Creature Comfort
- Arcade Fire
- Woods
- Thank You Scientist
0 voters
2 Likes
Πώς γίνεται στα 9 από τα 10 post του JTN να μην ξέρω ούτε καν ένα συγκρότημα, ούτε για δείγμα. Ε γάμησε μας, ρε φίλε, οι υπόλοιποι πασχίζουμε με τίτλους τύπου “Awake”, “Slither”, “Sanctuary” και ο άλλος λέει “Creature comfort” με τρία κομμάτια. Than you Scientist, λέει, ΟΚ ναι, γεια σας.
2 Likes
δεν φταιω εγω που κοιμοσουν το 16!!! Τεταρτος καλυτερος δισκος της χρονιας
*οι Arcade Fire δεν μου λενε πολλα αλλα ειναι πασιγνωστοι και αναγνωρισμενοι
2 Likes
- Rolling Stones
- Alice Cooper
- Oasis
- Radiohead
0 voters
2 Likes
ας παίξω κι εγώ , βάζοντας ένα poll
Δεν χωράει αμφιβολία ότι υπάρχουν εκεί έξω αμέτρητά ωραία τραγούδια με τον τίτλο
"The River" , εγώ θα βάλω 4 που μου ήρθαν χωρίς καν να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ και είναι πολύ αγαπημένα μου κομμάτια όλα
The River
- Parkway Drive
- Good Charlotte
- Bruce Springsteen
- The Tea Party
0 voters
Θα ρίξω ψήφο στους Tea Party για να μην πάνε όλες στον Boss κι ας το δικαιούται τέτοιο διαμάντι 
*** έχω και ένα άλλο αγαπημένο , του Blues Saraceno που άκουσα σε ένα compilation album με τίτλο Dark Country , δεν το βάζω γιατί πολλές φορές τα τραγούδια που έβαζαν ήταν διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών και δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν είναι δικιά του σύνθεση . Είναι όμως πραγματικά πολύ ωραίο και αυτό
2 Likes
colorblind
- chroma key
- counting crows
0 voters
Είδα τους Rolling Stones πιο πάνω και το θυμήθηκα:
Με το πρώτο μάλλον κλέβω λίγο, αλλά εγώ στην κασέτα που είχα παιδί “Heartbreaker” το είχα γραμμένο. Ναι, το “Goats head soup” είναι (νομίζω) το ΜΟΝΑΔΙΚΟ album των Rolling Stones που έχω ακούσει στη ζωή μου (προφανώς με κίνησε το αιώνιο “Angie”), και το συγκεκριμένο τραγούδι είναι μάλλον από τις καλύτερες στιγμές του album για το προσωπικό μου γούστο. Δεν έχω ιδέα πόσο γνωστό είναι γενικά ή τι θέση κατέχει στη δισκογραφία των Stones, αλλά στ’ αυτιά μου περιέχει ό,τι χαρακτηρίζει ένα τέλειο rock κομμάτι. Των Free είναι επίσης ωραία σύνθεση, ο ορισμός του ωραίου, heavy blues rock που πήγαινε να γίνει hard rock, βαρύ κι ασήκωτο. Και με τα διακριτικά πλήκτρα να δίνουν πολύ. Και κάπου εκεί έρχονται οι Led Zeppelin για ν’ αναγκάσουν να βάλεις ακουστικά (δεν ξέρω αν συμβαίνει μόνο με ‘μένα αυτό) ώστε να μπορείς μ’ απολαύσεις αυτόν τον ΠΕΛΩΡΙΟ ήχο που είχανε σε κάθε δίσκο τους, και να μην μπορείς να διαλέξεις αν θα δώσεις προσοχή στην μπασάρα, το solo, τη φωνή ή τα drums, γιατί όλα μαζί και το καθένα μόνο του γαμάνε. Από τα κομμάτια «ο ορισμός του κιθαριστικού riff». Παρ’ όλα αυτά θα το ρίξω Stones.
- The Rolling Stones
- Free
- Led Zeppelin
0 voters
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι μετά το έπος των Rainbow δε θα έπρεπε να επιτραπεί σε κανέναν να ξαναχρησιμοποιήσει τον ίδιο τίτλο, παρ’ όλα αυτά βρίσκω το κομμάτι των Megadeth αρκούντως απολαυστικό και ποιοτικό -πόσο μάλλον για «b-side». Το κοφτό riff με το διπέταλο, το ωραίο break στη μέση, το κολλητικό pre-chorus, όλα άψογα. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι έτσι, στην περίπτωση των Rainbow μιλάμε γι’ αυτήν τη γαμημένη αύρα που έχουν κάποια παλιά κομμάτια που λες: «πώς μπόρεσαν σ’ ένα κομμάτι να γράψουν τέτοια εισαγωγή, τέτοιο riff, τέτοια φωνητικά, τέτοιο solo, πώς μπόρεσε να παίξει τόσο λυσσασμένα ο drummer;». Απλά δεν υπάρχει, μιλάμε για δοξασμένο, άφθαρτο, πρώιμο heavy metal.
- Rainbow
- Megadeth
0 voters
Εντάξει, οποιοδήποτε κομμάτι μπαίνει απέναντι απ’ το “Yesterday” των Beatles είναι καταδικασμένο να θαφτεί και δικαίως. Οπότε απλά σημειώνω ότι το “Yesterday” μάλλον είναι το ΠΡΩΤΟ τραγούδι των Bad Religion στο γνωστό στυλ που καθιερώθηκαν, αφού αυτό ανοίγει το EP τους “Back to the known” που σηματοδότησε τη στροφή του στο στυλ που οδήγησε σύντομα στο “Suffer”. Δεν είναι καθόλου κακό κομμάτι, απλά φαίνεται ότι ακόμα δεν είχαν ωριμάσει όσο ήθελαν.
- The Beatles
- Bad Religion
0 voters
Είναι λίγο αδικία για τους Satanic Surfers που έβαλα μ’ αυτήν τη σειρά τα video, γιατί ακόμα και στο Youtube, όταν πας από την ηχάρα του “Individual thought patterns” στους Σουηδούς πάνκηδες, ε, μία ξενέρα την τρως όπως και να ‘χεις (ιδίως με τα drums). Είναι επίσης αδικία γιατί ενώ το “Going nowhere fast” είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ δίσκος, το “Out of touch” παίζει να ‘ναι και η πιο αδιάφορη σύνθεση εκεί μέσα. Σ’ αντίθεση με το κομμάτι των Death που ανοίγει με drum roll Gene Hoglan για να μπει Η ατμοσφαιρική, αργόσυρτη riff-άρα με τα πλήκτρα να προσθέτουν ένα στοιχείο σχεδόν φουτουριστικό. Ε, και μετά κλασικό “Individual thought patterns”: το μπάσο του DiGiorgio να πρωταγωνιστεί ακόμα κι αν είναι μπάσο, η μία riff-άρα να διαδέχεται την άλλη, ακόμα και σχεδόν-τσιφτετέλια ακούμε και γενικά κλαίμε που αυτός ο τύπος πέθανε τόσο νέος -η μεγαλύτερη απώλεια στο metal λέω εγώ και πείτε με υπερβολικό.
- Death
- Satanic Surfers
0 voters
Κι επειδή λυπήθηκα δύο ήττες στη σειρά για αγαπημένες μου punk μπάντες, είπα να ρεφάρω μ’ αυτό στο τέλος. ΟΚ, το τραγούδι των Pain of Salvation δεν είναι κακό, και τα “Road salt” μου άρεσαν εμένα (ιδίως το πρώτο) κι ας ήταν σε άλλο στυλ. Αλλά, παιδιά (και ιδίως όσοι πρόκειται ν’ ακούσετε για πρώτη φορά το “Linoleum” των NOFX), προσοχή: εδώ δε μιλάμε απλά για ένα κομμάτι. Δε μιλάμε καν για το καλύτερο και πιο γνωστό τραγούδι των NOFX που αν δε σου κάνει κλικ σημαίνει ότι δεν αξίζει ν’ ασχοληθείς με την μπάντα περαιτέρω. Εδώ μιλάμε για (κατά την ταπεινή μου άποψη) τον ΟΡΙΣΜΟ του μελωδικού skate-punk, ό,τι τέλος πάντων, μπορεί να είναι το “War ensemble” για το thrash ή το “Transilvanian hunger” για το black. Ναι, αν ΔΕ σας κάνει κλικ, αν δε νιώσετε, αν δεν «πιάσετε» αυτήν τη μελαγχολική, μινόρε μελωδία της εισαγωγής (ποιας εισαγωγής; ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟ ΙΔΙΟ RIFF ΕΧΕΙ), τότε πολύ απλά το skate-punk δεν κάνει για εσάς. Εσείς χάνετε.
(Δε μιλάω καν για τα υπερηχητικά drums του Smelly που είναι τέρμα υποτιμημένος drummer, ούτε για τις ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΕΣ αρμονίες στη φωνή-σήμα κατατεθέν αυτής της μουσικής, ούτε για το ότι το “Punk in drublic” έχει την καλύτερη παραγωγή σε punk δίσκο που έχω ακούσει στη ζωή μου. Πάντα ήθελα να πω μόνο ότι τα πρώτα δευτερόλεπτα του τραγουδιού πάντα μου έφερναν στο νου το “Prowler”.)
- Pain of Salvation
- NOFX
0 voters
3 Likes
Κοιταξε, κι εγω κοιμομουν. Εβαλα τωρα τα δυο τραγουδια των Thank You Scientist που ποσταρες και ειναι και τα δυο εξαιρετικα εως αριστουργηματικα.
Παρολα αυτα, μην τολμησεις και κανεις πολλ για το Psychopomp γιατι μονο ενα Psychopomp υπαρχει και ειναι ενα απο τα καλυτερα 100 τραγουδια ολων των εποχων, διχως καμια υπερβολη.
Δεν ησουν ο μονος, προπορευται, και δικαια. Κανενας Springsteen.
1 Like
Δύο δυάδες και ένα μεγάλο πολ…
και
Κράξτε όσο θέλετε, πότε δεν "κατάλαβα τους Meshuggah, συν ότι το down είναι ο πρώτος δίσκος τους που άκουσα\αγάπησα.
- Sentenced
- Meshuggah
0 voters
και
και εδώ δεν θα πάω κόντρα στην εφηβεία μου 
- Paradise Lost
- Muse
0 voters
Tώρα στο μεγάλο πολ (που πολύ πιθανών να έχει ξανά γίνει…σόρι)
- Mercyful Fate
- Blues Pills
- Dio
- Fleetwood Mac
- Dirty Honey
- Black Sabbath
0 voters
3 Likes
και ετουτη εδω η τσιγγανια ειναι ομορφια 
4 Likes
Είχε το The μπροστά για αυτό δεν το έβαλα…
πλάκα κάνω, μου διέφυγε
Ξέχασα να τικάρω στο Show who voted, αλλά μικρή σημασία έχει.
1 Like
Sentenced διχως ανταγωνισμο, ουτε μενα μου αρεσουν οι Μεσουγκα, καθολου βασικα.
Και εννοειται Paradise Lost, ειναι απο τα καλυτερα τους τραγουδια. Γενικα.
Αν και αγαπω και το Mercy των Muse.
Τα 6 γυφτικα δεν τα εχω ακουσει (κανενα νομιζω) και βαριεμαι τωρα
1 Like
κι αλλα που δεν ξερει ο Leper_Jesus
Gypsy -> Bear Ghost
Mercy -> IAMX, CocoRosie
Κοίτα, Κόκοροζι προτιμώ το πρώτο τους, να σου πω την αλήθεια.
1 Like
Ξέχασες ίσως το καλύτερο όλων…
6 Likes
Post-αρίστηκε παραπάνω το “Bleed” από Sentenced (το οποίο δεν είχα ακούσει ποτέ μου), και συνειδητοποίησα ότι το refrain του (η αρχή του, τέλος πάντων) είναι πανομοιότυπο με το refrain του “U + I R 1” των Satanic Surfers. Ήταν λες και έπρεπε να δικαιωθούν με κάποιον τρόπο οι τύποι, γιατί πιο πάνω είχαν την ατυχία να πέσουν πάνω στο “Out of touch” των Death. Λοιπόν, το δικό τους refrain (αν και πολύ μεταγενέστερο) όχι απλά είναι καλύτερο, αλλά γενικά το συγκεκριμένο κομμάτι είναι και το πιο αγαπημένο μου από αυτήν την μπάντα. Αξίζει να το ακούσει όποιος γούσταρε το “Bleed” των Sentenced -δεν παίζει να μην τον “πιάσει” η συγκεκριμένη μελωδία, κι έρχεται μόλις στο 0:38 του τραγουδιού.
Look Away
- Deap Vally
- Rival Sons
- The Dear Hunter
0 voters
Πολυ ευκολη επιλογη για μενα. Deap Vally παιζει να ειναι το χειροτερο του (κατα τ’ αλλα καλου) δισκου, Rival sons ωραιοι αλλα ειναι κλειδωμενο TDH
1 Like
Memento Mori
Anathema – Το παλιό το καλό το peacevilleικό το ντεθντούμ. Καταραμένο νησί. Μαλάκα Ντάννυ.
Architects – Η ελπίδα κάποιου που αναγνωρίζει ότι τα πράγματα δεν θα καλυτερεύουν πάντα. A declaration of endlessness.-
Boris – Βαρύ, ασήκωτο sludge. Από εκείνες τις περιπτώσεις που κάτω από τη λασπουριά κάτι γυαλίζει.
Kamelot – Η σχέση μου με τη μπάντα οριακά φτάνει μέχρι Black Halo, σταματάω όσο είμαι μπροστά.
Lamb Of God – Κάθε φορά που γκρινιάζω για το ομότιτλο, θα έπρεπε κάποιος να μου πετάει στη μούρη τη στιγμή του wake up έτσι για τον αστερίσκο.
Παίζει να έχουν μείνει κάμποσα έξω (Moonspell σίγουρα πχ) αλλά ναι.
4 Likes
Νταξει ωραία και τα υπόλοιπα, αλλά το architects είναι κατάθεση ψυχής, το τελευταίο τραγούδι ενός υπερταλαντουχου νεαρού που ξέρει πως έρχεται το τέλος… και μόνο στη σκέψη ανατριχιαζω το πώς μπορεί να βιώσεις αυτή την κατάσταση… απορώ ακόμη και με την ικανότητα των υπολοίπων της μπάντας να ηχογραφήσουν κάτι τέτοιο…
Υ.Γ. το log επίσης μεγάλο έπος
1 Like
-Are you lost?
-Yes.
Κι έτσι ξεκινάει ο νέος εαυτός των Neurosis. Μπλέκοντας υπερ-heavy riffs, αργές ταχύτητες, tribal drumming, έγχορδα, πιάνα και ακουστικές κιθάρες για τις απαραίτητες «ανάσες», «πλάτες» από πλήκτρα σε κρίσιμα σημεία που δίνουν ένα αίσθημα μεγαλείου, 3 φωνές να εναλλάσσονται για ποικιλία, πρώτη φορά τα καθαρά φωνητικά να βγαίνουν τόσο μπροστά και τα samples να είναι παράδειγμα προς μίμηση για το πώς να τα χρησιμοποιείς σωστά. Και δεν πρόκειται ΚΑΝ για τον καλύτερο δίσκο τους ή για ένα από τα «hits» τους. Ναι, τόσο μπαντάρα ήταν, γαμώτο.
Των Kreator είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια αυτό. Το couplet του είναι ξεπατικωμένο από το “Disposable heroes” των Metallica, αλλά δεν πειράζει. Η refrain-άρα είναι όλα τα λεφτά.
Όσον αφορά τους Satanic Surfers, δεν το κάνω επίτηδες, απλά τυχαίνει. Από τα καλά κομμάτια του καταπληκτικού “666 motor inn”, με το μπάσο να μη γίνεται να πάει πιο μπροστά, αλλά αξίζει γιατί είναι παιχτούρα. Μελωδικό punk που δεν μπορεί να ξετινάξει τις πιο τεχνικές hardcore επιρροές του. Ψηφίζω Neurosis αν και όλα μου αρέσουν πολύ.
- Neurosis
- Kreator
- Satanic Surfers
0 voters
Αυτό κι αν είναι ενδιαφέρον ντέρμπι! Εγχώριοι ήχοι από το παρελθόν εναντίον του μέλλοντος. Το cult “Mythology” το είχα τσεκάρει κυρίως για ιστορικούς λόγους, αλλά η αλήθεια είναι ότι το “Medea” ήταν το μοναδικό κομμάτι που μου κόλλησε κατευθείαν στον εγκέφαλο, και πώς να μη γίνει αυτό μ’ αυτό το τρομερό refrain με τα γυναικεία background φωνητικά; Όσον αφορά τους Khirki, καλό είναι το spamming γι’ αυτούς να γίνεται με κάθε ευκαιρία. Ε, εδώ μιλάμε για το «έπος» του album τους, σοφά τοποθετημένο στη μέση του δίσκου. Δεν είναι το αγαπημένο μου κομμάτι τους, παρ’ όλα αυτά χαίρομαι που μετά από ένα διάλειμμα μηνών το ξανακούω και γουστάρω το ίδιο όσο τις πρώτες φορές. Τελικά ο δίσκος δεν έχει χάσει καθόλου, πείθομαι όλο και περισσότερο ότι μιλάμε για ντεμπούτο τεραστίων διαστάσεων. Το καινούριο κερδίζει το παλιό.
- Northwind
- Khirki
0 voters
Οι Clutch δε μου αρέσουν, ευχαριστώ πολύ. Το “Regulator” τους μπορώ να το ακούσω σχεδόν ευχάριστα, βέβαια. Νομίζω ότι είναι κι από τα πολύ γνωστά τους; Όπως και να ‘χει, είχε την ατυχία να έχει μπροστά του το 1 λεπτό + λίγα δευτερόλεπτα αυτού του οδοστρωτήρα που λέγεται Bad Brains: μπασογραμμή που δομεί ένα σωστό riff, lead κιθάρα θορυβώδης αλλά μελωδική ταυτόχρονα, μία υστερική φωνή που όμοιά της δεν ακούστηκε στο punk και ένας drummer που περιμένει τα τελευταία δευτερόλεπτα για να ξεσπάσει. Ε ναι, ήταν μοναδικοί στο είδος τους.
- Bad Brains
- Clutch
0 voters
2 Likes