Ασήμαντες λεπτομέρειες 
- Nirvana
- Evanescence
0 voters
4 Likes
Τεράστια κομματαρα των nirvana το lithium
2 Likes
Κανείς δεν πήρε χαμπάρι παραπάνω πως των Foo Fighters ήταν “Something from nothing”, όχι “Something for nothing”. Κατά τ’ άλλα:
Το “Come taste the band” είναι άλλος ένας κλασικός (; ) δίσκος που ανακάλυψα πρόσφατα -όπως κι όλη την Coverdale-era των Purple γενικά. Το “Love child” είναι από τις δυνατές συνθέσεις του album θεωρώ: riff-copy/paste του “Heartbreaker” στην εισαγωγή, κοφτό riff που groove-άρει αμέσως μετά, κι ένας Ian Paice που στα breaks δείχνει τι drummer-άκλα που είναι. Από την άλλη έχουμε, βέβαια, έναν απ’ τους καλύτερους heavy metal δίσκους των 80’s -ίσως και ορισμός του είδους. Υπάρχουν και καλύτερα τραγούδια στον δίσκο, ψηφίζω Deep Purple.
- Deep Purple
- Accept
0 voters
Αυτό κι αν είναι ντέρμπι! Από τη μία έχουμε ένα από τα πιο περίεργα (και το πιο σύντομο μάλλον) τραγούδια (; ) των Guns n’ Roses, τόσο πολύ έξω από το πνεύμα του “Use your illusion II” που απορείς τι είχες στο μυαλό του (ή στη μύτη του) ο Rose όταν το ηχογραφούσε. Από την άλλη έχουμε το album-you-love-to-hate κι ένα τραγούδι με μπόλικα σπαστικά σημεία, κάποια καλά, αχρείαστα μεγάλη διάρκεια, αλλά να σας πω την αμαρτία μου, εγώ το δεύτερο μισό του “St. Anger” το θεωρώ απείρως καλύτερο από το πρώτο. Των Guns δεν ακούγεται, οπότε ψηφίζω Metallica. Για να troll-άρω, μία και μοναδική φορά θα βάλω και τρίτη επιλογή.
- Guns n’ Roses
- Metallica
- Προτιμώ 5 λεπτά ησυχίας.
0 voters
1 Like
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα, μέρα του Μυστικού Δείπνου, της προδοσίας του Ιούδα και της επακόλουθης Σταύρωσης. Ο Ιούδας λοιπόν με την πράξη του έμεινε σαν το αιώνιο αρχέτυπο του προδότη και πήρε τη θέση του σε τίτλους τραγουδιών που πραγματεύονται το θέμα…
Judas
Οι Helloween στο ομώνυμο EP από τις πρώιμες, speed-αριστές μέρες τους έχουν ένα (πολύ ωραίο) τραγούδι με αυτό τον τίτλο, όπου ο Kai Hansen με το γνωστό, αγαπημένο του ύφος καταφέρεται οργισμένος εναντίον όλων αυτών που πουλάνε ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις, μόνο και μόνο για να γίνουν χειρότεροι από αυτά που κατηγορούσαν.
Οι Cloven Hoof επίσης, στο πρόσφατο Age of Steel έχουν τον… δικό τους Ιούδα. H Lady Gaga, κι αυτή επέλεξε να διηγηθεί μια πονεμένη love story χρησιμοποιώντας τέτοιες αναφορές για να μεταφέρει το αίσθημα της απόλυτης προδοσίας, ενώ και οι Depeche Mode αντλήσαν έμπνευση από το συγκεκριμένο επεισόδιο της Καινής Διαθήκης!
8 Likes
Ας προσθέσω και το μοναδικό αξιοπρεπές κομμάτι των Fozzy στο θέμα Judas
1 Like
ας ριξω και γω το λιθαρακι μου στον Ιουδα
2 Likes
Κάντε ένα poll με τα judas.
Δεν είναι λίγες μέρες που έμαθα ότι οι Shaman (του Matos, πάντα) κυκλοφόρησαν καινούργιο δίσκο. Δεν τον άκουσα ολόκληρο, πέρα από δυο τρία τραγούδια. Μέσα σε αυτά ήταν και το “What if?”, το οποίο θα τολμήσω ευθαρσώς να πω πως ακούγεται λίγο και στα κυβικά των δικών μας Breaking Silence. Ωραίο, έχει και λίγο από τον Βραζιλιάνικο αέρα των τότε επί Matos (πως θα γινόταν, άλλωστε να μην το είχε… ακόμα και στο ελάχιστο στη φωνή). Βέβαια, δεν υπερβαίνει τη λέξη “ωραίο”, μένει μέχρι εκεί. Αρχικά, διότι συνθετικά δεν προσφέρει κάτι παραπάνω και κατά δεύτερον, διότι έρχεται δεύτερο, αφού ήδη προϋπήρχε ένα πολύ ιδιαίτερο “What if?”…
… αυτό φυσικά των μοναδικών, ανεπανάληπτων και απίθανο να αντιγραφούν Sieges Even. Να ξεκαθαρίσουμε τα πράματα. Πάντα γίνεται λόγος για τα 10άρια των Maiden και το ένα 9άρι ή 8άρι (δεν με παρατάτε λέω εγώ με τους ψυχαναγκασμούς σας και τους αριθμούς…;). Για τους Sieges Even τι πρέπει να πούμε δηλαδή; Δεν είναι όλα 10άρια και το τελευταίο τους ένα 8άρι (όλα είναι διαμάντια. Εκεί μένουμε. Αφήστε τους βαθμούς. Άντε μην αρχίσω τις φάπες). Μπορεί, λοιπόν, σε αυτό το δίσκο να μην είχαν τον εγκέφαλο Μάρκο, αλλά η έμπνευσή τους είναι ανυπέρβλητη και η ερμηνεία του Greg ειδικά σε αυτό το άσμα ασμάτων είναι πέρα για πέρα μοναδική. Χαρισματικός και χαρισματική απόδοση. Ας βγουν κι άλλα “What if?” από τις εν ενεργεία αρτιότερες μπάντες. Καμία δε θα φτάσει ετούτο εδώ.
- Shaman
- Sieges Even
0 voters
2 Likes
- Korn
- Megadeth
0 voters
1 Like
Λοιπόν, την προηγούμενη φορά ασχοληθήκαμε με το πως πέρασε στο ρεπερτόριο αρκετών σχημάτων ο Ιούδας και η επαίσχυντη προδοσία του. Τι ακολούθησε όμως την προδοσία και την Σταύρωση;
Η Ανάσταση!
Resurrection
Πολύ δημοφιλές θέμα, σπανιότερα με θρησκευτική προσέγγιση, συχνότερα με μεταφορική χρήση - σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα οι μουσικοί τείνουν να αυτοκολακεύονται εμφανίζοντας σαν ανάσταση των ιδίων την επιστροφή από μια προτεραία κατάσταση “ανυπαρξίας”, με όποια έννοια! (Ιδιαίτερη μνεία στους σπουδαίους Νορβηγούς Ark για τους οποίους έχω καιρό να διαβάσω κάποια αναφορά στο όνομα τους και αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία!) Πάμε λοιπόν:
Bonus, μια ανάσταση με… accent aigu (για τους γαλλομαθείς)!
5 Likes
Αψογες επιλογές! Εγώ μάλλον με το ARK θα πήγαινα, αλλά είναι όλα τους ένα κι ένα.
1 Like
Ήρθε η ώρα. Οι παλιοί φεύγουν και οι νέοι έχουν στα χέρια τους το κληροδότημα των πρώτων. Κι εκείνο, είτε θετικό, είτε αρνητικό αφήνει το στίγμα του με βάση τη μορφή που του δίνουν οι επόμενοι (είτε αξιοποιώντας το και καλλοποιώντας το, είτε φθονώντας το). Οι Maiden το έδωσαν σ’ έναν ωραίο δίσκο για την ηλικία τους, δείχνοντας βέβαια ότι ήθελαν ένα καλύτερο “Π” για τo production της τότε σκέψης τους. Κλασσικό των κυβικών της ταυτότητάς τους, αλλά το ωραίο είναι η εισαγωγή, η οποία παραπέμπει αρκετά στους Genesis επί “Selling England by the Pound”.
Στον αντίποδα, όμως, υπάρχει το προσωπικά αγαπημένο ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο των Testament. Κι αν οι Maiden έβαλαν ολίγον Genesis στην εισαγωγή, τότε οι Testament δεν είναι ότι καταφεύγουν σε μπαλαντοειδή κατάσταση, αλλά θα ‘λεγες ότι ρίχνουν μερικές σταγονίτσες από gothic στοιχείο μέχρι το πρώτο λεπτό (αλλά και λίγο πιο ύστερα). Κατά τ’ άλλα, αψεγάδιαστη παραγωγή, υπέροχο ρεφρέν και γενικά μεγάλη κιθαροδουλειά το όλο άσμα.
- Iron Maiden
- Testament
0 voters
4 Likes
Πράγματι, είναι μεγάλη υπόθεση τι και ποια κληρονομιά αφήνει κάποιος στην επόμενη γενιά/επόμενες γενιές. Είναι κάτι που συνηθέστερα αποτιμάται πολύ αργότερα και είναι συνάρτηση και εκείνων που δέχονται την κληρονομιά, το κατά πόσο θα επεκτείνουν τα όσα τους κληροδοτήθηκαν, απογυμνώνοντας τα από τα “νεκρά κύτταρα” και δημιουργώντας κάτι δικό τους με αφετηρία και εφαλτήριο μια ζωντανή παράδοση.
Επί του προκειμένου υπάρχει και το ομώνυμο κομμάτι του 4ου δίσκου των σπουδαίων Shadow Gallery, ενώ τον ίδιο τίτλο συναντάμε και στο φοβερό (και δυστυχώς μοναδικό) LP των obscure Καναδών ηρώων Sacred Blade που αργότερα επανέκαμψαν υπό το όνομα Othyrworld και το ξαναηχογράφησαν!
6 Likes
Έπαιξες τεράστια μπάλα @Ian_Metalhead, κομματαρες ολκής.
Συνολικά όμως δεν μπορώ να μην ψηφίσω Testament. Είναι στα καλύτερά τους, μα έχω πολύ δυνατό συναισθηματικό δέσιμο μαζί του.
Το Maiden γλυκούλι αλλά χάνει απ’όλα εύκολα.
3 Likes
Με αφορμή το τελευταίο σετ ομότιτλων τραγουδιών αλλά και τις ουκ ολίγες κομματάρες των Maiden που έχουν κατά καιρούς μπει εδώ, αναρωτιόμουν αν υπάρχει κάποιο δικό τους που να χάνει “από τα αποδυτήρια” μια σύγκριση και μαντέψτε ποιο σκέφτηκα…
The Apparition
Το εν λόγω κομμάτι από το Fear of the Dark είναι ο ορισμός του filler (αν και κάποια fillers ενδεχομένως να… θιχτούν από τον παραλληλισμό!) Προχειρογραμμένο, αφοπλιστικά ρηχό μουσικά, με ένα απλώς ενδιαφέρον instrumental πέρασμα, σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί κοτζάμ Iron Maiden καταδέχτηκαν να το συμπεριλάβουν σε επίσημη κυκλοφορία τους!
Στον αντίποδα βρίσκεται εκείνο των Fates Warning, ένα Έπος που διεκδικεί δυνατά τον τίτλο του καλύτερου μέσα στο Spectre Within - και αυτό νομίζω λέει πολλά, αν όχι όλα!
5 Likes
Ενα απο τα πιο λυπητερα κομματια που ξερω και προσφατα εμαθα οτι ο τυπος που απαγγελει (Ernesto Sábato) πεθανε 99 χρονων 2 μηνες πριν τα 100 και συγκεκριμενα την ημερα που θα τιμοταν για το εργο του ως συγγραφεας
Η Lorelei (ή Loreley) στη γερμανική παράδοση είναι μια απαράμιλλης ομορφιάς και σαγηνευτικής φωνής νύμφη που υποτίθεται ότι έχει στοιχειώσει έναν επιβλητικό βράχο στην όχθη του Ρήνου απ’ όπου ακούγεται το σιγανό της τραγούδισμα. Αρκετά διαδεδομένη ιστορία καταπώς φαίνεται αφού υπάρχουν αρκετά σχετικά κομμάτια. Ας δούμε κάποια από αυτά…
Lorelei (Loreley)
Αρχίζοντας από το πιο πρόσφατο, οι Scorpions, λόγω καταγωγής αφ’ ενός, και όντας μάστορες στις ρομαντικές ιστορίες αφ’ ετέρου, τιμούν την Lorelei στο Sting of the Tail του 2010, τον πρώτο τους δίσκο για τον οποίο έκαναν… αποχαιρετιστήρια περιοδεία!
Στο Aégis των Theatre of Tragedy όπου τα τραγούδια είχαν ονόματα από μυθικές ή ιστορικές γυναικείες μορφές θα βρούμε επίσης ένα με αυτό τον τίτλο, με το χαρακτηριστικό ύφος της μπάντας, (αλλά και της εν λόγω σκηνής) εκείνα τα χρόνια, και στίχους που ήταν γραμμένοι σε παλιακά αγγλικά - από Νορβηγούς σημειωτέον!
Μια Lorelei απασχόλησε και τους Styx στο Equinox, τελευταίο τους δίσκο πριν ο Tommy ο Shaw προσχωρήσει στις τάξεις τους (όποιος δεν το έχει ακούσει, ας ξεκινήσει από τα Born for Adventure και Suite Madame Blue!) Να μην ξεχάσω τους Wishbone Ash, τους Cocteau Twins και μαζεύτηκαν ήδη πολλοί!
Αν μάλιστα πιάσουμε την εναλλακτική γραφή Loreley θα βρούμε τους αγαπημένους Blood Ceremony όπως και τους Blackmore’s Night που σιγά μην έλειπαν από κάτι τέτοια!
7 Likes
2 Likes