- Πες μου οτι δεν ξερεις το τραγουδι ;p
Οχι! Ποιό είναι??
Πω!Lady Gaga ρε \μ/
Το Poker face 
Αχαχχαα, να γιατί ενθουσιάστηκες! Και έλεγα, “κοίτα χιτ που κάνανε στο σάουθ παρκ”. :lol:
Nταξ,ας μην ειμαι γερο-μπιζμπικης:p,και γω σε σημεια εκλασα στο γελιο,και σε γενικες γραμμες καλο επεισοδιο,με βαση τεσπα αυτο το στυλ που τα γυριζουν τις τελευταιες σεζον…νταξ,το παραπανω με Καρτμαν δεν υπηρξε ποτε,με ακουσε στανταρ η διπλανη μου απο τα γελια…ενω δλδ δεν εκανε κατι αστειο φαινομενικα,και μονο που τον εβλεπα και ακουγα χεζομουνα στο γελιο…ευτυχως με τη σατυρα δεν το κρατησαν πολυ-σε εκεινο το σημειο δλδ ψιλοβαρεθηκα- και αρχισαν παλι τις καμενιες μετα με Ιαπωνεζους…και ειχε και κατι κλασσικες ακυρες στιγμες καρτμαν old school…γενικα απο τα καλα της σεζον,no doubt about it…απλα τωρα ομως,θα φαω και θα χωσω ενα ‘‘simpsons already did it’’,να επανελθουν λιγο οι ισσοροπιες…
Τώρα το ακούω. Έπος. :lol:
Lupin, έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ένα ουσιώδες στοιχείο της “διαφωνίας” μας πάνω στο ΣΠ. Εμένα γενικά μου αρέσει να βλέπω σάτιρα και κοινωνικά ζητήματα ή παρωδίες στο ΣΠ, εσύ προτιμάς τα πιο “άκυρα” και κάφρικα στυλ των παλιών.
Πιστεύω το καινούργιο είχε λίγο και απ’ τα δύο. 8)
εδιτ. Όχι γέρο-μπιζμπίκης. Δεινόσαυρος.
μονο σε εμενα φανηκε μεγαλη πιπα το επισοδιο?:oops:
Well said,δεν την μπορω την σατυρα σε κοινωνικα ζητηματα ή παρωδιες ταινιων κτλ,γτ θεωρω οτι δεν τους βγαινει(μονο σε μεμονωμενα λιγοστα επεισοδια-που και αυτα ηταν αρκετα παλια,οπως free hat που καναν και γαμω τις παρωδιες σε Ιντυ κτλ-),προτιμω να τα βλεπω απο αλλες σειρες-εκπομπες που ξεκινησαν ετσι,με αυτο το σκοπο…αντιθετος λατρεβω καφριλα γενικοτερα,ποσο μαλλον του south park,που βασιστηκε εξολοκληρου σε αυτη απο την αρχη…και ναι,το καινουριο ειχε λιγο και απο τα 2,γιαυτο μαλλον μου ψιλοφανηκε οκ…
Ρε τι συζητατε τωρα Lady Gaga λεμεεεεεεε
Συμφωνω μ αυτο που λεει ο ελλανορ ειχε πολλα κλασικα στοιχεια southpark γι αυτο και ηταν γαματο
1)τραγουδακι καρτμαν
2)στην αρχη αρχη ραντυ
3)καμενια με γιαπωνεζους και φαλαινες
4)ασυφταε φαε κανα μπαν ρε:p
λοιπον, επειδη πολλοι λετε οτι για σαουθ παρκ και σατυρα…
το σαουθ παρκ ζει για τη σαττυρα.απο την αρχη το σαουθ παρκ εκανε σατυρα σε πολλα πραγματα οπως στερεοτυπα, τον αμερικανικο τροπο ζωης, αμερικανικες αντιληψεις κτλ.δεν ειναι φαινομενο των τελευταιων επισοδιων.και μπορω να πω οτι τα περισσοτερα επισοδια ακουλουθουν ενα μοτιβο καηλας-λογικης-σαττυρας ταυτοχρονα με πολυ καλογουστο (για μενα) χιουμορ. βεβαια η σαττυρα που γινοταν παλια γινοταν με ποιο εμεσο τροπο χωρις να χαλαει την εκαστοτε ιστορια του επισοδιου. αλλο χαρακτηριστικο του σαουθ παρκ ειναι η περιεργη μιξη ενηλικου χιουμορ με παιδικο τροπο και με μπολικες καμμενες σκηνες (αποκεφαλισμους κτλ). Επισης οι ιστοριες συνηθως αρχιζουν απο κατι απλο το οποιο γιγαντωνεται αλλα η φωνη της λογικης παντα επικρατει. ο σταν ειναι ο συνηθισμενος τυπος, ο καρτμαν ο απολυτος αντιπαθηλας, ο καηλ ο πιο φιλοσοφημενος και ο κεννυ η γλαστρα.
κορυφη σε γελιο η σειρα στις σεζον 4-10.
τωρα, οσο αφορα τις νεες 2 σεζον ουτε η καηλα απουσιαζει, ουτε η σατυρα ουτε τπτ απο τα παραπανω. το προβλημα υπαρχει στο οτι η πλοκη σε καθε επισοδιο εξελισσεται με διαστημικο ρυθμο, η σαττυρα απο εμεση εγινε αμεση, οι ιστοριες ειναι αστοχες και χωρις λογικη εξελιξη και αληθεια, ποσα επισοδια εχουμε να δουμε τον κεννυ να πεθαινει?
αν σας φαινεται αστειο να εμφανιζονται απο το πουθενα κατι κινεζοι και να σκοτωνουν φαλενες με το καλημερα δειτε happy tree friends
thats all
Αν δε βαριέμαι, θα κάνω αργότερα ένα μεγάλο αναλυτικό ποστ σχετικό με το στυλ του ΣΠ. Αν δε μ’ έχει πάρει ο ύπνος μέχρι τότε.
[SIZE=“4”]Southpark ρε pussies[/SIZE]
ειναι σαουθ παρκ ρε jews
btw απο τις κορυφαιες σκηνες ειναι αυτη που κοντευουν να πεθανουν ο kyle με τον cartman και ο καρτμαν απαιτει απο τον εβραιο το χρυσο σακουλακι που εχει στο λεμο.ολα τα λεφτα λεμε
ή την αλλη που ειχε κερδισει σε στοιχημα τον kyle και του το χτυπαγε συνεχεια, ohhhh, kyle’s moneyyyy
επισης αγαπαμε το anime parody του σαουθ παρκ με τις μαχες (οι στιχοι που τους διαβασα σε μεταφραση δεν υπαρχουν λεμε)
Ομως η σκηνη που εχω ριξει πολυ κλαμα απ το γελιο ειναι σ ενα επεισοδιο που ο mckey παει να το κανει με τη δασκαλα εκεινη την χοντρη την αλληθωρη…παιζει να γελουσα κανα 10πτο συνεχομενο …που αρχιζουν να γδυνονται και λεει feel’s so good, ok?
btw δεν δειχνει αλλο mckay ρε γαμω…
εκει περα που εδειξε και τους γονεις του ειναι κορυφη
αμα θυμαμαι καλα αυτος ο χαρακτηρας ειναι γελιογραφια ενος καθηγητη που ειχε ο τρεη στο λυκειο
Λοιπόν, αν και ψιλονύσταζα, είπα ας ξεκινήσω το γράψιμο και θα μου φύγει.
Το ΣΠ έχει όντως υποστεί μεταβολές μέσα στα χρόνια, αλλά δεν είναι τόσο απλές όσο φάνηκε απο το σχήμα “τότε = κάφρικα, τώρα = σατιρικά”.
Καταρχάς καφρίλα συνεχίζει να υπάρχει. Απλά ενω παλιά όλη η δομή ενός επεισοδίου στηριζόταν πάνω στην καφρίλα (πχ το επεισόδιο με τα προφυλακτικά, εκείνο με την περίοδο, κλπ), τώρα η καφρίλα εμφανίζεται πιο πολύ ως γκαγκ, που συνοδεύει την ιστορία περισσότερο. ΑΛΛΑ, υπάρχουν εξαιρέσεις. Το επεισόδιο στη season 11 με το χέσιμο του πατέρα του Σταν ήταν όλο μια καφρίλα, απο την αρχή ως το τέλος.
Και γενικά, το στοιχείο της σάτιρας όντως υπήρχε απο τα πολύ παλιά. Η μορφή του Jesus πχ (χαρακτήρας των παλιών ΣΠ) απο μόνη της ήταν στοιχείο σάτιρας. Ή το “Chinpokomon” που σατύριζε την τρέλα των Πόκεμον. Το θέμα είναι πως η πλειοψηφία των παλιών επεισοδίων ήταν απλά τρελές ιστορίες γύρω απο τα παιδιά και τους γνωστούς τους, με χιούμορ για ενήλικες. ΠΑΝΤΑ υπήρχε όμως αυτό που λέμε “κοινωνικό μήνυμα”, αρκεί να θυμηθούμε τη ατάκα “i learned something today” των πρώτων σήζονς. Ήταν όμως διαφορετικά δοσμένο, σε σχέση με μετά. Ήταν περισσότερο περιορισμένο στον “μικρόκοσμο” του σάουθ παρκ, ενώ μετά άρχισε να απλώνεται προς ευρύτερες κατευθύνσεις.
Σταδιακά άρχισαν να γίνονται περισσότερο σατιρικά τα επεισόδια, ΑΛΛΑ αυτό ισχύει μόνο για ένα ποσοστό! Ακόμα και στις ύστερες seasons (10, 11 πχ), άντε τα μισά απο τα επεισόδια τους να πούμε πως είχαν ως βάση τη σάτιρα. Ποτέ δεν έγινε εξ’ολοκλήρου σατιρικό το ΣΠ. Υπήρχαν πάντα τα επεισόδια με τα κουφά σενάρια που εμπλέκονταν απλά γύρω απο τους χαρακτήρες.
Με λίγα λόγια, αν και όντως άλλαξε το ΣΠ, η αλλαγή αυτή είναι αρκετά πιο σύνθετη απ’ ότι νομίζουμε. Έχει να κάνει αρκετά με τους χαρακτήρες (πολλοί απο τους παλιούς έφυγαν) και το γεγονός πως δε γινόταν να χτίζουν συνέχεια ιδέες γύρω απο τους ίδιους χαρακτήρες γιατί θα επαναλαμβανόταν. Το οτι ο Κέννυ δεν πεθαίνει πια παρά αραιά (κάτι που γίνεται εδώ και πολλές σήζονς) δε με ενοχλεί. Θα ήταν μια ατελείωτη επανάληψη, να πέθαινε συνέχεια επι 13 σήζονς ξέρω γω. Επίσης δε θεωρώ πως οι νεότερες ιστορίες δεν έχουν λογική εξέλιξη και συνέχεια. Εχουν και παραέχουν, σε ορισμένες μάλιστα η πλοκή και το δέσιμο απο την αρχή ως το τέλος είναι δοσμένα με αριστοτεχνικό τρόπο.
Καταλήγουμε λοιπόν στο ουσιώδες. Το χιούμορ. Ε, σε κάποιους δε κάθεται τόσο καλά η σειρά τώρα γιατί δε γελάνε τόσο όσο με τα παλιά. Αλλά ρε παιδιά, επί πόσες σήζονς ξέρω γω θα βασιζόταν το ΣΠ σε ανταλλαγές ατάκων τύπου “you’re a dumb jew, screw you guys i’m going home”? Δε λέω, επικές ατάκες, αλλά για πόσο πια?
Εγώ έχω ρίξει τρελό γέλιο με ορισμένα απο τα καινούργια - αν και τα καλυτερα της σήζον 13 για μένα παραμένουν τα πρώτα δύο (The Ring, The Coon). Επίσης, ορισμένα απο τα all time favourites μου είναι επεισόδια σάτιρας. Πχ, το Make Love not Warcraft, το Night of the Living Homeless (σατύριζε την ταινία του Ρομέρο με τα ζόμπι), το Guitar Queer-O, το Over Logging, Goobacks, Something Wall-Mart this Way Comes… Η σάτιρα στο ΣΠ όταν γίνεται καλά τσακίζει κόκαλα!
Αυτά τα ολίγα, ξεβαρέθηκα κάπως.
Από το προηγούμενο με το wrestling.
Εγώ προσωπικά, μέχρι και την 11η σεζόν πέρναγα υπέροχα. Από την 12 και μετά δεν πολυτρελαίνομαι αλλά και πάλι παρακολουθώ ευχάριστα. Το τελευταίο μου άρεσε πολύ πάντως. Γενικότερα όταν ο Κάρτμαν έχει κέφια, το επεισόδιο φυσάει…
Μόλις είδα το καινούργιο επεισόδιο και μου άρεσε πολύ.Εντάξει,Καρτμαν να τραγουδάει pa pa pa poker face?Θεούλης!:lol:
fuck you dolphins and whales :lol: