κολλημένος στο παρελθόν και να μην ζεις την εποχή σου, αλλιώς η μουσική που γουστάρεις θα μπει στο μουσείο, κι εσύ μαζί ταρυχευμένος. Αλλά μιας και μιλήσαμε για αφορισμούς, είναι αφοριστικό να λες ότι το rival sons δεν μπορεί εξορισμού να είναι καλύτερο από το leprous. Καλοδεχούμενος ο πειραματισμός αλλά δεν είναι και μονόδρομος, θα ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε. Άσε που πιστεύω ότι πλέον η πραγματική πρωτοπορία είναι όλο και πιο σπάνια, για να μην πω σχεδόν ακατορθωτη. το καλύτερο νεωτεριστικό που μπορεί να κανει κάποια μπάντα και να της βγει είναι να βρει έναν συνδυασμό που δεν τον έχει σκεφτεί κανένας άλλος. Πόσο εύκολο είναι να βγάλεις σήμερα κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα;

3 Likes
#63

Συμφωνω αρκετα. Ειδικα το παραδειγμα Manilla Road κ γενικοτερα του επικου μεταλ ηχου με εκφραζει πολυ. Ολοενα κ πιο συχνα η επιθυμια μου για τετοιου ειδους συναισθηματα ικανοποιειται απο 70ς ακουσματα παρα απο συγχρονες κυκλοφοριες. Το ιδιο κ για αλλα ειδη. Η αγαπη μου πχ για τους Shadow Gallery μου ανοιξε τα αυτια για ενα σωρο υπεροχα 70ς pomp rock επη. Εν κατακλειδι δεν νομιζω οτι υπαρχει ηλικια στην μουσικη κ σιγουρα εχει πολυ ενδιαφερον να “μελετας” την πορεια της.

4 Likes
#64

“Vinyl records were invented in the early 1940s but became standardized in 1948.”

To κάθε μέσο έχει θετικά και αρνητικά.
Γενικά όμως, για να ακουστεί αυτή η διαφορά, πρέπει να έχεις πολύ καλό ηχοσύστημα, αλλιώς δεν έχει νόημα, καθώς είτε είναι εφάμιλλα, είτε το cd είναι καλύτερο.
Επίσης, αυτό με το cd δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από το digital, πραγματικά δεν το καταλαβαίνω. Το βινύλιο δηλαδή τι προσφέρει σε σχέση με το digital που δεν το δίνει το cd?
Γενικά μην υπερβάλουμε, ωραίο το βινύλιο, ωραία τα εξώφυλλα, αλλά ως εκεί.
Δεν έχει νόημα να μιλάμε για το πόσο ανώτερο είναι το βινύλιο την εποχή που οι ηχογραφήσεις γίνονται ψηφιακά.

2 Likes
#65

μεστα μαυρα μεσάνυχτα θυμήθηκα ένα 100 years of recorded history που είχαν καποιοι δίσκοι ου '77, προφανώς και πριν το ΄48 υπήρχαν δίσκοι σε παρόμοιο φορματ.

Επίσης, το cd είναι πιο ευπαθές σαν υλικό/τεχνολογία, στο βινύλιο, ακόμη και μη αναλογική να είναι η ηχογράφηση, υπάρχει νομίζω επεξεργασία που δίνει τα χαρακτηριστικά, αλλά αυτό είναι θέμα γούστου, συν ότι παει πολύ στην λεπτομέρεις.

Εξαρτάται πάντοντε τι συγκρίνεις, αναφέρθηκα ειδικά στα 70s βινύλια σε σχέση με τις πολύ μεταγενέστερες εκδόσεις cd. Αλλά ακόμη και τώρα, είναι και το εξώφυλλο που μετράει, είναι και ότι το βινύλιο σαν υλικό έχει ένα μεγαλύτερο κόστος/αξία και δεν απαξιώνεται όπως το cd.

#66

Αυτό δεν το συζητάμε καν. Αναλογική ηχογράφηση σε αναλογικό μέσο vs αναλογική ηχογράφηση σε ψηφιακό μέσο - δεν υπάρχει σύγκριση.
Τώρα για την απαξίωση κλπ, πιστεύω ότι είναι περισσότερο η αποψη σου, παρά μια γενική αλήθεια.
Σίγουρα τεράστιο προτέρημα του βινυλίου είναι το εξώφυλλο και ο ήχος σε αναλογικές ηχογραφήσεις.
Γενικά ο κόσμος πλέον έχει σταματήσει να αγοράσει φυσικά μέσα, το mp3 έχει πάρει την πρωτοκαθεδρία. Ελπίζω όμως αυτό να μην υπερισχύσει αργότερα γιατί θα είναι τεράστιο ξενέρωμα να εχουμε την μουσική που μας αρέσει μόνο ψηφιακά.

3 Likes
#67

Κοίτα ,στο βινύλιο ηχογραφείται συνεχώς κάτι αρκετά κοντά σε αυτό που έφτασε από το μικρόφωνο ενώ στο digital και στο CD ηχογραφείται ένα (τεράστιο) υποσύνολο της πληροφορίας ακριβώς όπως έφτασε από το μικρόφωνο (και συμπληρώνεται το υπόλοιπο). Αποτέλεσμα είναι πως το digital μπορεί να πιάσει την ποιότητα του CD (περιορισμένη χωρητικότητα) και ακόμη παραπάνω, αλλά κανένα τους δεν προσθέτει τον τεχνητό θόρυβο από τις ατέλειες του βινυλίου. Καθώς το digital δεν έχει θέματα με τον κύκλο του υλικού του και καθώς προσφέρει όλο το εύρος ακρίβειας της ηχογράφησης, CD και βινύλιο πιστεύω πως δεν έχουν ελπίδα να το ξεπεράσουν. Αλλά επειδή το βινύλιο προσφέρει κάτι διαφορετικό που αρέσει σε πολύ κόσμο (αυτός ο θόρυβος που λέγαμε και που κανονικά δεν είναι του καλλιτέχνη), το βινύλιο έχει παραπάνω ελπίδες από το CD να επιβιώσει.

Το CD μόνο το βιβλιαράκι, μια θήκη και το άγχος μην καταστρέψεις το CD σου προσφέρουν. Που κατ’εμέ, ειδικά το βιβλιαράκι είναι σημαντικό και λατρεύω που έχω τόσα CD με τόσο artwork. Αλλά με θεωρώ δεινόσαυρο πλέον που συλλέγω CD

3 Likes
#68

Όλοι μιλάμε για το μέσο απομονωμένα, αλλά για μένα εξίσου σημαντικό είναι και με τι σύστημα το υποστηρίζεις. Ενισχυτής, ηχεία, ακόμα και καλώδια είναι πολύ σημαντικά στον ήχο που (από)λαμβάνει κάποιος.

Αν κρίνεις το βινύλιο από τα βαλιτσάκια-πικάπ με το ενσωματομένο ηχειάκι, προφανώς το κρίνεις λάθος. Κι αν κρίνεις το mp3 από τα φτηνά ηχειάκια του pc της δουλειάς, πάλι λάθος το κρίνεις.

Επίσης, το digital δεν έχει μια οριζόντια ποιότητα και πολύς κόσμος είτε για θέμα χώρου, είτε για θέμα ευκολίας, είτε για θέμα αδιαφορίας κρίνει με βάση χαμηλής ποιότητας mp3 την ποιότητα του ήχο.

7 Likes
#69

To ανεφερα πιο πάνω :wink:

Γενικά πάντως πρέπει να καταργηθεί δια νόμου οτιδήποτε κάτω απο 320k.

3 Likes
#70

Μου έλειψε το Crobot απο την λίστα, θα έβαζα και τα Tool , In Flames , Frank Carter, While She Sleeps, As I Lay Dying και Bad Religion (μαλλον και VIC και Flotsam and Jetsam αν ήθελα καθαροαιμη metal εκπροσωπηση) , δεν θα εβαζα το Alter Bridge (αν και τους γουσταρω τρελα).

7 Likes
#71

Ετσι.

1 Like
#72

πανω απο το πτωμα μου εκπροσωπηση μπαντας με τυπο που ηθελε να πληρωσει να σκοτωσει τη γυναικα του.

τοσες μπαντες γιναν cancelled, πως σκατα δισκογραφει ακομα αυτος ο τυπος;

#73

Πέραν του συστήματος, που δίνει την πιο σοβαρή απάντηση, να γίνω και λίγο πρήξας και να πω, πως άλλα τα νέα βινύλια από πολυεθνικές εταιρείες και άλλο το αναλογικό μάστερινγκ που αγαπήσανε κάποιοι. Πλέον, λόγω ζήτησης, μόδας, τάσεων κλπ, το κόψιμο βινυλίων, το μάστερινγκ κλπ δεν έχει καμία διαφορά από του cd.

Τα έλεγε και ο Fenriz στο “The Evils Of Compression” rant του. Μάλιστα μερικοί φτάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν πως η νέα έξαρση δίσκων παραπλανά. Είναι σχετικά σπάνιο νέος δίσκος να έχει τόσο διαφορετικό ήχο σε διαφορετικό μέσο. Για αυτό ανεβαίνουν ξανά και οι κασέτες, για το συλλεκτικό του πράγματος μιας και ο ήχος είναι καρμπόν πλέον οπότε πολλοί τις προτιμάνε.

Κοινώς, ψαχτείτε για το αν αξίζει να δώσετε την διαφορά σε τιμή κατά περίπτωση., ίσως γλιτώσετε και αρκετά χρήματα.

6 Likes
#74

Πολύ σωστός ο @apostolisza8, το μέσο από μόνο του δε λέει τίποτα. Δυνητικά το CD μπορεί να έχει πολύ καλύτερο dynamic range από το βινύλιο.

Το βασικότερο είναι μίξη και το mastering, και πιο σοβαρές παραγωγές έχουν ξεχωριστά masters ανάλογα με το μέσο που στοχεύουν (CD, vinyl, digital, streaming). Επισης και σε blu-ray με 5.1 μπορεί να βρεις και stereo mix που εχει πολύ καλύτερη ποιότητα.

Αλλά το βασικό είναι η δουλειά που έχει γίνει στη μίξη και το mastering, το μέσο από μόνο του δεν είναι εκ των προτέρων καλύτερο. Εκτός αν μιλάμε για ψηφιακό ήχο τύπου mp3 με χαμηλό bitrate, αλλά και πάλι αν ακούς από σαπια ακουστικά δεν θα καταλάβεις διαφορά.

Υπάρχουν και τα ψυχοακουστικά μοντέλα για το πως ο εγκέφαλος και το αυτί αντιλαμβάνεται τον ήχο, πάνω στα οποία πατάνε αλγόριθμοι συμπίεσης όπως το mp3 για να “ξεγελάσουν” έχοντας λιγότερη πραγματική πληροφορία.

Άλλη κουβεντα ανοίξαμε βέβαια.

5 Likes
#75

Μεγάλη καρδούλα. :smiling_face_with_three_hearts:

Το WSS είχε πολύ δυνατές στιγμές, αλλά συνολικά μάλλον το έφαγαν οι προσδοκίες μου.

2 Likes
#76

Όπως δισκογραφούν οι μισές black metal μπάντες που είχαν εμπλακεί στην όλη φάση των early '90s;

1 Like
#77

Tool και ας μην έχω ακούσει ακόμα το μισό άλμπουμ. Επίσης, μου άρεσαν και κάποιες μπλακ μέταλ κυκλοφορίες. :smiley:

#78

Καλα τα λεει ο Θεοδοσης !

1 Like
#79

Μια διαφορετικη προβοκατορικη αποψη για συγκεκριμενο δισκο (και μια αναφορα σε δισκο της αντεργκραουντ λιστας)

1 Like
#80

Ας τσιμπήσουμε τα αρκετούτσικα τυράκια, let’s drink the devil’s blood και ας σχολιάσω την όντως διαφορετική και αναλυτική, υποθέτω άποψη που με έβαλε για λίγο σε σκέψεις!

Δεν θα μιλήσω για τον δίσκο των Misthyrming που, κατ’ εμέ είναι δισκάρα, αλλά γενικά για τον σχολιασμό πάνω στην “στροφή” της εταιρείας. Θα πω, μόνο, για το “Algleymi”, πως είναι εξαιρετικό, γιατί είναι ανθρώπινο, και γιατί όσο και αν οι τεχνικές εργασίες φανερώνουν υπερβολική ασχολία για να γίνει το αποτέλεσμα αρεστό, (επανηχογραφήσεις, πετάλια κλπ), ο δίσκος βγάζει μια πηγαία, αδιαφορία από νέα αίματα που βράζουν. Για μένα. Ο καθένας βιώνει τον δίσκο διαφορετικά βέβαια.

Μου έκανε εντύπωση πάντως, πως στον σχολιασμό για την στροφή του πνεύματος της εταιρείας, δεν αναφέρθηκε κανείς στον τελευταίο δίσκο των DsO. Όχι πως δεν είναι εξαιρετικός, όχι πως όταν είχε κυκλοφορήσει, αυτό το εξαιρετικό μπλογκ δεν είχε αποθεώσει τον δίσκο, αλλά μου κάνει εντύπωση πως η αποκλίνουσα στιχουργική προσέγγιση του δίσκου σε σχέση με την “ορθόδοξη” κληρονομιά της μπάντας δεν προβλημάτισε.

Οι αντιφάσεις που γεννιούνται από κάποιους (μπάντα και εταιρεία) που επιθυμούσαν να σπείρουν ένα ολιστικό τρόμο, κατά την δημιουργία της, όσον αφορά την διαφορά πνεύματος (στίχων) και ύλης (τραγουδιστή) είναι, για μένα, ακόμη εξαιρετικά συζητήσιμες. Βέβαια αυτά τα έχω πει αναλυτικά στην κριτική μου. Ίσως πιο πολύ από τον νέο δίσκο των Misthyrming αν όντως γίνει ουσιαστική συζήτηση για την αισθητική.

Μιας και η αναφορά στον δίσκο της υπόγειας λίστας μας είναι για το NEDXXX, που και εμένα με παραξένεψε το όνομα αλλά το μετέφρασα ως NoEvDia - Τρίτη Δεκαετία, επιχειρεί να αποκαλύψει και το δήθεν του πράγματος, θα πω, πως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες (και όχι στις προφανείς διαπιστώσεις) :slight_smile:

Όπως και να έχει, πάντα τέτοιες αναλύσεις είναι ενδιαφέρουσες. Ειδικά από άτομα που έχουν γνώση του αντικειμένου.

4 Likes
#81

Η αλήθεια είναι ότι συμφωνώ σε πολλά με τον Plunderer στο συγκεκριμένο θέμα, χωρίς να ταυτίζεται απαραίτητα η οπτική μας για το black metal γενικότερα. Τα λεγόμενά του μπορούν ν ανοίξουν αρκετές συζητήσεις (το ίδιο θεωρώ ότι ισχύει και για όσα θίγεις στο post σου).

Μένοντας (τουλάχιστον για την ώρα) στα του δίσκου, μια πολύ πρόχειρη τοποθέτηση από μέρους μου:
Οι μουσικές του είναι πανέμορφες κι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημά μου με το δίσκο. Είναι υπερβολικά όμορφες κ προσιτές σε σχέση με την κοσμοαντίληψη που (αντιλαμβάνομαι εγώ ότι) θέλει να υιοθετήσει ως concept και ως συνολική αισθητική ο Gíslason στο συγκεκριμένο πόνημα.

Μου αρέσει αρκετά (ως πολύ) σαν δίσκος. Ωστόσο, δεν μ’ ενθουσιάζει καθόλου ως σύμβολο/μελλοντικό σημείο αναφοράς του black metal.

Και συμφωνώ απόλυτα με το επιμύθιό σου:
Ναι, τέτοιες αναλύσεις είναι ενδιαφέρουσες, κ ως προς το περιεχόμενό τους, κ ως προς τις συζητήσεις που έχουν τη δυνατότητα να τροφοδοτήσουν.

2 Likes