τι εννοεις προπαγανδιστικη?προπαγανδα υπερ ποιου?
:lol:
α και
[SPOILER]
<3<3<3[/SPOILER]
[SPOILER]Όσο γι’ αυτό που αναφέρατε σχετικά με το θάνατο του Γουέιν, η ένσταση μου είναι ότι στη σκηνή με τον Φοξ, του είπαν οι μηχανικοί ότι είχε φτιαχτεί ο αυτόματος πιλότος, εδώ και 6 μήνες στο bat. Αφήνει μια αβεβαιότητα για το αν έζησε, αλλά για μένα έπρεπε να μπει και αμερικανιά, οπότε ζει! [/SPOILER]
τα μπουνίδια του Bane τράνταζαν το είναι μου ναουμ
σιγά την ταινία πιο φλώρικη πεθαίνεις την κατέβασα και ειναι ίσως μια απο τις χειρότερες του Batman εγώ προτιμούσα απο όλη την τριλογία την τελευταία και δεν τρολάρω το πρώτο batman
Batman Begins
Σταμάτησα να διαβάζω εκεί που λες “την κατέβασα”
Λοιπον, την ειδα και εγω…
Μαλλον 1 σκαλι πιο κατω απο το Dark Knight, ωστοσο εγαμευσε. Ο Bane εδινε πονο αβερτα, πολυ ξυλικι. Δεν πρεπει να εχει ξαναφαει τοσο ο Batman. Αν και, οπως ειπε ολη η παρεα που το ειδαμε, η φωνη δεν ηταν τοσο ταιριαστη. Λεπτομερειες.
Συμφωνω και εγω με αρκετα παιδια που μιλανε για αφελειες [SPOILER]το πως φτιαχτηκε η μεση του ηταν αρκετα προχειρο π.χ.[/SPOILER] και ειναι η αληθεια πως στο τελος [SPOILER] θα προτιμουσα να πεθαινε ο batman, πραγματικη θυσια και να γινοταν συμβολο ολοκληρωτικα. Αν και αυτη η εκδοχη που αναφερθηκε, οτι δηλαδη ο Αλφρεντ τους φανταζοταν στο τελος δεν μου ειχε περασει κατα νου.[/SPOILER]
All in all, παναξιο κλεισιμο για την τριλογια. Ο Νολαν συνεχιζει ακαθεκτος, η ταινια δεν εφτανε τα σκοταδια της προηγουμενης, αλλη προσεγγιση βασικα, μα σε καθηλωνει εξισου.
πόσο κοστίζει να είσαι μπάτμαν ?
http://www.techgear.gr/being-batman-costs-682-million-dollars-49443/
:|:| .
ενταξει γουστα ειναι αυτα. αν δεν του αρεσε ο joker καλως του αρεσε η πρωτη. οχι οτι δεν τα σπαει και εκεινη φυσικα.
κοιταχτε, ειναι κουβεντα που παιρνει ωρα, αλλα σαν [U]ταινια[/U] με καθαρα κινηματογραφικους ορους, το Begins ειναι ανωτερο…πεταω σε 1 ωρα, πιο βραδυ μιλουμε
ναι οκ μια χαρα ταινιαρα ειναι το begins.απλα λεει οτι ειναι φλωρικη και μετα λεει οτι προτιμα την τελευταια και το batman begins:dunno:
εκανα παντως μια γυρα στο ιντερνετ για κανα σποιλερ για το τελος[SPOILER]και οντως κυκλοφορει πολυ αυτο το σεναριο οτι ολα τα φανταζεται ο αλφερντ(αλα ινσεπτιον τλκ).μα δε γινεται να ειναι οντως στο ιδιο καφε με αυτο που του ελεγε στη μεση της ταινιας.[/SPOILER]
[SPOILER] και εγώ αυτό πίστεψα ότι δηλαδή το αφήνει αμφιβολό και λόγω παρελθόν με ταινίες νολαν μου φαίνεται και απόλύτα λογικό [/SPOILER]
[SPOILER] Διαβασα καπου οτι υποτιθεται οτι ο Bruce εμεινε στο Lazarus Pit για 5 μηνες. Ετσιι δικαιολογειται καπως το πως εφτιαξε η μεση του. Εγω αυτο δεν το καταλαβα βεβαια, μου φανηκε οτι εμεινε στη φυλακη το πολυ 5 μερες. Ειναι και μεγαλη ταινια βεβαια, δεν σου μενουν ολα. Θα την ξαναδω και δευτερη φορα απο βδομαδα. [/SPOILER]
Επισης, αν το προσεξε κανεις, σε καποια φαση πρωτα εσπασε ενας λαιμος και μετα ακουστηκε το “No, no, noooo!” 
[SPOILER] και στην ταινια ‘‘θεωρητικα’’ εμεινε 5 μηνες…αφου κι η ατομικη σε 6 μηνες θα εκανε το μπαμ
[/SPOILER]
Τώρα θα σας πω την αποψάρα μου για το «The Dark Knight Rises»:
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Η ταινία είναι αισθητά κατώτερη απ΄ το Dark Knight. Αν την κρίνουμε μάλιστα με καθαρά κινηματογραφικούς όρους (σεναριακή δομή, σκηνοθεσία κτλ) είναι μάλλον κατώτερη και από το Βatman Begins. Παρ? όλα αυτά η ταινία είναι , με μια λέξη: ΕΠΟΣ. Μπορεί να μην είναι η καλύτερη της τριλογίας αλλά είναι με διαφορά η πιο επική, η πιο συγκινητική της τριλογίας.
Ο Νόλαν αφηγήθηκε την ιστορία του Μπάτμαν με αρχή, μέση και τέλος. Κάθε κεφάλαιο από αυτά τα τρία αντιστοιχούσε σε μια ταινία και κάθε ταινία είχε τον δικό της χαρακτήρα, την δικιά της λογική, το δικό της ξεχωριστό feeling. Το πρώτο μέρος είχε μια αίσθηση εισαγωγής στον μύθο του Μπάτμαν. Το δεύτερο μέρος διακατέχεται από μια απαισιοδοξία και μια σκοτεινιά, απόρροια της ρεαλιστικής φύσης του Μπάτμαν, που σαν κανονικός άνθρωπος (και όχι Σούπερμαν) δεν νικάει πάντα. Το τρίτο και τελευταίο μέρος δεν θα μπορούσε παρά να έχει μια επική αίσθηση.
Η ταινία πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε το τέλος της προηγούμενης. Ο Μπάτμαν παρουσιάζεται αποσυρμένος από την δράση για οκτώ χρόνια και η επαναφορά του κουβαλάει σε όλη την ταινία τον αέρα της «μεγάλης επιστροφής». Ο Μπάτμαν/Μπρους Γουέιν αισθάνεται πως έχει αφήσει κάτι ανολοκλήρωτο και αν και οκτώ χρόνια μεγαλύτερος, «σκουριασμένος» και ντεφορμέ «βλέπει μόνο ένα τέλος στο ταξίδι του» (όπως του λέει σε κάποια στιγμή ο Άλφρεντ) και σκοπεύει να το κυνηγήσει. Με κάθε τίμημα?
Η ταινία έχει κάποιες σκηνές που πραγματικά ενισχύουν αισθητά τον κινηματογραφικό μύθο του Μπάτμαν. Η σκηνή όπου ο Μπάτμαν εμφανίζεται ξανά μετά από οκτώ χρόνια (και περίπου 40 λεπτά από την έναρξη της ταινίας) είναι ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ. Δεν ξέρω αν αυτή η αίσθηση θα διαπεράσει κάθε θεατή της ταινίας ή μόνο τους φανμπόηδες σαν και του λόγου μου αλλά τα χειροκροτήματα που έπεσαν στην αίθουσα μου δείχνουν πως ήταν πολλοί αυτοί που αισθάνθηκαν έτσι. Η σκηνή της «τρίτης απόδρασης» (δεν λέω τίποτα παραπάνω?), η οποία επίσης συνοδεύτηκε από χειροκροτήματα, είναι ΚΛΑΜΑ ενώ το φιλί του με την Κατγούμαν (τίποτα παραπάνω ούτε εδώ?) είναι ήδη κλασσικό! Το φινάλε δε, αν και αποτελείται από δυο σκηνές που είναι ανοικτές σε δύο ερμηνείες η καθεμία (κλασσικό τρικ του Νολαν), είναι στο σύνολό του το ιδανικό τέλος στην ιστορία του «νυχτερίδα».
Φυσικά, όπως συμβαίνει σε κάθε ταινία Μπάτμαν που σέβεται τον εαυτό της, δεν θα μπορούσε να λείπει από το κάδρο ένας απολαυστικός κακός. Ο νέος αντίπαλος του Μπάτμαν, ο Μπέιν είναι ΠΟΛΥ ΚΑΚΟΣ. Είναι πραγματικά ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΑΚΟΣ. Η ΕΠΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ. Αδίστακτος όσο δεν πάει, υπερβολικά βίαιος, τουλουμιάζει τον Μπάτμαν στο ξύλο (μιλάμε για ΠΟΛΥ ΞΥΛΟ), η σκηνή δε που πετάει απαξιωτικά την σπασμένη μάσκα του Μπάτμαν είναι ένα μικρό σοκ. Και όμως, ο Νόλαν αφηγείται με τέτοια μαεστρία την ιστορία του Μπέην που ακόμα και με αυτόν τον σούπερ ντουπερ κακό πετυχαίνει και εδώ το σήμα κατατεθέν των ταινιών Μπάτμαν, που έχει να κάνει με την γενικότερη αντίληψη στο «σύμπαν» του: πως το κακό και το καλό είναι δύο πράγματα όχι και τόσο αδιαχώριστα μεταξύ τους, τα όρια τους είναι δυσδιάκριτα. Οι πράξεις του Μπέιν δεν μπορούν να απομονωθούν από το παρελθόν του, η τραγική ιστορία που κουβαλάει εξηγεί εν πολλοίς τα κίνητρά του. Ο ψυχρός Μπέιν που σε όλη την ταινία σκοτώνει χωρίς ίχνος ενδοιασμού είναι ικανός να δακρύσει στην σκέψη μιας γυναίκας, μιας χαμένης αγάπης?
Κατά τα άλλα, η Χάθαγουεϊ σαν Κατγουμαν είναι ικανοποιητική αλλά για κανένα λόγο δεν αγγίζει την προκάτοχό της, Μισέλ Φάιφερ (1/2 για τον Νόλαν μετά την επιτυχία του Λέντζερ σαν Τζόκερ έναντι του Νίκολσον), ο Γκάρι Όλντμαν σαν Αρχηγός Γκόρντον σταθερά καλός, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ο Μάικλ Κέιν σαν Άλφρεντ, δίνει μια σπαρακτική ερμηνεία για Όσκαρ, κουραστικός και μια από τα ίδια ο Μόργκαν Φρήμαν σαν Λούσιους Φοξ, αδιάφοροι αλλά με ρόλους κλειδιά στην εξέλιξη της ταινίας οι Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ σαν Μπλέικ και η Μαριόν Κοτιγιάρντ σαν Μιράντα Τέητ.
Τα πράγματα που με χάλασαν:
-Η ταινία ξεκινάει και ο ρυθμός της παραείναι γρήγορος. Σαν να βιάζεται να ξεμπερδέψει με τα εισαγωγικά για να μπει στο ζουμί (και όμως παρά την μεγάλη διάρκειά της θα έμοιαζε πιο πλήρης με ένα εικοσάλεπτο παραπάνω).
-Το κλασσικό μειονέκτημα των ταινιών του Νόλαν. Οι ταινίες του είναι φτιαγμένες για να είναι εμπορικές αλλά η ατμόσφαιρα που χτίζει υπερβαίνουν το κλασσικό μπλοκμπάστερ. Σε κάποια στιγμή της ταινίας ωστόσο «μπουκώνεται» το κλίμα με σκηνές δράσης που ενδεχομένως σε κάποια άλλη ταινία να ήταν απολαυστικές αλλά στις ταινίες του Νόλαν μοιάζουν αναντίστοιχες σε σχέση με τις προσδοκίες που Ο ΙΔΙΟΣ δημιουργεί με τον τρόπο που γυρνά την ταινία (αναμενόμενο το εν λόγω μειονέκτημα βέβαια, εδώ υπήρχε στο Inception, δεν θα υπήρχε στο «Rises» που τον περίμεναν διπλάσιοι άνθρωποι;).
-Οι πολιτικές προεκτάσεις που πάει αμήχανα να προσδώσει στην ταινία ο Νόλαν. Προσπαθεί να κριτικάρει την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ με έμμεσο πλην ξεκάθαρο τρόπο και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με εξίσου έμμεσο πλην ξεκάθαρο τρόπο πετάει αλληγορικές σπόντες στην λογική του «υπαρκτού» σοσιαλισμού. Παρ? όλα αυτά η προσπάθειά του αυτή διακατέχεται από μια αδυναμία να πει ή έστω να συμβολίσει κάτι, κυρίως γιατί δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να πει ή να συμβολίσει. Το πολιτικό μήνυμα που πάει να περάσει φάσκει και αντιφάσκει και μένεις με την απορία για ποιο λόγο πάει να ανοίξει μια συζήτηση που δεν ξέρει πώς να την κλείσει.
Αλλά?
ΚΛΑΪΝ, η ταινία σπέρνει. Να πάτε να την δείτε (ΠΡΟΣΟΧΗ: Όχι αν δεν έχετε πρόσφατα στην μνήμη σας ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ προηγούμενα)!
Νομίζω ότι δεν έχουμε καμιά μεγάλη απόκλιση από τα προηγούμενα. Είναι ότι ακριβώς περιμέναμε, χωρίς βέβαια μια tour de force ερμηνεία αλά Λέτζερ, που θα ήταν και αδύνατο να επαναληφτεί (και δεν υπήρχε και κάποιος χαρακτήρας για να υποστηρίξει κάτι τέτοιο). Είναι απίστευτος ο τρόπος που ο Νόλαν χτίζει και δίνει ρυθμό στις ταινίες του. Και στο dkr που είναι η μεγαλύτερη του σε διάρκεια σε κρατάει μέσα στην ταινία καθ όλη την διάρκεια και όπως λέει και ο μάνσον και ένα εικοσάλεπτο ακόμα δεν θα μας χαλούσε.
Πάντα θα μένουμε με την απορία αν μετά το memento είχε ακολουθήσει μια πιο ανεξάρτητη πορεία, πως θα μπορούσε να εξελιχθεί. Μπορεί όμως ο δρόμος που διάλεξε να ήταν και ο καλύτερος δυνατός. Να είναι γεννημένος για να δημιουργεί αυτά τα thinking mans blockbusters, αν μπορεί να μου επιτραπεί ο όρος. Αν μπορούσα να κάνω μια ευχή για την επόμενη του ταινία θα ήταν να είναι απογυμνωμένη από συναισθηματισμούς και να εστιάζει μόνο στα δυνατά του σημεία. Ένα memento με μεγαλύτερο μπάτζετ χονδρικά.
edit
Πάντως όσο γαμάτα και αν ήταν τα batman του Nolan, σκηνή σαν την μεταμόρφωση της Pfeiffer σε Catwoman δεν έχουν.
Βέβαια μπορεί να υπερέχει ως παιδική ανάμνηση.
Μιας και μιλάμε για σεναριακές αφέλειες πάντως, εγώ είχα πεθάνει στο γέλιο εκεί που
[SPOILER]οι μπάτσοι σαν μπουλούκι πήγαν να επιτεθούν στους κακούς, οι οποίοι είχαν όπλα τελευταίας τεχνολογίας και οι μπάτσοι σχεδόν τίποτα. Οι κακοί ήταν καλυμένοι πίσω από τεθωρακισμένα και οι μπάτσοι έτρεχαν δίχως cover. Κάθε σφαίρα, ακόμη κι όταν αστοχούσε, πέτυχαινε άνθρωπο!!! :lol:[/SPOILER]
ΕΠΟΣ ΑΠΛΑ.
Απο βδομάδα ξανά! Τέλος