Δεν το πηρα ακομα γμτ,αλλα το ακουσα βσκ σε ενα δισκαδικο ολοκληρο(κλασσικο ψαξιμο δισκων που παιρνει 1 ωρα+ ) και αν και δεν προσεχα συνεχεια,γενικα μου φανηκε καλο οσο επιασα…τιμιο Σλεηερ θρας…δεν μου εκανε το κλικ του προηγουμενου-που το λατρευω-αλλα γενικα μου φανηκε οκ…θα το χτυπησω σε μερικες μερες να δουμε τι λεει καλυτερα…
παντως να πω γενικα,π@π@ρια δισκο απο σλεηερ δεν περιμενω σχεδον ποτε,σε σχεση με τους υπολοιπους 80ς θρασαδες που βγαζουν ολο μλκιες τα τελευταια χρονια…και σουπερ να μην ειναι,τουλαχιστον τιμαει το ειδος του και παντα βρισκω καποια στοιχεια ικανοποιητικα που δεν ειναι ουτε ξεπουληματα,ουτε βεβιασμενες αποπειρες να γραψουν το νεο angel of death…(φανμποης,οκ)…τιμιο θρας σλεηερ…μακαρι και το καινουριο να μην με απογοητευσει…
προσωπικα μου αρεσε το album.
δε μπαινω στη διαδικασια να το συγκρινω με προηγουμενες κυκλοφοριες. δεν περιμενα το νεο reign η south.
πισετυω πως για οποιον κατατασει τους slayer ως ενα απο τα αγαπημενα του γκρουπ διαχρονικα και δεν του αρεσουν απλως 3-4 κυκλοφοριες τους, θα του αρεσει πολυ το WPB…
Συμφωνώ απόλυτα με τον παραπάνω user, η πρώτη ακρόαση (σε μάλλον κακής ποιότητας mp3) με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Ήξερα και τι να περιμένω πάνω κάτω αν και τα 2 κομμάτια που είχαν κυκλοφορήσει είναι και τα πιο αδύναμα ίσως. 3-4 συνθέσεις θα γίνουν live favourites.
Tο άκουσα μια φορά στο streaming. Εντάξει, σίγουρα δεν είναι κακό άλμπουμ. Τυπικές Slayer στιγμές, με καλά φωνητικά, drums, και τα παραδοσιακά άρρωστα σολος τους. Όμως έχω και μια απορία: μόνο σε μένα φάνηκε σαν να προσπαθούν να παίξουν σαν τους Haunted?
Είχα καιρό να ασχοληθώ με καινούρια κυκλοφορία Slayer…Τα έχω ακούσει τα προηγούμενα αλλά δεν μου έκαναν κάτι για να ασχοληθώ παραπάνω(χωρίς να είναι άσχημα).Το πήρα προχθες και μέχρι στιγμής το έχω ακούσει καμμιά 10ριά φορές.Έχω την αίσθηση οτι έχουν αφαιρέσει όλες τις -core επιρροές που έβαζαν κατα καιρούς τα τελευταία χρόνια σε μερικά κομμάτια/άλμπουμ τους.Όσο για τις πανκ επιροές που αναφέρει κάποιος πιο πριν, πιστεύω οτι υπάρχουν όπως υπήρχαν και στα πρώτα τους άλμπουμ.Καμουφλαρισμένες μέσα στον ήχο τους.Το μόνο που ήθελα ήταν να μην είναι τόσο πριμάτη η παραγωγή, αλλά οκ.
Δε νομίζω να περίμενε κανένας να ξαναανακαλύψουν τον τροχό,έτσι?Και όσοι θεωρούν οτι παίζουν τα ίδια και τα ίδια(διαφωνώ εν μέρη), δεν το θεωρώ κακό.Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα που πως το λένε βρε αδερφέ?Δεν γουστάρεις να αλλάζουν από άλμπουμ σε άλμπουμ.Άπειρα παραδείγματα(AC/DC είναι ένα.Προσέξτε τι θα πείτε ρεμάλια!!!).Ενώ σε άλλα το δέχεσαι πολύ πιο εύκολα(Paradise Lost ένα παράδειγμα).Κακά τα ψέμματα,μετά από 26 χρόνια δεν είναι και πολύ εύκολο να βγάζεις ένα αριστούργημα τεράστιας έμπνευσης.Πόσο μάλλον όταν ΟΛΟΙ, δικαίως ή αδίκως, θα το συγκρίνουν με τα αριστουργήματα του παρελθόντος.Απλά απολαύστε αυτό που μπορούν να σου προσφέρουν οι σφαγείς απλόχερα και μην το ψειρίζεις το θέμα πολύ.Τι σου προσφέρουν?Μίσος,διαστροφή, αρρώστια, φόβο, παράνοια, μίσος, μίσος, μίσος, α και μίσος! Διασκεδάστε είναι μεταδοτικό:D Αυτά κι απο εμένα.
Α ξέχασα κάτι βασικό.Πως μου φάνηκε είπατε?ΓΑΜΑΕΙ!!!Δεν μπαίνω σε διαδικασία σύγκρισης με τα κλασικά άλμπουμ τους πάντως.
Υ.Γ.Μόνο σε μένα το Playing with Dolls μου φάνηκε από τα πιο διεστραμμένα κομμάτια που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια???Απλά απίστευτο.
Όπως και το Snuff γαμεί.Camera never lies.ACTIOOOOOOOOOOOOOOOOOOON!!!
Δεν ξέρω αν φταίει ότι το άκουσα 2 φορές σε κακής ποιότητας mp3, αλλά -core επιρροές βρήκα άπειρες, αρκετά περισσότερες από το Christ Illusion. Πιο πολύ μου έφερε στο μυαλό κομμάτια όπως Exile, Payback και γενικότερα God Hates Us All feeling.
Anyway, όταν πραγματοποιηθούν οι σοβαρές ακροάσεις από το CD, Θα έχω πιο συγκεκριμένη άποψη.
Όντως υπάρχουν πολλές hardcore επιρροές και σε αυτόν τον δίσκο, αλλά αυτό είναι κάτι που το κάνουν από το Diabolus(κυρίως) και μετά. Πάντως είναι καλός δίσκος, το κακό είναι ότι δεν μπορείς να τον συγκρίνεις με κανέναν πριν από το Diabolus… κατά την ταπεινή μου άποψη.
Μισό να ξεβουλώσω τ’αυτιά μου και επανέρχομαι…
Μπορεί και να έχω περίεργη αντίληψη του τι εστί -core επιρροές, δεν ξέρω.Σε μερικά πράγματα έχω όντως “δικές” μου αντιλήψεις.:-k
λοιπον, το ακουσα ξανα και οφειλω να παραδεχτω οτι το παρεξηγησα το καημενο το cdακι.
εννοειται οτι δεν αγγιζει τα παλια ουτε για πλακα, αλλα δεν περιμενα κατι τετοιο.
εχει καποιες γαματες στιγμες.
πιο λεπτομερης αναλυση σε λιγες μερες…
Το ύφος του νέου φέρνει πολύ σε God Hates και κυρίως στα κομμάτια που έγραψα. Τώρα αν τον φτάνει σε ποιότητα είναι άλλη συζήτηση. Κι εμένα μου μου άρεσε πάντως το God Hates και ιδίως το πρώτο μισό του.
Διασκεδάστε είναι μεταδοτικό:D Αυτά κι απο εμένα.