2 Likes
Ακομα ενα last laugh, απο τους θρυλους του μελωδικου πανκ Adolescents.
2 Likes
Από Adolescents είναι η αλήθεια έχω τσεκάρει μόνο το μπλε album (το πρώτο, ντε) κι εκείνο το φοβερό EP, το “Welcome to reality”. Μου άρεσε το παραπάνω κομμάτι, είναι πολύ πιο μελωδικό από αυτά που ανέφερα, είναι κάποιο album τους που ν’ αξίζει να ακουστεί ολόκληρο από τη μετέπειτα περίοδό τους;
Όσον για τον JTN, τείνω να πιστέψω ότι έχει κάποιον αλγόριθμο που απλά κατεβάζει έτοιμες επιλογές-τραγούδια κάθε φορά.
1 Like
Αυτά τα 3 δεν έχουν τον Steve Harris
1 Like
Προσωπικα θα προτεινα το Brats in Batallions απο τα 80ς, στο οποιο το hardcore στοιχειο παραμενει πιο εμφανες
και απο τα προσφατα μαλλον το Presumed Insolent, καλο συγχρονο μελωδικο πανκ γενικα χωρις να εντυπωσιαζει.
και τα 2 ειναι περιπου 35 λεπτα, μπορεις να δοκιμασεις και κρινεις αναλογα αν θα ψαχτεις η οχι.
Η Banshee είναι μια θηλυκή μορφή της κέλτικης μυθολογίας, της οποίας η κραυγή προμηνύει τον θάνατο κάποιου. Απ’ ότι φαίνεται τέτοιου είδους ιστορίες ήταν ιδιαίτερα… πειστικές, αφού τα τραγούδια που γράφτηκαν με αυτό το θέμα είναι τουλάχιστον πολύ καλά. Ας θυμηθούμε τρία από αυτά που έρχονται αμέσως στο νου…
Το όνομα των Brocas Helm έχει διαστάσεις θρύλου στο αμερικάνικο metal των 80s, μια φήμη που διατηρήθηκε και από την επιστροφή τους με το Defender of the Crown το οποίο, καθόλου συμπτωματικά, εκκινούσε με το φοβερό Cry of the Banshee που διαθέτει όλες τις αρετές τους και δίνει το αδιαφιλονίκητο στίγμα της μπάντας, διαλύοντας έτσι κάθε αμφιβολία περί “αυθεντικότητας” του εγχειρήματος!
Στο ιστορικό, εύγλωττα ονοματισμένο, Heavy Metal Maniac LP με το οποίο ντεμπουτάρανε οι Καναδοί speed/thrash ήρωες Exciter (όπως και το γνωστό… σουγιαδοφόρο αντρικό χέρι στο εξώφυλλο!) υπάρχει επίσης ένα κομμάτι με αυτό τον τίτλο, είναι μάλιστα από τα καλύτερα αυτού του εξαιρετικού δίσκου…
Για το τέλος άφησα το ανώτερο όλων! Το Cry of the Banshee των Pagan Altar όντας δεύτερο στη σειρά των τραγουδιών του υπέρτατου Mythical and Magical, αλλάζει το ρυθμό μετά το Samhein, και καθιστά σαφές στον εμβρόντητο ακροατή ότι εδώ δεν έχει να κάνει με έναν “απλώς” καταπληκτικό δίσκο αλλά με μια εμπειρία ζωής!
Highlight, φυσικά, ο Alan Jones που ξεχειλίζει από ιδέες και μελωδίες και καταφέρνει να τις χωρέσει όλες στα lead θέματα του, σολάροντας είτε στο προσκήνιο είτε παράλληλα με τις στροφές και τα choruses, περιφρονώντας χαρακτηριστικά τις συμβάσεις της rock/metal τραγουδοποιίας. Και δεν έκανα καθόλου λόγο για την ερμηνεία του πατέρα του, Terry, τα γυναικεία φωνητικά, εν ολίγοις όλα όσα απαρτίζουν αυτό το αριστούργημα!
4 Likes
με αφορμη την ντροπη που θα επρεπε να νιωθετε που δεν κανατε κλικ στο τελευταιο ποστ μου στις καλυτερες κυκλοφοριες 2021
προσθετω με σειρα προτιμησης
- The Dear Hunter
- Tigercub
- PJ Harvey
- The Smashing Pumpkins
- Mitski
- Young Fathers
0 voters
3 Likes
5 Likes
τρελή κομματάρα, τρελή δισκάρα!
2 Likes
Απαντάω στον… εαυτό μου με μια εξάμηνη καθυστέρηση για να συμπληρώσω μια ασυγχώρητη παράλειψη…
…το Sanctuary από το Revival , το φοβερό αλλά δυστυχώς μοναδικό LP των hard rockers (περιοριστικός ο όρος) Winterhawk!
Αν και ο φύσει και θέσει ηγέτης τους ήταν ο Jordan Macarus (Μάκαρος;;; ) που έχει γράψει όλα σχεδόν τα τραγούδια και “ξεσαλώνει” στην κιθάρα καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, αξίζει να σημειωθεί η παρουσία του ομογενούς drummer Steve Tsoukatos σε κάποια φάση της σύντομης καριέρας των εν λόγω. Αναρωτιέμαι μάλιστα αν είχε κάποια σχέση με τον Θόδωρο, πάλαι ποτέ “στρατηγό” του σημιτικού ΠαΣοΚ των 90s, μια τόσο αντιπροσωπευτική φυσιογνωμία της εποχής και του χώρου (και κάπως έτσι θυμηθήκαμε τον “Κινέζο” από αναφορά σε ένα cult συγκρότημα από το Chicago! Ωραία χρόνια πάντως!)
3 Likes
επισης Elder, Welshly Arms, Korn και Super City
2 Likes
3 Likes
- Def Leppard
- Judas Priest
0 voters
2 Likes
Πω-πω, απ’ τα σκληρότερα ντέρμπι το παραπάνω για 'μένα, τι αιώνιες τραγουδάρες και τα δύο τα “Love bites”.
2 Likes
- Iced Earth
- Scorpions
0 voters
1 Like
- Five Finger Death Punch
- Iced Earth
- Judas Priest
0 voters
1 Like
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο και για μένα να διαλέξω ανάμεσα σε αυτά τα δύο
Δεν θα το κάνω
Άλλο ένα σετάκι που μου ήρθε στο νου…
Die by the Sword
…πρόσταζαν οι Slayer στο Show No Mercy με το οποίο συστήθηκαν στο εμβρόντητο metal ακροατήριο, έναν επιβλητικά καταπληκτικό δίσκο όπου οι επιρροές τους (NWOBHM φερ’ ειπείν) ήταν βέβαια ακόμη ευδιάκριτες, μόνο που οι Σφαγείς είχαν ήδη ξεφύγει παρασάγγας σε επίπεδο ακρότητας, με την συνέχεια να προμηνύεται συγκλονιστική – και να είναι, όπως τελικά αποδείχθηκε!
Πολύ πιο ώριμοι ηλικιακά και δισκογραφικά ήταν οι Accept όταν επέλεγαν να βάλουν σαν εναρκτήριο του The Rise of Chaos LP τους ένα κομμάτι με τον ίδιο τίτλο, ενώ και οι Solomon Kane, διάδοχο σχήμα των Asia του Mike Coates από το Rapid City των ΗΠΑ που αναγκάστηκαν να μετονομασθούν όταν μπλέχτηκαν σε δικαστική διαμάχη για την κυριότητα του ονόματος με το γνωστό βρετανικό supergroup (προϋπήρχαν και σαν White Wing) έχουν κι αυτοί το δικό τους που είναι σε ιδιαίτερα δυναμικό στυλ, δεδομένου του γενικότερου ύφους τους!
Eyes of the Young
Οικολογικό και εν πολλοίς ενοχικό για τον κόσμο που παραδίδεται στις επόμενες γενιές είναι το μήνυμα του Eyes of the Young από το δεύτερο LP των cult ηρώων Titan Force που μπορεί να μην ανέρχεται στα δυσθεώρητα ύψη του πρώτου τους, ομώνυμου δίσκου, είναι όμως πάρα πολύ καλό. O ίδιος τίτλος απαντάται και στο πρώτο LP των British Lion του Steve Harris, που παρουσιάζει βέβαια πολύ λιγότερο ενδιαφέρον!
2 Likes
Αυτό νομίζω ήταν και ο πρόγονος του “Die by my hand” του Creeping Death, πριν ο Kirk φάει τη θέση του Mustaine στους Metallica
Είπαμε, όταν υπάρχει επιλογή από το “Show No Mercy”, σβήνει τις υπόλοιπες.
Μάλλον μπερδεύεσαι με τους EXODUS και το “Die by His Hand”;
3 Likes