Aυτο ακριβως :!:
Όσον αφορά το θέμα και το σενάριο της ταινίας, μου άρεσε πολύ που οι 3 εποχες, όπου λαμβάνουν χώρα οι 3 ιστορίες, είναι πολύ σημαντικές για την ανθρωπότητα.
- η εξάπλωση του χριστιανισμού και η εξερεύνηση της Αμερικής
- Η πρόοδος στην τεχνολογία και στην ιατρική στην εποχή μας
- η εξέλιξη σε καθαρά προσωπικό επίπεδο μέσω διαλογισμού , το αστρικό ταξίδι
Αυτή είναι μία εκδοχή, ότι δηλαδή η όλη φάση της φούσκας κλπ είχε να κάνει με διαλογισμό. Εγώ το είχα εκλάβει αλλιώς, ότι δηλαδή
ο τύπος βρίσκει τελικά το ελιξήριο της αιώνιας ζωής και στο μακρινό μέλλον, με τη βοήθεια κάποιας προηγμένης τεχνολογίας, ταξιδεύει στο νεφέλωμα που οι Μάγιας θεωρούσαν τον “κάτω κόσμο”. Το δέντρο στη φούσκα είναι αυτό που φύτρωσε πάνω στον τάφο της Weisz.
Xibalba…Γενικά μου αρέσει που μπορεί ο θεατής να συζητήσει για την ταινία σε τέτοια βάση, ψάχνοντας τους συμβολισμούς και τα νοήματα . Έχει πράμα…
Και γω αυτο που εχεις σποιλαρει προτιμαω να πιστευω,αν και ετσι οπως ειναι η ταινια,σου δινει πολλες εναλλακτικες και πιθαντατα ο καθενας διαλεγει αυτη που προτιμα,πχοτι ολα αυτα,και οι μαγιας και το αστρικο ταξιδι,συμβαινουν παραλληλα με τον επιστημονα,στο μυαλο του ομως,αντικατοπριζοντας καθε στιγμη της ψυχικης του καταστασης,πχ αποδοχη θανατου της-εκρηξη ξιμπαλμπα στο τελος κ αλλα διαφορα που στεκουν εφοσων το δει καποιος υπο αυτο το πρισμα…επιπλεον,κι αλλα σεναρια μπορουν να ειπωθουν
Εμένα όταν το έβλεπα μου έκατσε το περί διαλογισμού γιατί…
Κάθεται σε θέση διαλογισμού :p, κάνει κάτι περίεργα ται τσι και ιστορίες, φαίνεται να διαπερνά κάποια επίπεδα καθώς βρίσκεται στο διάστημα(?) και κυρίως φαίνεται σαν να ξεπερνάει εικόνες ,σκέψεις και βιώματα του παρελθόντος στην πορεία του
Ο αρονόφσκυ εδώ επιχειρεί απλά να αποτυπώσει συναισθήματα. Να τα απογυμνώσει όσο γίνεται από τα γεγονότα και τα αίτιά τους. Να τα αποσυναρμολογήσει στα εξ ων συνετέθη για να τα δούμε στην ουσία τους. Εξ’ ου και η “απουσία σεναρίου”. Γι’ αυτόν το λόγο και χρησιμοποιεί
τις 3 ιστορίες οι οποίες είναι παράλληλες και αλληλο-αλληγορικές (?), με την έννοια ότι η καθεμιά είναι η αλληγορία της άλλης. Η κάθε ιστορία περιγράφει τα ίδια συναισθήματα από μια διαφορετική πτυχή ώστε ο θεατής να έχει μια σφαιρική άποψη αυτού που θέλει να περάσει η ταινία.
Επίσης να σταθώ στο ότι είναι υπερεκτιμημένη, κάτι που δεν ισχύει σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση. Ούτε ο πολύς ο κόσμος (μη σινεφιλ) την ξέρει, ούτε πήρε τίποτα φοβερά βραβεία. Εδώ έχασε την ίδια χρονιά βραβείο ταινίας επιστημονικής φαντασίας από τα παιδιά των ανθρώπων. Αν είναι δυνατόν!!
+1 στο ότι δεν είναι υπερεκτιμημένη η ταινία. Ίσα , ίσα δεν την έχει δει πολύς κόσμος και δεν έχει ακουστεί ιδιαίτερα . Πάμε λοιπόν να την διαδόσουμε 
Μιλώντας για αλληγορίες και για συμβολισμούς με άφησε μλκ η σκηνή όπου παίζει πολύ με τα τριχίδια του δέντρου της ζωής και οι τρίχες στον λαιμό της Weiss. άψογος!
Καλα,οφτοπικ αλλα και το children of men γ@μ@γε συμπαντα…
Χμμμ όχι τόσο ρε. Απλά συμπαθητικούλι. Θα μπορούσε να γαμάει σύμπαντα, αλλά για κάποιο λόγο αποφάσισε να μείνει χαμηλά =/
Ειχα διαβασει το βιβλιο η αληθεια ειναι,πριν δω την ταινια και ισως για αυτο με ειχε υπερ-ενθουσιασει τοτε…παντως σιγουρα πολυ καλη ταινια(ΚΑΙ με τριμπιουτ σε Φλουντ επικο) αν και παντα για μενα,παρα πολυ δυνατο sci-fi…αλλα προτιμω το fountain αν ηταν να του εδινα εγω το βραβειο…για να γυρισουμε και οντοπικ,ξανασυμβουλευω,σε οποιον του αρεσε πολυ,εστω να κατεβασει σε Pdf το κομικ…εχει πολτ πραμα μεσα,που εμεινε εκτος ταινιας(κομμενες σκηνες) και επεξηγει-εμβαθυνει σε μεγαλυετρο βαθμο,προσφεροντας μοναδικη εμπειρια,ακομα και σε μη κομικ-φανς…και απο σκιτσο ρησπεκτ,σαν πινακας ειναι ολες οι σελιδες,με νερομπογιες κτλ τκλ…
το είδα για πρώτη φορά το μεσημέρι σήμερα. Πριν 10 λεπτά τέλειωσε η δεύτερη προβολή της ταινίας μέσα στη μέρα.
Αυτό μόνο.
Πάλι καλά που ξεθάφτηκε, δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη του θρεντ.
Γενικά το όνομα Aronofsky μου προκαλεί δέος. Pi, Requiem, Fountain, Wrestler, 4 φανταστικές ταινίες, εκ των οποίων το Fountain είναι η αγαπημένη μου, όχι μόνο από Aronofsky, γενικά.
Σχολιάστηκε αρνητικά το υπερβολικά μικρό σενάριο.
Αναφέρθηκε και αυτό όμως:
Πρόταση με την οποία συμφωνώ μέχρι κεραίας.
Όταν δυο αράδες καταφέρνουν με τον τρόπο που παρουσιάζονται να συμπυκνώσουν τόσα ετερόκλητα και τέτοιας έντασης συναισθήματα, για μένα είναι σπουδαίο κατόρθωμα.
Όταν δε, φτάνεις σε σημείο που νιώθεις ότι δεν επαρκούν οι λέξεις για να τα περιγράψεις, τότε μιλάμε για ταινία που δεν την παρακολουθείς απλά, τη βιώνεις, γίνεται personal affair, όπως ειπώθηκε.
Το δίδυμο Aronofsky-Mansell αποδεικνύει για ακόμα μία φορά τι εστί τέλειο πάντρεμα.
Ενώ από την άλλη, αυτό [I]http://www.youtube.com/watch?v=UOZuQ_r3ROY[/I]
είναι ο ορισμός του “σου στοιχειώνω το κεφάλι”.
και mogwai γαμωτημιζεριαμου
Έλα οκ, σωστός και mogwai :lol:
Ανέφερα μόνο Mansell γιατί είναι το ‘επίσημο’ έτερον ήμισυ.
Πορώθηκα τόσο που διάβασα και το κόμικ που είπε ο λούπιν.
Βλέποντας άρχικά την ταινία κι εγώ το πρώτο σποιλερ κατάλαβα, στο πέριπου βασικά,
Διαβάζοντας όμως το κόμικ, και αφού ξανασκέφτηκα/ψιλοείδα πάλι τη ταινία, προτιμώ να κρατήσω τη δεύτερη εκδοχή (σπόιλερ)
Αγαπημένη ταινία το The Fountain. Δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να την υπεραναλύσω, μου αρκεί μου με ταξιδεύει κάθε φορά που την βλέπω και με τρελαίνει επίσης η μουσική της. Ονειρικές εικόνες…
Αυτή η ταινία, ακόμα και αν δεν αρέσει σε κάποιον ως ιστορία, αντικειμενικά είναι μια οπτική πανδαισία. Τόσες όμορφες και ονειρικές εικόνες δύσκολα ξεχνιούνται. Σίγουρα κάποια στιγμή θα τη δω και δεύτερη φορά.
Ε, και εγω μπας και…
Στο thread για το Black Swan κάποιοι ένιωσαν την ανάγκη “να την πουν” για το The Fountain.
Κάποιος μάλιστα νομίζω το αποκάλεσε μεγάλη πατάτα ή κάτι τέτοιο…και έμεινα μ@λ@κας!
Αν το The Fountain είναι μεγάλη πατάτα τότε μάλλον μιλάμε για περίεργα κριτήρια :-k
Πατάτα είναι π.χ. το Epic Movie που είναι ένας ανούσιος αχταρμάς γελοιότητας.