Στον οδηγό της δισκογραφίας τους στο site πάντως το WPB το χαρακτηρίζει ο συντάκτης (μάλλον δεν είναι ο ίδιος) ως το χειρότερό τους. Είναι όπως το βλέπει ο καθένας.
Συμπαθητικό το Repentless, με κάποιες κομματάρες (ομώνυμο, You Against You), κατώτερο όμως από τα δύο προηγούμενα. Δεν μπορώ να πω ότι κάτι χαλάει πολύ, μια χαρά κυλάει, περίμενα όμως κάτι ανώτερο μετά από έξι χρόνια (ίσως αυτό να ήταν ανέφικτο λόγω Jeff, οκ).
Τέλος, θα συμφωνήσω για την παραγωγή. Πολύ καλύτερη από αυτή του WPB και τα drums έχουν περισσότερο όγκο.
Πως και δεν υπαρχει thread στις κυκλοφοριες? Δεν ανοιγουμε ενα οπως πρεπει? Τον δισκο τον αγορασα στις 11/09 που κυκλοφορησε αλλα ακομα δεν εχω προλαβει να τον ακουσω, μεσα στην εβδομαδα λογικα θα γινει και αυτο και θα επανελθω.
Άμα ξαναπώ μαλακια για τους slayer να κανει να πάρει ο ολυμπιακος πρωτάθλημα 100 χρονια .
Ο δίσκος ειναι πραγματικά έξοχος . Και όπως θα λέγε και μια ψυχή … A crime full of victims . Τα σέβη μου χωρις πολλα πολλα
Για αρχή, το Repentless δεν είναι τόσο καλό, το Christ Illusion τόσο κακό και το World Painted Blood παίρνει την αναγνώριση που του αξίζει, αλλά όχι και τοπ-4!
Το Christ Illusion δεν με πείραξε και τόσο για την θέση που το έβαλαν. Ούτε εγώ το έχω ψηλά να σου πω. Είναι άλμπουμ που ξεφούσκωσε αρκετά για μένα. Η θέση του Repentless είναι εντελώς αστεία, όπως και η χαμηλή του God hate us all που είναι τρελή δισκάρα. World Painted Blood γενικά καλό αλλά τοπ-4 είναι ανέκδοτο.
Η δική μου κατάταξη θα ήταν κάπως έτσι.
1-Reign in Blood
2-Season in the Abyss
3-Hell Awaits
4-South of Heaven
5-Show no Mercy
6-God Hate us All
7-World Painted Blood
8-Divine Intervention
9-Christ Illusion
10-Repentless
11-Diabolus in Musica
Τα 2 πρώτα δεν ξεχωρίζουν, ο μόνος λόγος που έχω το Season 2ο είναι επειδή το Reign ήταν η πρώτη μου επαφή με Slayer στις αγνές εκείνες περιόδους που αγόραζα ένα cd χωρίς να έχω ακούσει νότα. Από 3-5 επίσης η λατρεία είναι στα ίδια επίπεδα και άλμπουμ οριακά πιο κάτω από τα 2 πρώτα. Το God για μένα είναι εύκολα αυτό που ξεχωρίζει μετά τα κλασικά τους. Από εκεί και πέρα 7-8 είναι τα καλά Slayer άλμπουμ που όμως δεν προσφέρουν κάτι το φοβερό στην δισκογραφία τους. Τα 3 τελευταία βγήκαν για να βγουν. Είναι αυτά που δύσκολα βάζω πλέον να παίξουν.
Ότι να 'ναι! Δε θα τα χαλάσουμε για τα - post Seasons in the Abyss - albums τους αλλά πρέπει να συμφωνούμε όλοι ότι μπαίνουν ιεραρχικά μετά από τα πρώτα 5 τους.
Επίσης θεωρώ το Christ Illusion το καλύτερο album τους μετά την χρυσή εποχή τους, γιατί μου αρέσει η παραγωγή και οι συνθέσεις (και το παίξιμο του Lombardo είναι εμφανές). Επίσης το Divine Intervention δεν μου ακούγεται Slayer (ή Σλάγιερ που έλεγε και ένας φίλος μου στο Δημοτικό) στα δικά μου αυτιά οπότε, αν λάβουμε αυτόν τον παράγοντα υπ’ όψιν, το ευχαριστιέμαι αρκετά για τον περίεργο ήχο του.
Η δική μου λίστα:
Reign in Blood
(πολύ μακράν του νο1)South of Heaven (το πρώτο που άκουσα και κόλλησα από την πρώτη νότα)
Seasons in the Abyss (χάνει στην παραγωγή, εξαιρετικές συνθέσεις όμως)
Hell Awaits (θα ήταν πιο πάνω αν το είχα προλάβει την εποχή που κυκλοφορούσε)
Show No Mercy (ή αλλιώς ο δίσκος με τη διασκευή στο Transylvania αλλά σε fast pace)
Christ Illusion (θυμίζει σε κανέναν άλλον Grip INC. σε σημεία; )
Divine Intervention
God Hates Us All (το Disciple φτάνει επίπεδα πόρωσης Sic ή People = Shit)
Diabolus in Musica
Repentless (τίμιο. Το Death Magnetic τους από συνθετική άποψη)
Ναι αυτό εννούσα. Θυμάμαι εκείνη την εποχή, λίγα πράγματα πλην “εύπεπτων” metal ακουσμάτων, μπορούσα να εκτιμήσω με την πρώτη ακρόαση. Π.χ. pantera το live proof μου είχε φανεί απίστευτος θόρυβος. Το ίδιο και το Painkiller. Τσιρίδες και πόσο περίεργος ο ήχος στις κιθάρες
Αντίθετα αυτη η μελωδία στο intro του ομώνυμου SoH και τα τούμπανo drums στο Silent Scream με κόλλησαν με τη μία… Θυμάμαι μάλιστα να περιφέρομαι με το Grundig walkman μου στο προάυλιο με την κασέτα TDK να παίζει, διάλειμμα πρώτης ώρας προς δεύτερη (που ήταν το μικρό διάλειμμα νομίζω χαχα) και να μη θέλω να μπω στην τάξη για να ακούσω κι άλλο
Πιτσιρίκι δεν μπορούσα να ευχαριστηθώ πολύ τα πρώτα Slayer επειδή έπαιζαν πιο γρήγορα από ότι μπορούσα να κάνω εγώ headbanging!
Τα south και seasons όμως τα λάτρεψα . Το δεύτερο κιόλας βγήκε την εποχή που ήμουν ήδη μέσα στα "κόλπα " .
Το south το πήρα χαμπάρι κανά χρόνο μετά την κυκλοφορία του όπως και το And justice for all .
Ωραία ήταν τότε πάντως . Με το ζόρι να μαζέψεις χαρτζιλίκι για να πας να πάρεις βινύλιο ώστε να το ακούσεις στο πικ απ του πατέρα και να κάθεσαι κοντά στα ηχεία που η μαμά είχε βάλει κάποιο μπιχλιμπίδι πάνω και να φοβάσαι μην κουνηθουν πολύ και έχουμε άλλα …
