Έχω μιλήσει με τον Steven Wilson και λέει διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα (ως συνήθως). Ελπίζω να την έχω έτοιμη πολυ σύντομα, αλλά υπήρξαν κάποια προβλήματα.
Φυσικά! Υποτίθεται πέρυσι υπήρχε πληροφορία κιόλας ότι ήταν κανονισμένο και δεν πήγα στο Λονδίνο να τον δω γι’ αυτό το λόγο (τελικά βέβαια καλύτερα να πήγαινα Λονδίνο).
Δε λέω, καλά τα λόγια, αλλά και το live άλλη εμπειρία, ειδικά του Wilson!
Υ.Γ. Κανένα hint για τα ενδιαφέροντα μπορείς να δώσεις;
Υ.Γ. 2 Να φανταστώ ότι έκανες την ερώτηση για το (γκουχ) πρώην (γκουχ) γκρουπ του;
Καταρχάς να ξεκινήσω να πω ότι αδιαμφισβήτητα ο δίσκος αυτός είναι σημαντικότατη προσθήκη στη τέχνη του 2013, και για τα δεδομένα του Steven Wilson και για τα δεδομένα της prog κοινότητας. Όμως, ύστερα από πολλές ακροάσεις έχω κάποιες ενστάσεις που είχα και με τον προκάτοχό του:
Το album τελειώνει και δε το παίρνεις χαμπάρι. Αυτό είναι και καλό και κακό. Γιατί από τη μία κανένα κομμάτι δε κουράζει, όλο το album σε ταξιδεύει, αλλά για μένα μένει εκεί. Δεν ανατρίχιασα στο βαθμό που να σηκωθώ από τη καρέκλα και να φωνάξω Ναι ρε πούστη μου, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!
Είναι ένα πραγματικά και αντικειμενικά όμορφο album, αλλά μου βγάζει κάτι απόμακρο. Για να φέρω ένα παράδειγμα, το ομότιτλο κομμάτι με άγγιξε περισσότερο όταν το είδα μαζί με το videoclip του που έδεσε και με το concept, αλλά και πάλι δεν κορυφώνει κάπου, να σε φτάσει στο βαθμό που να πεις ότι ακούς κάτι συναισθηματικά τέλειο. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το drive home που είναι και από τα αγαπημένα μου στο δίσκο: το σόλο του για μένα είναι μια προσπάθεια να περιοριστεί ο guthrie να παίξει πιο βατά και η τεχνοτροπία του ως jazz fusion μουσικός τον αποτρέπει και τον κάνει να λοξοδρομεί από τον σκοπό που του έχει τεθεί και μέσω του wilson (που μπορεί -λέω υποθέτοντας- να είχε στο μυαλό του ένα confortably numb no2). Τέλος, για μένα ο Minemann είναι διαφορετικός παίχτης σε σχέση με τον Gavin Harrison (και λιγότερο “μουσικός drummer”) και πιστεύω πως θα είχαμε άλλες δυναμικές αν έπαιζε ο τελευταίος στο αλμπουμ.
Σίγουρα θα το ξανακούσω πολλές φορές γιατί μπορεί να κάνω και λάθος, και να γράφω μαλακίες, αλλά αυτές είναι οι πρόχειρες πρώτες μου σκέψεις. Προφανέστατα δεν κάνω λόγο για την τεχνική όλων εκεί μεσα, έτσι? το θεωρώ αυτονόητο ότι είναι τρελοί παίχτες και φαίνεται άλλωστε.
in before edit: το Holy Drinker είναι ένα από τα πιο έξυπνα κομμάτια που έχει γράψει ο wilson.
Ρε είναι αριστούργημα, για μένα το καλύτερο από τα προσωπικά του. Το προηγούμενο ενώ μου άρεσε νομίζω το παράκανε με την διάρκειά του, ίσως πρέπει να του ξαναδώσω ευκαιρίες.
Αυτό είναι επίδειξη γαματοσύνης των μουσικών και τόσο μα τόσο ουσιαστικό παράλληλα με φανταστικές φωνητικές γραμμές, ειδικά στο Pin Drop.
Ακόμη δεν καταλαβαίνω γιατί έβγαλαν με τον κολλητό του Mikael έναν βαρετό και χωρίς νόημα δίσκο σαν Storm Corrosion, θα πρεπει να ναι πρωτοφανή εμπειρία και για τους δυο να βγάλουν κάτι άσχημο, αλλά συνεχίζει ακάθεκτος όντας από τους καλύτερους και παραγωγικότερους μουσικούς όλων των εποχών.
*Watchmaker στο 9.40 - 9.47 = από τα αρχικά ριφφ του Deliverance :-k
