έχουν βάση κ έχεις δίκιο. συγγνώμη που είπα κάτι διαφορετικό
Ρε παιδιά, όταν λέτε “gay”, τι εννοείτε; Φλώρικος δίσκος; Μουσική για gay; Χαζοχαρούμενος δίσκος; Τι; :-k
Δηλαδή οι Iron Maiden που δεν έχουν brutal φωνητικά, είναι επίσης “gay” ή επειδή έτσι ήταν από παλιά, σε αντίθεση με τους Slipknot, δε μετράει; :-k
Μάλλον εννοείτε ότι ο δίσκος είναι πιο άμεσος από τους δύο πρώτους τους; Ισχύει μάλλον. Και το Vol.3 ήταν και ίσως και περισσότερο. Γιατί ο χαρακτηρισμός “gay” είναι λίγο άστοχος νομίζω. Ούτε ακουστικός δίσκος είναι, ούτε trendy ή μπουζούκι, ούτε Metal God έχει (:p)… Δηλαδή ότι δεν είναι τίγκα ακραίο είναι “χαρούμενο”; Το Butcher’s Hook ή το Gematria ή το All Hope Is Gone είναι “gay”; Εμένα μου αρέσει (και) η “εύκολη” μουσική και ομολογώ πως αυτά δυσκολεύομαι να τα συνηθίσω… :-k
ο “gay” όρος είναι ένας χιουμοριστικός, καταχρηστικός όρος που χρησιμοποίησε ο φίλος για να υποδηλώσει πως το σχήμα μαλάκωσε, σε σχέση με τον μανιασμένο, ανώμαλο, σάπιο παλιό εαυτό του.
δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να γράψω ότι τον θεωρώ κυκλοφορία της χρονιάς 8O
greywind έχω δει πως συνεννοούμαστε… δεν περίμενα να “γκρινιάξεις” !
υπνεθυμίζω
Χαχα! Δεν γκρίνιαξα, ρε montecristo! Απλώς ήμουν περίεργος για το πως το εννοείτε. Εντάξει μάλλον αφελής ερώτηση από μέρους μου γιατί δεν αμφέβαλλα ειλικρινά, αλλά σας το έγραψα κιόλας ότι αν εννοείτε πως είναι πιο άμεσος (ή πιο μαλακός όπως λες εσύ) σε σχέση με τους Slipknot & Ιοwa, συμφωνώ…
Απλώς ήθελα να επικυρώσω ότι ο δίσκος και οι Slipknot είναι αρκετά σκληροί ακόμα. Συγκριτικά λιγότερο (χωρίς να έχει εξαλειφθεί τελείως όμως) άρρωστοι και σάπιοι και ανώμαλοι (το Gehenna μάλλον είναι το πιο κοντινό στα παλιά τους από αυτή τη σκοπιά), αλλά έχουν δύναμη και καφρίλα ακόμα. Δεν είναι πως έγιναν και My Chemical Romance…
A! Και όπως πάντα, μια γνώμη εκφέρω πάνω στις δικές σας. Το αν είναι σκληρός ο άλλος ή μαλακός δεν αποτελεί προσωπικό κριτήριο για το αν θα τον ακούσω ή όχι.
Παραξενεύτηκα λίγο με τη λέξη μόνο, αλλά OK, μάλλον δεν είχα humor το μεσημέρι…
Πιστευω πως ο καινουργιος δισκος τον χαμενων κορμιων απο την iowa ειναι πολυ καλος ειναι ο μονος δισκος που μπορω να κατσω και να τον ακουσω ολοκληρο δεν εχει τοσο καφριλα οπωσ οι προηγουμενοι εχει και μελωδια ειναι πιο σοβαρος… αυτο στους φαν του γρουπ ισως να μην αρεσει αλλα εγω δεν ειμαι φαν τους και για αυτο μοθ αρεσει χεχε 
:p:p
Οσοι αναρωτιεστε περι των επιρροων… σκεφτειτε πως θ’ ακουγονταν τα Gematria, Vendetta και All Hope Is Gone με deathmetalάδικη παραγωγη.
Οι Slipknot εκαναν ενα τεραστιο βημα μ αυτο το δισκο. Οσο ψαρωτικο ηχο είχε το Vol.3, τοσο γήινο εχει ετουτο. Οι Slayer στο καργα σολαρισμα, οι Morbid Angel στα γνωστα περασματα, το γκρουβατο μεταλλικο core τυπου Hatebreed και οι πιασαρικες μελωδιες καταφεραν να συνυπαρχουν σ’ ενα μεστο αποτελεσμα.
Αν και δηλωνω οπαδος απ το πρωτο καιρο του ομωνυμου, ποτε δε τους θεωρησα ‘‘μεγαλη’’ μπαντα. Κατι δε μου καθοταν καλα. Με τουτο σα να εδραιωθηκαν στη συνειδηση μου.
4 στα 4.
Ξεχωρίζω μακράν τα Dead Memories, Psychosocial, sulfer, Gematria και snuff και Gehenna. Από τη μέση και μετά (για τα γούστα μου) κάνει κοιλιά και με ξενερώνει λίγο. Αν δεν έκανε αυτή τη κοιλιά, θα το θεωρούσα μεγάλη δισκάρα το All Hope Is Gone.
Παραμένει όμως από τους δίσκους που έχω ξεχωρίσει φέτος και πολύ χαίρομαι που έριξαν λίγο την ένταση και ήρθαν πιο κοντά στα δικά μου γούστα.
ΥΓ. Δεν είναι λίγο να έχεις 6 πολύ καλά κομμάτια στο δίσκο σου. Εδώ το Black Album έχει λιγότερα!! :lol: :lol:
ο πιο αδυναμος slipknot δισκος κατα τη γνωμη μ…εχει μερικες καλες στιγμες που μπορει να σου θυμισουν τους παλιους καλους slipknot αλλα παιδια ο δισκος κανει τεραστια μπυροκοιλια…
οι metallica με το νεο δισκο πιστευω,τους εξαφανισαν…:!:
Ντάξ είναι πολύ καλός ο δίσκος αλλά το Come whatever may των Stone sour ήταν ανώτερο.
Δισκάρα ! Τώρα το ακούω για πρώτη φορά και δε δυσκολεύομαι καθόλου να δηλώσω οτι γουστάρω!
Οκ, είναι λίγο “φλώρικο” (βάλ’τε πολλά εισαγωγικά), όπως γράφτηκε ήδη, αλλά εμένα μου αρέσουν οι φλωριές, χα!
Οι Slipknot έκαναν ένα πολύ σημαντικό βήμα μπροστά με αυτό το άλμπουμ, κατά τη γνώμη μου. Εξάλλου, μη ξεχνάμε κανείς δε μπαίνει δυο φορές στο ίδιο ποτάμι. Και - επειδή στον χώρο της μουσικής πολλοί προσπαθούν να μπουν ξανά -, αν κάποιος επιχειρήσει να μπει στο ίδιο ποτάμι, με άλλα λόγια να αναπαράγει τον ήχο και το στυλ που τον έκανε διάσημο, μοιραίως θα πέσει στην επανάληψη του εαυτού του και το αποτέλεσμα δε μπορεί παρά να είναι υποδεέστερο του αυθεντικού.
Οι Slipknot όμως έπραξαν σαν μια μεγάλη μπάντα, και μπράβο.
Karvou δεν είσαι τρου![-X[-X
:lol::lol:
Τελικά από τον δίσκο ξεχώρισα τα Psychosocial , Vendetta (100% Slipknot κομμάτι , θυμίζει παλιότερα) , Gehenna , Sulfur.
Αυτά και ίσως το All Hope Is Gone θα παιχτούν live σίγουρα.
Εννοείται μαρέσουν και τα Snuff (υπέροχη μπαλάντα με καταπληκτικούς στίχους του Corey) , Child Of Burning Time.
Το καλύτερο τραγούδι είναι το 'Till We Die , τέλος.
Όλα τα υπόλοιπα είναι μέτρια κομμάτια, απλά ευχάριστα στην καλύτερη περίπτωση.
Συνολικά καλός δίσκος, κατώτερος του προκατόχου του (ίσως αναμενόμενο), όχι η κυκλοφορία της χρονιάς.
Ο τίτλος πάει στο Scars On Broadway , γνώμη μου.
Να δούμε τι setlist θα έχουν , πολλές κομματάρες θα έχουν να διαλέξουν.
Υστερα από αμετρητες ακροάσεις,ξεχώρισα τα gematria,psychosocial,dead memories,vendetta και till we die…Oκ εχει πολλά στοιχεία Stone sour αλλά προσωπικά εμενα δεν με χάλασε…:lol:
το σκεφτομουνα σημερα που ακουγα παλι τον δισκο μετα απο καποιο αρκετο διαστημα …
ειναι πολυ καλος δισκος ,γιατι στην αρχη τον ειχα χαρακτηρισει βαρετο
δεν ειναι ξεπετα εχει κομματαρες μεσα οπως…
sulfur…
dead memories…το καλυτερο του δισκου για μενα
gehenna…θυμιζει alice in chains και η φωνη του corey layne staley
wherein lies continue
απλα μετα σκεφτηκα και το εξης…εκανα βασικα αμεσως συγκριση με το volume3…
δυστυχως δεν το φτανει…στο volume3 …τα περισσοτερα αν οχι ολα τραγουδια εγιναν αμεσως κλασικα slipknot τραγουδια …οπως duality, three nil ,pulseofmaggots ,vermilion 1+2 , blister exists κτλ κτλ
αυτο δεν λεει τιποτα ομως γιατι τοτε ειχαμε 2004 κ τωρα 2008…και τελικα οι slipknot εβγαλαν αλλον ενα καλο δισκο!
Κι εγώ κάπως έτσι νιώθω, αν και δεν είναι χαώδης η διαφορά ανάμεσα στους δυο δίσκους. Στις συναυλίες θα χωρέσουν τραγούδια σίγουρα και από τον καινούριο (δε μιλάω για την περιοδεία προώθησης του δίσκου μόνο). Όσο μεγαλώνουν ειδικά…
Ωραία τραγούδια πάντως έχει, επομένως ας μη μας ενδιαφέρουν οι συγκρίσεις.
Μόνο εγώ το βρίσκω τουλάχιστον ισάξιο (αν όχι καλύτερο) από το Vol. 3;;;:-k
και εγω τα ιδια ξεχωρισα.αλλα…
Τιll we die…και τα μυαλα στα μπλεντερ.το μονο που δε μου αρεσει απο αυτο το κομματι ειναι εκεινος ο περιεργος ηχος που σου τρυπαει τα αφτια.
Ειναι απο τους καλυτερους δισκους της χρονιας και ξεπερναει ΑΝΕΤΑ το scars on broadway.Ο serj ξεπερναει τους σκαρς,οι μεταλλικα φτανουν(για μενα)τους σλιπκνοτ και τους ξεπερνανε
Το Psychosocial είναι για ανελέητο mosh pit…
Καλό δισκάκι επιμένω ότι το προηγούμενο είναι το καλύτερο τους, και ομολογώ πως τα 2 πρώτα δεν τα έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Ένα είναι σίγουρο…αν περιμένουμε από τους Slipknot να σωθεί το metal την βάψαμε! Πολύ κατώτερο και από Metallica και από Scars On Broadway και Amon Amarth και Αura Noir και πάει λέγοντας…
Κι όμως οι Slipknot είναι από τα λίγα ονόματα που από πλευράς απήχησης φτάνουν μεγάλα μεγέθη του παρελθόντος…
Ναι εμπορικά έχουν κάποια απήχηση, αλλά σαν ήχος το μεταλ τους δεν είναι και τόσο metal…ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.