Χαλαρά
2 Likes
“Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα” αναφωνούσε αγανακτισμένη σε μια παλιά ελληνική ταινία (“Αχ, αυτή η γυναίκα μου”) με το χαρακτηριστικό της ύφος η Σαπφώ Νοταρά, μια ατάκα που έμεινε διαχρονική. Ο μεταλλόκοσμος, που παραδοσιακά αφήνεται να παρασυρθεί σε… κραιπάλες επόμενο ήταν να ασχοληθεί με το θέμα!
Sodom @ Gomorra
Οι… Lords of Depravity, Sodom όσο κι αν φαινόταν αναμενόμενο λόγω ονόματος, έπρεπε να φτάσουν στο προπέρσινο Genesis XIX για να έχουν ένα τραγούδι με αυτό τον τίτλο. Πολύ νωρίτερα οι συμπατριώτες τους Accept στο Death Row του 1994 είχαν κι αυτοί το δικό τους, όπου αναρωτιούνται κατά πόσον η ανθρωπότητα εξελίχθηκε καθόλου από αυτή την κατάσταση.
4 Likes
Δεύτερο σερί από εμένα, γιατί έχω έμπνευση!
Lay Down the Law
Lay Down the Law λοιπόν, και οι NWOBHM ήρωες Raven (“Rush του speed metal” τους είχαν χαρακτηρίσει στο ξεκίνημα τους!) αποφασίζουν να “θέσουν τους κανόνες” με τον δικό τους εμφατικό τρόπο στο “Nothing Exceeds Like Excess” LP τους!
Το επίσης τρίο των Sodom (καμία συσχέτιση με τους Rush αυτοί!) επιχείρησαν με τον ίδιο τίτλο στο ομώνυμο album τους που βγήκε μεν σε μια προχωρημένη φάση της καριέρας τους, όπου όμως διάνυαν περίοδο φόρμας! Ο Udo από την άλλη (εντάξει, οι U.D.O.), έκανε κάτι αντίστοιχο μόλις στο πρώτο solo δίσκο του, μετά την μάλλον φιλική αποχώρηση του από τους Accept αν κρίνουμε από το γεγονός ότι όλα τα τραγούδια εκεί είναι γραμμένα από την γνωστή ομάδα Accept & Deaffy!
Να μην ξεχάσω τους νεοϋορκέζους Tower της… αποστομωτικής frontwoman Sarabeth Linden, που είχαν το δικό τους ομότιτλο κομμάτι στο υπερενεργητικό, σπουδαίο περσινό LP τους, όπως και τους Ελβετούς hard rockers Gotthard!
5 Likes
Beyond the Pale
κανενα διλημμα για το ποιο ειναι πρωτο αλλα υπαρχουν κι αλλες καλες επιλογες
Beyond the Pale
- Pain of Salvation
- The Dear Hunter
- Port Noir
- 16 Horsepower
- Machine Head
- Napalm Death
- Exodus
- Cold War Kids
- Ed Sheeran
- The Mission
- Subterranean Masquerade (The Mission cover)
0 voters
1 Like
Black Mass
Η σατανιστική λειτουργία και η όλη αποκρυφιστική αύρα που την ακολουθεί ήταν απίθανο να μην βρει θέση στην pop (εκ του popular) κουλτούρα. Έτσι, εκτός από ταινία, έχει δώσει κατ’ επανάληψη τον τίτλο σε ουκ ολίγα, όπως φαίνεται, τραγούδια.
Poll δεν βάζω αφού όταν υπάρχει η επιλογή των Warlord δεν υφίσταται νόημα! Παρεμπιπτόντως, το δικό τους Black Mass είναι από τα κομμάτια τους που είχαν ελληνικό μουσικό “άρωμα”, τουλάχιστον όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι.
6 Likes
1 το Black Mass, των Electric Wizard !
Παρότι σταδιακά έχω αποκτήσει μια ιδιαίτερη λατρεία στα πρώτα DESTRUCTION, το WARLORD είναι άφταστο.
3 Likes
Αντικειμενικά Warlord, αλλά λατρεύω παράφορα Pagan Altar. Black Mass από εκεί λοιπόν και συγκεκριμένα η έκδοση του δίσκου, δηλαδή αυτή εδώ:
3 Likes
Lust For Life
Gamma Ray – Kai Hansen. Αυτό ακριβώς. Τίποτα άλλο. Άντε, και Ralf Scheepers.
Iggy Pop – Ύμνος ύμνων. Και το πρωτότυπο και η πετσοκομμένη εκδοχή του βίντεο και η ρεμιξάρα από Prodigy και όλα.
Lana Del Rey – Όταν η Λάνα γράφει χουκς ο κόσμος ομορφαίνει. Το blue skies forever στη γέφυρα πάντα με ρίχνει.
Μπόνους – Το δίλεπτο ίντυ γλέντι των Girls και η φρέσκια μπαλαντούλα των Poets Of The Fall.
6 Likes
- Avenged Sevenfold
- Velvet Revolver
0 voters
1 Like
2 Likes
2 Likes
1 Like
Necromancer
Η πρακτική της νεκρομαντείας, διαδεδομένη από αρχαιοτάτων χρόνων και η αίγλη που περιέβαλλε όσους την ασκούσαν έμελλε να δώσουν έμπνευση και τίτλο κάτι αιώνες πιο μετά σε… τραγούδια!
Κατά χρονολογική σειρά, θα βρούμε τον Necromancer στο ντεμπούτο των Van Der Graaf Generator που, ως γνωστόν, προοριζόταν για solo LP του Peter Hammill και βγήκε με το όνομα του συγκροτήματος προκειμένου να απαλλαγούν από το συμβόλαιο με την Mercury - σημειωτέον ότι δεν κυκλοφόρησε στην πατρίδα τους παρά κάτι χρόνια αργότερα! Ένας δίσκος που μολονότι εμφανώς κατώτερος όσων ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια, έδειχνε εκτός από τις δυνατότητες της τόσο ιδιαίτερης αυτής μπάντας, και το πως η ψυχεδέλεια των late sixties μετουσιώθηκε στο progressive.
Επίσης, στο Caress of Steel των Rush όπου το δικό τους Necromancer, είναι και μια από τις πρώτες απόπειρες τους σε ένα κομμάτι χωρισμένο σε διάφορα μέρη που εκτείνεται πέραν του 10λεπτου σε διάρκεια (θα ακολουθούσε κι άλλο ένα στη… δεύτερη πλευρά που ίδιου δίσκου!)
Τον ίδιο τίτλο χρησιμοποίησαν και οι νεαρότατοι Sepultura στο Bestial Devastation, όπως και οι σαφώς ωριμότεροι Judas Priest στο τελευταίο τους, Firepower!
6 Likes
Rush από τα αποδυτήρια, για εμένα.
Λατρεμένο “Caress of Steel”.
5 Likes
Όλα top, αλλά RUSH ασύγκριτο.
2 Likes
Πάμε σε μία έκθεση άνευ συγκρίσεως για διάφορους λόγους και απομακρυνόμενοι από οπαδισμούς κλπ. Και πάλι… Testament, αρχικώς. Όταν έγραφαν “ήρεμα” τραγουδάκια, έδιναν ανάσες πριν το εκτόπισμα δυναμισμού των επόμενων ασμάτων. Λοιπόν, στην εισαγωγή δεν ξέρω αν ο Alex επηρέασε τον Criss για το “Silk and Steel” ή το αντίθετο. Αυτό είναι μάλλον μία υπόθεση “απόκρυφη”, κάτι σαν το ντεμπούτο των Sieges Even με το “Control and Resistance”. Βέβαια, μάλλον ο Alex μόνο μπορεί να μας διαφωτίσει. Όπως και να 'χει, μέσα από έναν εξαιρετικό δίσκο και μία υπερδυναμική ερμηνεία στα φωνητικά, βγαίνει αυτό το τραγούδι.
Στον αντίποδα, έχουμε τον Φοίβο και τη δική του μπαλάντα. Ειλικρινά, για μένα η όλη φάση γύρω από το τραγούδι, πέραν των στίχων που τους διαισθάνομαι έντονα, είναι η συνδρομή του Βασίλη Ντοκάκη στη μουσική και την παραγωγή. Ο ίδιος ο Φοίβος τον έχει χαρακτηρίσει ως τον “ποιητή του ήχου” και δε θα εκφέρω αντίθετη άποψη. Κάνει υπέροχα πράγματα ο άνθρωπος επί της μουσικής και πίσω από την κονσόλα. Συν τοις άλλοις, για να επιστρέψουμε και στο στιχουργικό κομμάτι, μου ακούγεται σαν να είναι βγαλμένο από το διήγημα του Παπαδιαμάντη “Έρως - Θέρος”.
1 Like
Axolotl
- Teho Teardo & Blixa Bargeld
- The Veils
0 voters
Πολλή κουβέντα εσχάτως για τους Iron Maiden, ας τους αναφέρουμε επ’ ευκαιρία και σε αυτό το θέμα!
Αυτή την φορά θα ρίξουμε το βλέμμα στο πρόσφατο Senjutsu. Ο Dickinson είχε δηλώσει λίγο πριν την κυκλοφορία του ότι θα περιέχει στοιχεία από τους Moody Blues! Και πράγματι, το “Lost in a Lost World” πρώτο στη σειρά κομμάτι αποκλειστικά του Μεγάλου, όχι μόνο έχει τον τίτλο ενός εξαίρετου τραγουδιού των Moody Blues, (από το “Seventh Sojourn” LP τους) αλλά κι η ήρεμη, αιθέρια εισαγωγή του φέρνει στο νου το ύφος της πασίγνωστης μπάντας από τα sixties (και λίγο seventies!)
For the record, όπως λέμε εδώ στα ορεινά, η έτερη αναφορά προέρχεται από τους Smith/Dickinson (υπάρχει τελικά μεγάλο fan club των εν λόγω στις τάξεις των Maiden) και αφορά βέβαια το “Days of Future Past” που παρηχεί τον τίτλο του διασημότερου έργου των Moody Blues (“Days of Future Passed”!)
9 Likes