Den exo na sympliroso tipota…8)
Ypnobati respect…
Den exo na sympliroso tipota…8)
Ypnobati respect…
Εγώ πάντως θά ‘θελα νά ζούσα στην 10ετία του 80’…
Και για να επιμείνω στο ποπ-τσιχλοφουσκέ στυλάκι, τα '80ς ασφαλώς και τα έχω συνδέσει και με το γκρουπ του οποίου τα χιτάκια θα συνεχίσουν να ακούγονται και μετά απο δεκαετίες. Αναφέρομαι ασφαλώς στους Roxette, συγκρότημα το οποίο την εποχή που άκουγα μόνο μέταλ ντρεπόμουν σχεδόν να πω πως άκουγα όταν ήμουν παιδί! (ντροπή μου που ντρεπόμουν, αλλά πως να γράψεις “hail to roxette” στο hammer?) :lol:
Τι να πούμε για τραγούδια όπως το The Look ή το Listen To Your Heart. Όκ, είναι χιτάκια και ανάλαφρα, αλλά αυτό δε τα καθιστά λιγότερο όμορφα! Είναι σαν τη γεύση ενός δροσιστικού χυμού ενώ αράζεις κάτω απο μια αιώρα!
Ίδια εποχή, τέλη '80ς, η Μαντόνα έγραψε το καλύτερο της ίσως τραγούδι, που δεν είναι άλλο απο το κορυφαίο Like A Prayer…
Όσο αφορά το ποπ γενικά, επειδή υπάρχει κόσμος (στη ροκ και μέταλ κοινότητα) που το αντιμετωπίζει σχεδόν σαν χολέρα… Η αλήθεια είναι πως ούτε εμένα μου αρέσει κάτι όταν γίνεται καθαρά για εμπορικούς σκοπούς, αλλά τι να γίνει, μερικές φορές τυχαίνει η εμπορικότητα να συμπέσει με την έμπνευση και να δώσει πραγματικά διαχρονικά έργα! Μη ξεχνάμε, και οι Beatles κατά το ήμισυ υπήρξαν ποπ. Ακόμα και μορφές όπως ο Alice Cooper μας παρέδωσε τον - κατά κοινή ομολογία - καλύτερο του δίσκο στα ‘80ς, έχοντας τον μπολιάσει απο άκρη σ’ άκρη με πιασάρικα σημεία που όφειλαν την ύπαρξη τους στο παιδί-χρήμα που άκουγε στο όνομα Desmond Child… Αναφέρομαι φυσικά στο Trash. 8)
Και να μιλάγαμε για τη σημερινή ποπ, που όντως είναι χάλια μαύρα, θα καταλάβαινα. Αλλά τουλάχιστον οι παλιές εκείνες τσιχλόφουσκες είχαν ωραία γεύση!
Τέλος, να ποστάρω και αυτή την εικόνα, που αντικατοπτρίζει κατά πολύ το όλο πνεύμα των 80s για μας στην Ελλάδα… :roll:
Προφανώς και το σχόλιο μου περί τσιχλόφουσκας αναφερόταν στους συγκεκριμένους καλλιτέχνες της δεκαετίας του 80 που αναφέρονταν σε quote και όχι στην ποπ μουσική γενικότερα πόσο μάλλον στους Beatles που μου αρέσουν πολύ και τους θεωρώ τεράστιο συγκρότημα πάνω από είδη.
Βέβαια για τον Alice Cooper θα διαφωνήσω (τα έχω γράψει ξανά και σε θρεντ για τον ίδιο). Δεν συμφωνώ πως το Trash είναι ο καλύτερος του δίσκος στα 80s- γιατί δηλαδή είναι καλύτερο από το Raise your fist and yell;- είναι απλά αυτός που πούλησε περισσότερο. Προσωπικά θεωρώ πως ο Alice δεν είχε ανάγκη ούτε τον Child ούτε ένα ρεφρέν που να θυμίζει υπερβολικά επιτυχία των Bon Jovi. Μάλλον και ο ίδιος αυτό πιστεύει αφού στους επόμενους δίσκους του απομακρύνθηκε αρκετά από αυτή την περίοδο και αν θυμάμαι καλά το περυσινό set list του Λυκαβηττού μόνο το Poison έπαιξε από το Trash.
Tώρα στο θέμα της διαχρονικότητας της “τσιχλόφουσκας ποπ” των 80’s βλέπω πως τουλάχιστον ένας χρήστης (ο υπνοβάτης) που δεν πρόλαβε τα 80s γουστάρει (Εllanor γράφεις σαν να τα πρόλαβες δεν ξέρω την ηλικία σου…) και αυτό είναι αρκετά εντυπωσιακό λαμβάνοντας υπ’οψη πως βρισκόμαστε σε ροκ φόρουμ.
Παρ’ όλα αυτά έχω σοβαρές αμφιβολίες για το αν αυτό συμβαίνει και σε χώρες που η ποπ μουσική δεν “παίζει” τόσο όσο στην Ελλάδα.
Daz, στην Αμερική βρίσκεις στα δισκάδικα άλμπουμ των A-ha, Modern Talking και Sandra που αναφέρθηκαν;:-k
H Kylie βγαίνει σε περιοδεία στην Αμερική και αν ναι σε τι χώρους πάιζει και τι ηλικίες μαζέυει;:-k
ακούστε το κομμάτι Warten. Τους είχα μάθει από μία συλλογή που είχα βρει με τίτλο “obscure 80’s disco - synthpop”.
Δυστυχώς δεν μπορώ να βρω τίποτα απολύτως για αυτή την μπάντα πέραν μιας συλλογής που έχω με μερικά τραγούδια τους.
Και η φάση είναι ότι και στο νετ δεν έχω βρει ούτε καν μία σελίδα για αυτούς πέραν του last fm.
Panagioti exeis akousei poly synth-pop ton 80’s? Ti goustareis?
Mule sto thema pop kai 80’s plus 80’s kai charts xreiazomai 2-3 eleytheres ores kai ena - maximum 2 posts (to deytero gia tyxon dieykriniseis) na to kleidoso…Eipame as milisoun atoma mexri 25 eton prota. Xronos yparxei mono gia sxolia apo tin meria mou.
@Μule, γεννήθηκα το '81, επομένως πρόλαβα τα '80ς έστω και ως παιδί. Πολλά απο τα τραγούδια που ανέφερα ήταν εκείνα ήταν πολύ δημοφιλή την εποχή εκείνη και αποτέλεσαν τις πρώτες μου (παιδικές) αγάπες στη μουσική, αρκετά πριν αρχίσω να ακούω ροκ.
Δε ξέρω κατά πόσο ακούγονται σήμερα αυτά στο εξωτερικό, ίσως να μην έχει σημασία κιόλας. Στην ποπ, κακά τα ψέματα, με εξαίρεση τα μεγαθήρια που επεβίωσαν (Μαντόνα), ή έστω διατήρησαν τον θρύλο τους (Μ. Τζάκσον), πολλά άλλα τραγούδια δεν ήταν παρά one-time hits. Αυτό όμως δεν αναιρεί το οτι ακούγονται ευχάριστα, και οτι έχουν δώσει το στίγμα τους (και αυτά, ανάμεσα σε άλλα) σε μια εποχή. Και η disco μουσική “πέθανε” αρχές των '80ς, αυτό δεν καθιστά τα τραγούδια της λιγότερο διαχρονικά.
Και όπως έγραψα, βρίσκω κάποια πολύ ωραία στοιχεία (για τα δικά μου γούστα) στην ποπ της εποχής εκείνης σε σχέση με τη σημερινή, και αυτό δε γίνεται απλά επειδή μεγάλωσα μαζί της. Όπως είπα, αν ήταν μια τσιχλόφουσκα, ήταν σίγουρα μια τσιχλόφουσκα με πολύ ωραία γεύση! (και να προσθέσω: της οποίας η γεύση ΔΕΝ φεύγει με την ώρα).
Μπα δεν θα το έλεγα ότι την έχω ψάξει αρκετά, αν και από παλιά μου αρέσαν κάποιες ελληνικές μπάντες που ήταν electro punk και είχαν επηρροές από synthpop. Μπάντες όπως οι Aντί, Χωρίς Περιδέραιο, Clown κλπ που είχαν εμφανιστεί στις αρχές των 80’ς.
Ε, κάποια στιγμή ανακάλυψα τις αντίστοιχες πρωτοπόρες μπάντες του εξωτερικού, όπως οι DAF και Liaisons Dangereuses.
Γενικώς δεν την έχω ψάξει όσο θα θελα, απλά τα τελευταία 2 - 3 χρόνια τυχαίνει και όλο και κάτι θα ακούσω από αυτήν την φάση. Ε μου αρέσουν βέβαια οι κλασσικές μπάντες όπως οι Yazoo, Alphaville, Αnimotion κλπ.
Από εκεί και μετά αυτά που με αγγιζουν περισσότερο ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της μουσικής με synth… ebm και πιο industrial φάσεις, ονόματα όπως ο Nitzer Ebb, Front 242, Coil, Skinny Puppy κλπ
Tσεκάρετε / θυμηθείτε μερικά τρελλά χιτάκια:
Liaisons Dangereuses “Los Niños Del Parque”
DAF “Der Mussolini” (Tanz den Mussolini)
Front 242 - Headhunter
Nitzer Ebb - Let Your Body Learn
Epeidi Front line assemply fantazomai tha exeis psaksei prepei tsekareis Cabaret Voltaire. Sorry den to grafeis
Goustara polla hitakia tou early synth pop. Gia na min to kourazo an itan na dialekso ena:
Tα '80s είναι το συνώνυμο του Heavy Metal!
Αλλά αφού ο Daz ζήτησε να μην αναφερθούμε σε αυτό, τότε (προσωπικά) τα '80s τα έχω συνδυάσει με αυτά εδώ! :respect:
Χοχό, επειδή εγώ άνοιξα την κουβέντα περί 80’ς, να διευκρινήσω πως υπάρχουν ένα σωρό όμορφες μουσικές από αυτή τη δεκαετία. Απλώς προσωπικά θεωρώ τις (πλην metal) mainstream μπάντες αυτής της δεκαετίας υπερεκτιμημένες (άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο).
Όσο για synth-pop και disco, είναι για να ξεφαντώνουμε στα party αλλά μέχρι εκεί (για μένα πάντα).
daz, τους frontline assembly τους ξέρω αλλά από τα άλμπουμς που βγάλανε από το 90 και δώθε. Βασικά τους είχα μάθει από το άλμπουμ που βγάλανε πριν 4 - 5 χρόνια (Civilization) και το είχα λιώσει κανονικά. Δεν έχει τύχει να ακούσω κάτι από τα πρώτα τους. Όσο για τους Cabaret Voltaire θα τους τσεκάρω μιας και δεν τους κατέχω.
Να συμπληρώσω επίσης ότι αν θεωρώ τους Smiths/U2 μια φορά υπερεκτιμημένους, τότε τα περισσότερα σημερινά mainstream γκρουπς (Kaiser Chiefs κτλ.) τα θεωρώ δέκα φορές υπερεκτιμημένα (και πάλι όμως χωρίς να λέω ότι δεν αξίζουν, ότι δεν έχουν καλά κομμάτια κτλ.). Συμφωνώ δηλαδή με daz όσον αφορά στη σύγχρονη σκηνή.
Eipa ki ego na grapso merika paradeigmata akoma ti itan popular music sta 80?s kai anebainane sta charts. Meta apo lottery pou ekana mou bgike I xronia 1984. Arxizo loipon me singles tis xronias:
Don Henley ? Boys of Summer
Merika mono san geysi. An mou breite simerini pop antistoixis dynamikis se antistoixo arithmo tha arxiso na postaro tin deyteri partida tou 1984 ( kamia 30aria bgikane) kai paei legontas?An ekana kapoio lathos sta copy links , sorry, itan biastiko. That was fun?
Πωωω, respect ρε daz! Θα τα τσεκάρω ένα-ένα!
Ξέρουμε όλοι πως δεν πρόκειται να βρούμε. Που να βρεις αντίστοιχη ποπ μουσική, όταν σήμερα κυριαρχούν κατασκευάσματα παιχνιδιών τύπου talent-show και έτσι, που το μόνο που κάνουν είναι να αναπαράγουν τις μεγάλες στιγμές του παρελθόντος 8)
μιας και ο φιλτατος dazmaniak ανεφερε τον billy joel ιδου μια απο τις μεγαλυτερες του επιτυχιες εστω και στο τελος της δεκαετιας
δωστε βαση τα λεει ολα.
Δύο σχόλια για τη λίστα σου Daz:
A) Aναφέρεται στο τι ήταν δημοφιλές στην Αμερική το 1984 και όχι στην Ελλάδα. Δυδστυχώς εδώ Don Henley, Steve Perry, Billy Joel για να μην πώ ακόμα και Prince δεν ήταν ποτέ εξίσου δημοφιλείς.
Μια ζωή Βρετανόπληκτη η Ελλάδα…
Β) Οι καλλιτέχνες αυτοί αλλά και πολλοί άλλοι από την λίστα ακόμα και αν έπαιξαν ποπ τη δεκαετία του '80 κουβάλαγαν μία μεγάλη εμπειρία από ροκ, soul, funk, r&b και πολλές άλλες επιρροές. Δεν τους βλέπω στην ίδια κατηγορία με τους Spandau Ballet και τον Ηoward Jones για να αναφερθώ σε παραδέιγματα από την λίστα, πόσο μάλλον με κάποια ονόματα που αναφέρθηκαν σε νωρίτερα posts όπως Αha και Μοdern Talking κλπ.
π.χ. ο Rod Stewart ότι και να έκανε τη δεκαετία του 80 το παρελθόν του δεν το σβήνει…
Merika sxolia sta sxolia tou filou mou tou Mule…
H Ameriki symperilambanetai stin mousiki skini, 80’s thread einai, eipothikan kapoia pragmata gia ta 80’s kai prospatho na enimeroso ligo parapano.
Pop einai kai i Kelly Clarkson kai i Gwen Stefani kai o Mika kai i Pink. Milisa gia pop mousiki kai sygkekrimenia pop charts ton 80’s. Genika to eidos pou anaferomai einai arketa geniko. Sta 80’s itan tromera polysyllektiko.
To sxolio “den sbinei to parelthon” einai ligo poniro kai yponoei kati gia symbibasmo isos ton kallitexnon. Aksia exei pantos kai to syntheto jazz rock ton Chicago alla aksia exei kai malista terastia to Hard to say I’m sorry. Terastia…
Episis to gousto mou mporei na krinei kai “kathara pop”. As piaso enan apo aytous pou eipes. Spandau Ballet paiksane apisteyti salonati pop mousiki me style me ekpliktika fonitika, arties paragoges (pou prokaloun deos simera me ta pro tools), tromera video clip kai dyskola tha ksanadoume opos bebaia kai oi Duran kai George Michael se antistoixi “kyrile” pop. Kai oi Aha pou les eixan to diko tous style me apeira hits orismena megalis pop aksias kai oxi logo tou momentum.
Pare paradeigma tis eklpiktikes paragoges tou Gold kai True kai I’ll fly for you kai kai(seminario kanoniko). Pes an mporese kaneis meta edo kai 25 xronia na ksanabgalei kati antistoixo.
Gousta einai ayta alla epeidi eimai anthropos pou akouei kai pop kai epeidi milame gia 1984 (ama epektatho se oli tin dekaetia tha gino xtapodi) kai oi Yes bgalane pop kai o Robert Plant kai oi Van Halen kai o Steve Perry kai oi Genesis kai oi Queen kai kai kai…Ama den eixe aksia, giati na bgaloun? Gia na kseftylistoun? Gia na ta konomisoun ? Den nomizo. Apla einai ayto pou eipes. Eixan tis epirroes tous kai sto olo klima pou ypirxe sta 80’s genika romantismou stin mousiki. Fysika kanenas den leei oxi sto xrima, an mporeis na to apoktiseis me ton trelo antagonismo pou ypirxe tote sta pop charts.
Gia Brettania pou eipes kai enika Eyropi ena allo kalo tote sta 80’s itan i eisboli stin Amerikaniki agora akoma kai apo A-ha kai Modern Talking pou les kati pou oute dianoeitai kaneis simera. Ghettos…
Πολλοί καλοί και ταλαντούχοι μουσικοί έπαξαν pop ή πλησίασαν στην pop την δεκαετία του 80, αυτό είναι γεγονός. Και οι λογοι είναι πολλοί: Kαι η “τάση ρομαντισμού” που λες αλλά και το γεγονός πως οι δισκογραφικές περιήλθαν στα χέρια ανθρώπων που έπρεπε να δείξουν κέρδη και μάλιστα γρήγορα -the “greed” decade - και με το MTV ως κύριο εργαλείο άλλαξαν δραματικά τον τρόπο λειτουργίας της μουσικής βιομηχανίας σε σχέση με τα 70’s. Yπάρχουν συνεντεύξεις του Frank Zappa στα τέλη 80’s-αρχές 90’s που κάνει την σύγκριση και αναφέρεται εκτεταμένα σε όλα αυτά. Λέει πως αν οι mothers έβγαιναν το 83 π.χ. δεν θα έβρισκαν με τίποτα συμβόλαιο.
Γράφοντας αυτό δεν σημαίνει πως η pop ή περίπου pop μουσική που έβγαλαν αυτοί οι καλλιτέχνες ήταν κακή. Το ταλέντο και η δημιουργικότητα δεν κρύβονται ότι είδος και να παίξεις. Μου αρέσουν (πολύ μάλιστα) οι δίσκοι του Plant και των Van Hagar από τα 80’s.
Με αυτά που δεν τα πάω καλά είναι τα “αμιγή” pop group εκείνης της δεκαετίας, τους aha και τους modern talking και τους Μilli Vanilli για να μην ξεχνιόμαστε…
Άλλωστε πιστεύω πως δεν είναι τυχαίο πως κανείς τους δεν έκανε καριέρα και μετά το 90.