με αφορμή τον φρεσκο δισκο των Besvärjelsen
Acheron
- Besvärjelsen
- DIIV
- Sleepin Pillow
- King Buffalo
0 voters
1 Like
Τρομερά τραγούδια, JTN (πέρα από το τελευταίο που δε μου άρεσε)! Όχι μόνο δεν τα είχα ξανακούσει, αλλά δεν έχω ακούσει και καμία από αυτές τις μπάντες. Ψήφισα το πρώτο για το ΤΡΟΜΕΡΟ refrain του, αλλά με ισοπέδωσε και το DIIV.
Από εμένα:
Δεν ξέρω αν είμαι αιρετικός ή όχι, αλλά απλά ποτέ δε μου άρεσε το “Φοβάμαι” του Παπακων/νου -όσο ιστορικό κομμάτι και να θεωρείται. Όταν και στο ίδιο album προηγούνται ή ακολουθούν κάτι “Σεμπάστιαν” ή “Σ’ ακολουθώ”, δεν ξέρω, η διαφορά που τα χωρίζει μου φαίνεται χαώδης. Θα ψήφιζα, δηλαδή, το αγνό, τίγκα 90’s ελληνικό ΡΟΚ των Μπλε, αλλά έλα που άφησα για το τέλος μία υπερ-ιστορική τραγουδάρα που με σιγουριά μπορώ να τη βάλω στα 5-6 πιο αγαπημένα μου ελληνόφωνα hardcore κομμάτια όλων των εποχών: Χαοτικό Τέλος, από το demo “Μέσα από τα τείχη της σιωπής” (που το προτιμούμε, φυσικά, από το ντεμπούτο LP) και με τον Θανάση των Ανάσα Στάχτη στο μικρόφωνο. Cult intro, πλήκτρα που σου παγώνουν το αίμα και η φωνή από το μπουντρούμι αντηχεί: κρύος άνεμος, η μυρωδιά θανάτου/και μαύρος καπνός παντού επικρατεί/ο θεριστής πάνω χαμογελά/βλέποντας τα πτώματα ΚΑΤΩ ΧΑΜΗΛΑ και ένας mid-tempo ύμνος ξεκινά. Τι να πρωτοθαυμάσεις; Τις απλά ΑΝΑΡΘΡΕΣ κραυγές του «refrain»; Το λάθος στα πλήκτρα στο 3:34; Μάλλον το κομμάτι με τους παρακάτω στίχους:
Φοβάμαι μην τυχόν δεν ξανακούσω τα πουλιά
Φοβάμαι μην τυχόν δεν ξαναδώ τον ήλιο
Φοβάμαι μην τυχόν δεν ξαναδώ τη φύση
Φοβάμαι μην τυχόν δεν ξαναδώ ανθρώπουοοο (η κατάληξη χάνεται στην άβυσσο)
Πέρα απ’ την πλάκα, μέσα στην τόση απλότητά του, βρίσκω το παραπάνω τετράστιχο τόσο τρυφερό. Κι είναι παράταιρο που κάτι τόσο γλυκό προφέρεται με τόση βαρβαρότητα και μανία, αλλά εκεί ακριβώς βρίσκεται η απόγνωση. ΑΙΩΝΙΟΣ ΥΜΝΟΣ.
EDIT: Μόλις παρατήρησα ότι στην εικόνα του video των Μπλε παραπάνω την Τσάτσου αντικατέστησε η Angela Gossow.
- Παπακων/νου
- Μπλε
- Χαοτικό Τέλος
0 voters
4 Likes
Άλλη μια μέρα, άλλη μια αφορμή για τον Leper να βγάλει φανμποϊλίκι για το “Φοβάμαι” των Χαοτικό Τέλος, αλλά δεν πιστεύω πως μπορεί κανένα να διαφωνήσει για το πόσο καθοριστικό ήταν αυτό το κομμάτι (πριν βάλει το εγχώριο μπλακ τέτοια πλήκτρα σε πρωτοκαθεδρία) για πολλά πράγματα ηχητικά. Προσωπικά δεν μπορώ να βάλω κάτι πάνω από το ντεμπούτο, αλλά μάλλον συμφωνώ πως είναι το καλύτερο κομμάτι τους με την εκφορά των στίχων να κόβει λίγο το αίμα.
Κατά τα άλλα, αφού δεν έβαλες και Ρόδες πάλι καλά να λέμε.
Ψήφισα ΒΠ γιατί χτυπάει αλλιώς το κομμάτι (και ο δίσκος), αν και η πρόσφατη αναφορά του ηγέτη της χώρας σε αυτό (βίντεο εδώ στο 1:50 - λέγε ρε, αυτή ήταν η αφορμή σου;) παραλίγο να τα χαλάσει όλα.
Αχαχαχα, όχι, αλλά καλά σας το γάμησε ο Κούλης κι αυτό!
1 Like
Η ιδέα του ταξιδιού στο Χρόνο, να μπορεί κάποιος να μεταβεί στο άδηλο μέλλον ή να επισκεφθεί το παρελθόν, ασκούσε πάντα μια ιδιαίτερη γοητεία. Έτσι, η ύπαρξη μιας μηχανής του Χρόνου ήταν πηγή έμπνευσης στην τέχνη, για ταινίες αλλά και στη μουσική - στο metal πεδίο ειδικά, απασχόλησε Τιτάνες του χώρου…
Time Machine
Ξεκινώντας αντίστροφα χρονολογικά, στο τελευταίο τους LP οι Iron Maiden ασχολήθηκαν με το θέμα.
Πρόκειται για μια πολύ καλή σύνθεση των Gers/Harris αν και δεν είναι από τα κομμάτια που σου τραβάνε κατευθείαν την προσοχή από το Senjutsu, εκτός ίσως από την εισαγωγή του που προσομοιάζει υπερβολικά με αυτή του Talisman που επίσης υπογράφεται από το ίδιο συνθετικό δίδυμο! (Κάπου εδώ θα προσέθετα ότι δεν μπορεί να είναι σύμπτωση ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα αυτοαναφορικά σημεία στο Senjutsu προέρχονται από τους σχετικά πιο πρόσφατους δίσκους τους, αλλά θα είμαστε εκτός θέματος!)
Οι Accept στο δίσκο της θριαμβευτικής τους επιστροφής, το Blood of the Nations έχουν το δικό τους Time Machine που μάλιστα καταχωρείται σαν bonus track αφού σε κάποιες εκδόσεις δεν υπάρχει – όλως παραδόξως, αφού είναι ένα πανέμορφο κομμάτι!
Τέλος, να μου κοπεί το χέρι αν ξεχάσω ότι οι Black Sabbath είχαν κι αυτοί ένα με τον ίδιο τίτλο στο Dehumanizer!
8 Likes
Προσθέτω στην λίστα και αυτό το πολύ όμορφο instrumental από τον, ομότιτλο, δίσκο του Alan Parsons.
2 Likes
Mary and The Boy
rip 
1 Like
να προσθεσω 2 ακομα επη 
(κατ’εμε) time machine
4 Likes
Όλοι στις συναυλίες του Βασίλη το καλοκαίρι. μετά την αναφορά του κουλη σ αυτόν εσφιξαν τα πράγματα.
1 Like
Aγαπημενες μπαντες - καποιες παλιες καποιες νεες - με απειρα πλειζ το καθενα.
- Converge
- L.A. Witch
- Messa
0 voters
2 Likes
5 Likes
με II διπλασια ιπποδυναμη (απο τα αγαπημενα μου να κλεινω τις βραδιες στα χρονια τoυ djιλικιου)
3 Likes
Χαλαρά
2 Likes
“Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα” αναφωνούσε αγανακτισμένη σε μια παλιά ελληνική ταινία (“Αχ, αυτή η γυναίκα μου”) με το χαρακτηριστικό της ύφος η Σαπφώ Νοταρά, μια ατάκα που έμεινε διαχρονική. Ο μεταλλόκοσμος, που παραδοσιακά αφήνεται να παρασυρθεί σε… κραιπάλες επόμενο ήταν να ασχοληθεί με το θέμα!
Sodom @ Gomorra
Οι… Lords of Depravity, Sodom όσο κι αν φαινόταν αναμενόμενο λόγω ονόματος, έπρεπε να φτάσουν στο προπέρσινο Genesis XIX για να έχουν ένα τραγούδι με αυτό τον τίτλο. Πολύ νωρίτερα οι συμπατριώτες τους Accept στο Death Row του 1994 είχαν κι αυτοί το δικό τους, όπου αναρωτιούνται κατά πόσον η ανθρωπότητα εξελίχθηκε καθόλου από αυτή την κατάσταση.
4 Likes
Δεύτερο σερί από εμένα, γιατί έχω έμπνευση!
Lay Down the Law
Lay Down the Law λοιπόν, και οι NWOBHM ήρωες Raven (“Rush του speed metal” τους είχαν χαρακτηρίσει στο ξεκίνημα τους!) αποφασίζουν να “θέσουν τους κανόνες” με τον δικό τους εμφατικό τρόπο στο “Nothing Exceeds Like Excess” LP τους!
Το επίσης τρίο των Sodom (καμία συσχέτιση με τους Rush αυτοί!) επιχείρησαν με τον ίδιο τίτλο στο ομώνυμο album τους που βγήκε μεν σε μια προχωρημένη φάση της καριέρας τους, όπου όμως διάνυαν περίοδο φόρμας! Ο Udo από την άλλη (εντάξει, οι U.D.O.), έκανε κάτι αντίστοιχο μόλις στο πρώτο solo δίσκο του, μετά την μάλλον φιλική αποχώρηση του από τους Accept αν κρίνουμε από το γεγονός ότι όλα τα τραγούδια εκεί είναι γραμμένα από την γνωστή ομάδα Accept & Deaffy!
Να μην ξεχάσω τους νεοϋορκέζους Tower της… αποστομωτικής frontwoman Sarabeth Linden, που είχαν το δικό τους ομότιτλο κομμάτι στο υπερενεργητικό, σπουδαίο περσινό LP τους, όπως και τους Ελβετούς hard rockers Gotthard!
5 Likes
Beyond the Pale
κανενα διλημμα για το ποιο ειναι πρωτο αλλα υπαρχουν κι αλλες καλες επιλογες
Beyond the Pale
- Pain of Salvation
- The Dear Hunter
- Port Noir
- 16 Horsepower
- Machine Head
- Napalm Death
- Exodus
- Cold War Kids
- Ed Sheeran
- The Mission
- Subterranean Masquerade (The Mission cover)
0 voters
1 Like
Black Mass
Η σατανιστική λειτουργία και η όλη αποκρυφιστική αύρα που την ακολουθεί ήταν απίθανο να μην βρει θέση στην pop (εκ του popular) κουλτούρα. Έτσι, εκτός από ταινία, έχει δώσει κατ’ επανάληψη τον τίτλο σε ουκ ολίγα, όπως φαίνεται, τραγούδια.
Poll δεν βάζω αφού όταν υπάρχει η επιλογή των Warlord δεν υφίσταται νόημα! Παρεμπιπτόντως, το δικό τους Black Mass είναι από τα κομμάτια τους που είχαν ελληνικό μουσικό “άρωμα”, τουλάχιστον όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι.
6 Likes
1 το Black Mass, των Electric Wizard !
Παρότι σταδιακά έχω αποκτήσει μια ιδιαίτερη λατρεία στα πρώτα DESTRUCTION, το WARLORD είναι άφταστο.
3 Likes