The Lord of the Rings: The Rings Of Power (TV series)

Άλλες Τέχνες Κινηματογράφος & Τηλεόραση
#442

Όση θέλεις.

Αναφέρεσαι σε δευτεροτρίτους χαρακτήρες όμως που δεν είχαν κάποιο μεγάλο impact στην ιστορία, τα βασικά points τους, σχέση Faramir - Frodo και η επιλογή που έκανε σχετικά με τα δαχτυλίδι, όπως και οι επιλογές Denethor πέρασαν σωστά στον τρόπο που αυτές επηρέασαν την κεντρική ιστορία. Με τους χαρακτήρες ως χαρακτήρες εμφανώς η ταινία ασχολήθηκε πολύ λιγότερο και δεν πέρασαν ολοκληρωμένοι λόγω χρόνου. Ξωτικά Helms Deep είναι αλλαγή πλοκής, ξεκάθαρα εμπνευσμένη από source material και δεν βλέπω με πιο τρόπο άλλαξε κάτι στην μυθολογία. Το ίδιο με Army of the dead. To theme είναι ο θάνατος, η θνητότητα αυτά τα έχει πει και ο ίδιος ο Tolkien χρόνια τώρα και στην ταινία το ίδιο ακριβώς είναι (και ο διάλογος gandalf-pipin κάπου σε εκείνο το σημείο ήταν). Το Age of men ήρθε όταν έβαλαν το στέμμα στο κεφάλι του Aragorn στο τέλος, ένα τέλος που οι περισσότεροι κριτικοί φώναζαν πόσο αντικινηματογραφικό είναι (too many endings άκουγες συνέχεια και ας τους άρεσε η ταινία). Αυτό είναι σεβασμός σε source material.

Εδώ οι αλλαγές αφορούν τον κεντρικό χαρακτήρα και μέσα από τις επιλογές αυτού του χαρακτήρα διαμορφώνεται αντίστοιχα η ιστορία σε τεράστιο βαθμό. Το να μου δείχνεις την Galadriel να επιστρέφει τιμωρητικά στο Valinor και μετά να πηδά από το καράβι, γαμάς κανονικά την σημασία της επιστροφή των ξωτικών στο valinor, δεν έχει το ίδιο impact αυτή την στιγμή η φυγή των ξωτικών. Όπως δεν έχει το ίδιο impact και η ίδια η Galadriel όταν τόσο εύκολα μπορεί κάποιος να την επιβάλει τέτοιες ανόητες τιμωρίες.

Σε κανένα σημείο δεν υπήρχε αυτή η λογική στις ταινίες. Αυτά είναι πράγματα που δεν διορθώνονται και δείχνει την διαφορά λογικής με την οποία προσεγγίζει κάποιος το (οποιοδήποτε) source material.

#443

Οι διάφοροι ειδήμονες του JRR θα ξενερώσουν. Δεδομένο. Το θέμα είναι θα καταφέρει να έχει κάποιο στόρυ, που να κάνει το κοινό να δεθεί μ αυτό, για να αντέξει 5 σεζόν ? Αλλιώς θα ναι η πιο ακριβή πατάτα έβερ. Το ευρύ κοινο δεν διαβάζει και σιγουρα αν έχει διαβάσει κάτι αυτό ειναι ο αρχοντάς, και δύσκολα, κατι απο τ’ άλλα. Εξαρτάται τώρα απο το πόσο μανιαμούνιας ειναι ο καθένας και αν και πως θα το αναπτύξουν.

#444

Τιποτα το ξεχωριστο ως τωρα. Μια πανακριβη σειρα φαντασιας, με ο,τι αυτο συνεπαγεται σε θεματα κινηματογραφησης, αισθητικης & μουσικης. Απο πλευρας πλοκης & χαρακτηρων νομιζω οτι εχουν μπερδευτει πολυ, κατι που φαινοταν εδω & καιρο οτι θα συμβει. Οσο για το αν εχει αισθηση Tolkien, δεν το ειδα αυτο … Ατυχεις επιλογες οι ηθοποιοι Elrond & Celebrimbor.

Όμορφα σκηνικά και μουσική φυσικά. Τους νάνους που είναι και οι αγαπημένοι μου μπορώ να πω ότι το πέτυχαν έστω και λίγο. Αλλά τα ξωτικά φαίνεται ότι δεν έχουν ιδέα τι εστί ξωτικό στον Τόλκιν . Δεν είναι δηλαδή generic fantasy ξωτικά δηλαδή χιππιδες στα δάση η κυριλιδες στα παλάτια τους.

Καλυτερα να μην άγγιξαν πράγματα που δεν έχουν το δικαίωμα. Απίστευτο τραγικό αυτό που έχουν κάνει με το lore ένα 5% έχουν βάλει και το υπόλοιπο είναι δικα τους πραγματα. Είναι δυνατόν να βάζουν μεταξύ της Galandriel και του Gi- Galad όταν δεν υπάρχει καθόλου σε γραπτά του Τόλκιν.

Μια καλή fantasy σειρά και τίποτα άλλο.

Για τα υπόλοιπα προτιμάω το house of dragons

#445

Κουνας τα γκολποστς λιγο. Οχι μονο δευτερότριτοι, ο Frodo στα βιβλια είναι η επιτομή της γενναιότητας, τον παραλληλίζoυν με τον Μπέρεν ξέρω γω. Στη ταινία συναισθηματικά κουβαλιέται από τους υπόλοιπους σχεδόν πάντα. Ο Αραγκορν στα βιβλια ειναι οριακα cocky για το ποσο σιγουρος ειναι για τη μοιρα του. O Nτενεθορ που ειναι δευτεροτριτος χαρακτηρας μεν, κανονικα ειναι ο κυριος λογος που η Μινας Τιριθ κραταει μεχρι να ερθουν οι Ροχιριμ.

Οι ντεντ μεν στη ταινία λειτουργούν ως μια deus ex machina (εντωμεταξύ κανονικά δε μπορούν καν να βλάψουν σωματικά άλλους) που έρχονται σα cheat και κατα κάποιο τρόπο ψιλοαχρηστεύουν το build up και τη σημαντικότητα της μάχης του Πελενορ και τις θυσιες του Θεοντεν, των Ροχιριμ κλπ. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη μάχη της Τρίτης Εποχής, και ίσως τη μεγαλύτερη παπάτζα του Πίτερ στη τριλογία. Ο οποιος ειχε δηλωσει οτι δε γουσταρε καν το κονσεπτ τους, αλλα τους χρησιμοποιησε οπως τους χρησιμοποιησε στο ROTK για τους φανς (σίγουρα όχι για να τιμήσει το source material). Δεν πιστεύω οτι καταστρέφουν τη ταινία ξέρω γω, αλλά μιλώντας για respecting the source material.

Θα προσπαθησω να σταματησω εδω γιατι νιωθω σα να χτυπαω το κεφαλι του παιδιου μου στη μπαλκονοπορτα.

1 Like
#446

Και καλά κάνεις. Σίγουρα κάποια πράγματα τα έχουμε εκλάβει εντελώς, μα εντελώς διαφορετικά διαβάζοντας τα βιβλία. Συμβαίνει.

#447

Θα γίνω λίγο off-topic, αλλά διαβάζοντας αυτό το post του _Dead ήθελα να ρωτήσω όσους έχουνε μεγαλύτερη σχέση με comic, σειρές, ταινίες κλπ. από εμένα (εγώ επιδερμικά έχω διαβάσει ό,τι έχω διαβάσει ή έχω δει ό,τι έχω δει), μία διαχρονική απορία μου: με ποια ακριβώς διαδικασία “εντάσσεται” ή όχι μία νέα ιστορία στο επίσημο “πλαίσιο” της συνολικότερης ιστορίας (αυτό που λέτε “lore” απ’ ό,τι έχω καταλάβει;); Εννοώ π.χ. αν υπάρχει μία “τυπική” διαδικασία αποδοχής ή απόρριψης από κάποιους που έχουν τα εκάστοτε δικαιώματα ώστε να κυκλοφορήσει κάτι νέο. Πρέπει οτιδήποτε νέο να λάβει υπόψη ό,τι έχει βγει μέχρι τότε; Εννοώ π.χ. ότι ο Batman ή ο Superman είναι ήρωες που εμφανίστηκαν δεν ξέρω κι εγώ πότε, κι από τότε έχουν βγει άπειρες ιστορίες από διαφορετικούς writers για το παρελθόν τους ή το μέλλον τους, ή δεν ξέρω εγώ τι. Υπάρχουν π.χ. αντιφάσεις ανάμεσα σε graphic novels; Είναι “αποδεκτό” κάτι τέτοιο (από οπαδούς π.χ.); Για να θέσω ένα παράδειγμα με αφορμή το Swamp Thing που ξεκίνησα πρόσφατα (ακολουθεί spoiler):

Απ’ ό,τι κατάλαβα από τα συμφραζόμενα, ενώ το comic υπήρχε απ’ τα 70’s, όταν το ανέλαβε ο Alan Moore ξεπάστρεψε στο 1ο τεύχος βασικούς χαρακτήρες, ενώ από το 2ο κιόλας αντέστρεψε εντελώς τη βασική ιδέα του comic: ο Swamp Thing δεν ήταν ο άνθρωπος που έγινε φυτό-τέρας, αλλά φυτό που έγινε άνθρωπος-τέρας. Και πάνω σε αυτό μετά έχτισε ό,τι έχτισε που, απ’ ό,τι κατάλαβα, άφησε κι εποχή.

Θέλω να πω, ισχύει τελικά αυτό που λες ότι δεν είναι λευκός καμβάς τα πράγματα; Και η ερώτησή μου έχει δύο πτυχές: αν ισχύει “τυπικά” (με συγγραφικά δικαιώματα κλπ.) και αν ισχύει και άτυπα/οπαδικά. Δηλαδή εμείς είμαστε ανοιχτοί στο να βλέπουμε νέες ιστορίες/εκδοχές/ταινίες/οτιδήποτε από όλα αυτά που μας αρέσουν που μπορεί να έρχονται και σε αντίφαση με ό,τι ξέραμε μέχρι τότε;

Προφανώς η ερώτησή μου δεν απευθύνεται στην απόρριψη λόγω γούστου (κομπλέ να μη σου αρέσει κάτι), αλλά στην απόρριψη με τη λογική “αλλάζει τα δεδομένα” (οποιαδήποτε δεδομένα, ακόμα και δομικά της εκάστοτε ιστορίας).

Επίσης η ερώτησή μου δεν έχει σκοπό να “στην πει” με κάποιον τρόπο (προφανώς), ήταν απλά μία διαχρονική απορία που είχα (και για Star Wars και για άλλα) και τώρα τη θυμήθηκα με αφορμή τη σειρά.

2 Likes
#448

Οπτικα που φοβομουνα οτι θα κριντζαρω, τελικα μου αρεσε πολυ. Σε σημεια πηρα καλες δοσεις Μεσης Γη. Το πρωτο επεισοδιο που ηταν εισοδος το ευχαριστηθηκα. Το προβλημα δυστυχως φαινεται πολυ οταν ξεκιναει πιο πολυ το στορυ στο δευτερο επεισοδιο. Δεν υπαρχει καλο γραψιμο. Ηδη νιωθω οτι βλεπω φιλερς. Πχ Η Γκαλαντριελ στην θαλασσα η τα Χομπιτς. Τεσπα ειμαι ντεμι. Θα το δω ψιλοευχαριστα, ελπιζοντας σε οτι καλυτερο

3 Likes
#449

Θα γράψω πως το καταλαβαίνω εγώ.

Νομίζω έχει μεγάλη σχέση με το ίδιο το source material που λέμε. Λευκός καμβάς όπως το βλέπω εγώ δεν είναι τίποτα. Όσες αλλαγές και αν κάνεις κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα αγνοήσεις.

Π.χ. στα comic της marvel που τα ακολούθησα για μερικά χρόνια και πέτυχα μερικές αλλαγές. Όταν ξεκίνησε η φάση τουλάχιστον δεν υπήρχε κανένα τεράστιο lore που έπρεπε να το ακολουθείς πιστά. Δινόταν κατά κάποιο τρόπο η δυνατότητα για να ξεκινήσει κάποιος άλλος μια δική του εναλλακτική version. Έτσι και αλλιώς αρκετοί από αυτούς τους χαρακτήρες και οι ιστορίες τους δεν ήταν πάντα αυστηρά ενός ατόμου. Υπήρχαν πολλοί δημιουργοί από την αρχή, άρα και πιο πολλές ιδέες. Ακόμα και εδώ κάποια πολύ βασικά στοιχεία βέβαια παρέμεναν αναλλοίωτα (π.χ. οι δυνάμεις και κάποια αδυναμίες χαρακτήρων).

Στην περίπτωση Tolkien μιλάμε για έναν τύπο και μόνο που σχεδόν ότι ιστορία έγραφε ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου. Το πλαίσιο ήταν πιο αυστηρό αφού όλα συνδέονταν όχι μόνο ως πλοκή αλλά και πολιτισμικά. Ο Tolkien για παράδειγμα πρώτα δημιούργησε τις διάφορες γλώσσες, ξωτικών κτλ και μετά τις φυλές που θα τις χρησιμοποιήσουν και κατ’ επέκταση τον πολιτισμό κάθε φυλής. Όλα είχαν την σημασία τους, από την γλώσσα, την τέχνη, την γεωγραφία… τα πάντα ήταν πολύ προσεγμένα. Ήταν η προσοχή σε κάθε μικρή λεπτομέρεια που έκανε το πλαίσιο πιο αυστηρό. Δεν ήταν κάτι που το βρίσκεις παντού αυτό βέβαια. Ως ένα βαθμό το ίδιο ισχύει και για το Star Wars που η μυθολογία του βέβαια κάποια στιγμή έφυγε από τις ταινίες και πήγε σε κομικ, βιβλία, games, με τα τελευταία να είναι κομμάτι του lore από όσο ξέρω βέβαια μιας και έχω μείνει κυρίως σε ταινίες κ σειρές.

Από εκεί και μετά σαφώς και η σημασία που έχει η κάθε ιστορία για τον καθένα (και αυτό που ο καθένας εκλαμβάνει ως πιο σημαντικό σε μια ιστορία) παίζει τον ρόλο της αναπόφευκτα και επηρεάζει την γνώμη του καθένα. Απόλυτα λογικό βέβαια.

#451

ασυγχώρητο να αφαιρεθεί η δολοφονία του Φινγουε, ο όρκος του Φεανορ, η Προφητεία του Βορρά και η εξορία των Νολντορ. Η Ερεγκιον έγινε πόλη στη θάλασσα, ξέχασαν την Ost in Edhil, ξέχασαν πόσο σημαντικό ήταν ότι οι Νολντορ εξορίστηκαν, ξέχασαν ότι η Γκαλαντριελ δεν αναγνώριζε βασιλιά η αφέντη. Εντυπωσιακή σειρά αλλά καμια σχέση με τις ιστορίες του Καθηγητή δυστυχώς. Ήταν τόσο απλό αντί να δείξουν το σφυρί του Φεανορ (!!!), να έδειχναν ένα πιστό introduction όπως στο LoTR για το πώς οι Νολντορ έφτασαν να ζουν στη Μέση Γη και να την “φρουρούν”. Λίγο context έλειπε…

Η Amazon βρήκε την ευκαιρία ανάμεσα από τα χρονικά κενά να τρυπώσει τον ευτελισμό των ηρώων του πατέρα και υιού Tolkien. Δεν είναι παράδοξο ότι όλα συμβαίνουν μετά τον θάνατο του υιού και με την συγκατάθεση ενός εγγονού που απλά θα εισπράττει χωρίς να κάνει τίποτα στην ζωή του.

Το Silmarillion δεν δινόταν για κάποιο λόγο. Ο Jackson δεν τόλμησε για κάποιον λόγο.

3 Likes
#452

Δεν είμαι φανατικός του Τόλκιν (έχω διαβάσει κυρίως περιφερικά έργα του που δεν είχαν βγει σε ταινίες, βλ. Παιδιά του Χούριν, το Χόμπιτ - πριν προφανώς -, και το Ροβεράντομ). Δεν έχω δει ακόμη τη σειρά, αν και έχω όρεξη. Τέλος πάντων, αυτό το αρθράκι μπορεί να σας φανεί ενδιαφέρον.

2 Likes
#453

Εξαιρετικά τα βρήκα τα δύο επεισόδια όσον αφορά χαρακτήρες, πλοκή, φωτογραφία, μουσική και σενάριο. Με κράτησαν και τα δύο παρά πολύ, και δεν έχω γενικά καμία ιδιαίτερη κάψα για fantasy σκηνικά.

Τα παράπονα τα καταλαβαίνω έως ένα βαθμό, αλλά τα βρίσκω υπερβολικά. Πόσο μάλλον όταν το 75% των παραπόνων είναι κυριολεκτικά το “γιατί δεν έβαλαν την Χ και την Ψ σκηνή από το Σιλμαριλλιον του οποίου δεν είχαν τα δικαιώματα και άρα δεν μπορούσαν να βάλουν?”

Δε με χάλασε τίποτα στην Γκαλαντριελ. Η ηθοποιός είναι πάρα πολύ καλή, και ο χαρακτήρας της όπως τον ήξερα. Ούτε είδα να μειώνεται η αξία του ταξιδιού στο Βαλινορ. Ίσα ίσα που το παρουσίασαν ως την ύψιστη τιμή.

Νομίζω πως επειδή το source material βασίζεται σε βιβλία, τα οποία ο κόσμος ερμηνεύει με πολύ διαφορετικό τρόπο, προκαλείται πρόβλημα για όσους βλέπουν τεράστιες διαφορές σε χαρακτηρισμούς και concepts. Εγώ δεν βρήκα καμία σημαντική διαφορά.

Όλες οι σκηνές με χομπ…εεε σόρρυ χαρφουτς μου ζέσταναν την καρδιά, η Νόρι είναι ήδη λατρεία, οι νάνοι ήταν απλώς φοβεροί, και η παρουσίαση των τοποθεσιών με τσαχπινιες στον χάρτη μου άρεσε πολύ.

Νομίζω ο κόσμος πρέπει να θυμίζει στον εαυτό του ότι το Rings Of Power είναι ιστορίες της Μέσης Γης βασισμένες στον κόσμο του Τόλκιν και στα λίγα βασικά συμβάντα που έχει περιγράψει πολύ επιγραμματικά για την 1η και την 2η εποχή. Αφού πριν μια βδομάδα λέγατε ότι είναι μαλακία να το βλέπουμε ως prequel του LOTR, τώρα γιατί το αντιμετωπίζετε ως τέτοιο?

4 Likes
#454

H κατάρριψη πού στην ευχή είναι; Επιβεβαίωση και αχυρανθρωπο βλέπω.
Σ όλο το άρθρο υπερασπίζεται τις αλλαγές που υποτεθηκε τόσο καιρό ότι έγιναν χωρίς να ξέρουμε καν αν έγιναν όλες και πώς. Σαν να μας λέει “ναι ακριβώς όπως το νομίζουν αυτοί που κράζουν είναι η σειρά, αλλά κακώς κράζουν”. Ε, σόρρυ δε γίνεται αυτό. Αν όντως είναι έτσι θα φάει κράξιμο και πρόωρη εγκατάλειψη από πολλούς με το παραπάνω, τέλος.
Επίσης είναι βλακεία να λένε " δεν μπορεί να είναι ίδιο". Κανείς δε ζητάει ένα έργο να είναι ίδιο ακριβώς. Αυτό που απαιτείται κατ επανάληψη είναι οι αλλαγές να είναι προσεγμένες, συμβατές με το πρωτότυπο και αναγκαίες για πρακτικούς λόγους στο μέσο που θα πάει.
Καλά εκεί που λέει για το χρώμα του δέρματος δεν είναι καν επιχείρημα για τίποτα. Αν θεωρείς ένα έργο ρατσιστικό και δε σ αρέσει όπως είναι, δεν το ξαναγράφεις να το “εξυγιάνεις” , απλά δεν το παρακολουθείς και δεν το μεταφέρεις. Ή το κράζεις και το παρατας ή δεν ασχολείσαι εξ αρχής.
Ο Τόλκιν πρώτος αμφισβήτησε όμως πόσο “κακοί” είναι οι Χαραντριμ μέσω του Σαμ. Και δεν είχαν καμία συμμετοχή υπέρ του Μόργκοθ. Οι άνθρωποι απλά έμεναν πιο κοντά στη Μόρντορ και στο Ουμπαρ από ότι στις περιοχές των “καλών”.

Επιχείρημα της και αλλού ήταν ότι στη φαντασία δεν μετράνε οι αλλαγές και πως ο ίδιος ο Τόλκιν άφησε δήθεν χώρο σε άλλους να αλλάξουν χρησιμοποιώντας λανθασμένα ένα quot από την επιστολή 131 όπου αν διάβαζε ολόκληρη κανείς θα καταλάβαινε το σφάλμα
Είτε εξεπιτηδες το έκανε είτε από άγνοια
Ο Τόλκιν ήταν κατηγορηματικός στις αλλαγές στο έργο του πρώτον γιατί ξέρουμε πολύ καλά στις επιστολές του πόσο έντονη κριτική άσκησε στις εκάστοτε προσπάθειες adaptation του άρχοντα των δαχτυλιδιών

2 Likes
#455

Ότι δηλαδή βλέπεις κάτι που έχει μέσα ξωτικά, χόμπιτ, ορκ, νάνους, νάζγκουλς, δέντρα που μιλάνε και ό,τι άλλο ξέρω γω, αλλά το να έχει μαύρους είναι εξωφρενικό σε αυτή την ιστορία

6 Likes
#456

Προσωπικα ο χαρακτηρας της Princess Disa μου αρεσει πολυ - και γενικα πολυ πετυχημενο το καστ εδω.
Απο τα δυο επεισοδια παντως, το 2ο δε μου αρεσε - οριακα πανω απο τη βαση δλδ.

Συμφωνω με καποια απο αυτα που λεει ο Dead και ας μην εχω διαβασει το Silmarilion (μονο Αρχοντα και Χομπιτ) καθαρα σα θεατης , και πιο συγκεκριμενα με το πως στησαν την ιστορια των ξωτικων στη Μεση Γη. Δηλαδη τα 10 πρωτα λεπτα ηταν απλα ενα τρομερο πασαλειμμα που νομιζω κανενας δε πολυκαταλαβε σοβαρα. Για ποτε πηγαν, ποτε πολεμησαν κ ποτε εμειναν δλδ - Morgoth, Sauron ποιος ειναι που και ποτε…
Οπως ειπωθηκε, κατα την αναφορα στο καψιμο των δεντρων πχ λεω "εδω ειμαστε, θα δουμε κανα σκηνικο τυπου Sylvanas να καιει το Teldrassil " αλλα το προσπερασαν τραγικα.
Φανταζομαι οτι το concept του να γυρναν τα ξωτικα στη Valinor ειναι μεγαλο θεμα, το οποιο και δε χτιστηκε πολυ καλα - λογικα για να ξεκινησει το story arc της Galadriel asap.

Δε με χαλανε να γινουν αναγκαιες αλλαγες στο OG εργο - ειτε λογω δικαιωματων ειτε για να αποτυπωθουν τηλεοπτικα - αλλα να εχουν καποιο νοημα και οχι βιαστικα κ προχειρα.

Στο 2ο επεισοδιο με κουρασε πολυ η ολη φαση με τη σχεδια - ελεος - αλλα και οι φτωχοι διαλογοι τυπου Celebrimbor με Elrond “what is it that you hope to craft” duh duh duuuun

#457

Εξαιρετικά τα δυο πρωτα επεισόδια, εχοντας διαβασει και σχεδον όλα τα Βιβλία, πιστευω πως μεχρι τα έχουν παει πολυ καλα. Προφανως και δεν περιμενα να δω πχ τα επικα 30 πρωτα λεπτα του άρχοντα αλλα αυτο που τους δινω απο τωρα ειναι το ποσο ταιριαστα εχουν εισαγει καθε τι κσινουργιο στο συμπαν. Κατι πχ που στο χομπιτ θεωρώ πως υπηρξε το μεγαλυτερο μειονεκτήμα.
Επισης το περιμενα περισσότερο λάιτ αλλα ευτυχως η ατμοσφαιρα ειναι αρκετα μαύρη. Χωρις να θρλω να υπονοησω κατι φυλετικο:joy::joy:

Γκαλαντριεν φανταστική θυμιζει λιγο αναβαθμισμενη εογουιν!!

1 Like
#458
Summary

licensed-image
licensed-image1672×1998 363 KB

4 Likes
#459

δεν μ ενοχλεί, αλλά δεν μ έχει συνεπάρει το προϊόν. επίσης το προϊόν προσπαθεί με νύχια και με δόντια να χρησιμοποιήσει τον τίτλο του “άρχοντα” που είναι ουσιαστικά ο σαούρον. Αλλά γιατί ? Δεν λέει κάτι απο την τριλογία. Κακή διαφήμιση και στρέβλωση. Το αν έχει μαύρους, κίτρινους και δεν ξέρω γω τι. Κακό είναι ν “ασπρίσεις”, ξέρω γω το “ταξίδι”. να βγάζεις ανταπτείσο ξένων σειρών, γιατι οι αμερικάνοι δε γουστάρουν υπότιτλο, να έπαιρνες την ιστορία των ζουλού και να την έκανες με λευκούς. Αμα θες να είσαι ινκλούσιβ, γιατί να μην φτιάξεις κάτι που να καταπιάνεται με τις δυναστείες της Κίνας, τους ζουλού, τους ινκας κτλ. ? με το να βάλεις 10 μαύρους και 20 λατίνους σε ένα “λευκό έργο, μεσαιωνικά εμπνευσμένης φαντασίας, βασισμένο σε βασιλο/φεουδαλιστικά συστήματα” ούτε, θα ξετρελάνεις τόσο πολύ τον μέσο, homeboy, ώστε να κάτσει να το δεί, παρά μόνο παίζει σημαντικά να το ψιλο-μαμήσεις, σολάρωντας πάνω σε μια μυθολογία, με μέτρια αποτελέσματα, στην καλύτερη. Ένα καλό έργο, θα ήταν καλό έργο ανεξάρτητα απο το χρώμα των ηθοποιών. Αν βάλεις έναν καλό έγχρωμο ηθοποιό να παίξει σαίξπηρ, το αποτέλεσμα δεν θα είναι κακό. Βλέπε Μακβεθ της Α24. Απλά δεν μας ζάλισαν τον έρωτα με το οτι ο ΝΓ, παίζει τον παλευκο Σκωτσέζο βασιλιά, κι ας είναι μαύρος. Έπαιζε καλά? Γενικά ναι. Ειχαν πάει το κοντράστ και το white balance στο γάμο του καραγκιόζη ? Επίσης. Άλλο αυτό. Απλά δεν σημαίνει κάτι - το οτι θα έχεις ινκλουσίβιτι. Μπορεί να είναι μια ωραιότατη μπούρδα. Κι όταν βάζεις αντίμετρα, για να “διορθώσεις” μια κατάσταση … τότε απλά δημιουργείς μια νέα “κόμπλα”, ένα νεό είδος ρατσισμού, που πρέπει σώνει και ντε, να δίνει σε διάφορες ομάδες θέσεις, βάσει του χρώματος, του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. Αν αυτό δεν είναι διάκριση, ΤΙ είναι ?

Στα του pacing. Καλώς η κακώς, θες ένα ιβέντ να κεντρίζει για αρχή. Μετά μπορείς να πας μπρος η πίσω στο χρόνο και να πιάσεις μια ιστορία και ιδανικά - θα φτάσεις σε ενα δεύτερο ακτ και πιθανά στο παρόν, αργά ή γρήγορα και μετά σε μια κορύφωση, ή ψευδοκορύφωση, σε μια τηλεοπτική σειρά. Δεν θα κάτσει να κάνει μαθήματα πάνω στον κόσμο του JRRT, μια σειρά. (αν θέλανε, ας κάνανε ένα ιντροντούξιο επεισόδιο σαν dramatized documentary) θα σε κάνουν ιντροντιους σε μια κατάσταση και θα το πάρουν απο εκει και πέρα. Αν κατάλαβες, καλώς. αν όχι … Δεν βγάζει το απόλυτο νόημα και θα ξενερώσει τον γνώστη, αλλά στέκεται οριακά σαν στορυτελινγκ. Έχουμε τα Ελφ. Ελφ είναι καλά, εχουμε τα όρκ. ορκ κακά. Κυνήγαγε η αλλη το κακό που σκότωσε τον αδερφό της, στεκεται σαν ιδεά. παρακάτω. είναι lazy και πιο βασικό πεθαίνεις ? ναί.

#460

Eπειδή είχα γράψει ένα κατεβατό, το οποίο βλακωδώς το έσβησα σε ένα edit, επαναλαμβάνω και τη δική μου προσωπική άποψη, πάνω στα 2 πρώτα επεισόδια της σειράς:

Σε γενικές γραμμές τα είδα αρκετά ευχάριστα, σε πρώτη φάση γιατί η σειρά έχει τεράστια παραγωγή η οποία θεωρώ θαμπώνει επαρκώς τον Χ Ψ θεατή, που αν μη τι άλλο θέλει να δει θέαμα και να περάσει καλά χωρίς πολλά πολλά. Δεν λέω απόλυτα spectacle over substance, αλλά σίγουρα μια ακριβή παραγωγή με προσοχή στη παραμικρή λεπτομέρεια + αξιοπρεπή σκηνοθεσία/μουσική/τεχνικά θέματα, μπορεί να ‘‘θαμπώσει’’ και να ιδωθεί ευχάριστα, ακόμα και αν το σενάριο/ιστορία δεν είναι κάτι το τρομερό (πχ Avatar) ή έστω ανεκτό.
Σε δεύτερη φάση, αν εξαιρέσω αρκετές cringe στιγμές του πρώτου επεισοδίου (ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ειπώθηκε με ψευδοφιλοσοφικό και ‘‘βαρύ’’ τόνο, τσιτάτα κτλ - που όμως και οι ταινίες του Jackson είναι γεμάτες από ένα σημείο και μετά) + το subplot Galadriel που δεν μου αρέσει γιατί δεν με αγγίζει η βαρύτητά του + την ελλιπή μυθολογία (που και να μην έχεις διαβάσει Tolkien, φαίνεται η ξεπέτα -βλέπε αστεία εισαγωγή με Morgoth που όπως είπε ο Evil, ήταν επικό πασάλειμμα), το κεντρικό αμιγώς story που πάει να γίνει set up δείχνει ότι θα ‘‘περπατήσει’’ κάποια στιγμή, ενώ μου έβγαλε μια ωραία fantasy 80ίλα σε στιγμές -ειδικά οι Χάρπφουτ- που πάντα την εκτιμώ (όταν γίνεται έτσι φυσικά και όχι μηχανικά).

Το μεγάλο μου disclaimer είναι όμως, ότι έχω δεχθεί εξαρχής ότι αυτή η σειρά δεν έχει την παραμικρή σχέση με Tolkien, παρά μόνο σε ένα πολύ επιφανειακό επίπεδο -δηλαδή κοινώς, μόνο τα ονόματα ή κάποια βασικά γεγονότα της Μέσης Γης… και λέω ‘‘κάποια’’ και ‘‘βασικά’’, γιατί ακόμα και στα πλέον γνωστά για τους φίλους των βιβλίων γεγονότα της μυθολογίας του κόσμου, έχουν αφήσει/παραλείψει/αλλάξει τα περισσότερα (το ίδιο ισχύει και για τους μέχρι τώρα χαρακτήρες, η Galadriel πχ είναι 100% άλλος χαρακτήρας από αυτή των βιβλίων).
Νομίζω ότι ακολουθεί -είναι ξεκάθαρο βασικά για εμένα- το ύφος των ταινιών του Jackson και την νοοτροπία τους, τις οποίες ούτε εκείνες θεωρώ ότι έχουν ιδιαίτερη σχέση με Tolkien και τα βιβλία του Lord of the Rings, παρά μόνο σε ένα μικρό βαθμό (οκ μεγαλύτερο από τη σειρά), όπως είπε και ο Pumpkin παραπάνω, με τον οποίο συμφωνώ σε μέσες άκρες…

Το θέμα είναι εδώ, σε τι βαθμό μπορεί ο καθένας να παρακολουθήσει κάτι το οποίο παρεκκλίνει όχι λίγο αλλά σχεδόν 80%-90% από το source material σε κάθε του επίπεδο.
Εγώ γενικά είμαι της άποψης ότι -ας πούμε στη περίπτωση μεταφοράς ενός βιβλίου σε κινηματογραφική ταινία για παράδειγμα-, ο δημιουργός έχει χρέος -αν είναι δημιουργός και όχι hired gun σκηνοθέτης- να αφήσει το καλλιτεχνικό του στίγμα στην ταινία του, όπως και ο συγγραφέας έχει αφήσει το δικό του στο βιβλίο που έγραψε. Έτσι, για εμένα πάντα, έχει το ελεύθερο να το διασκευάσει με όποιο τρόπο θέλει αυτός, κάνοντας όλες τις απαραίτητες αλλαγές που κρίνει ώστε να αποδώσει το δικό του όραμα στην μεγάλη οθόνη -και κανενός άλλου. Το ίδιο έκανε ο Jackson με την τριλογία του Lord of the Rings, το ίδιο έκανε ο Kubrick με το Shining, το ίδιο ο Demi με το Silence of the Lambs κτλ κτλ κτλ…
Υπάρχει μια ισχνή γραμμή εδώ, όπου ο σκηνοθέτης πρέπει να σεβαστεί σε ένα βαθμό και το όραμα του συγγραφέα -όχι απαραίτητα να ταυτιστεί πλήρως- και έτσι, να μην χάσει εντελώς το πνεύμα του βιβλίου του, καταλήγοντας να κάνει copyright και plagiarism στο τέλος, φτάνοντας μέχρι και τα δικαστήρια.
Θεωρώ ότι το ‘‘πνεύμα’’ του Lord of the Rings, σε ένα πολύ πολύ απλοϊκό και γενικό επίπεδο overall -αν και σε επιμέρους στιγμές μέσα στην τριλογία, θεωρώ ότι τα πήγε καλύτερα-, ο Jackson το είχε πιάσει, τα ίδια και οι προαναφερθέντες -άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο όπως ο Kubrick που ακροβάτησε στην κόψη του ξυραφιού με το The Shining (και ίσως να είναι η μοναδική περίπτωση που ξέρω, όπου διασκευή αλλάζει τόσο πολύ τα φώτα του πρωτότυπου και εξακολουθεί να περνάει ως διασκευή και όχι σαν κάτι άλλο).

Δεν είμαι σε φάση να στραβώνω ή να μην μπορώ να παρακολουθήσω κάτι, όταν παρεκκλίνει από το πρωτότυπο υλικό: μπορεί να μην με κρατάει όσο θέλει, μπορεί να λέω ότι ‘‘είχε τέτοιο βιβλίο και πήγε και έκανε όλες τις λάθος επιλογές’’, όμως προσπαθώ πάντα να το δω ως ένα αμιγώς κινηματογραφικό έργο, γιατί στο κάτω κάτω αυτό είναι. Προσφάτως το Dune πχ, κάλυψε σε βαθμό πιστότητας του πρωτότυπου έργου του Herbert ένα… 30%?40%? Δεν θα σκάσω ιδιαίτερα, η ταινία μου άρεσε για αυτό που ήταν -κινηματογραφική ταινία-.

Θα έκανα κάτι άλλο εγώ αν ήμουν σκηνοθέτης? Ναι. Θα ήταν ''καλύτερο? Ναι :stuck_out_tongue:
Αλλά δεν είναι στο χέρι μου.

Αυτό που λέω στο τέλος, είναι ότι αν η Χ Ψ ταινία σου άρεσε, η οποία πάτησε σε ένα βιβλίο, οι πιθανότητες να σου αρέσει το βιβλίο -εφόσον διαβάζεις βιβλία και δεν είσαι ρηχός (οκ πλάκα κάνω :p) - είναι υπερδιπλάσιες, οπότε διάβασε το βιβλίο.- Είναι άλλο καλλιτεχνικό μέσο, δεν μπορώ να εξηγήσω τα αυτονόητα , είναι πατάτες από τη μία και πορτοκάλια από την άλλη, είναι διαφορετικές εμπειρίες όπου η γραφή παίζει το ρόλο της εικόνας και ιστορίες αλλιώς προσαρμόζονται στο ένα μέσο, αλλιώς στο άλλο.
(Τώρα παπαρολογίζω, οπότε σταματάω και επανέρχομαι :stuck_out_tongue: )

Δεν με χάλασε η σειρά, την είχα για shit-watching επειδή λόγω hype/budget/απειρίας studio και συντελεστών, την περίμενα αχταρμά. Μπορεί να εξελιχθεί σε αχταρμά -και πολύ πιθανό μάλιστα, όταν φτιάχνεις τέτοιου μεγέθους έργο από μόνος σου (εδώ οι DnD τα έκαναν πουτάνα όλα στο GoT και είχαν και βοήθεια από τον original συγγραφέα :stuck_out_tongue: , τι τύχη μπορεί να έχουν οι τύποι που δεν έχουν καν τα δικαιώματα των γεγονότων που θέλουν να αφηγηθούν)-, μπορεί να βγει ένα ωραίο safe fantasy πανάκριβο συμπλήρωμα στο LotR και να είναι όλοι happy, μπορεί και να γαμήσει και να είναι όλοι ακόμα πιο χαρούμενοι! H Amazon μαλακίστηκε με τα δικαιώματα και την παραπληροφόρηση, αυτό δεν αλλάζει, όμως ίσως έχει τον τρόπο να ξεπεράσει το δικό της φάουλ στο μέλλον.

Το δεύτερο επεισόδιο με άρεσε περισσότερο από το πρώτο, ειδικά σε Κάζα-Ντουμ (τρομερό theme από τον daddy McCreary) και Χαρπφουτ λαντ όπως είπα στην αρχή.
Aν κάτι με χαλάει στη σειρά, είναι η all over φάση της: λείπει μια εισαγωγή αλα LotR να σου γαμήσει το είναι, πεταχτές αναφορές σε Morgoth κτλ, 0 βαρύτητα του κόσμου και των stakes, μετριότατο world build. Ακολουθεί ένα GoT μοντέλο με πολλές παράλληλες ιστορίες, τις οποίες όμως ‘‘τρέχει’’ αρκετά θεωρώ για 2 επεισόδια. Οκ και η Galadriel δεν, που δεν έχω θέμα με την ηθοποιό (έπαιζε στο ‘‘Saint Maud’’, σέβομαι), έχω προς το παρόν πρόβλημα με τον χαρακτήρα και το journey της, δεν με πείθει για διάφορους λόγους…
Όπως και να έχει, η σειρά θέλει χρόνο και παραπάνω επεισόδια, για να βρει τα πατήματά της και την ταυτότητα που θέλουν να της δώσουν οι δημιουργοί της. Και αν της βγει της βγήκε

Δεν έχω απαιτήσεις, στη βιβλιοθήκη πίσω μου έχω τα άπαντα του Tolkien και γυρίζω στην πραγματική Μέση Γη όποτε θέλω, στον σκληρό μου δίσκο μια fan fiction τηλεοπτική σειρά πάνω στα έργα, του που την βλέπω ανώδυνα και περνάω καλά. Η οποία και σκατά να ήταν, πάλι καλά θα περνούσα :stuck_out_tongue: γιατί θα κοροϊδευα και θα έσπαγα πλάκα (το οποίο οι περισσότεροι το θεωρούν κακό για μια σειρά/ταινία, εγώ θα πω ότι έτσι σμιλεύονται τα cult διαμάντια :stuck_out_tongue: ).

υγ. Περί του χρώματος των ηθοποιών, επειδή δεν είμαι ρατσιστής, δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα.

8 Likes
#461

Σε γενικες γραμμες συμφωνω μαζι σου, με αυτο σιγουρα οχι :stuck_out_tongue:

Οσον αφορα τον Πητερ Τζαξον και τις ταινιες του, αν σε κοσμο αρεσε η τριλογια LOTR με τις τοσες αλλαγες απο τα βιβλια αλλα γκρινιαζουν για το ROP, αυτο μου προκαλει σιγουρα μια εκπληξη. Τωρα αν υπαρχει εστω και ενας που να του αρεσαν τα τρια Hobbit και τον χαλαει το ROP, αυτο μου προκαλει και εκπληξη αλλα οριακα και γελιο.

#462

hm. γιατί ? ο jackson έχει επιβλητική φωτογραφία, colorgrading, σε πάει “αλλού”. Εδώ, αν κι έχεις ΣΚΗΝΑΡΕΣ και γενικά υψηλά στάνταρτ παραγωγής, δεν έχει την ίδια συνοχή. Δεν είναι τόσο ΓΑΜΑΤΗ η φωτογραφία που να σε κάνει να ξέρεις τι παρακολουθείς. Απο την άλλη θα μου πεις, περισσότερη διάρκεια, σκηνές κτλ, οπότε σίγουρα θα είχε μεγαλύτερες αποκλίσεις.

1 Like