Το τελευταίο ενάμιση λεπτό του Disappear των Lost εξακολουθεί να είναι από τα ωραιότερα πράγματα που έχω ακούσει ποτέ. Ύμνος.
6 Likes
Το Disappear των Lost, το έχω συνδέσει από τότε με ένα πολύ έντονο συναισθηματικό γεγονός. Αν και «φοβάμαι» να το ακούσω πλέον, δεν γίνεται να μην το ψηφίσω.
Ένας ακόμα λόγος είναι και αυτό που έγραψε ο @shadowking69 παραπάνω.
4 Likes
Καλά ρε ούτε ένας το VON GOAT, μην είστε τέτοιοι 
Το Disappear των Dream Theater είναι 10 στα 10 τραγούδι. Αλλά είχε την ατυχία να συγκριθεί με 11 στα 10 τραγούδι.
3 Likes
Όντως, πανέμορφο των Dream Theater, δεν το είχα ακούσει. Αλλά όντως, συγκρίνεται με κομμάτι top-5 των Lost; Top-3; Δεν είμαι εγώ υπερβολικός. Αυτό είναι δύσκολο σαν άκουσμα, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια.
1 Like
Επισης, δε νομιζω οτι υπαρχει κατι Γκιλμουρικο στο Disappear των Theater, οπως αναφερθηκε πιο πανω.
Στην εποχη του Six Degrees, ηταν η φαση που αρχισε το ιντερνετ να γινεται πιο διαδεδομενο, και καποιες μπαντες ανεβαζαν βιντεακια με τις ηχογραφησεις του καινουριου τους δισκου. Ενα χαρακτηριστικο βιντεακι των DT ειναι αυτο στο οποιο ο Portnoy μας δειχνει το Inspiration Corner, και απο εκει καταλαβαινεις αμεσως απο ποιους δισκους εχει επηρεαστει και καθε τους τραγουδι στον δισκο. Εχουμε Tool στο The Great Debate, ενα μιγμα απο Metallica - Megadeth - Pantera στο Glass Prison, ξεκαθαρα μιγμα απο Soundgarden + Alice In Chains στο Misunderstood, Pink Floyd & Queen σε ολο το δευτερο CD (6DOIT) και οσον αφορα το Disappear, νομιζω η επιρροη ειναι εμφανως αυτη των Radiohead.
Βρηκα και το βιντεο, μιλαμε για 20 χρονια πριν πλεον…
Summary
- Nine Inch Nails - The Downward Spiral (1994)
- Soundgarden - Superunknown (1994)
- Tool - Ænima (1996)
- Pantera - Far Beyond Driven (1994)
- Megadeth - Rust in Peace (1990)
- Metallica - Master of Puppets (1986)
- U2 - Achtung Baby (1991)
- Galactic Cowboys - Space In Your Face (1993)
- King’s X - Faith Hope Love (1990)
- Alice in Chains - Dirt (1992)
- Kevin Gilbert - Thud (1995)
- Radiohead - The Bends (1995)
- Radiohead - Technophobia [bootleg] (1997)
- Rage Against the Machine - The Battle of Los Angeles (1999)
- Béla Bartók - Concertos for Piano and Orchestra Nos. 2 & 3 (1994)
- Maria Tipo - Chopin: Nocturnes (1995)
Disappear για εμένα μόνο από INXS.
2 Likes
Υπερκομματος κι αυτος (και το τραγουδι και ο Χατσενς…)!
3 Likes
Κυριακή χθες, μέρα αργίας, τι γίνεται όμως όταν μια τέτοια μέρα μετατρέπεται σε… “μαύρη”;
Το 1980 η δισκογραφική εταιρεία προσέγγισε τον Ian Anderson για την δημιουργία ενός solo album (φαίνεται δεν μπορούσε ο Μεγάλος να περάσει τις ιδέες του στο κανονικό του συγκρότημα!). Ο Ian ήταν θετικός στην ιδέα κι έτσι, μαζί με τους Martin Barre και Dave Pegg που ήταν μέλη των Jethro Tull πήρε και τον Eddie Jobson (πρώην Roxy Music, Frank Zappa, UK) αφού ήθελε ένα βασισμένο στα keyboards δίσκο, όπως και τον drummer Mark Craney.
Το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας κρίθηκε σκοπιμότερο να κυκλοφορήσει κάτω από το όνομα των Tull και, παρά το διαστημικό concept, οφείλει τον τίτλο του στις μπομπίνες που έφεραν το αρχικό γράμμα του Anderson. Σίγουρα το “Α” με το οποίο μπήκαν οι Jethro Tull στη νέα δεκαετία (και σήμανε το άκομψο τέλος της συνεργασίας με τους Barlow, Evans και Palmer), δεν συγκαταλέγεται στα καλύτερά τους, εδώ όμως θα βρούμε το Black Sunday που μπλέκει επιτυχημένα τους “ανορθόδοξους” χρόνους και άλλους μανιερισμούς του Ian και είναι μάλλον η κορυφή του δίσκου.
Το Black Sunday των Jag Panzer είναι ένα leftover από τα sessions του Ample Destruction, οπότε εκ των πραγμάτων είναι αξιόλογο, με τους στίχους να πραγματεύονται αυτά που απασχολούσαν τους JP στην τρυφερή εκείνη ηλικία, απόκρυφες τελετές όπου αποθεώνεται το metal κλπ. (Στον σύνδεσμο που ακολουθεί, μετά το κομμάτι υπάρχει και το ραδιοφωνικό σποτ για την παρουσίαση του νέου τότε δίσκου σε δισκοπωλείο. Ντοκουμέντο μιας άλλης εποχής!)
Τέλος, τραγούδι με τον ίδιο τίτλο έχουν και οι Coheed and Cambria στο πιο πρόσφατο πόνημά τους.
2 Likes
Έχει κι άλλα με Voices αλλά είπα να βάλω 3 συγκροτήματα που ακούμε.
- Alice In Chains
- Disturbed
- In Flames
0 voters
3 Likes
Disturbed - Voices γιατι ειναι απο τα αγαπημενα μου
1 Like
Συγγνώμη αλλά Voices αυτό
6 Likes
Μαλλον αυτο πουρ μουα
7 Likes
Αυτό είναι νομιζω το καλύτερο
2 Likes
Για πάμε λίγο σε μία (ας την πούμε άνιση) μάχη μεταξύ δύο τραγουδιών, εκ των οποίων το ένα θα είναι πάντα ο ξεκάθαρος πρωταγωνιστής. Τα ευκόλως αιτιολογούμενα παραλείπονται. Οπότε, κάποτε ξεπετάχτηκε ένα ντεμπούτο εκεί στο Αμέρικα, που διέλυε και συνεχίζει να διαλύει κάθε άλλο ντεμπούτο του ήχου του. Χάρις σ’ αυτό εκδηλώθηκε η γνωστή συνέχεια του σχήματος (έστω και μερική, αφού ό,τι ήταν να πουν το είπαν μέχρι ενός σημείου και τέλος). Άψογη παραγωγή, άψογες κιθάρες, άψογος Tate και τα υπόλοιπα αποτελούν ιστορία που θα μπορούμε να τη συνοδεύουμε σαν απεριτίφ στους νεότερους, αφού πρώτα θα τους έχουμε πει, “λοιπόν, μέχρι να ‘ρθει να σε πάρει ο πατέρας σου, κάτσε να σε βάλω ν’ ακούσεις κάτι”. Και φτάνει στο 4:34 και του λες, “άκου τώρα δικέ μου τι κάνανε στο κλείσιμο”.
Το δεύτερο άσμα, που ως βάρος φέρει τον ίδιο τίτλο με αυτό των 'Ryche, δεν είναι αυτό που θα αλλάξει ζωές, ούτε ροές, ούτε και τροχιές. Για μένα προσωπικά, έχει μία τινά ιδιαίτερη αξία, αφού πέραν της εμπνευσμένης μελωδίας που συνέθεσε ο Gus, με συνόδευε όλα τα πρωινά της πρώτης μου εξεταστικής στο πανεπιστήμιο, εκεί πίσω στο 2008. Ένα άσμα προλογικό πριν από δύο κορυφαία του “Allegiance”, κι ένας δίσκος που προλόγιζε με τη σειρά του τον καλύτερο δίσκο της μπάντας στη μέχρι τώρα ιστορία της.
3 Likes
Πάμε μια ακόμα 2αδα με μπάντες που αγαπώ πολύ, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει να τις διαρέσω 
Tiamat - Divided (Prey)
Θα μιλήσω γενικότερα για το άλμπουμ, το οποίο στην δισκογραφία τους ανεβαίνει όλο και πιο πολύ μέσα μου ανά τα χρόνια. Μου λείπουν πολύ σαν μπάντα και ελπίζω να γίνουν πιο δραστήριοι στο μέλλον και δισκογραφικά.
Αντι να γράψω κάτι για το τραγούδι, βρήκα αφορμή να γράψω το παράπονο μου 
Paradise Lost - Divided (Believe In Nothing)
Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τον ήχο του ΒΙΝ, χωρίς να έχω ακούσει ακόμη το νέο μιξάρισμα ώστε να ξέρω αν ηχεί καλύτερα. Το Divided είναι από τα αγαπημένα μου στον δίσκο χωρίς να είναι το μέγκα χιτ τους.
Θα πάω με τους Tiamat στην συγκεκριμένη περίπτωση, λόγω του Prey γενικότερα και ότι μου λείπουν πολύ 
- Tiamat
- Paradise Lost
0 voters
4 Likes
Το Divided απο το BIN ειναι στα 3 αγαπημενα μου στον δισκο, οποτε ανετη ψηφος.
To “Prey” είναι μάλλον ο καλύτερος TIAMAT δίσκος μετά το '97. Τώρα για το αν θα γίνουν δραστήριοι δισκογραφικά, ευτυχώς ή δυστυχώς είναι έρμαιο των διαθέσεων του Edlund… Προσωπικά προτιμώ αν είναι να βγάλουν κάτι, να είναι στο επίπεδο (όχι απαραίτητα στο ύφος) του τελευταίου και ας περάσουν κι άλλα χρόνια, από το να βγάλει κάνα αναμάσημα περασμένων μεγαλείων.
Με το “Believe In Nothing” δεν είχα ποτέ πρόβλημα, έχει αρκετά κομμάτια που ακούω παραπάνω από ευχάριστα, αλλά το “Divided” δεν είναι ένα από αυτά.
1 Like
Συμφωνώ απόλυτα! Αν ποτέ κυκλοφορήσουν καινούργιο άλμπουμ και είναι στο επίπεδο του The Scarred People, θα είμαι ευχαριστημένος.
Με το αναμάσημα περασμένων μεγαλείων εννοείς να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν κάτι κοντά στο clouds και wildhoney? Ή και A deeper kind…ή και ακόμα παραπέρα;
Πάντως εάν τα τελευταία shows που παίξανε το ‘19 είναι δείγμα γραφής για το που το πάει, τότε πάμε για αναμάσημα 
αλλά αν θυμάμαι καλά είχανε επετειακό χαρακτήρα.
Τα σετλιστς ήταν βασισμένα στο clouds και wildhoney. Ούτε ένα από A deeper kind… 
, ένα από το Judas Christ και ένα απο το Prey.