anamfisvita tha po gia kalitero to
ke poli koda sti deyteri thesi to
akoma thimame to kolima pou eixa faei otan ta protoakousa,ke distixos me ton adiko xamo tou criss ke tin allagi tou stil xathike ayto to kati xexoristo pou eixane.tin sinexeia meta apo to edge akousa ta alboums alla den mou eipan kati.
Gutter Ballet δαγκωτό ,μόνο και μόνο για τον ύμνο unholy
Τεράστιες, πανανθρώπινες αλήθειες. <3
αγαπαμε streets…
πρεπει να ανεβει…
Η ΣΟΛΑΡΑ LIVE ΔΕ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.ΜΕΓΑΛΕ ΘΕΕ ΚΡΙΣ
Και ποιος είμαι εγω που θα έχω και γνώμη για τους Savatage?
Ίσως η μπάντα τελικά με τη μεγαλύτερη παραδοχή στα άτομα ετούτου του φόρουμ (κ γενικεύεται κ εκτός φόρουμ πιστεύω). Γιατί; Διότι για κάποιο λόγο πάντα κατάφερνε να σου κρατάει το ενδιαφέρον με σχεδόν κάθε σύνθεση που ήταν πάντα προγκρέσιβ με ένα ιδιαίτερο τρόπο (κ όχι με πολλά “μπλιμπλίκια” που αρέσκονται κάποιοι κ κουράζουν). Με την καμία δεν ήταν η “τυπική metal μπάντα”. Γενικότερα, με την καμία δεν ήταν “τυπική μπάντα”. Μιλάμε για ΠΟΛΛΑ κιλά… ξέρετε τί… (όχι του Oliva 
)
Ένα θα πώ μονάχα !
[SIZE=“5”]ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ ! ! ![/SIZE]
και όσο περνάει ο καιρός θα είναι περισσότερο!
χωρίς λόγια…απλά προσκυνάμε τους θεούς…:bow2::bow2::bow2:
Ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ .Προσωπική μου αδυναμία.Τις τελευταίες μέρες έχω κολλήσει με αυτό το Έπος : //www.youtube.com/watch?v=agU2R5u3df4
Πραγματικά νοιώθω ότι μου λείπουν οι Savatage. 
Θυμάμαι εκείνη την “σφαλιάρα” που έφάγα στο Rockwave το 2001.Ήρθαν,μας τελείωσαν και έφυγαν…Μετά ήρθαν το 2002 και μας αποτελείωσαν… Ανεπανάληπτες στιγμές…
Ποσο μπορει να ζηλευω οσους εχετε δει live των Θεων…
Εντάξει ,οτι μιλάμε για μεγάλη μπάντα ,που δεν αντιγράφετε με τίποτα ,είναι γνωστό.
Εμένα αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση σε metaloσυζητήσεις ,είναι οτι δύσκολα θα βρείς καποιον που να μην γουστάρει κάτι απο Savatage .Ειτε είναι κάτι απο τα πρώτα , είτε απο το Gutter ballet και μετά , ή με τον Stevens στα φωνητικά.
Eνα από τα δικά μου αγαπημένα είναι αυτό
http://www.youtube.com/watch?v=jWP5AvyVdyw
, επίσης με δυνατό ξέσπασμα στο solo και φοβερή δυναμική.
Α,ρε New York , σαν να την ξαναεπισκέπτομαι.
Ο Chris Oliva ειναι μακραν ο πιο παραγνωρισμενος κιθαριστας στην ιστορια του metal.
Φοβερος προσωπικος ηχος ,ριφς που κανουν μπαμ απο μακρια και εμπνευσμενα ουσιαστικα σολος.Προσωπικα στους τρεις πιο αγαπημενους μου.
Οσο για προσωπικη αδυναμια “tonight he grins again”.ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ.
καλα ολα αυτα…αλλα το “and do you knowwwwwwwaaaah,how it feeeelz insiiiiide.to be all alooooooooooone.a foool and his priiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiide” αξεπεραστο :’)
ακομη και αυτο χωρις τη συνοδεια της κιθαρας μετα θα ηταν μισο
ε καλα αυτο εννοειται ρε…σαβαταζ χωρις κρις θα ηταν μισοι…οπως και ηταν μετα απτο εντζ.
Δεν ήταν μισοί, απλά ήταν κάτι διαφορετικό, εξίσου όμορφο όμως.
Ακριβώς έτσι. Ήταν πολύ ιδιαίτερη μπάντα σε όλες τις φάσεις. Απλά ο κερατάς ο Criss είχε μεγάλη μαγεία στον τρόπο που έπαιζε… :roll: