…και άλλη μία φορά, εκτός πλάνου…
“ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ”
Ρε θα το ξαναδώ αυτές τις μέρες 
3 Likes
Εγώ πάντως ήδη το κατέβασα από youtube στο tablet για το καράβι σήμερα - Spirited Away ή Ας Περιμένουν οι Γυναίκες, ότι κάτσει 
3 Likes
Fun fact, αν θυμάμαι καλά η ίδια η ταινία είναι recreation ενός road trip που είχαν κάνει ο Τσιώλης με τον Βακαλόπουλο , θα σκάψω στη μνήμη μου και θα επανέλθω.
3 Likes
Summary
"Μας είχε συμβεί κάτι με τον Χρήστο τον Βακαλόπουλο και το σενάριο το είχαμε φτιάξει τουλάχιστον πέντε-έξι χρόνια πριν τα γυρίσματα. Πηγαίναμε στον Αργύρη τον Μπακιρτζή μετά τον «Έρωτα στη χουρμαδιά». Μπαίνουμε στη Θεσσαλονίκη κι εγώ παθαίνω ένα σοκ. Δεν ξέρω πώς θα πάω στην Εγνατίας, πώς θα πάω στο Ολύμπιον, πώς θα πάω από ‘δω κι από κει. Αρχίζουμε να ρωτάμε τον κόσμο. Του λέω «Χρήστο πρόσεξε, υπάρχουν ταμπέλες που λένε “Καβάλα”. Μόλις τη δεις, να μου πεις, να στρίψω προς τα εκεί, να ‘μαστε κι οι δύο με τα μάτια ανοιχτά». Προχωράμε, προχωράμε, πηγαίναμε με ταχύτητα, όσο και η ροή των αυτοκινήτων, περίπου με 80χλμ, δεν ήταν και λίγα. Ξαφνικά μου λέει ο Χρήστος «Καβάλα! Καβάλα!». Τελευταία στιγμή έστριψα, κόντεψε να μας βαρέσει μια νταλίκα. Πάμε λοιπόν προς Καβάλα. «Μπράβο ρε Χρηστάκο…», του λέω. Και πάμε, πάμε, πάμε… Εγώ έχω στο μυαλό μου, γιατί έχω δει χάρτες, ότι πηγαίνοντας στην Καβάλα η θάλασσα είναι απ’ τα δεξιά. Ξαφνικά βλέπουμε τη θάλασσα αριστερά, και μάλιστα έχει δυο-τρία μέτρα κύμα σε πληροφορώ, γιατί ήταν άγρια μέρα. «Ρε Χρήστο», λέω, «είδες πραγματικά την ταμπέλα να δείχνει προς Καβάλα;» «Αφού το είδα!» μου λέει. Σταματάμε λοιπόν, για οδηγίες. Ήταν ένας που πούλαγε μπανάνες. Λέω του Χρήστου «κάτσε να φάμε τουλάχιστον καμιά μπανάνα». Ούτε καφέ είχαμε πιει, ούτε τίποτα. Πάμε να πάρουμε δυο μπανάνες, του λέω, και να μας πει ο άνθρωπος πώς θα πάμε στην Καβάλα. Κατεβαίνω, πάω στον κύριο εκεί, πολύ καλό παιδί μου φάνηκε. «Τι θέλετε;» μου λέει. «Ρε μανάρι δώσ’μου δυο μπανάνες» του λέω. Έβγαλε δυο μπανάνες και τις ζύγισε. «Πάμε στην Καβάλα και ξέρω ότι πρέπει να έχω τη θάλασσα δεξιά» του λέω, «εδώ όμως την έχω δεξιά. Μπορείς να μου πεις που πάω; Στον Πλαταμώνα είμαι;». Και μου λέει «όχι πας κανονικά, αυτή είναι η λίμνη Βόλβη, χριστιανέ μου!». «Καλά», του λέω, «δώσ’μου άλλες έξι μπανάνες». Τις έφαγε όλες ο Χρήστος. Μία άνοιξα εγώ, άφησα τη μισή και την έφαγε κι αυτή. Ο οποίος Χρήστος δικαιώθηκε κιόλας, μιας και δεν είχε κάνει λάθος, κακώς του κολλούσα. Στο δρόμο μέχρι την Καβάλα είχαμε φτιάξει το σενάριο.
Ναι, τόσο εύκολα, γιατί του λέω: «Χρήστο, έχεις ακούσει για κάποιο ιστορικό συνέδριο της Βόλβης;». Μου λέει «κάτι έχω ακούσει, αλλά δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο». Του λέω λοιπόν «εδώ στη Βόλβη έγινε το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, το επομονομαζόμενο ιστορικό συνέδριο της Βόλβης. Άρα θα έχει κάπου ένα πολυτελές ξενοδοχείο, στο οποίο θα πάμε να πιούμε τον καφέ μας και να φάμε πρωινό, βούτυρο με μέλι και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή μας». Εκεί που είμαστε φτιαγμένοι, βλέπουμε ξαφνικά σημαίες, ελληνικές, ευρωπαϊκές. Νάτα, εδώ είμαστε, σκέφτομαι και μπαίνουμε μέσα. Και τελικά αντικρύζουμε ένα κτίριο που είναι μόνο κάτι γεροντάκια, ίσα που περπατάνε. Κατεβαίνω από το αμάξι. «Συγνώμη», λέω, «εδώ δεν έγινε το ιστορικό συνέδριο της Βόλβης;» Και μου λέει ο γεράκος «θα σας γελάσω». Το ‘βαλα και στην ταινία! Ρωτάμε από δω, ρωτάμε από ‘κει, τίποτα. Και λέω λοιπόν -τονίζω ότι εγώ το είπα, γιατί το διεκδίκησε κι ο Χρήστος: «Χρήστο παίξανε παιχνίδι εις βάρος του κοσμάκη. Δήθεν ότι έγινε συνέδριο, αλλά συνέδριο δεν έγινε». Οπότε ξεκινήσαμε πάλι για Καβάλα."
8 Likes
https://x.com/oigynaikes/status/906862286576525317
Ενας τυπος εχει φτιαξει ολη την ταινια στο twitter
2 Likes
Πέρασα ένα εξάμηνο εκεί πάνω και ένα από τα μαθήματα που είχα επιλέξει είχε σχέση με κινηματογράφο (δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, πάνε χρόνια). Ένα task μες στο εξάμηνο ήταν να επιλέξουμε και να παρουσιάσουμε ένα έργο από τον τόπο μας, το οποίο έχει αφήσει το στίγμα του και δίνει μια εικόνα του κινηματογράφου της χώρας μας. Ε το “Ας Περιμένουν οι Γυναίκες” σκέφτηκα με τη μία, χωρίς να υπολογίσω τις δυσκολίες που θα προέκυπταν.
Να πω πως η παρουσίαση έγινε σε μουλτι κουλτι ακροατήριο, είχα άτομα από Ταϊβαν, Κορέα, Γερμανία, Φινλανδία (και κάποιον που θα ξεχνάω) από κάτω 
4 Likes
και τι ειπες τελικα ρε μαν ? αντε βρε, ενα ενα θα στα βγαζουμε με το τσιγκελι ;
ποσταρε και το ppt αν ειναι πιο ευκολο
Η επιτυχία της είναι ότι δίνει μια εικόνα της χώρας μας, όχι μόνο του κινηματογράφου της
άρα σίγουρα δεν είσαι ο Παπαρρηγόπουλος του Πανεπιστημίου της Λιθουανίας
Ποιο ppt ρε, πάνε 8 χρόνια πλέον, μου έχει μείνει σαν κώμικη ανάμνηση όλο αυτό. Σίγουρα δεν είπα ατάκα γιατί κόμπλαρα (ή είπα και έπεσε στο κενό και το έχω διαγράψει λόγω αμηχανίας), απλά τους έδωσα να καταλάβουν πως η κωμωδία αποτέλεσε όχημα για τη σκιαγράφηση της κοινωνίας και της πολιτικής σκέψης της εποχής, το πήγα γύρω γύρω για να σώσω τα προσχήματα. Ήταν αποδόμηση της ταινίας, χωρίς φυσικά να μπορέσω έτσι να μεταδώσω το κωμικό του πράγματος, το γλωσσικό εμπόδιο ήταν ακατάβλητο. Για εμένα τουλάχιστον, αν κάποιος άλλος είναι τσίφτης μπορεί και να έβρισκε τρόπο, δεν ξέρω.
Ήταν ακριβώς αυτό που είπε ο Γιάσονας, σαν να προσπαθούσα να εξηγήσω inside joke σε άλλη παρέα.
3 Likes
Αρκετές ταινίες:
Star Wars original trilogy
Back to the future (ολες)
American Pie (οι 3 πρωτες + το reunion)
Stargate
Dune (1984)
Bladerunner + 2049
Indiana Jones and the Last crusade
Harry Potter (όλες)
The Age of Adaline (την λατρεύω)
The Lord of the rings Trilogy
Spiderman Trilogy (οι παλιές)
Angry birds 1+2 (τις εχουμε λιωσει με την μικρή,να τις δείτε μεταγλωτισμένες)
Toy Story (ολες)
Coco (αριστούργημα)
The Shawshank Redemption (Απειρες φορές)
Krull (κακή αντικειμενικά ταινία αλλά θυμάμαι πως αισθανόταν ο 5χρονος εαυτός μου όταν την είδε 1η φορά,νομίζω ότι ειναι και μια απο τις πρώτες ταινίες του Liam Neeson)
Scent of a woman
Big
Forrest Gump
Είμαι σίγουρος ότι είναι και άλλες που δεν μου έρχονται τώρα.
11 Likes
Ρε, σοβαρά, χτες σε μια παρέα έλεγα ότι αν γίνει καμιά ψηφοφορία για την πιο αγαπημένη ελληνική ταινία, αλλά όχι από κριτικούς κινηματογράφου, από τον κόσμο, στο ίντερνετ, το Ας Περιμένουν οι Γυναίκες ίσαμε πρωτιά χτυπάει.
Και το πιστεύω.
1 Like
πονάει η αντικειμενική αλήθεια
Summary
4 Likes
Δεύτερο χτύπημα την ίδια ημέρα;
Ναι, γιατί όχι; Δεκαπενταύγουστος είναι, άρα, η σπαρίλα χτυπάει κόκκινα.
Είμαι και δεν είμαι fan των teen movies, αλλά το από πάνω θα μπορούσα να το βλέπω ισοβίως ολημερίς.
Το είχα πετύχει, στις αρχές της δικής μου εφηβείας, σαν πρεμιέρα στο Filmnet και πραγματικά το είχα λιώσει. Ήμουν αρκετά τυχερός τα επόμενα χρόνια, καθότι το έβαζε και η τηλεόραση σε κάτι άκυρες ώρες και το είχα πετύχει και εκεί. Έχω να το δω αμέτρητα χρόνια κι έχω βαρέσει ένα σύνδρομο στέρησης, σε βαθμό που πέρσι-πρόπερσι προσπαθούσα σχεδόν μετά μανίας δω πού μπορεί να εντοπιστεί (άκαρπες οι προσπάθειες).
Δεν ξέρω γιατί, αλλά ενώ προφανώς κάνει tick σε όλα τα επιφανειακά «πρέπει» του είδους, είχε κάτι η συγκεκριμένη ταινία, που -στα δικά μου μάτια- το ξεχώριζε από τον σωρό και κατάφερνε ταυτόχρονα να σε κάνει να περάσεις cool και ανέμελα, αλλά και να προβληματιστείς ελαφρώς. Επίσης, πάντα θεωρούσα ότι είχε γίνει πολύ καλή δουλειά στους «δεύτερους» της ταινίας, γεγονός που δίνει ένα επιπρόσθετο boost.
Για το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, κι εκκινώντας από τον Ethan Embry, δεν ξέρω τι να πω… Ο χαρακτήρας που υποδύεται πάντα μου προκαλούσε αμηχανία με αυτό το γλιτσέ, ρομαντικοαφελές του στυλ, αλλά από την άλλη τον συμπαθούσα κιόλας. Όσον αφορά ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τα 100 λεπτά που διαρκεί η ταινία, αν ήταν ένα μόνο πλάνο, σταθερό και καρφωμένο πάνω στην Jennifer Love Hewitt, χωρίς αυτή να λέει τίποτα, με αφηρημένο ύφος και μισάνοιχτο στόμα, πάλι δεκάρι με θαυμαστικό θα ήταν το ταινιάκι.
3 Likes
φίλε, όπως λέει και το άσμα
2 Likes
Από που κι ως που κακή ταινία το Krull. Για εμένα αξιοπρεπές fantasy σε μια εποχή που δεν ήταν της μόδας και που τα εφέ δεν είχαν φτάσει στο peak τους για να εξυπηρετίσουν το είδος. Αγαπημένη ταινία και όχι μόνο λόγω νοσταλγίας.
Ας προσθέσω και εγώ μερικές safe space ταινίες αν και πολλές τις είπατε ήδη:
Χαμός στην China Town
O Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος
Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι
Αμελί
Εγκλημα στο Οριαντ Εξπρές -το παλιό φυσικά
Army of Darkness - Evil Dead 3 δηλαδή
Hero - με Jet Li
Στάσου πλάι μου
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών
Good Morning Vietnam
Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς - βασικά οτιδήποτε με Robin Williams για να μην κουράζω
Alien - παρότι χέστηκα πάνω μου την πρώτη φορά
Kill Bill volume 1 - Uma να θερίζει κόσμο, τι καλύτερο
Clerks 2
Dodgeball
Οι Πειρατές - όχι της Καραιβικής αλλά η ταινία του 1986 με Walter Matthau
Ghost - με Patrick Swayze
Διχασμένο Κορμί - De Palma + Relax!
Bill and Ted’s Excellent Adventure
The Matrix
Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού
Hard-Boiled - John Wοο και πιστολίδι χωρίς αύριο
10 Likes
Μωρε αγαπημενη ταινια ειναι αλλα οκ το δεχομαι…
Δύο ταινίες που έχω δεί από δεκάδες φορές την καθεμία, και θα συνεχίζω να βλέπω εννοείται:
13 Likes
2/2, φοβερές και οι δύο. Απορώ πώς υπάρχουν άτομα που δεν τους αρέσει ο Βέγγος!
8 Likes