Μπορεί :!: Κάτι μου λέει το Γιώργος
Ήμουνα νέωπας στο ΚΕΥΓ στην Άρτα (RIP) και μια μέρα είχαν τα μαγειρία πολύ ωραίο μουσακά. Πραγματικά πολύ ωραίος. Με όρεξη εγώ και πεινασμένος ξεκινάω να τρώω. Μια-δυο μπουκιές μετά βγάζω από τα δόντια μου μια τρίχα (ήταν και ψιλομακριά, δεν ξέρω που βρέθηκε, μπορεί καμιάς εποπίνας). Δε γαμιέται λέω και συνεχίζω ακάθεκτος. Λίγο μετά βγάζω και δεύτερη τρίχα. Η πείνα υπερίσχυσε και πάλι. Ε, στην τρίτη τρίχα έφυγα και πήρα κρουασάν από τα μηχανήματα.
Επίσης κλασική ημι-αηδία του στρατού, την οποία συνηθίζεις σύντομα παρόλα αυτά, είναι οι σφραγίδες στο μοσχάρι ή χοιρινό της Κυριακής.
Τέλος, είχε ακουστεί, χωρίς να το έχω δει με τα μάτια μου, ότι συχνά πυκνά παίζανε ποδόσφαιρο στα μαγειρία με τα κατεψυγμένα κοτόπουλα πριν τα ψήσουν.
Δεν νομίζω ρε λέει μεγάλο σουβλατζίδικο προσπαθώ να σκεφτώ ποιο είναι.
Γράκχε μήπως ήταν ένα που λεγόταν “Πικάντικο”;
Πιο βρώμικο μαγαζί που έχει φάει είναι στο βόλο… πεϊνιρλί φάση (όχι το rainbow…) αλλά δεν θυμάμαι όνομα… Ήταν λίγο έξω από την πόλη… Όσο το παλικάρι ετοίμαζε την παραγγελία είδαμε 2-3 φορές ένα μαυράδι με πόδια να περπατάει ανάμεσα στις λαδόκολλες… Το θεϊκό ήταν το σύστημα καθαρισμού τραπεζιών… Επειδή το παλικάρι βαριόταν απελπιστικά να βγει έξω να καθαρίσει, υπήρχαν 2 σκυλιά τα οποία ανέβαιναν στα τραπέζια σκούπιζαν ότι αποφάγια είχαν μείνει…
Μόνη φορά που πέταξα φαΐ ήταν στον ποτουρίδη στην Καλλιθέα Χαλκιδική… Όσοι ξέρουν καταλαβαίνουν… Πλησίαζες τα κρέατα και βρομούσε ο τόπος… πήρα χοιρινό σουβλάκι και είχε χρώμα σαν συκώτι και φυσικά ήταν σαν λάστιχο…
Επίσης Σόφια υπάρχει δυνατό γυράδικο όπου ο γύρος γυρίζει άψητος χωρίς να υπάρχει φωτιά από πίσω… Ο θεός τον κόβει όπως είναι με το αίμα και τα κομμάτια τα πετάει με το χέρι πάντα πάνω σε μια πλάκα για 30-40 δεύτερα και μετά τον τρως… Αφού δεν με έπιασε τίποτα εκεί δεν θα πάθω ποτέ τίποτα… και πήραμε και δεύτερο…8)
Ω ναι, η αποθέωση της σαπίλας. Το ίδιο και το 24ωρο στη Φούρκα
ασχετο αλλα απο που λες ρε:p
να ξερω να μην πατησω ποτε 
έκανα “γλούπ!” διαβάζοντας τα προηγούμενα ποστ σας.
Άλλαξα καμιά 13αρια χρώματα πάνω μου ([I]τα μαγουλά μου από ροδοκόκκινα προς στο -τελικό- κυανοκυπράσινο…[/I])
Κάτι “περίεργο” έφτασε προς το ύψος του λάρυγγα μου, που κόντεψε να με πνίξει, αλλά τελικά που πέρασε μετά 30’’.
[B]Αναρωτιέστε γιατί…;[/B]*
[COLOR=“DarkSlateGray”]*…μόλις είχα φάει 3 πίτες γύρο με πατάτες-κρεμμύδι-τζατζίκι…
…από τον ΚΑΒΟΥΡΑ![/COLOR]
Γλαφυρός όπως πάντα <3 <3 <3
δεν θυμάμαι ρε συ…εχουν περάσει 5-6 χρόνια…είναι στον δρόμο παράλληλα με το λιμάνι…στην απομεσα πλευρά
Δεν κατάλαβα πιο λες. Αν και Βόλο η καλύτερη βρωμιά ήταν πλατεία ελευθερίας. Τις τελευταίες φορές που πέρασα από ότι είδα είχε κλείσει Κρεπερί-σαντουιτσάδικο-τσιπουράδικο νομίζω Palais το όνομα (με φωτό Καζαντζίδη στον τοίχο). ύψιστη σπεσιαλιτέ το “μπιφτέκι σπέσιαλ”. Στρογγυλό σάντουιτς με σάπιο μπιφτέκι ζεσταμένο στην τοστιέρα, 2-3 είδη αλλαντικών, κασέρι, μαγιονέζα α ποιότητας και ομελέτα με τυροσαλάτα και μπέικον φτιαγμένη πάνω στην μία κρεπιέρα που είχε και στην οποία έκανε και τις γλυκές κρέπες, ζέσταινε και κάνα κρέας άμα λάχει
καβουρας εξαρχεια. Ενα καταμαυρο χερι (απ την βρωμα) βουταει σε εναν ωκεανο κρεμμυδιων, παιρνει μπολικα και φτιαχνει το πιτογυρο μου. Απο τοτε μονο καλαμακι εκει περα.
+τσιρλιο σε τρεντοκλαμπ, τουαλετα θεοξερασμενη, εχω να χεζω απο πανω οχι κλασμενος απλα αλλα πρωτοκλαστος, και να πινω και το ποτο μου παραλληλα
α πρεπει να λες αυτο γωνια με ιωλκου. δεν εχω φαει απο κει αλλα αν θυμαμαι καλα απο φιλο ηταν σαπιο.
το πιο σαπιο βολο ηταν ανετα κοκουν με τη νεα θεα σερβιτορα χοντρη με μαυρο μαλλι να χαιδευεται με τα λαδια στο μαλλι της και να σου δινει γυρο μετα:lol:
όχι επί της Γαλλίας ήταν. Μαγική στιγμή όταν μια φορά μου έβαλε και έξτρα ντολμαδάκι γιαλαντζί κονσέρβα, μέσα στο μπιφτέκι σπέσιαλ 8O
ναι εννοω πλατεια ελευθεριας στη γωνια ιωλκου με γαλλιας
ναι αυτό λέω, δεν ήταν γωνία. Ήταν σε ύψος σιντριβάνι.
Στην γωνία ήταν ένα τυροπιτάδικο, το οποίο τώρα έχει γίνει κυριλέ με μπαγκέτες, μηλόπιτες και τέτοια
Πιτσιρικάς,γύρω στα 14,στο λουτράκι σε τουρνουά μπάσκετ των μικτών κλιμακίων της Ελλάδας.
Μας πάνε σε μία ταβέρνα να φάμε,και κλασσικά,μας φέρνουν μακαρόνια.
Ε μα την Παναγία,όση ποσότητα τυριού είχαν άλλη τόση ποσότητα τρίχας υπήρχε πάνω.
Και μιλάμε για μικρές(δεν θέλω να φαντάζομαι από που ήταν:roll:)
Δεν μπορούσες να τις βγάλεις με τίποτα.Βασικά ότι και να έπαιρνες θα ήταν με τριχούλες.Και στην σαλάτα είχε.
Ακόμα το θυμάμαι:?
αυτο θα ηταν εφιαλτης :lol::lol:
ευτυχως που δεν ξερω τον καβουρα και δεν δοκιμασα το ωραιο φαγητο του
μια φορα εξαφανιστηκαν τα σκυλακια εξω απο τη λεσχη.δεν ξερω αν πιανει:roll:
σουρεάλ σκηνικό.
Εμένα πάλι το χειρότερο που μου χει τύχει γιατί είμαι και σχετικά άνιωθη στο στομάχι, ήταν μια μέρα σε ένα παρακμιακό μαγαζί, που κλασσικά μαζι με τις μπυρες ήρθαν τα ξηροκάρπια και τα ρέστα. Ε δεν έχω βάλει ποτέ τροφή στο στόμα μου πιο αηδιαστική σε γεύση από εκείνο το σάπιο φυστίκι.
Αλλα επειδή δεν λέμε μόνο για φαγητά, άλλο tale from the crypt ήταν μια μερα, στο σπιτι της γιαγιας μου, παω στην κουζίνα να ψαχουλέψω το ψυγειο κατά τις 3 το βράδυ που βλεπα ταινία, ήταν καλοκαιρι, ήμουν ξυπόλητη, ηταν θεοσκότεινα
οποτε νιωθω να παταω κατι και να κανει κρατς κρατς. ε λέω δε βαριέσαι, θα έπεσαν δημητριακα (δεν ξερω γιατι σκεφτηκα αυτό).
Ε τη φάτσα μου και την φωνή μου όταν, ανοίγοντας το φώς, είδα κάτω από το πόδι μου τη λιωμένη ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ και δίπλα τα εντεράκια της σας εύχομαι να μην τις βιώσετε ούτε στους χειρότερους εφιάλτες σας. Ευχαριστώ.
[B]τριχομακαρονάδα[/B]…σλουρπ!!!:lol: