Λοιπόν μετά από 3 ακροάσεις του άλμπουμ έχω να καταλήξω στα εξής:
1)Ένας δίσκος λιγότερο άμεσος από το Theogonia αυτό είναι 100% σίγουρο. Είναι concept. Συνεπώς ακούγεται καλύτερα ως σύνολο σωστά? Για μένα ήταν σα ταξίδι μέσα από μια μάχη. Ελπίδα για νίκη και ελευθερία, κορύφωση και τέλος θάνατος. Για μένα τα κατάφεραν πολύ καλά αφού καταθέτουν ψυχή σε κάθε άλμπουμ. Συνεπώς ποιοτικά είναι ισάξιο των Theogonia, Sanctus Diavolos και άξιο να φέρει το όνομα Rotting Christ:)
2)Fire Death and Fear μεσαίο riff!= Keravnos Kivernitos μεσαίο riff. Δηλαδή ήμαρτον ρε σεις. Μοιάζουν ναι (χαρακτηριστικά μελωδικά riffs των Rotting στους τελευταίους δίσκους) να μου λέγατε με Noctis Era ότι μοιάζει πάει στο διάλο. Επίσης μοιάζουν πολύ και τα Athanatoi Este και Demonon Vrosis αλλά όχι και ίδιο ρε necromayhem (σα συναίσθημα που βγάζουν μόνο είναι ίδια, εγώ ανατρίχιασα και γουστάρω πολύ το Athanatoi Este)
3)Κομμάτια που ξεχώρισα ήταν τα 2 εναρκτήρια χωσιματικά Aealo, Eos Aenaos,το Noctis Era με την γαμάτη μελωδία του, το Fire, Death And Fear με τον ωραίο ρυθμό στα drums στην αρχή και τη μελωδία του (τα παμε μη τα ξαναλέμε). Επίσης θερίσανε το Pir Threontai με άλλη μια απίστευτη μελωδία στο ρεφρεν και το Σάκη να τα δίνει όλα, καθώς και το Santa Muerte που θα σκοτώσει κόσμο στα live.
4)Πολύ καλά επίσης: - το Demonon Vrosis με την εισαγωγή στα αρχαία ελληνικά και τη μελωδία που σκάει μετά
το Dub-sag-ta-ke με τα διάφορα κρουστά μέσα Οποιος μου βρεί τι στο πέος σημαίνει κερδίζει τον αριθμό της Πηνελόπης Αναστασοπούλου (που είναι και μέταλλο:D) και ένα πακέτο Viagra για μια νύχτα To Hell And Back σε πεντάστερη σουίτα ξενοδοχείου με όλα τα έξοδα πληρωμένα!Για περαιτέρω πληροφορίες επικοινωνίστε μαζί μου8)Λέεεμε τώρα. Ψαρώσατε ε?Είμαι μεγάλο αρχίδι το ξέρω:lol::lol:
το Thou Art Lord με τη διαφορά να φαίνεται στο πως τραγουδάει ο Alan Nemtheanga (Primordial). Η συμμετοχή του ανέβασε ένα ιδιαίτερο κομμάτι μια κλάση πιο πάνω με το αποτέλεσμα να σε ταξιδεύει.
Orders From The Dead τώρα: Εγινε της τρελής το πανηγύρι σε αυτό το θρεντ για αυτό το κομμάτι, περισσότερο κι από τον ίδιο το δίσκο. Το πιο παράξενο κομμάτι του δίσκου. Δεν ακούω Diamanda Galas και ομολογώ ότι τη πρώτη φορά δυσκολεύτηκα να το ακούσω. Η προφορά μέτρια αλλά ΝΑ ΜΟΥ. Μιλάει για τα πιο ανατριχιαστικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας. Αυτό και μόνο μου προκαλεί δέος.
Για μένα ο καλύτερος επίλογος σε ένα δίσκο επικό χωρίς δόξα και μπυροποσίες παρα μόνο θλίψη, πόνο και θάνατο. Με 2 λέξεις:Black metal:metal:
Λίγο παράξενο μου φάνηκε αυτό που έγραψες εδώ, τι εννοείς; δεν νομίζω πως λείπουν τα ριφ απο το άλμπουμ ίσα ίσα μπορώ να σου πω. Άλλο αν δεν άρεσαν για το Α η Β λόγο. Εδω με ψιλοκούφανες οφείλω να ομολογήσω. Μάλλον εννοείς τα σημεία που βγαίνουν πιο μπροστα τα εθνικ στοιχέια και τότε οι κιθάρες αποκτούν έναν πιο συνοδευτικό ρόλο και πάλι αυτο το “σε όλο σχεδόν τον δίσκο” μου φαίνεται φοβερά τραβηγμένο.
ωραια θα σας βαλω μερικες photo
των rotting kai samael απο το live που ειχα βγαλει το 94
στο νεχτ club να για να ζεσταθω λιγο γιατι σημερα εφτιαξα τον υπολογιστη
επειδή και γω είπα κάτι αντίστοιχο, ας απαντήσω με παράδειγμα:
Αυτό το κομμάτι έχει και αυτό ένα ψαρωτικό πλίκι-πλίκι σάμπλ στα άουτρο, αλλά έχει και κάτι άλλο, που κανένα κομμάτι στο εάλω δεν έχει: αυτές τις Μπαθορικές ΡΙΦΑΡΕΣ.
Για μένα (και απ’ότι κατάλαβα, και για όσους δεν ενθουσιάστηκαν με το δίσκο) ο νέος δίσκος είναι σαν να ακούς το Φόρεστ οφ Ν’Γκάι από το 4ο λεπτό και μετά…
Έχεις ένα δίκιο με τη στενή έννοια του όρου όχι δεν είναι.
Ως προς το ύφος μου, απλά ήθελα κυρίως να ξεκαθαρισω τη θέση μου σε αυτούς που αν μη τι άλλο θίγουν σοβαρά τη προσπάθεια καλλιτεχνών (το σχόλιο πχ. με το “κεράσει ποτάκι” σε στριπτιτζάδικο δεν ήταν και το καλύτερο δεν νομίζεις?). Τώρα αν είμαι εριστικός με το τρόπο μου στη κριτική αυτή καθεαυτή, προκαταβολικά συγνώμμη μάγκες:). Καληνύχτες!:bye:
Κοιτα καταρχήν για τις μπαθορικες ριφαρες που λες ναι ενταξει οι Christ τις έχουν ψιλοπαρατήσει κάπως και όχι μόνο σε αυτο το άλμπουμ. Η μουσική τους στο θέμα ριφ είναι σαφώς πιο κοντά στο heavy metal στα τελευταια άλμπουμ αν και παραμένει σκοτεινη. Άλλωστε ακομα και εξω πολλοι του χαρακτηριζουν πλεον περισσότερο σαν dark metal παρα σαν black metal (και δεν έχουν και τόσο άδικο).
Και πάλι όμως δεν νομιζω πως λειπουν τα ριφ άλλο αν δεν είναι black. Καλά για το 5ο λεπτο και μετά που λες στο Φόρεστ σαφώς και κανεις πλακα. Το μόνο που παρατήρησα είναι πως στα σήμεια που βγαινουν πιο μπροστά τα εθνικ στοιχέια τότε ναι οι κιθάρες αποκτουν κάπως συνοδευτικό ρόλο. Γενικά ο δισκος σίγουρα δεν είναι πρωτοτυπος σε ιδέες πιστευω όμως πως ειναι αυτά τα εθνικ στοχεία που τον κάνουν ενδιαφέρον και κάνουν ακομα και τις ιδεες αυτες να ακουγονται ανανεωτικες (η εστω δεν σε πειράζουν οι όποιες ομοιότητες που έχουν ήδη αναφερθει).
Από την άλλη καταλαβαίνω πως αν σε κάποιον δεν αρέσουν οι εθνικ προσθήκες τότε όλος ο δικος πάει στο διαολο κατα κάποιο τρόπο.Αυτο το συμπεράσμα έχω βγάλει. Εγω προσωπικά περισσότερο αναρωτιεμαι αυτο που είπε στο τέλος ο νεκρο, που σκατα θα πανε απο τον επόμενο δισκο και μετά.
edit: δεν εκανα quote απαντηση στο μπλιντιν ήθελα να δωσω αλλα προλαβατε και ποσταρατε
Όχι έχει δίκιο. Στα περισσότερα σημεία του δίσκου, η κιθάρες έιναι απλά συνοδευτικές με 2-3 ακόρντα. Δεν ακούς riff. Κάτσε μέτρα πόσα riff έχει το theogonia και θα καταλάβεις.
STEREOGUM: Going along with this idea of connectedness: “Nekron Iahes…” and “…Pir Threontal” appear to make up a sentence or phrase?
ST: Yes …The voice of the dead … Sounds like fire … You are the first to realize that. It seems that you searched deep into our album. I’m glad.
STEREOGUM: What does “dub-sag-ta-ke” mean?
ST: It is a curse in a dead language inspired from Summerian civilization. We didn’t mention [it in] the lyrics. A curse is always a curse and we leave it well hidden in the time limbo where it belongs!
STEREOGUM: The national pride on the album works well with the guest vocals from Nemtheanga. How did you decide to use him on the record?
ST: Alan is a Metal Brother of mine and when I was composing “Thou Art Lord” I said to myself that his voice would fit very well with the atmosphere of the song. So I asked him and he accepted. Working with Alan is a pleasure … And yes, it is the first time you can hear the English accent in Rotting Christ’s music!
STEREOGUM: Finally, with all those guest vocalists, why not Dave Mustaine? (Note: The Megadeth frontman and Born Again Christian canceled a Greek date with Rotting Christ because of their name and Satanic background.)
ST: I am pretty sure next time … We have seen too many changes in this life … Why not Dave, the Satanist?
πολυ κακο για το τιποτα…η πολυ…φαντασια δημιοθργισε ενα ανεμπμευστο δισκο.οσεσ φορεσ και αν το ακοθσα,παντα ωαρεμαρα ενιωθα.η αρχη της πτωσης??
γιατι οχι??
αντε και στον επομενο δισκο,και ψαραντωνη συμμετοχη…ειδικα το τραγουδι με τιν διαμανδα γαλλασ…τι μουφα ειναι αυτη…και προφορα απιστεθτι…και μετα κοροιδευουμε τους manowar…
γενικα…μουφα ο δισκος…
Ρε αγορίνα το ύφος του δίσκου είπα ότι δε μου κάνει, το δικό σου μια χαρά ήταν!
Κατά τ’ άλλα διαφωνώ, με τη στενή έννοια του όρου ίσως και να το πεις blackmetal, με την πραγματική όμως όχι. Δεν έχει και καμιά σημασία πάντως, δικό μου κόλλημα είναι πιο πολύ.
Όσο για το κομμάτι με τη Gallas εγώ το βρήκα το πιο ενδιαφέρον του δίσκου.
σορυ αλλα δεν την παλεψα να διαβασω 700σελιδες ποστς , οποτε απλα θα πω την γνωμη μου τωρα που αξιωθηκα να ριξω 2-3 αυτιες . Κατι που ακουστηκε για μπλακ μεταλ σε προηγουμενες σελιδες νταξει δεν νομιζω οτι ειναι αξιο σχολιασμου εδω και περιπου 10κατι χρονια, οποτε παραβλεπω. Αρα τι μας μενει να πουμε :
ποτε στο διαολο σε δισκο RC θα ακουστουν ενδιαφεροντα τυμπανα… μιλαμε για απαραδεκτοσυνη ετσι …ενοχληση πως το λενε
σε κανεναν δεν θυμιζει Iced Earth τροπο συνθεσης ολη η φαση? Μπουκωμενη δευτερη κιθαρα ντρου ρου ρου ντου ρου ρου ολη την ωρα και ενα ομορφο HEAVY METAL riff απο πανω… κ τυμπανα απο πισω του κου του κου , και αστοδιαολο πια ενοχληση Χ 2 .
τα φωνητικα τωρα δεν τραβανε και πολυ αλλα μεσα στο ολο ζορι τους μαρεσαν . Τα μοιρολογια νταξ εχει χαβαλε που τα χουμε θεωρησει την πρωτοτυπια του αιωνα λες και διαβαζαμε terrorizer και στο χωριο μας , αλλα τεσπα σε σημεια κανουν καλη δουλεια
οι τυποι ειναι επαγγελματιες ομως (εχουν ωραια τατου κιολα), ακολουθουν ενα σταθερο υφος που ακομα και ψυχαναγκαστικα αγαπαμε εστω και λιγο… και το Santa Muerte εσκισε
= για αραγμα και καφδεδακι ο δισκος ειναι υπεργαμω …καλοκαιρακι ιδιαιτερα σε βεραντουλα με θεα . Μη σου πω και για κανα κοκτειλακι με ανχολι ομπρελιδι . Αλλα ως εκει … γιατι μεσα στο σπιτι σου δεν τον βαζεις κιολας.
η τελευταια αποψη μου αφου πηρα και τον δισκο πλεον ειναι οτι μιλαμε για ενα καλο αλμπουμ οχι ομως στα επιπεδα του θεογονια…
το ΕΑΛΩ το noctis era k to demonon brosis ειναι τα αγπημενα μου
ενω κ τα πιρ θρεονται με την διασκευη ειναι φοβερα!
