Silver : Νέο μέλος (και πιστέψτε με) πολύ όμορφο!

Δεν έχει καλό ποδαρικό, έχει καλές φίλες!!! :lol: :lol:

Ξαναρωτάω εγώ τώρα, είσαι έτοιμος εσύ για το απόλυτο και το κορυφαίο? Τό’χω ακούσει πολλές φορές αυτό, αλλά άλλες τόσες έχω δει να το καταστρέφει η ρουτίνα και η βαρεμάρα! :cry:

Δεν εμπλέκομαι στα ενδοπαρεϊκά σας φλερτ, και απαντώ στον “συνήθη επικριτή” μου : αν ήταν το sex τόοοοσο εύκολο, δεν θα είχε φάει τόσο κόσμο η αγαμία… Προσωπική εκτίμηση : υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που π^$#ούνται πολύ και πολλοί που δεν π$&*ουνται καθόλου. Αυτό είναι το πρόβλημα της γενιάς μου…

Κλείνω με ατάκα Πανούση (που κολλάει) και ζητώ συγγνώμη από όσες φέρουν ΧΧ χρωμοσώματα : απ’την στιγμή που οι σερβιέτες απέκτισαν φτερά, το μ&#νι έγινε για εμάς άπιαστο όνειρο…

Υ.Γ. Slekkas, ένα όνειρο μας κρατάει όλους, dream on…

Κι επειδή μελαγχόλησα πάλι, λέω να ενδώσω στην πρόταση του χθεσινοβραδυνού και να ξανατσεκάρω το θέμα. Καλό βράδυ σε όλους!

Και πώς θα νιώσεις και θα πεις ότι τώρα ναι, είμαι έτοιμος για το απόλυτο?
Πιστεύω ψάχνεσαι διαρκώς και όταν βρεις το σύντροφο που θα σου ξυπνήσει αυτά τα ένστικτα και θα μπορέσει κι αυτός να το ζήσει μαζί σου…απλά…θα το ζήσεις!

…μαλακίες λέω?? :roll:

Ας μιλησει ο παλιος παλι …

Αυτο στο οποιο αναφερεται ο Slekkas υπαρχει μια στο εκατομυριο και τις περισσοτερες φορες τελειωνει πολυ ασχημα. Ειναι γαματο συναισθημα οντως και αν δεν το εχει ζησει ακομα του ευχομαι να το ζησει . Το εχω ζησει και πιστεψτε με μετα απο αυτο αλλαξα τελειως , αναθεωρησα πολλα πραγματα στην ζωη μου.

Ναι :stuck_out_tongue: :stuck_out_tongue: :stuck_out_tongue:

Όχι…

[quote=“Bloody_Angel”]

Όχι…[/quote]

Αμαν ρε , μια φορα να συμφωνησεις μαζι μου. Ου ρεεεεεεεε!!!

Μιας και η συζήτηση σοβαρεύει να θέσω ένα βαρύ θέμα, για να δουμε τι πιστεύει ο καθένας ;;;

Ο έρωτας, όσο δυνατός και να’ναι, είναι καταδικασμένος να πεθάνει κάποια στιγμή ; Και όταν έρθει αυτή η στιγμή, τι κάνεις ;;

Ζόρικη απορία…

Αστο ειναι πολυ μεγαλο θεμα , και φερνει σκεψεις και αναμνησεις που μπορει να πληγωνουν τον καθενα.

Οκ angel άλλά φοβάμαι πως αυτή είναι Η ΑΠΟΡΙΑ. Και ο χειρισμός της, ακόμα πιο δύσκολος, αλλά συνάμα τόσο ουσιώδης…

Όποιος θέλει απαντάει.

Απλως το ανεφερα ετσι γιατι οτι και να λες , η αν γινει ποτε δεν εισαι ετοιμος να αντιμετωπισεις τετοιες καταστασεις . Προσωπικα εγω εχασα το εδαφος απο τα ποδια μου , οι πιο παλιοι users ξερουνε , για μηνες ημουν, σαν τι να πω , σαν ζομπι , ζουσα μηχανικα , Συμπερασμα : Ειδες τι κανουν οι γεροντοερωτες ? :lol:

Εύκολο είναι γι’αυτούς που έχουν εναρμονιστεί πλήρως με τη σημερινή κοινωνία, τα πρότυπά της και τον σημερινό τρόπο ζωής.
Γί’αυτούς που είτε έχουν κάποιους παραπάνω προβληματισμούς και κάποιες παραπάνω ευαισθησίες είναι δύσκολο.

πχ
μία κοπέλα που γνωρίζεις σ’ενα bar και η οποία είναι όμορφη αλλά εντελώς αστροπελέκι και δεν σου ξυπνάει τίποτα παραπάνω πέρα απ’το αρχέγονο ένστικτο της αναπαραγωγής…τι μπορεί να σου προσφέρει?
Μία βραδιά sex. Θα γίνει μία, θα γίνει δύο, αλλά αν δεν έχεις να πεις και μία κουβέντα βρε αδερφέ, τι να την κάνεις?

Μία άλλη μέρα, γνωρίζεις μία κοπέλα και πιάνετε μία φοβερή συζήτηση και βλέπεις ότι μ’αυτόν τον άνθρωπο υπάρχει μία χημεία, έχεις μία επικοινωνία.Αυτή η κοπέλα δεν θα σου κάτσει από την πρώτη βραδιά και θα σε βάλει στο trip να την φλερτάρεις, να προσπαθήσεις, ν’ασχοληθείς. Όταν θα φτάσεις να κάνεις sex μάυτήν την κοπέλα, θα συμπεράνεις πρώτον ότι ήταν πολύ καλύτερο απ’αυτό που είχες με την bimbo και δεύτερον ότι θα θες να την ξαναδείς και να ξαναπάς για ποτό μαζί της και να ξανακάνεις sex μαζί της!!

Ουφφφφ, κουράστηκα τόσο sex σήμερα!!!

Άσχετο
Άλλη θεΐκή ατάκα Πανούση:
“Όλα τα μουνιά είναι ωραία, εκτός απ’το δικό της”
(και καλά στίχος ποιήματος που έχει γράψει)
…ενσπείρεις την αμφιβολία και βγάζεις και γκόμενες, που είναι κι ο απώτερος σκοπός της τέχνης"!

:lol: :lol:

na thn ri3w kai gw th mlk…?

th rixnw, piaste…

η αγαπη ειναι η [size=3] ΜΕΓΕΝΘΥΝΣΗ[/size] του ερωτα!

μικρος ειμαι ακομα αλλα εν παση περιπτωση… :roll:

Συμφωνώ σε όλα τα παραπάνω slekkas, και μπορώ να πω ότι έχω βιώσει και τις 2 εκδοχές, άρα καταλαβαίνω απόλυτα…

Η ΑΠΟΡΙΑ όμως, απορία…

“Σκοτώνουν τα άλογα πριν γεράσουν”!

Όταν περάσει η “τύφλωση” του έρωτα, μπροστά σου ανοίγεται μία διχάλα.
Ή αυτός ο άνθρωπος ζεί μέσα σε κάθε κύταρό σου ή αυτό ήταν και πάει!
Τώρα πώς θα το χειριστεί ο καθένας είναι θέμα χαρακτήρα και συγκυριών και σίγουρα δεν μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων πώς θα αντιδράσεις σε μία τέτοια κατάσταση!

…it’s my opinion!!

Slekkas συμφωνω απούτα μαζι σου…
Απο την στιγμη που εμπλεκονται συναισθηματα τα οποια ακριβως δεν μπορει παντα να ελεγξει καποιος και επιπλεον βλεπει τα πραγματα απο μια πιο διαφορετικη σκοπια, ερωτευμενος γαρ, οταν προσγειωθει αποτομα τοτε αλλαζει ολη η ψυχολογια και ο τροπος σκεψης. Ο ανθρωπος γινεται λιγοτερο ανεκτικος και πραγματα που ισως αλλοτε να τα προσπερνουσε, τωρα του δημιουργουν σκεψεις

Οταν πεθανει ο ερωτας, φιλε ειναι δυσκολο το τι θα κανεις. Ομως ο καθε ανθρωπος λειτουργει διαφορετικα σε αυτο το θεμα, ειναι περισσοτερο θεμα χαρακτηρα του καθενος και του κατα ποσο εχει επηρεαστει απο τα συναισθηματα που του εχει προκαλεσει (το οτι εχει επηρεαστει ειναι σιγουρο, αλλα καθενας εχει διαφορετικου βαθμου αντιδραση σε τετοια ερεθισματα).
Υπαρχουν ανθρωποι που το κοβουν αμεσως, αλλοι που προσπαθουν να δωσουν χρονο για να βελτιωθουν τα πραγματα και αλλοι που αναζητανε τροπους να ανακτησουν το χαμενο εδαφος. Θεωρω οτι για να πεθανει ο ερωτας πρεπει κατι να συμβει και δεν ειναι μονο μια φυσιολογικη φθορα. Ισως ειναι πολλα τετριμμενα που οδηγουν στη ρουτινα και την ελλειψη ενδιαφεροντος…παντως το συναισθημα του να εισαι ερωτευμενος και να νιωθεις οτι αυτο που ζεις ειναι η κορυφωση, ειναι το απολυτο συναισθημα.

[γιατί αυτές τις μέρες όλοι μου ξυπνάτε μνήμες πόνου?;]

ο έρωτας είναι έρωτας? δεν κρατάει πολύ? είναι κάτι σαν τον πόθο? [όποιος έχει διαβάσει το sadman μπορεί να καταλάβει?]. Μετά τον έρωτα έρχεται η αγάπη? αυτή είναι που κρατάει? δεν μπορεί να είναι ο άλλος ερωτευμένος για χρόνια? λογικά να το δούμε δεν γίνεται?
Αν και εγώ το έβλεπα έτσι? ένα χρόνο μετά που είχα χωρίσει με το Κατερινάκι έλεγα πως είμαι ακόμα ερωτευμένη? και μπορεί να ήμουν? τώρα όμως, 3,5 χρόνια μετά, αυτό που νιώθω είναι αγάπη? και γιατί έγραψα πως μου ξυπνάτε μνήμες;
Πριν 2 μέρες κάποιος με είπε Κατερίνα [χωρίς να ξέρει την ιστορία]?
Χθες μου είπε μια φίλη για τον έρωτά της? και το έφερε η κουβέντα στην Κατερίνα?
Σήμερα έμαθα πως η Κατερίνα είναι στο νοσοκομείο σε κώμα?
Ουφ? αν δεν την αγαπούσα ακόμα θα πόναγε λιγότερο? αλλά δεν ξέρω τι να κάνω…