Εγώ Αλέξανδρε δεν έχω κανένα πρόβλημα με το να προκαλούν αντιδράσεις αυτά που γράφω, ίσα ίσα που ψοφάω για αντιπαραθέσεις και κόντρες, ακόμα και για κάναν καλώς εννοούμενο ιντερνετικό τσαμπουκά καμιά φορά! Αυτό που δεν μπορώ είναι να λέω σε κάποιον “τί ώρα είναι;” και να μου απαντάει “Τετάρτη”. Με άλλα λόγια το σπασμένο τηλέφωνο. Το να επιμένει κάποιος σε κάτι ενώ η διαφωνία έγκειται σε άλλη βάση.
Όσο για τα “λολ” και τα “εγώ δεν έχω τη μύγα”, έχω την εντύπωση ότι εκ των υστέρων, όσο προβοκατόρικα κι αν ακούστηκαν, βγήκαν αληθινά, κι όποιος θέλει ας με αντικρούσει σ’ αυτό. Τα θέλει κι ο κώλος μου τώρα, το ξέρω, αλλά δε γίνεται αλλιώς, εδώ πέρα έχουμε καταλήξει πολλές φορές να μας απασχολεί το “φαίνεσθαι” περισσότερο απ’ το “είναι”.
Για το λόγο που αντέδρασες, ε, ήταν εμφανής απ’ την αρχή ότι δεν είχε να κάνει με το περιεχόμενο αλλά με τη μορφή. Άλλωστε θυμάμαι που έγραφες ότι σταμάτησες να διαβάζεις την κριτική από ένα σημείο και μετά επειδή σε εκνεύρισαν αυτά που έγραφε για το Wall. Πίστεψέ με, φάνηκε. Από τα περί “απαξίωσης”.
Δεν νομίζω να έχω δείξει ότι δεν μου αρέσει ο διάλογος και ότι δεν δέχομαι την κριτική!
Την κριτική όμως,όχι την χολή!
Εγώ είπα και ξεκαθάρισα την θέση μου!Δεν γίνεται να πάρω στα σοβαρά ένα άρθρο,όχι επειδή κάνει κριτική,αλλά επειδή γράφει ψέμματα.Πώς να το πω αλλιώς;!
Ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να πω;Να απολογηθώ επειδή ξετρελάθηκα;Το έκανα στο παραπάνω ποστ!
Πείτε τι θέλετε να προχωρήσει και η κουβέντα!
Ναι και το ξεκαθάρισα κιόλας. Με ενόχλησε το ύφος, η ειρωνία, αυτό που ονόμασα “απαξίωση”. Με ενόχλησε το οτι διέκρινα μια εύκολη απόπειρα να τραβήξει πάνω του τα βλέμματα του κόσμου (και τα κατάφερε, κρίνοντας απο την κουβέντα μας στο θρεντ).
Ναι, μιλάει και μένα μέσα μου ο φλουδικός. Εκείνος που φυλάει την ανάμνηση του λάιβ ως μια απο τις πολυτιμότερες της ζωής του. Και επειδή ξέρω πως σ’αυτά δε χωράνε αντικειμενικότητες (κανένας ποτέ δεν είναι αντικειμενικός, ακόμα και αν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο), προσπάθησα ως τώρα να απέχω απο τη συζήτηση και σχολίασα όχι το περιεχόμενο όσων λες, αλλά το ύφος.
Σα να τελειώνει το καλύτερο λάιβ των Manowar που έχεις δει στη ζωή σου και να μπαίνω εγώ και να σου γράφω κείμενο στο οποίο αναφέρομαι μία παράγραφο στη μουσική, και άλλες 5 στα γούνινα σωβρακάκια και στις γραφικότητες. Ε ξέρω γω.
Δε καυχιέμαι για αντικειμενικότητες ούτε για κάτοχος της απόλυτης αλήθειας. Με ενόχλησε το ύφος, τα σχόλια περί μύγας και τούβλων, αυτή η θέληση να “βγει απο πάνω” ο άλλος και να κάνει όλους όσους ενθουσιάστηκαν να νιώθουν βλάκες. Ε, δε τα κατάφερε, δεν οδήγησε πουθενά, όπως δε νομίζω πως οδήγησε πουθενά και όλη αυτή η κουβέντα εδώ μέσα.
Και αυτά περί αρνητικής κριτικής, το ξαναγράφω, δε με ενοχλούν. Διάβασα (στο ρόκιν) για προηχογραφημένα. Διάβασα για λάιβ που δεν ήταν τόσο “συναυλία” και δεν είχε το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού. Διάβασα για σύγχυση όσο αφορά το πολιτικό/κοινωνικό νόημα (με το οποίο σχόλιο διαφωνώ εν μέρει). Διάβασα για το κοινό ουκ ολίγα σχόλια. ΔΕ με ενόχλησαν. Είναι πως λες κάτι μερικές φορές, όχι τι λες.
όχι αλλα αν δεν θα υιοθετήσω και την πολιτική προσωπικότητα του waters.Αύτος εξέφρασε τις απόψεις του για να μας προβληματίσει και στην τελική γιατί αυτά πιστεύει.
Ρε Γράκχε,μα ο Jim λέει ότι δεν δεχόμαστε μύγα στο σπαθί μας και τέτοια…
Εγώ απλώς λέω ότι αυτό είναι λογικό εν μέρει,καθώς είμαστε πολλοί εδώ μέσα φαν του συγκροτήματος και δεν έχουμε την δυνατότητα να ζούμε ένα μέρος από αυτό κάθε χρόνο!
Και όπως λέει παραπάνω ο Ellanor δεν νομίζω να αρνηθήκαμε την κριτική,ακόμα και όταν μπήκε ο Awake 1 ώρα μετά το live και έγραψε την άποψή του.Ακόμα και τότε θέσαμε την γνώμη μας.Ούτε για τα προηχογραφημένα,ούτε τίποτα!
Αλέξανδρε, αν είχα δει το καλύτερο Manowar live ever και μετά διάβαζα μια κριτική στην οποία ο συντάκτης αναλωνόταν στα περί γούνινων σωβράκων κτλ., θα θεωρούσα ότι ο συντάκτης είναι εκτός τόπου και χρόνου και ότι δεν ασχολείται με την ουσία. Αν πάλι έγραφε για μια τρομερή συναυλία, απ’ την οποία απλά μακάρι να λείπανε οι γραφικότητες εκ μέρους του συγκροτήματος και της “true metal κοινότητας”, ή για τη φθίνουσα πορεία των Manowar με τα χρόνια π.χ., δε θα είχα κανένα πρόβλημα, γιατί θα ήξερα ότι όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με μένα που πήγα στο live για να ακούσω τις κλασσικές κομματάρες των Manowar, κοινώς ΟΥΤΕ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕ ΘΑ ΕΙΧΑ ΤΗ ΜΥΓΑ.
έντιτ
Floydized, η πρώτη παράγραφος του τελευταίου σου ποστ παίζει μπουνιές με τη δεύτερη.
Τελικά ζητάς την κατανόηση των υπόλοιπων που δε σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου για ό,τι έχει να κάνει με τους Floyd, ή ισχυρίζεσαι ότι σε αδικεί όποιος λέει κάτι τέτοιο επειδή κατά βάθος “δεν έχεις πρόβλημα με την κριτική”;
…άρα στην πραγματικότητα συμφωνείς πως δε δέχεστε μύγα στο σπαθί σας… για το λόγο που είπες κ σ’αυτό κ σε άλλο πόστ. οπότε τί σ’ενοχλεί; επειδή το λέω κ εγώ;
Πω ρε Γράκχε, δε καταλαβαίνω γιατί φέρνεις πάλι τις ρημάδες τις ΜΥΓΕΣ μέσα στο θέμα! Δηλαδή ποσο θα κάνουμε ακόμα αυτή τη συζήτηση? Αν εσύ επιμένεις να βλέπεις στην κριτική εκεινη μια ψύχραιμη κριτική ενός αντικειμενικού τύπου, πάω πάσο. Αν επιμένεις να λες πως [I]μας ενοχλεί η κριτική γενικά[/I], [B]παρά[/B] τα όσα είπα πάνω, πάω πάσο.
Είμαστε κολλημένοι και γραφικοί, είσαι αντικειμενικός και αλάνθαστος, πάμε παρακάτω.
E μααα ρε Τζίμι τι νομίζεις;
Είδαμε ότι είδαμε,το περιμέναμε όπως το περιμέναμε,πιθανώς δεν θα ξαναδούμε ΤΙΠΟΤΑ ζωντανό από το αγαπημένο μας συγκρότημα και περιμένεις από μένα τι;Να τελειώσει η συναυλία και να είμαι σοβαρός και νηφάλιος;
Ή να κάθομαι να δικαιολογώ κριτικές αναλφάβητων που μας βρίζουν;!
Άλλο το δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου επειδή είμαι Ελληνάρας και άλλο επειδή δεν θέλω να μου χαλάσουν την όμορφη αίσθηση που έχω από ένα σημαντικό μουσικό γεγονός,που σήμαινε πολλά για πολλούς!
Εγώ απλώς λέω ότι όσοι τέλος πάντων έχετε ενστάσεις κτλ(καλώς τις έχετε) δικαιολογήστε και την δική μας στάση για τους λόγους που είπα παραπάνω,δηλαδή τις υπερβολές και όλα αυτά.
Και ξαναλέω.Παρόλα αυτά και τον ενθουσιασμό μας,ουδέποτε αρνηθήκαμε την κριτική!
Ούτε ο τύπος που έγραψε την κριτική είναι αντικειμενικός.
Ότι η ματιά του όμως είναι ψύχραιμη, ε ναι, είναι.
Τις ρημάδες τις ΜΥΓΕΣ τις διατηρώ στο θέμα επειδή επιμένω ότι αυτό που σας ενόχλησε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο ήταν το κράξιμο του συντάκτη στο κοινό, όπως έχω εξηγήσει γύρω στις 10 φορές μέχρι τώρα.
Στην τελική κάντε μια με το χέρι να τις διώξετε μακριά τις ρημάδες τις ΜΥΓΕΣ, να τελειώνουμε!
οπότε, εφόσον είχε όλα τα παράπανω (συν την ίδια μουσική) και οι απόψεις του ήταν οι αντίστροφες, πάλι το ίδιο καταπληκτικό θα ήταν το λάηβ;
Όσο για τα “λολ” και τα “εγώ δεν έχω τη μύγα”, έχω την εντύπωση ότι εκ των υστέρων, όσο προβοκατόρικα κι αν ακούστηκαν, βγήκαν αληθινά, κι όποιος θέλει ας με αντικρούσει σ’ αυτό. Τα θέλει κι ο κώλος μου τώρα, το ξέρω, αλλά δε γίνεται αλλιώς, εδώ πέρα έχουμε καταλήξει πολλές φορές να μας απασχολεί το “φαίνεσθαι” περισσότερο απ’ το “είναι”.
Κι άλλοι ενθουσιασμένοι είναι μαν, απλά δεν κάνουν έτσι. Μια σκέψη.
Εγώ πάλι θα λεγα ότι απλά υπερασπίζομαι την άποψή μου, είναι διαφορετικό πράγμα απ’ το να παριστάνει κανείς τον αλάναθαστο.
Μα από τη στιγμή που λέει ότι περίμενε να δει το Wall από το '91, πώς να είναι αντικειμενικός;
Το ένα δεν αναιρεί το άλλο, έχετε κολλήσει στο τί κουμάσι (μπορεί να) είναι αυτός ο τύπος, ενώ εγώ στάθηκα μόνο σ’ αυτά που έγραψε.
Το ξέρω, δεν αναφερόμουν σ’ εσένα αλλά γενικά.
Ο διάλογος αυτός τα σπάει για μένα, αλλά εδώ θα συμφωνήσω στο ότι πρέπει να τελειώνει, άλλωστε δε μ’ αφήνει να κάνω κάτι που πρέπει να κάνω εδώ και κάτι ώρες.
Φιλιά!
έντιτ
Ρε συ Σομν, δε με λυπάσαι καθόλου;
Τόσα κατεβατά έχω γράψει. Ξαναδιάβασέ τα μία και θα καταλάβεις τί εννοώ.
Ντάξει δεν ήταν δραματικό fail, απλά μπερδεύτηκε με αυτό.
[B]Eric Fletcher Waters[/B] (late 1914 - 18 February 1944) was a teacher and a soldier in the British Army during World War II.He was the father of Roger Waters,
During the course of the war, however, Waters became increasingly involved in left-wing politics and eventually he and his wife joined the Communist Party.
Στο διάλειμμα είχε στον τοίχο τις ταυτότητες βρετανών στρατιωτών και έδειχνε και ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο του πατέρα του που έλεγε για τη μέρα που οργανώθηκε στο ΚΚ.
Μπαίνω λοιπόν κι εγώ μετά από 3 μέρες(αφού δουλευα σαν το σκύλο και δεν προλαβαινα ουτε τουαλετα…) να δω αν διάβασε και σχολίασε την κριτικήπου ανέβασα και βλέπω +10 σελίδες!!
Ένα ακραίο κείμενο είναι απολύτως λογικό να έχει ακραίες αντιδράσεις.Κανέναν δεν ενοχλεί η κριτική και αυτό φάνηκε από το review του rocking που οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες.Αυτό που ενοχλει είναι ο εντελώς ανιστόριτος τύπος που γράφει το κείμενο,ο οποίος ενώ είναι παντελώς άσχετος από Floyd πετάει ένα “είμαι φαν από το 91” απλά και μόνο για να κερδίσει “αξιοπιστία” το κείμενό του…
Το πιο μεγάλο ΛΟΛ απ αυτά που διάβασα πάει στο σχόλιο
“4) Ότι η ματιά του όμως είναι ψύχραιμη, ε ναι, είναι”,
ειδικά όταν ο αρθρογράφος αναφέρεται σε αγκωνιές που θέλει να δώσει και σε “τουβλα” θεατές…
Φαντάζομαι μια ΜΗ ψύχραιμη κριτική θα περιλάμβανε την πρόταση “και του σκάω ένα μπουκέτο που λέτε εκεί που κάνει παλαμάκια να πούμε…”
