Εντάξει, ΑΙ δε θα το έλεγα. Δεν έχω ακούσει (φυσικά) τον δίσκο, απλά έχω διαβάσει διάφορα, εδώ μέσα κυρίως. Ίσως δίνει λίγο μια αίσθηση πως, το άκουσα λίγο, δεν κλίκαρε, οπότε απλά το θάβω λίγο τσακ μπαμ. Το οποίο δε θα το κρίνω και πιθανότατα κάνω λάθος. Το καλό με τις κριτικές είναι πως μένουν οπότε μπορούν να κριθούν και στο πέρασμα του χρόνου που θα φανεί αν και πόσο άξιζε τελικά ο δίσκος, αν ο συντάκτης είχε δίκιο ή όχι (όχι πως έχει και σημασία βέβαια).
1 Like
Με αφορμή τα παραπάνω , πηγα να διαβασω και εγω την κριτικη του δίσκου. Λεω πήγα , γιατι δεν κατάφερα να την διαβάσω όλη. πολυ πολυ θάψιμο, βασικα καθε πρότασηκαι θάψιμο. ΟΚ σεβαστή η γνώμη του καθενός αλλά πιστεύω οτι μάλλον κατι παιζει μεταξυ Chuck και συντάκτη. Κληρονομικά, γκομενικά κατι τετοιο…
1 Like
Λοιπόν. Επειδή εγώ έγραψα την κριτική για το Testament. Πρώτο, προφανώς και δε χρησιμοποίησα AI. Δεν το έχω κάνει ποτέ και δε θα το κάνω ποτέ. Το αν είναι προβοκατορικο ένα τέτοιο σχόλιο: όχι δεν είναι, είναι υποτιμητικό και προσβλητικό. Ξεκάθαρα. Θα απανταγα με παναγίες αλλά ευτυχώς για μένα (μόνο) δεν προλάβαινα να απαντήσω τη στιγμή που το διάβασα.
Πάμε παρακάτω. Το άλμπουμ δε μου αρέσει καθόλου. Αυτός και μόνο είναι προφανώς ο λόγος που έγραψα την κριτική που έγραψα. Αυτό δεν έχει αλλάξει. Α, και δεσμεύομαι ότι θα συνεχίσω να γράφω κακές κριτικές για τους δίσκους που δε μου αρέσουν και καλές για τους δίσκους που μου αρέσουν.
Γιατί δε μου αρέσει? Γιατί όπως λέω και στην κριτική δε βρίσκω τίποτα που να με ιντριγκάρει θετικά και το θεωρώ ανέμπνευστο. Προφανώς, για μένα, έχει ένα σκασμό στοιχεία που έχουμε ξανά ακούσει πολλές φορές. Καλύτερα. Οχι λάθος, πολυ καλύτερα. Από τους Testament και όχι μόνο. Δεν ξέρω γιατί έχω την υποχρέωση να το προσπεράσω αυτό. Ειδικά όταν μιλάμε για μια μπάντα που στο παρελθόν (όχι και πολύ μακρινό) ήξερε να εξελίσσεται και να προσφέρει τρομερούς δίσκους χωρίς να εγκλωβίζεται σε αυτά που περιμένει ο οπαδός ή αυτα που έχει ήδη παίξει. Στο τέλος της επόμενης χρονιάς δεν πιστεύω ότι οποιαδήποτε στιγμή αποφασίσω να βάλω Testament να ακούσω, θα επιλέξω το Para Bellum.
Θα μπορούσα να είμαι πιο μετριοπαθής στην κριτική? Ναι. Αλλά γιατί? Για να μην παρεξηγηθεί ο Chuck (στα @@ του και σωστά η άποψη του Βλάση). Για να μην παρεξηγηθεί ο Quintom? Κι ο κάθε Quintom? Σε τελική ανάλυση από πότε έγινε κακό να έχω άλλη άποψη? Αυτή τη χρονιά έχω γράψει ένα σκασμό κείμενα στο site, αλίμονο να συμφωνούσαμε σε όλα. Η αναμενόμενη κατανομή αποδοχής, από τη στιγμή που γράφω με ειλικρίνεια, δε θα μπορούσε παρά να έχει κανονική μορφή, ε το Testament, για διάφορους λόγους, θα είναι στο αριστερό 2%. Κάτι θα ήταν εκεί.
Η απάντηση που όντως ακούω είναι για να μην μπλέκεις μετά με οργισμένους οπαδούς (ή και όχι οπαδούς, απλά διαφωνούντες) και χάνεις την ηρεμία και την όρεξή σου.
Τέλος πάντων, επειδή πολύ τράβηξε, δε μου άρεσε καθόλου το Para Bellum. Deal with it. Εσάς δε σας άρεσε καθόλου η κριτική μου. I will deal with it. And I will learn from it. Συγκεκριμένα σχόλια ας μαζευτούν όμως λιγάκι, στον τρόπο που εκφράζονται τουλάχιστον, γιατί τα διαβάζουν και οι αποδέκτες ε! Που δεν είναι AI, αλλά actual people.
20 Likes
…δεν έχεις so/me 
Ερώτηση προς συντάκτες. Έχετε παλιές κριτικές με τις οποίες να διαφωνείτε, να έχει αλλάξει η άποψή σας?
Συζητώντας κάποτε για τη δουλειά του συντάκτη, έλεγα πως θα με δυσκόλευε πολύ γιατί σαν ακροατής δεν θέλω να πιέζομαι για να ακούσω κάτι. Οπότε, όσο κι αν ακούω blues rock πχ, αν δεν είμαι σε τέτοια φάση, δε θα έχω καμία όρεξη να δώσω σε τέτοιον δίσκο τις απαραίτητες ακροάσεις. Και τυχαίνει φυσικά να έχω αδικήσει δίσκους και το αντίθετο.
Το καλό, αν είσαι απλός ακροατής, είναι πως δεν χρειάζεται να επιμείνεις. Πολλές φορές ακούω κάτι αλλά επειδή νιώθω πως εκπέμπουμε με τον δίσκο σε διαφορετικές συχνότητες τη δεδομένη χρονική στιγμή, θα βγει πριν καν ολοκληρωθεί η πρώτη ακρόαση, για να μην το αδικήσω.
Η μόνη φορά που άκουγα πραγματικά τα πάντα (στο comfort zone μου έστω) ήταν στο 52 βδομάδες που λες και λειτουργούσα με διαφορετικές ρυθμίσεις. Αλλά in real life σπάνια συμβαίνει. Οπότε και σαν συντάκτης θεωρώ θα έπρεπε να αλλάξω εντελώς mindset για να ανταπεξέλθω.
Άκυρο θρεντ, σόρυ.
7 Likes
καλά κανεις.
2 Likes
Γενικά δεν μου αρέσει να μπαίνω να γράφω αρνητικά, όταν κάτι δεν μου αρέσει απλά το προσπερνάω χωρίς να τη σπάω σε αυτούς που τους αρέσει. Δεν είχα διαβάσει την κριτική και μπήκα να την διαβάσω από περιέργεια, και ο άνθρωπος γράφει αυτά που θα έγραφα κι εγώ. Ειδικά αυτό το Εδώ κάτι “Room 117”, “Nature Of The Beast” και “Shadow People” είναι τόσο ανούσια ,ειλικρινά είναι όπως θα το έγραφα.
2 τραγούδια κρατάω από τον δίσκο, τo Meant To Be που όντως φέρνει σε Rage, και το ομώνυμο.
Ίσως να μην είμαι σε φάση, το είπα και πιο πάνω, γενικά όμως οι 2-3 τελευταίοι τους δίσκοι δεν μου λένε και πολλά.
Πάντως πέρσι που έπαιξαν από τα 2 πρώτα πέρασα φανταστικά
σε αυτό συμφωνώ απόλυτα. Και γενικά είμαι της άποψης ότι όταν κάτι γίνεται “υποχρέωση” χάνει το ρομαντισμό του. Ίσως γι αυτό και ποτέ δεν μου γεννήθηκε η επιθυμία να μπω σε μπάντα (πέρα από το προφανές, ότι δηλαδή είμαι ατάλαντος)
6 Likes
Δεν εχω ακουσει το δισκο (το οτι βαριομουνα λιγο στα δυο τελευταια τους παιζει το ρολο του- οκ το titans ειχε αρκετες καλες στιγμες- αλλα χανονταν μεσα στη διαρκεια), αλλα ναι, τετοιες κριτικες θελουμε, ολο το ευρος απο απογοητευση μεχρι αποθεωση, οχι ολα μια ευθεια γραμμη 
12 Likes
Δεν συμφωνω με την κριτικη σου, αρα ΑΙ εισαι κι εσυ
7 Likes
Μεγάλο θέμα ανοίγεις. Και ναι, προφανώς ξαναδιαβάζεις κριτικές ένα χρόνο μετά (ή κάτι μήνες) και μπορεί να κάνεις κωλοτουμπα. Αυτό προσωπικά λύνεται με διάφορους τρόπους
-
Ακούς πολλές φορές και με ανάσες έναν δίσκο, ώστε να είσαι σίγουρος ότι έχει ωριμάσει μέσα σου. Πολλές φορές σημαίνει καμία εικοσαρια, τύπου, να θυμάσαι πώς πάει κάθε κομμάτι και ποιο ακολουθεί, κλπ κλπ. Επίσης, σε βάθος χρόνου. Αν ακούσεις είκοσι φορές καπάκια έναν δίσκο, δεν θα σου μείνει και πολύ. Αν το κάνεις σε διάστημα δύο βδομάδων ή ενός μήνα, θα σου μείνει.
-
Τον συζητάς. Δεν μπορώ να τονίσω πόσο σημαντικό είναι αυτό το κομμάτι. Μιλάς για τον δίσκο, σε τσατ, προσωπικά, σε φόρα. Ακούς απόψεις. Βλέπεις τι έχεις χάσει. Βλέπεις άλλες οπτικές. Αφηνεσαι να παρασυρθείς από το χαιπ των άλλων ή να γειωθεις, και βλέπεις αν έχουν δίκιο. Αν βγάζει νόημα.
-
Διαβάζεις για τις προηγούμενες δουλειές τους. Τι (σου) άρεσε; Τι λέει αυτός ο δίσκος; Τι θέλει να κάνει και πόσο το πετυχαίνει; Σε τι συγκυρία έρχεται; Τι νέο βάζει για το είδος ή για την δισκογραφία του σχήματος; Τι κάνει καλύτερα και το χειρότερα από άλλα έργα; Τον φιλοσοφεις λίγο, για να το πω χαζά.
-
Γράφεις τις αμφιβολίες σου. Όπως ο Βλάσης στην επίμαχη κριτική, έχει ένα σωρό “ναι μεν αλλά”, και στο τέλος η πλάστιγγα γέρνει κάπου. Αν έχεις αμφιβολίες, αναφερέ τις. Ένα έργο δεν είναι εξάλλου καθαρό άσπρο μαύρο.
-
Αποδέχεσαι ότι η αλλαγή γνώμης και η διαφοροποίηση είναι κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας, και αποτελεί πρόβλημα μόνο αν νομίζουμε ότι οι συντάκτες κατέχουμε μια αντικειμενική αλήθεια. Ενημερωμένη γνώμη προσπαθούμε να παρέχουμε, όχι να αποφανθούμε πάνω σε ένα δίσκο. Η πάγια στάση μου είναι ότι γράφω για μουσική για να μάθω για μουσική, κι όχι για να διδάξω.
Υ.Γ. Επίσης, κάτι που με απασχολεί καιρό (και όχι μόνο), είναι η μανία κάλυψης στις κριτικές. Σκέφτομαι ότι έχει ίσως μεγαλύτερο νόημα να γράψεις για πέντε δίσκους που έχεις ακούσει καλά, παρά για δέκα που έχεις μισό ακούσει. Και ας καθυστερήσεις και ένα μήνα την δημοσίευση
12 Likes
Μεγάλη αλήθεια. Είναι εφικτό πάντα όμως? Οκ, δεν ξέρω πως λειτουργεί το rocking σε τέτοια θέματα αλλά, παίρνει ένα site να πει, ειδικά για μεγάλα ονόματα, θέλω να ακούσω ένα μήνα το νέο testament/ paradise lost/ maiden (όσο ανεβαίνει η δημοφιλία ανεβαίνει και η προσμονή) και να καταλήγεις να είσαι old news όταν ανεβάσεις την κριτική σου? Μπορεί να έχεις την “καλύτερη” κριτική αλλά ο κόσμος ήδη έχει διαβάσει χίλιες απόψεις και πιθανότατα έχει σχηματίσει ήδη την δική του, έχει προχωρήσει παρακάτω. Θα μου πεις εκεί βέβαια συνήθως έχετε πρόσβαση στους δίσκους νωρίτερα οπότε πάλι είσαι on time… Anyway.
Ε για τόσο μεγάλα μεγέθη, συνήθως έχουμε promo με αρκετό περιθώριο (τύπου μήνα)
1 Like
Συμβαίνει καμιά φορά αλλά οι δραματικές αποκλίσεις είναι πολυ-πολύ σπάνιες.
1 Like
Σε μικρότερες μπάντες? Έχετε ασυστηρά deadline κτλ? Θέλω 2 κριτικές τον μήνα πχ.?
1 Like
Δεν έχω σχολιάσει ποτέ κριτικές γιατί θεωρώ πολύ δύσκολο να σχηματίσει κανείς άποψη με λίγες ακροάσεις και να γράψει κάτι το οποίο θα υπάρχει στο διηνεκές με το ρίσκο που αυτό εμπεριέχει. Mε λίγα λόγια είναι δύσκολη δουλειά οπότε το αποφεύγω να κρίνω τους κρίνοντες. Επίσης το βρίσκω όχι απλά θεμιτό αλλά απαραίτητο να υπάρχουν αρνητικές κριτικές, ειδικά όταν μιλάμε για γνωστές μπάντες.
Αν θες καλοπροαίρετη κριτική στο κειμένο σου Βλάση, μιας και γίνεται κουβέντα, βρίσκω 2-3 σημεία χαρακτηριστικά. Γράφεις πχ: “Απλά εδώ χτυπάει άσχημα ότι ακούγονται κουραστικοί και άντε να γράψουμε ένα δίσκο γιατί είναι η ώρα του.” Αυτό βέβαια δεν ισχύει, είναι ένας δίσκος που δουλεύουν εδώ και 2-3 χρόνια. Είναι μέρος της προεργασίας που περιμένω από ένα συντάκτη να κάνει όταν μπαίνει στη διαδικασία κριτικής. Άλλωστε είναι ένα μέγεθος που μπορεί και βγαίνει σε περιοδείες και χωρίς να έχει κυκλοφορία. Kαι μάλιστα αυτός ο δίσκος καθυστέρησε λόγο περιοδείας.
Επίσης, “πάρε κάποια γρήγορα thrash κομμάτια, μερικά πιο mid tempo με εύκολες μελωδίες που ταιριάζουν σε μπάντα πιτσιρικάδων που περηφανεύονται για τα πρώτα τους τραγούδια - όχι με την καλή έννοια, βάλε και μπαλάντα γιατί το “Return To Serenity” είχε πιάσει πάρα πολύ. Τελειώσαμε και μια χαρά.” Μα αυτό δεν ήταν πάντα οι Testament; Δε θα μπορούσε το ίδιο να έχει γραφτεί για όλα τους–σχεδόν–τα άλμπουμ; Τι είναι εύκολες μελωδίες και γιατί είναι κάτι αρνητικό; Δε μας αρέσουν τα hooks των Testament; Kαι πότε άλλωστε δεν είχαν όλα τα παραπάνω οι Testament από το ξεκίνημα; The Legacy, The Ballad, Trail Of Tears, Cold Embrace - αμέσως αμέσως έπιασα όλες τους τις εποχές. Το ίδιο και με τα mid tempo τους. Πάντα η δομή των άλμπουμ τους ήταν παρόμοια με αυτή των Metallica, Megadeth, γιατί ξαφνικά αυτό είναι σημείο για το οποίο τους ψέγουμε;
Λες παρακάτω ότι έχουμε ξανακούσει τις ιδέες του For The Love Of Pain. Πότε είχαμε τόσο tremolo picking, τόσο ενεργό Eric στα φωνητικά κοκ;
Γενικά, εκεί που βρίσκω το πρόβλημα σε κριτικές είναι οι ψιλοαόριστες λέξεις (βλ. “ανούσιο”, “κουραστικό” κοκ) που μπορούν να μπουν σε κριτική όποιου άλμπουμ δε μας αρέσει (φαντάζομαι από εκεί προκύπτει το “ΑΙ”).
Και ενδεχομένως οι προσδοκίες (βλ. "Ήλπιζα ότι θα κάνουν κάποιο τολμηρό βήμα εδώ, αλλά ήμουνα έτοιμος να συμβιβαστώ και με άλλο ένα καλό ή καλούτσικο άλμπουμ στη safe zone που έχουν χτίσει μετά το “The Formation Of Damnation”) που θεωρώ (προσωπικά) ουτοπικές για 40 ετών μπάντα, αλλά το δέχομαι (εφόσον γίνεται με συνέπεια), αν και η ίδια πρόταση θα ταίριαζε σε όλα–σχεδόν–τα άλμπουμ τους. Και πάλι όμως αυτή τη φορά έχουν βάλει νέα στοιχεία από τα Dragonlord/black περάσματα στα 2 τραγούδια που ανοίγουν το δίσκο, στα djent ψήγματα (ειδικά στο opener), στο drumming του Dovas, στο versatility που δείχνει ο Chuck.
4 Likes
νταξει, το να ακους ενα δισκο 1-2 μηνες (μπορει και παραπανω συχνα) prior το κειμενο, on repeat, γιατι ποτε δεν γραφει κανεις μας κριτικη με 5 ακροασεις, και αλλιως ειναι εξοικειωμενο το αυτι για καποιον που ακουει 200-300 δισκους το χρονο γιατι ειναι ενεργη του ασχολια, δεν το λες λιγες ακροασεις, και εδω να πω πως ακροασεις απο ακροασεις διαφερουν. Αλλα ναι, εχει μια α’ δυσκολια να αποδεχθεις πως αυτο που θα γραψεις θα διαβασττει πολύ και θα μεινει. Και φυσικα, ΟΚ, αν αλλαξουμε αποψη στο μελλον, συνεβη.
αναλογα πολλα (πχ μπαντα συγκυρια προμο / διαφορετικο ανα λειμπελ κλπ) Και φυσικα τις αντικειμενικες δυσκολιες της καθημερινοτητας, burnout κλπ.
Ετησιως ανεβαζουμε 600-800 κριτικες τα τελευταια χρονια, χωρια των οσων μπαινουν σε αρθρα/στηλες/ανασκοπησεις για τις οποιες δεν υπαρχει ξεχωριστο κειμενο.
Το αφηνω εδω. Την γνωμη μου για τον δισκο την εξεφρασα περιληπτικα.
4 Likes
Noμίζω πως σε ήχους που ξέρω καλά και ακόμα περισσότερο σε μπάντες που ασχολούμαι πολύ, και με μία ακρόαση μπορώ να εκφράσω άποψη που να στέκεται. Έλεγε κάποτε ο Πόποφ (τόσο αιρετικός που από κει που έλεγα “ρε τι λέει αυτός”, αν κι ακόμα το λέω τον λατρεύω, με ψυχαγωγεί) ότι μετά από χιλιάδες κριτικές, αν ξέρω καλά μια μπάντα, αν ακούσω 40 δευτερόλεπτα από το κάθε τραγούδι, μπορώ να γράψω μια κριτική γιατί θα έχω καταλάβει τι παίζει στον δίσκο. Δε διαφωνώ μαζί του.
Φυσικά το από πάνω ισχύει κυρίως σε πιο απλές μουσικές φόρμες, δεν θα κρίνεις όλα τα ιδιώματα από σνιπετς. Αλλά μπλουζ/ χαρντ ροκ για παράδειγμα, εύκολα.
5 Likes
Άκουσα τον δίσκο με μηδέν προσδοκίες απλά για να έχω άποψη. Και μου άρεσε πολύ. Κυρίως δεν με κούρασε όπως γίνεται συνήθως με τις θρας κυκλοφορίες. Να πω ότι παίζει να είναι ο μοναδικός δίσκος των Testament που έχω ακούσει ολόκληρo. Ίσως κάποτε το The Gathering. Αν είχα ακούσει τα προηγούμενα του reunion, μπορεί να ελεγα “OK μια από τα ίδια”. Αλλά πολλοί εδώ τονίσατε τις δυο-τρεις ψιλοδιαφορές που έχει το Para Bellum και που το κάνει ενδιαφέρον άκουσμα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ό,τι στα αυτιά μου δεν ακούω μια μπάντα που κάνει αγγαρία αλλά αντίθετα δήλωση του τύπου - εδώ είμαστε καργιόλιδες!
4 Likes
Επειδη αναφέρθηκα και εγω στην κριτική (δεν το εχω ξανακανει ποτε) και δεν θελω να παρεξηγηθω. Ναι καλα έκανε ο συντακτης και εγραψε την γνωμη του. Αν δεν του αρεσει , καλα κανει και το λεει και 10000 μπραβο του. Ετσι πρεπει να ειναι ολες οι κριτικες και γνώμες παντου στην ζωη μας. Εμενα με ενοχλησε ο τροπος, χρησιμοποιησε καποιες εκφρασεις που ηταν καπως ειρωνικες. Μπορει να απογοητευτηκε βεβαια ο ανθρωπος και του βγηκε έτσι, δεκτο και αυτο!