Οτι και να πω ειναι λιγο…απο την αρχη [SPOILER] στο " [B]παμε [/B]" του Waters στο βιντεοσκοπημενο μυνημα[/SPOILER] ηρθε η πρωτη ανατριχιλα και κυλησε το πρωτο δακρυ…
Καθομουν κατω διαζωμα και αρκετα κεντρικα και ηταν τοσα τα πραγματα [SPOILER](μαριονετες (δασκαλος, μαμα, γυναικα), το αεροπλανο, το γουρουνι, οι εναλαγες των εικονων στον τοιχο, ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και αλλα πολλα[/SPOILER] που ειδαν τα ματια μου, που πολλες φορες δεν τα προλαβαινα και δεν ηξερα που να πρωτοκοιταξω!
Σηκωθηκαμε πολλες φορες ορθιοι, και ειδικα στο Run Like Hell σε ολο το τραγουδι, πολυ χειροκροτημα σε πολλες φασεις…Μακαρι να μπορουσα να ειμαι και αυριο…
Ευχαριστουμε Roger. Πιστευω 20+ χρονια που περιμενα να το δω, αξιζε τον κοπο με το παραπανω…
Σε αυτο θα συμφωνησω. Με οτι αυτο συνεπαγεται, το 2006 ηταν “πιο συναυλια”. Mετα τη συναυλια του The Wall που ειδα στη Ν.Υορκη τον Οκτωβριο ειχα γραψει:
…Τις επόμενες μέρες μετά τη συναυλία προσπάθησα να μπω σε μια διαδικασία σύγκρισης της “The Wall Live” περιοδείας και της “The Dark Side Of The Moon Live”, που είχαμε παρακολουθήσει στην Ελλάδα το 2006. Η “The Dark Side Of The Moon Live” είχε πιο rock χαρακτήρα και βασιζόταν πολύ λιγότερο σε visuals. Από την άλλη πλευρά, η “The Wall Live” δίνει εφάμιλλη σημασία σε μουσική και show και εν τελει καταλήγει να είναι περισσότερο μια rock παράσταση, με στοιχεία θεατρικότητας μέσα, παρά μια rock συναυλία. Αυτός όμως είναι και ο χαρακτήρας του “The Wall”, ενός έργου οπτικοακουστικού, όπως απέδειξε και η ομώνυμη ταινία…
Aπο εκει και περα δεν υπαρχει αντικειμενικη συγκριση, μονο η υποκειμενικη πλευρα του θεματος. Και τα 2 ηταν φοβερες εμπειριες οπως και να 'χει και αυτο μετραει:!:
χαιρομαι πολυ που θα τον δω τελευταια μερα, δε θα σκεφτομαι οτι θα εχουν να τον δουν κ αλλοι μετα, ειμαι εγωιστης.
σκεφτομουν παντως πως οσο γαμω και να ειναι το ολο σκηνικο, που θα ειναι και θα κλαιμε κι απ ολα, καλυτερο ‘ηχητικα’ (οχι απο αποψη ηχου με την τεχνικια εννοια, εννοω μουσικα) δεν υφισταται να ειναι ανωτερο του 2006 οπου κλαψανε μανουλες, ειναι και ανωτεροι δισκοι αλλωστε και το dark side και το animals (και ας επαιξε μονο το sheep τοτε, παταει κατω το μισο wall). αλλα ναι, δεν εχω και παραπονο. το ιδιο θα λενε αλλωστε κ οσοι τους ειδαν το 89 και γελανε με το ποστ μου.
καταρχάς δεν είμαι κούκλα σου και άσε κατά μέρος τα φιλάκια και ύστερα έχω να πω πως ευτυχώς δεν έχω ανάγκη αυτό που λες για να νιώσω υπέροχα από μόνη μου,προτιμώ να είμαι 100% στην πραγματικότητα και να την απολαμβάνω