Ομολογω οτι οσες φορες προσπαθησα να ακουσω Floyd με πολλη προσοχη, δεν τα καταφερα. Αλλο πραγμα ομως να μην εισαι φανμποης κι αλλο να μην σεβεσαι… Ο σεβασμος προς αυτη τη μπαντα ειναι δεδομενος και απο χθες ειναι τεραστιος τοσο προς το εργο που παρουσιασε ο Waters, οσο και προς τον ιδιον.
Ηταν μια συγκλονιστικη παρασταση, προσπαθουσα να πιασω καθε λεπτομερεια και μπαινει στην κατηγορια των λιγων συναυλιων της ζωης μου στις οποιες ειπα “αξιζε και το τελευταιο λεπτο” (οικονομικα και χρονικα). Υπηρχαν στιγμες που αναρωτηθηκα, μαλιστα, ποσο διαολο να κοστισε αυτο το πραγμα για να αρκουν τα χρηματα που πληρωσα ωστε να αποζημιωθει η παραγωγη… Τοσο “φτηνο” μου φανηκε το εισιτηριο!
Ειναι κριμα που δεν μπορω να τους δω και αποψε, ενω την Τριτη συμπιπτει η συναυλια με τους Sister. Επισης κριμα… Επαναλαμβανω οτι δεν ειμαι φανμποης σε καμια περιπτωση, αλλα το χθεσινο βραδυ θα μεινει ανεξιτηλο στη μνημη μου. Ενα μοναδικο σοου, σε συνθηκες “ανθρωπινες” που η Ελλαδα δεν… αντεχει να επαναλαβει. Δεν ειδα φλας κι αν δεν υπηρχαν οι θεριακληδες (το ανεφεραν αρκετοι ηδη) θα ηταν τελεια. Οπως ειπε, επισης, ο τοξικος “αν εχεις τα σωστα μηχανηματα, εχεις και τον τελειο ηχο”… Αυτο τα λεει ολα για την ποιοτητα της χθεσινης συναυλιας και το τι μας προσφερουν αλλοι καλλιτεχνες ή παραγωγές οταν ερχονται στην Ελλάδα.
Tα Vera/Bring the Boys Back Home μαλλον μου προσεφεραν την πιο δυνατη στιγμη του σοου, τα Mother/Goodbye Blue Sky/Hey You/Run Like Hell ηταν ανυπερβλητα και το Comfortably Numb με αφησε με το στομα ανοικτο.
Για το τελευταιο πρεπει να πω οτι παντα μου φαινοταν κουτο να αναφερεται (οπως εχω διαβασει στο φορουμ κι αλλου) ως το “καλυτερο σολο ολων των εποχων”, ομως στο λαιβ ηταν συγκλονιστικο απο καθε αποψη. Τα βιντεο, ακομα και ο δισκος, δεν μπορουν να προσδωσουν τη δυναμη που βγαζει ζωντανα αυτο το τραγουδι. :respect:
[SPOILER]
Η “μεταφραση” του αριστερου τμηματος του τειχους αλλαζε φυσικα σε καθε χωρα. Εψαξα λιγο σε αλλες συναυλιες και ειδα οτι, οπου ηταν δυνατο, το μνμ που εμφανιζοταν σχετιζοταν με καποιο τοπικο πολιτικο γεγονος. Ετσι, για παραδειγμα, στην Πολωνια αφορουσε ενα μπινελικακι που εριξε ο πρωην προεδρος της χωρας σε εναν πολιτη το 2002 και το συνθημα του τειχους σχετιζοταν με την ατακα που χρησιμοποιησε. Αντιθετα, στη Νορβηγια ηταν ενα απλο “ikke faen” που μεταφραζεται σε ενα απλο “Hell, no”, ενώ κατι αντιστοιχο υπηρχε στη Ρωσια.[/SPOILER]
