Για μένα το καλύτερο πάντα θα είναι το gutter ballet και μετά το edge. Και τρίτο το μάλλον αδικημένο dead winter dead, δύσκολη επιλογή ανάμεσα σε πολλά σπουδαία album.
Οι savatage για μένα είναι η λογική συνέχεια των queen, μια μπάντα με τεράστια συνεισφορά στο metal και στη μουσικη γενικοτερα πολύ μεγαλύτερη του ονόματός τους.
Edge of thorns και για μένα, το πρώτο Savatage που άκουσα. Follow me, miles away, he carves his stone, φυσικά το ομώνυμο, κομμάτια που με καθόρισαν.Συγκινούμαι αφάνταστα όταν τον ακούω. Ο τελευταίος αληθινός δίσκος των Savatage. Τι τεράστια απώλεια…Όπως είχε πει κι ο John Oliva οι επόμενοι είναι στην ψυχή Tr. Orchestra μέχρι να βρουν το κουράγιο να αλλάξουν όνομα.
Η ξεχασμένη αγαπη
Οι φωτογραφίες που τις έχεις καταχωνιασει κάπου για να την ξεπεράσεις κ να μην την βλεπεις αλλα δεν τις πετας γιατί στην ουσία δεν…
Το γράμμα που τής έγραψες αλλά το έκανες μονο για να τα πεις στον εαυτό σου κ ποτε δεν το έστειλες…
Κ σταματάω εδώ γιατί γίνομαι γραφικός κ ξερωγω μπορεί να το “μεταφρασα” όπως ήθελα κ άλλο να είναι το νόημα…
Τι κομματαρα κ το turbo lover!!! Τι τρόπος να περιγράψεις ενα…γαμησι!!! (Έρωτες κ μαλακιες it doesn’t how we make it cause it always ends the same λένε οι guns n roses ) κ ας μην συνεχίσουμε γιατί ήδη αναφέρθηκαν αλλα 2 άσχετα συγκροτήματα.
Δεν ξέρω αν το λες σαρκαστικά (κι επομένως αχρείαστη η απάντησή μου) ή όχι αλλά είναι τέλεια η ειρωνία του να λες ότι θυμάσαι στιγμές μιας παλιάς/χωρισμένης σχέσης ενώ πίνεις το απογευματινό σου τσάι σαν να είναι αυτό (το να επαναφέρεις επίπονες αναμνήσεις) μέρος της (πολλές φορές ασυνείδητης) καθημερινής σου ρουτίνας…
Επίσης να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τους στίχους του επόμενου τραγουδιού το all that I bleed τελικα ισως το γράμμα το έστειλε ο τύπος του conversation piece.