Μικρε,
1)Στην εκθεση στο σχολειο ρε μαλακα πρεπει να εχεις χαλαρα πανω απο 17-18.
2)Γαμω τα κειμενα,αλλα ρε φιλε εισαι πραγματικα ο ‘‘Master Of Spoilers’’.Δεν αφησες κ τιποτα.
3)Χαιρομαι που σου αρεσε,το avatar μου σ’ευχαριστει ιδιαιτερως που το τιμησες.
4)Aφου τελικα εδω μεσα γουσταρουμε SW. ουσιαστικα εγω κι εσυ σου προτεινω αλλα δυο διαμαντια:
Ναι, το ίδιο πιστεύω και εγώ. Αλλά εντάξει, ελάχιστοι μπορούν να συγκριθούν με τον Lee Van Cleef κατά τη γνώμη μου. Μου πήρε καιρό να βρώ τη συγκεκριμένη τριλογία σε DVD.
Αυτό που με ενοχλεί σχετικά με τα γούστα μου σε ταινίες είναι ότι δεν μπορώ να βρω άτομα να σχολιάζω (εκτός από τον πατέρα μου που με μύησε) και να συζητάμε (άντε να βρεις εικοσάχρονους που να έχουν έχουν δει Sabata ας πούμε-αν και έχω τουλάχιστον δυο φίλους με πάθος για παλιά αμερικάνικα). Ευτυχώς εδώ βλέπω πως υπάρχει έντονο ενδιαφέρον και επισκέπτομαι το φόρουμ πιο τακτικά
Δεν κρίνω κανένα, αλλά υπάρχουν διαμάντια που είναι κρίμα να μην τα έχει δει κανείς. Θυμάμαι στο Great Silence την ατμόσφαιρα με τα χιόνια και τους απεγνωσμένους ανθρώπους και ανατριχιάζω. Και αυτός ο Trintignant έπαιζε πολύ καλά και ας μην έλεγε λέξη. Το συγκεκριμένο το έχω δει μόνο στα ιταλικά με υπότιτλους.
Πρωι σημερα ειχα παλι ορεξη για επαναληψεις και αποφασισα μετα απο παρα πολλα χρονια να ξαναδω ενα ιδιαιτερο σε συλληψη και cast, western.To παρουσαιζω σε αυτο το topic διοτι το cast του αποτελειται και απο Ευρωπαιους,ειναι σκηνοθετημενο απο Αγγλο και τα γυρισματα εχουν γινει σε Ευρωπαικο εδαφος.
Ενα τραινο που μεταφερει αναμεσα σε αλλους και τον πρεσβη της Ιαπωνιας,δεχεται επιθεση απο δυο ληστες κια τη συμμορια τους.Αφου ληστευουν το τραινο,ο ενας εξ αυτον προδιδει τον συντροφο του και κλεβει και το σπαθι των samurai που μεταφερουν ο πρεσβης και η συνοδεια του ως δωρο στον προεδρο τηε Αμερικης.
Ετσι ξεκιναει ενα κυνηγητο που εχει ως συμμαχους τους δυο προδομενους εναντια σε εναν κοινο αντιπαλο.
Στην ταινια παιζουν ο ‘‘σκληρος’’ Charles Bronson,o Γαλλος super-star Αlain Delon και ο Ιαπωνας θρυλος Toshiro Mifune.
Η ταινια θα μπορουσε να ειναι πολυ μικροτερη σε διαρκεια καθως ο σκηνοθετης το τραβαει με το να δινει τοση πολλη εμφαση στη σχεση μεταξυ Bronson και Mifune σε σημειο που ο ρυθμος γινεται αργος και κανει μια μικρη κοιλια.Θα μπορουσε αυτο το χασμα των δυο πολιτισμων,δυτικου και ανατολιτικου να γινει με πιο γρηγορο τροπο,αλλα το ζητημα ειναι οτι η ταινια οσο βαδιζει προς το τελος της αποκτα ουσια ,ρυθμο και νοημα.
Ολοι κυνηγουνε κατι,ολοι εχουν κατι να περιμενουν και ολοι ειναι δυνατον να κανουν τα παντα προκειμενου να επιτυχουν το στοχο τους.
Το τελευταιο μισαωρο με τις επιθεσεις των Commanche εχει πολλη action,πολυ πιστολιδι και εντυπωσιακοτατες μαχες με σπαθια,τοξα και καυτα εξασφαιρα…
Aν και λατρευω ολους τους ηθοποιους,νομιζω οτι εδω την παρασταση την κλεβει ο Toshiro Mifune!!!
Αυτο το Εurowestern λοιπον,δν ειναι αμιγως spaghetti,ειναι ομως ευρωπαικης προελευσης κι επι της ουσιας ειναι αρκετα καλο για ενα εξασφαλισμενα διασκεδαστικο δυωρο,αν και εχει καποια μειονεκτηματα που ηδη εχω αναφερει.
Το χω δει και εγω το red sun και δεν μου ειχε αρεσει, πολυ λαμπερο καστ,αν και η καριερα του Delon ειχε παρει ηδη την κατιουσα, αλλα η ταινια μου ειχε φανει προβλεψιμη και βαρετη. Στα θετικα η καλτιλα που αποπνεει σημερα (με Bronson Mifune Delon και Ursula πως θα μπορουσε να ταν διαφορετικα;) και το χιουμορ της ειδικα στις σκηνες με mifune(η σκηνη με τη μυγα :lol:) .
To συγκεκριμενο thread μαζι με αυτο των films noirs ,ειναι το αγαπημενο μου.Αρα παιρνω απιστευτη απολαυση και χαρα οταν γραφω εδω,ασχετα αν γραφω απολυτα μονος.
Ξεκινησα απο χθες λοιπον ενα mini-αφιερωματακι στο συγκεκριμενο ειδος κι εχω σκοπο να ξαναδω ταινιες που εχω δει στο παρελθον και δεν πολυθυμαμαι,αλλα και να εμπλουτισω τη συλλογη μου με εργακια που δεν εχω ξαναδει.
Ετσι λοιπον ξαναειδα ενα απο τα αγαπημενα μου SW το εκπληκτικο ‘’[B]Death Rides A Horse[/B]’’ με τον απολυτο αρχοντα του ειδους[B],Lee Van Cleef[/B].Ο σκηνοθετης [B]Giulio Petroni[/B] αν κι εδω δειχνει στοιχεια μεγιστου μαστορα,προσφεροντας μας ενα απο τα δεκα καλυτερα SW του ειδους,δεν καθιερωθηκε στο ειδος,αν και το μετεπειτα ‘’[B]Tepepa[/B]’’ ειναι επισης πολυ καλο.
‘’[B]Death Rdes A Horse[/B]’’(1967)
Η μουσικη του τεραστιου [B]Morricone[/B],που την ξεπατικωσε ο [B]Kleftarino[/B] στο ‘’[B]Kill Bil[/B]l’’ πραγματικα δεν παιζεται και συμβαλλει πολυ στη δημιουργια ενος σκληρου,λασπωμενου,βρωμικου κι απολυτα αντιρκου spaghetti western με κακους,λυσσα,πιστολιδια,ιστορια εκδικησης και υμνους στη αντρικη φιλια.
Εμεις οι ρομαντικοι ακομη λατρευουμε και προσκυναμε ενα γοητευτικο,αλλα ξεπερασμενο πλεον ειδος.Οσοι θελουν να ειναι στην μοδα ας πανε να δουνε tribute σκηνες και κλεμμενες ιδεες στο ‘’[B]Django Unchained[/B]’’!!!
Η αυθεντικοτητα και η πρωτοτυπια παντως ειναι εδω!!!
Χαλαρά στις 10 κορυφαίες ταινίες του είδους και για 'μενα. Μπορεί βέβαια να φταίει ότι το είδα σε πολύ τρυφερή ηλικία (θα 'μουν, δε θα ‘μουν 10 χρόνων), αλλά δεν μπορώ ακόμα και σήμερα που κοντεύω 18 και έχω δει πολλές άλλες ταινίες και από άλλα είδη, το παραμικρό ψεγάδι. Εκπληκτικό concept με μια ιστορία που μπλέκει μέσα της την εκδίκηση δύο ανθρώπων φαινομενικά άγνωστων μεταξύ τους απέναντι στα ίδια άτομα, και μια φιλία της μορφής δάσκαλος-μαθητής, που περνάει μέσα από αρκετές κόντρες, αντιπαλότητες και κυνισμό. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ σκηνοθεσία, με πολλά απ’ όσο εγώ καταλαβαίνω, εξωτερικά γυρίσματα και φανταστικά πλάνα-λήψεις (πχ η σκηνή με τις μολότωφ και τον Van Cleef που πετάγεται από το παράθυρο σαν αίλουρος και πυροβολεί είναι από τα πιο επικά σκηνικά) και ΤΡΟΜΕΡΕΣ ερμηνείες. Άλλωστε όταν ο πρωταγωνιστής σου είναι ο Lee Van Cleef, μπορείς να 'χεις το κεφάλι σου ήσυχο.
Πραγματικά, είναι ένα διαμάντι που κάθε σινεφίλ αξίζει να ανακαλύψει και να αποθεώσει. Και όχι μόνο σινεφίλ, αλλά και κάποιος που απλά θέλει να δει μια πανέμορφη ταινία και να περάσει καλά, και ίσως πάρει κάτι από αυτήν. Και εδώ έρχομαι να εκφράσω το “παράπονο” που έχω, ότι δηλαδή πλην της Dollars Trilogy και συγκεκριμένα πλην του “The Good, The Bad And The Ugly”, τα spaghetti westerns είναι από τα πιο αδικημένα είδη ταινιών στην ιστορία του κινηματογράφου. Ίσως βέβαια να φταίει που η παραγωγή τέτοιων ταινιών σταμάτησε σχετικά απότομα στα mid-70s, ή που το ευρύ κοινό φορτώνει και στα spaghetti westerns τα εθνικοπατριωτικά redneck κλισέ που υπάρχουν στην πλειοψηφεία των αμερικάνικων, αλλά πραγματικά, μιλάμε για εκπληκτικές ταινίες τόσο από καθαρά τεχνικής σκοπιάς (σκηνοθεσία, πλάνα κλπ) όσο και από ερμηνευτικής (all hail Franco Nero) ενώ ταυτόχρονα ήταν αυτό που θα λέγαμε “αναρχικές” ταινίες με πρωταγωνιστές Ινδιάνους, μαύρους, ή απόβλητους-τυχοδιώκτες, και με πολλά μυνήματα που ξεφεύγουν από το πλαίσιο και την ιστορική πραγματικότητα της άγριας Δύσης.
Kαι μετα το πανεμορφο για ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ κειμενο οτυ Panos Stargazer,ερχομαι και συνεχιζω το αφιερωμα μου καθως ξαναειδα πριν απο λιγο ενα απο τα λιγοτερο προβεβλημενα και συναμα πιο αδικημενα SW με τον μοναδικο [B]Franco Nero[/B]…
‘’[B]Massacre Tim[/B]e’’(1966) του [B]Lucio Fulci[/B]
Ξεκιναω απο τον σκηνοθετη…
Πριν καθιερωθει στο μυαλο και την καρδια ολων των horror fans της υφηλιου,ο [B]Fulci[/B] ασχοληθηκε και με τα SW και αναμεσα στα αρκετα και ασημα εργα του,μας εδωσε κι αυτο το πολυ δυνατο δειγμα,που προσωπικα απο την πρωτη στιγμη που το ειδα αποτελει μεγαλη αδυναμια.
Προκειται για μια ταινια αναζητησης και εκδικησης ταυτοχρονα,με ενα [B]Franco Nero [/B]αποφασισμενο,λιγομιλητο και πολυ δυνατο στα οπλα.Η ταινια,οπως καθε καθαροαιμο SW,ειναι φτιαγμενη απο βαρβατα,αντρικα υλικα με συμβολισμους(πλουσιοι=εξουσια,φτωχοι=λαος καταπιεσμενος) και απολυτη απουσια ερωτα κι αγαπης οπως συνιοθιζαν τα αμερικανικα να εχουν,για να τραβηξουν το κοινο και να οδηγησουν ευκολοτερα σε ενα happy ending.
Εδω μιλανε τα colts και το μισος για εκδικηση και μαλιστα για αλλη μια ταινια του ειδους η αιτια της εκδικησης ειναι η υπερασπιση της οικογενειακης τιμης.
Kudos στο μεγιστο [B] Franco Nero[/B],αλλα και στον μετεπειτα θρυλο των gialli,[B]George Hiltοn[/B] ,που αποτελουν μαζι ενα δυνατο διδυμο,που ενωνει τις δυναμεις του εναντια στο κατεστημενο!!!
Εξίσου ωραία ταινία, επίσης με τυχοδιωκτική άποψη, και κλασικά με τον Nero να αποδεικνύει γιατί είναι ο ένας από τους 3 κορυφαίους πρωταγωνιστές των spaghetti westerns. Κρίμα που τον ξέρουνε 3 και ο κούκος. Ηθοποιός επιπέδου Champions’ League και σ’ αυτό είμαι απόλυτος.
jiopa, κάνε μου μια χάρη και μην γράψεις για Fistful Of Dollars, Keoma και Django γιατι θέλω να κάνω ψιλοmonster post μετά τις πανελλήνιες (σαν αυτό που είχα κάνει για το The Great Silence ένα πράμα) και θα είναι ψιλοεπαναλαμβανόμενο το μοτίβο για όποιον μπαίνει να διαβάσει (αν και μόνο εμείς οι δύο το κρατάμε το θρεντ δε βλέπω άλλους που να γουστάρουν)
Oχι,αποφευγω να γραφω για τις πολυ γνωστες.Εξαλλου θα γραψω και για ταινιες που δεν εχω δει στο παρελθον,αλλα και για ταινιες που εχω ξαναδει και επαναλαμβανω.
Για μενα παλι καλα που γραφεις κι εσυ.Εγω ειχα την εντυπωση οτι θα εγραφα για αλλη μια φορα μονος,οποτε παλι καλα…
Θελω το εν λογω thread να το κραταμε ζεστο.
Οποτε συνεχιζουμε…
(αν και μόνο εμείς οι δύο το κρατάμε το θρεντ δε βλέπω άλλους που να γουστάρουν)