ναι ειναι αληθεια το θεμα με τα φαλτσα …ομως οπως και να το κανεις ειναι ο κιθαριστας που ακους το Οne και λες μακαρι να το ειχα γραψει εγω αυτο το σολο…το ιδιο ισχυεικαι σχεδον με ολα του τα σολα…σωστος;;;
Ναι ρε.Ειπαμε αλλο το ποσο μαγκας εισαι για να γραψεις ενα καλο σολο και αλλο ποσο καλος παιχτης εισαι.Πολλα εξωγηινα σολο πχ προσωπικα μ αφηνουν παγερα αδιαφορο και μετα τα αυτια μου χρειαζονται εναν M.Schenker για να συνελθουν.
Ok δεν είπαμε να κάτσει κανείς να βγάλει solo που ο άλλος την είδε Κεντέρης και παίζει 6ηχα 32ων ας πούμε αλλά ξέρω παραδείγματα ατόμων που είχαν και την υπομονή και την ικανότητα και την θέληση να το κάνουν, πχ ο κιθαρίστας που έχουμε εμείς όταν μαζευόμαστε για jamάρισμα ό,τι έχει βγάλει το’χει βγάλει με το αυτί. Είναι χρονοβόρο, θέλει κόπο αλλά είχε πολλά οφέλη απ’αυτό σαν μουσικός.
Εννοείται πως όταν μιλάω για λάθη στις tabs δεν αναφέρομαι στα βιβλία αλλά σε αυτά που κυκλοφορούν στο net. Και προς Θεού, δεν είπαμε ότι θα βλάψει κανέναν να δει μία tab… άλλωστε σχεδόν όλοι αυτό κάνουμε. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι κάποιος που μαθαίνει με tabs αναπτύσσει μεν ικανότητες όπως η ταχύτητα αλλά χάνει πολύ από άλλους τομείς όπως ο ρυθμός (ΠΟΛΥ βασικό) μια και οι tabs δεν σου δίνουν την διάρκεια της κάθε νότας. Όσον αφορά τις παρτιτούρες, επειδή πολλοί βαριούνται να μάθουν να διαβάζουν και το θεωρούν χάσιμο χρόνου, ιδού η γνώμη μου: είναι χίλιες φορές προτιμότερο για μένα να μάθει κανείς να διαβάζει παρτιτούρες ακόμη κι αν στην αρχή παίζει νανουρίσματα για μωρά ώστε να εξοικειωθεί παρά να προσπαθήσει με λιγοστούς μήνες πείρα πάνω του να βγάλει solos και γενικά να παίζει εντυπωσιακά πράγματα. Θα έχει πολύ μεγαλύτερο όφελος σαν μουσικός μαθαίνοντας να διαβάζει. Σιγά-σιγά θα φτάσει στο επίπεδο που θα βλέπει μία παρτιτούρα και θα την παίζει αμέσως σωστά, χωρίς να κάνει τα λάθη που θα έκανε με tabs, ενώ με την παρτιτούρα αφήνεται στην κρίση του η δακτυλοθεσία που θα επιλέξει.
Εντάξει δηλαδή, δεν σας έπιασε κανείς και σας είπε ότι μέσα σε 1 χρόνο πρέπει να κάνετε παπάδες.
Συμφωνα με γνωστο περιοδικό ο Hammett ειναι στην ουσια αυτοδιδακτος κιθαριστας, και υπήρξε για λιγα μαθηματα μαθητης του Santriani. Το έφερα ως παραδειγμα γιατι μολις το ειχα διαβασει. Ειναι απο τους καλυτερους κιθαριστες και νομιζω πως ο καθενας θα ήθελε να του μοιασει. Ε?
Eνοειται πως η παρτιτουρα ειναι 10000000 φορες καλυτερη απο την ταμπλα.Καλο ειναι κατω απο την παρτα να υπαρχει και μια ταμπλα.Γενικα τελευταια που κανω realbook στο μαθημα με παρτες διαβαζω
Mιά χαρά είσαι για “τον μήνα σου” που λένε και στο στρατό
Άρχισε να παλεύεις και τα σόλα σιγά-σιγά.
To κάτι από ZZ είναι το La Grange να υποθέσω;8)
Aπό όσα γράφεις πως παίζεις οι ΖΖ Τop είναι ιδιαίτερα σημαντικοί γιατί θα σου “ανοίξουν τα αυτιά” προς τα blues
'Eτσι. Wah και Ηendrixικές φράσεις και τα μυαλά στα κάγκελα.
Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά οι ταμπλες που βλέπυμε σήμερα οφείλουν πολλά στον Vai που έκανε δουλεiές ως transcriber για το Guitar Player στις αρχές της δεκαετίας του 80. Και ναι μεν έχουν το μειονέκτημα πως δεν μπορείς να διαβάσεις αξίες σε αυτές (αλλά αν ξέρεις να διαβάζεις μουσική δεν σου απγορεύει κανείς να κοιτάξεις τις νότες στην παραπάνω σειρά για αυτές) αλλά βοήθησαν πολλούς κιθαρίστες λόγω των ιδιομορφιών του οργάνου: π.χ. σε κανονική παρτιτούρα πως θα γράψεις μία βουτιά του λεβιέ και θα περιμένεις ο άλλος να καταλάβει τι πρέπει να κάνει (χωρίς να έχει ακούσει το κομμάτι ηχογραφημένο); H Tάμπλα στο επιτρέπει αυτό. Nότες φιμωμένες με την παλάμη, “τσιμπητές” αρμονικές κλπ. απεικονίζονται και διαβάζονται εύκολα. Δεν είναι κακό αυτό.
Καλά, και εμείς ξέρουμε την Βροχοπούλου και όχι εκείνη εμάς, αλλά αυτό δεν την καθιστά σημαντική Δεν είναι η διασημότητα το κριτήριο…
Συμφωνώ πάντως μαζί σου στην ουσία που είναι πως είναι αρρώστια να προσπαθούμε να μειώσουμε καταξιωμένους παίχτες και δυστυχώς αυτό συμβαίνει αρκετά στο φόρουμ. Ο Hammett είναι εξαιρετικός κιθαρίστας, σίγουρα από τους αγαπημένους μου στο metal και το σημαντικότερο είναι πως αγαπάει την μουσική και δεν επαναπαύεται στη δόξα και στα εκατομμύρια αλλά την ψάχνει για να παίξει μουσική που γουστάρει. Σε κάποιο από τα παρατεταμένα “διαλείμματα” των Metallica την περασμένη δεκαετία πήγε και σε κάποιο πανεπιστήμιο στο San Francisco για να πάρει πτυχίο σε Jazz σύνθεση ή κάτι τέτοιο -δεν θυμάμαι ακριβώς…
BTW, προσωπικά είχα γεννηθεί πριν το Kill 'em all και όταν βγήκε το Justice είχα αρχίσει και να προσπαθώ κάτι να παίξω στην κιθάρα Αλλά το συγκεκριμένο σχόλιο σου μου άνοιξε λίγο τα μάτια σε κάτι: Για την δική σας γενιά ο Hammett και οι Metallica θεωρούνται κλασσικοί όπως ήταν για εμάς οι Zeppelin, οι Sabbath και οι Purple, “αυτοί που ηχογραφούσαν πριν γεννηθούμε κλπ.”
Λογικό μου φαίνεται.8)
τετοιες αποψεις μου θυμηζουν γυμνασιο!
εγω ξερω πολυ σπουδεους μουσικους που ηταν πολυ σπουδαγμενοι!
κ ενας απο αυτους εαν δεν κανω λαθος ειναι ο paul kossof τον free
ρε george διαβαζε πιο προσεχτικα! κανεις δεν αποξιωνει κανεναν!
απλος αλλα τα ματια τις αλεπους κ αλλα τις κουκουβαγιας
κ εννοητε οτι εχουμε δικαιωμα να κρινουμε τον οποιδηποτε αρκει να εχουμε επειχηριματα!
αμα καποιος δεν θελει να κρινετε να βγαζει μουσικη κ να την ακουει σπιτακι μονος του για να μην πουμε κακα λογακια οι υπολοιποι μουσικοι! ο Ηammet ετσι κ αλλιος ειναι κιθαρισταρας(ακομα κ εμενα μου αρεσουν καποια σολο του)
Δε μπορώ να καταλάβω τι εννοείς λέγοντας το παραπάνω.
Η ηλεκτρική κιθάρα για μένα είναι το ποιο γαμάτο όργανο στη μουσική και γι΄αυτό ασχολούμαι με αυτό.
Η μουσική για μένα είναι η απόλυτη ελευθερία της έκφρασης και αυτό έχει σαν επακόλουθο παίζοντας την κιθάρα να “επικοινωνώ με τον θεό” στην γλώσσα του.
Το να είσαι σπουδαγμένος τι ρόλο παίζει ? ποιος μπορεί να πει ότι είναι σπουδαίος στην κιθάρα? για μένα κανείς.
Η κιθάρα είναι ένα όργανο, που όσο καιρό και να παίζεις, δε μπορείς ποτέ να πεις ότι έχεις φτάσει σε ένα γαμάτο επίπεδο. Υπάρχουν τόσα διαφορετικά στυλ παιξίματος, που αυτομάτως σημαίνει ότι όλα είναι θέμα γούστου.
Αυτό που λέω εγώ, απλά και ωραία, είναι ότι ο κάθε κιθαρίστας, οφείλει να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να βγάλει αυτό που έχει μέσα του, γιατί από την εμπειρία μου, βλέπω τόσα γαμάτα παιδιά που ξέρουν απίστευτη κιθάρα κι όμως οι επιρροές τους, τους κρατάνε πίσω, γιατί ενώ μπορούν να παίξουν πραγματικά πολύ ωραία, εγκλωβίζονται κατά κάποιο τρόπο στον τρόπο παιξίματος αυτών που θέλουν να μοιάσουν και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνουν τη δικιά τους φαντασία και στην τελική δε βγάζουν στην κιθάρα τον πραγματικό τους εαυτό. Για να μπορέσεις να κοντρολάρεις τη φαντασία σου, πιστεύω ότι πρέπει να αφιερώσεις πολύ χρόνο στο αυτί. Να μπορείς δηλαδή να παίξεις στην κιθάρα οποιοδήποτε ρυθμό σου κατεβαίνει στην κεφάλα. Αυτή η άποψη δηλαδή είναι επιπέδου γυμνασίου όπως λες ? Φρι ακούω και γουστάρω πολύ, δεν είναι βέβαια κάτι το σπουδαίο για μένα αυτός ο κιθαρίστας, έχει προσφέρει όμως σίγουρα πολλά πράγματα στην ροκ σκηνή. Ο σπουδαίος μουσικός γίνεται σπουδαίος απτον κόσμο, αυτό όμως είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό. Για μένα ας πούμε σπουδαίος είναι ο τζόνι ραμόν, διότι έχει γράψει πάνω από 100 ριφάρες που παίζονται από εκατομύρια κιθαρίστες στον κόσμο, ίσως και άβουλα. Δεν είναι αυτό όμως το θέμα στο οποίο αναφέρομαι.
εχει σχεση με αυτο που εκανα μπολτ πιο πριν!
κανεις δεν ειπε οτι οι σπουδαγμενοι μουσικη ειναι οι καλυτερη! απλος επειδη δεν σπουδασατε εσεις δεν σημαινει οτι οι αλλοι ειναι αχρηστοι οτι ειναι κολημενοι με τις παρτες κ δεν γνωριζουν απο feeling κ τετοια.
σθνεχιζω να λεω οτι αυτα τα λεγαμε στο δημοτικο κ στο γυμνασιο για να φανουμε.
για να καταφερεις να γινεις ενας αξιοπρεπεις μουσικος θα πρεπει να ακους πολυ μουσικη να παιζεις με αλλους μουσικους κ να μελετας συνεχεια(εδω μπορει να κολησουν κ οι σπουδες.
Μιας και στο άλλο τοπικ δε πήρα απάντηση ας ρωτήσω κι από εδώ.
Ξέρετε τι είδους distortion χρησιμοποιούν οι Cult of luna?H τουλάχιστον προτείνετε μερικά πετάλια που να τους πλησιάζουν κάπως.
Κι αν ξέρετε προτείνετε και κανα πετάλι που βγάζει sludge ήχο.
Fender προσωπικα, η κλαπτον σιγνατουρ που εχω εχει εναν γλυκο ηχο,αλλο πραγμα…Single coil pickups που σπερνουν
Αλλα και gibson respect τι να πουμε,φανταστικος τονος ειδικα για Χαρντ ροκ:D
ξεχασα και τις Schekter που σπερνουν!