Άλλη μια μέρα, άλλη μια αφορμή για τον Leper να βγάλει φανμποϊλίκι για το “Φοβάμαι” των Χαοτικό Τέλος, αλλά δεν πιστεύω πως μπορεί κανένα να διαφωνήσει για το πόσο καθοριστικό ήταν αυτό το κομμάτι (πριν βάλει το εγχώριο μπλακ τέτοια πλήκτρα σε πρωτοκαθεδρία) για πολλά πράγματα ηχητικά. Προσωπικά δεν μπορώ να βάλω κάτι πάνω από το ντεμπούτο, αλλά μάλλον συμφωνώ πως είναι το καλύτερο κομμάτι τους με την εκφορά των στίχων να κόβει λίγο το αίμα.
Κατά τα άλλα, αφού δεν έβαλες και Ρόδες πάλι καλά να λέμε.
Ψήφισα ΒΠ γιατί χτυπάει αλλιώς το κομμάτι (και ο δίσκος), αν και η πρόσφατη αναφορά του ηγέτη της χώρας σε αυτό (βίντεο εδώ στο 1:50 - λέγε ρε, αυτή ήταν η αφορμή σου;) παραλίγο να τα χαλάσει όλα.
Η ιδέα του ταξιδιού στο Χρόνο, να μπορεί κάποιος να μεταβεί στο άδηλο μέλλον ή να επισκεφθεί το παρελθόν, ασκούσε πάντα μια ιδιαίτερη γοητεία. Έτσι, η ύπαρξη μιας μηχανής του Χρόνου ήταν πηγή έμπνευσης στην τέχνη, για ταινίες αλλά και στη μουσική - στο metal πεδίο ειδικά, απασχόλησε Τιτάνες του χώρου…
Time Machine
Ξεκινώντας αντίστροφα χρονολογικά, στο τελευταίο τους LP οι Iron Maiden ασχολήθηκαν με το θέμα.
Πρόκειται για μια πολύ καλή σύνθεση των Gers/Harris αν και δεν είναι από τα κομμάτια που σου τραβάνε κατευθείαν την προσοχή από το Senjutsu, εκτός ίσως από την εισαγωγή του που προσομοιάζει υπερβολικά με αυτή του Talisman που επίσης υπογράφεται από το ίδιο συνθετικό δίδυμο! (Κάπου εδώ θα προσέθετα ότι δεν μπορεί να είναι σύμπτωση ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα αυτοαναφορικά σημεία στο Senjutsu προέρχονται από τους σχετικά πιο πρόσφατους δίσκους τους, αλλά θα είμαστε εκτός θέματος!)
Οι Accept στο δίσκο της θριαμβευτικής τους επιστροφής, το Blood of the Nations έχουν το δικό τους Time Machine που μάλιστα καταχωρείται σαν bonus track αφού σε κάποιες εκδόσεις δεν υπάρχει – όλως παραδόξως, αφού είναι ένα πανέμορφο κομμάτι!
Τέλος, να μου κοπεί το χέρι αν ξεχάσω ότι οι Black Sabbath είχαν κι αυτοί ένα με τον ίδιο τίτλο στο Dehumanizer!
“Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα” αναφωνούσε αγανακτισμένη σε μια παλιά ελληνική ταινία (“Αχ, αυτή η γυναίκα μου”) με το χαρακτηριστικό της ύφος η Σαπφώ Νοταρά, μια ατάκα που έμεινε διαχρονική. Ο μεταλλόκοσμος, που παραδοσιακά αφήνεται να παρασυρθεί σε… κραιπάλες επόμενο ήταν να ασχοληθεί με το θέμα!
Sodom @ Gomorra
Οι… Lords of Depravity, Sodom όσο κι αν φαινόταν αναμενόμενο λόγω ονόματος, έπρεπε να φτάσουν στο προπέρσινο Genesis XIX για να έχουν ένα τραγούδι με αυτό τον τίτλο. Πολύ νωρίτερα οι συμπατριώτες τους Accept στο Death Row του 1994 είχαν κι αυτοί το δικό τους, όπου αναρωτιούνται κατά πόσον η ανθρωπότητα εξελίχθηκε καθόλου από αυτή την κατάσταση.
Lay Down the Law λοιπόν, και οι NWOBHM ήρωες Raven (“Rush του speed metal” τους είχαν χαρακτηρίσει στο ξεκίνημα τους!) αποφασίζουν να “θέσουν τους κανόνες” με τον δικό τους εμφατικό τρόπο στο “Nothing Exceeds Like Excess” LP τους!
Το επίσης τρίο των Sodom (καμία συσχέτιση με τους Rush αυτοί!) επιχείρησαν με τον ίδιο τίτλο στο ομώνυμο album τους που βγήκε μεν σε μια προχωρημένη φάση της καριέρας τους, όπου όμως διάνυαν περίοδο φόρμας! Ο Udo από την άλλη (εντάξει, οι U.D.O.), έκανε κάτι αντίστοιχο μόλις στο πρώτο solo δίσκο του, μετά την μάλλον φιλική αποχώρηση του από τους Accept αν κρίνουμε από το γεγονός ότι όλα τα τραγούδια εκεί είναι γραμμένα από την γνωστή ομάδα Accept & Deaffy!
Να μην ξεχάσω τους νεοϋορκέζους Tower της… αποστομωτικής frontwoman Sarabeth Linden, που είχαν το δικό τους ομότιτλο κομμάτι στο υπερενεργητικό, σπουδαίο περσινό LP τους, όπως και τους Ελβετούς hard rockers Gotthard!
Η σατανιστική λειτουργία και η όλη αποκρυφιστική αύρα που την ακολουθεί ήταν απίθανο να μην βρει θέση στην pop (εκ του popular) κουλτούρα. Έτσι, εκτός από ταινία, έχει δώσει κατ’ επανάληψη τον τίτλο σε ουκ ολίγα, όπως φαίνεται, τραγούδια.
Poll δεν βάζω αφού όταν υπάρχει η επιλογή των Warlord δεν υφίσταται νόημα! Παρεμπιπτόντως, το δικό τους Black Mass είναι από τα κομμάτια τους που είχαν ελληνικό μουσικό “άρωμα”, τουλάχιστον όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι.
(κατ’εμε) time machine
