Το Conspiracy of One συγκεκριμένα αν και νομίζω δεν είναι στα ίδια επίπεδα με τα κλάσιξ™ (ναι είναι και το Αμερικάνα τέτοιο), το έχω πλάτη μπλουζάκι τριήμερης και το πονάω <3
Splinter μάλλον κατώτερο, Rise and Fall καλύτερο. Από τότε τους έχω δει τέσσερις φορές αλλά καινούργιο δίσκο δεν έχω ακουμπήσει
Γενικά δεν τρελαίνομαι για Offspring , αλλά μπήκα να γράψω πόσο υπέροχο είναι το Pay The Man . Λατρεία κομμάτι
Mια χαρα το conspiracy, εχει ενα απο τα καλυτερα ποπ-πανκ χιτακια (want you bad) και το dammit, i changed again ειναι απο τα αγαπημενα μου της μπαντας. Νομιζω παντως πως το αμερικανα ειναι ο τελευταιος πολυ καλος δισκος τους, εχει και ενα the kids aren’t alright μεσα, μεγαλο κομματι.
Οπως επισης και τα milllions miles away και voltures ειναι υπερκομματαρες
Το Conspiracy Of One το λατρευω ολοκληρο, για μενα ειναι δισκος χωρις μετριο κομματι και αρκετα καλυτερο απο το Splinter που με ειχε απογοητευσει λιγακι οταν βγηκε. Αν και το εκτιμησα και κεινο περισσοτερο μεταγενεστερα.
Ποσο λατρευω αυτο το τραγουδι.
Ισως επειδη ειναι λιγακι “what if Offspring played like Metallica” φαση 
Πιασατε εφηβικη αγαπη οποτε ας πω εγω δυο κουβεντες για τα album τους μεχρι και το conspiracy. Τα επομενα τα εχω ακουσει το πολυ 2 φορες το καθενα, οποτε καλυτερα να μην εκφερω γνωμη
Ντεμπουτο: δεν το θεωρω αγουρο για ντεμπουτο και μου αρεσει πολυ η ωμη ενεργεια που βγαζει. Παντα ευχαριστο ακουσμα. Απο τα καλυτερα replayability ανα τα χρονια. Αγαπημενα: Τα “περιεργα” beheaded και tehran, τα πιο κλασικα elders και jennifer lost the war. Btw ποσο θυμιζει την εφηβεια πολλων απο εμας η φωναρα του Dexter Holland
Ignition: Οι συνθεσεις ειναι πιο κλασικες για το στυλ τους και λιγοτερο χυμα απο το ντεμπουτο. No filler και πολυ δυνατος δισκος Αγαπημενα: take it like a man, get it right, dirty magic, LAPD
Smash: Απο τον μεσηλικα/γερακο στο intro μεχρι την τελευταια νοτα μια συνεχομενη ενεση αδρεναλινης κατευθειαν στην καρδια. Κλασικη περιπτωση no-filler, χωρις ανασα. Οταν το ακουω αισθανομαι ξανα 15. Απο τους καλυτερους δισκους των 90s. Αγαπημενα: nitro, bad habit,come out and play, it’ll be a long time, genocide, smash.
Ixnay on the hombre: Ενα μεταβατικο βημα αναμεσα στην πιο χυμα (για punk/pop ή οτι παιζουν δηλαδη) προσεγγιση του Smash και την πιο εμπορικη/MTV friendly του Americana. Ηταν ο πρωτος δισκος τους που ακουσα “φρεσκο” και θυμιζει οπως και σε αρκετους απο εμας πολυ εκεινη την εποχη. Εχει και κομματαρες. Αγαπημενα: Me and my old lady, mota, gone away, way down the line, change the world
Americana: Χαιρομαι παρα πολυ οταν τοσο ωραιοι δισκοι οπως τα Smash,Ixnay και Americana φτανουν τοσο ψηλα στα charts και τους ακουει τοσος πολυς κοσμος. Ισως γερασε και λιγο αγαρμπα, αλλα τα the kids aren’t alright, feelings, why don’t you get a job, americana, pay the man ειναι κομματαρες.
Conspiracy of one: Εχει ωραια κομματια αλλα σε καποιο βαθμο του λειπει ο ενθουσιασμος/πορωση των προηγουμενων. Αγαπημενα: original prankster, want you bad, million miles away, living in chaos, vultures, conspiracy of one
Δυστυχώς τους είδα χωρίς τον Greg, ενώ και η φωνή του Dexter θέλει ένα 20λεπτο να ζεσταθεί (που είναι και το 1/3 της συναυλίας) αλλά…
31 ετών χαρτογιακάς, υπεράνω πάσης υποψίας, με το που πέφτει το Μo’ στο Μοtherfucker του bad habit, έχω ΕΦΟΡΜΗΣΕΙ πρώτος μέσα στο πιτ και καταλήγω να έχω βγεί χωρίς παπούτσια. Δεν είναι πολλές οι μπάντες (καμία μάλλον) που θα με έβαζαν στο τρυπάκι να κάνω τέτοιο πράγμα.
Θα ήθελα να έχω ακούσει και αυτό :
Αγαπημένο για προσωπικούς λόγους το Americana, αλλά ακούω σχεδόν τα άπαντα τους με ευχαρίστηση. Με το καλό το νέο album.
Προσωπικα αυτο που ακουω μου αρεσει παρα πολυ για νεα μουσικη απο Offspring εν ετει 2021, και χαιρομαι που συνδυαζει τον κλασικο τους χαρακτηρα με το χαβαλεδιαρικο στυλ και καποια σχετικα καινουρια στοιχεια για αυτους.
Παρολα αυτα, θα περιμενω τους ειδημονες να με ενημερωσουν αν επιτρεπεται να μου αρεσει, και σε τι βαθμο πριν εκφρασω πληρη αποψη βεβαια.
Ενα πραγμα δεν καταλαβαινω οσον αφορα τους drummers των Offspring 
Στο νεο τραγουδι αποπανω, παλι Josh Freese γραφει για drummer
Γιατι δεν το παραδεχονται ολοι οτι ουσιαστικα ειναι o drummer τους εδω και 20 χρονια σχεδον
Πολυ ωραιο κομματι. Θα ηθελα τις κιθαρες λιγο πιο μπροστα, αν πρεπει να πω κατι που θα το εκανε να μου αρεσει ακομα περισσοτερο.
Btw ακουσα το Days Go By αρκετες φορες τελευταια, πολυ ωραιος δισκος, αλλη μια μπαντα οι Offspring που ειχα “εγκαταλειψει” χωρις κανενα λογο!
TRACK LIST:
SIDE A
SIDE B
6. Coming For You (3:48 )
7. We Never Have Sex Anymore (3:30)
8. In The Hall Of The Mountain King (1:00)
9. The Opioid Diaries (3:01)
10. Hassan Chop (2:20)
11. Gone Away (3:16)
12. Lullaby (1:12)
Ωχ ωχ ωχ… το Dirty Magic οπως εγραψα το προτιμω στο re-record γιατι μου αρεσει ο πιο μοντερνος ηχος, αλλα ρε πστ στο Ixnay ειχαν αψογο ηχο, τι πανε να κανουν με αυτο… νταξει απλα στην χειροτερη να το κανω skip, αλλα δινω πολυ μικρες πιθανοτητες να ειναι καποια εκδοση που αξιζει
Δεν μου άρεσε το καινούριο κομμάτι, περίμενα κάτι πιο εντυπωσιακό μετά από 9 χρόνια.
Λογικά θα το έχετε ακούσει αλλά το βρίσκω μια χαρά διασκευή, μιας και βλέπω Gone Away
Άιντε Χασάν
Δεν το ειχα ακουσει ποτε ομολογω, και δεν ξερω αν θα το ξανακουσω ποτε
Ενδιαφερουσα προσεγγιση ομως.
Πιασαρικο, διασκεδαστικο κομματι. Το θετικο του θεματος ειναι οτι δεν ακουμε παραγωγη-ντροπη
Καινούριο κομμάτι από τον επερχόμενο δίσκο, πολύ ωραίο και αυτό. Με πιο πολλές παλιες ροκεντρολ επιρροές μου ακούγεται σε σχέση με το let the bad times roll. Ωραίο θα ήταν να το πάνε προς τα εκεί, τους πάει το στυλ.
Το άκουσα δύο φορές το καινούργιο, υπάρχει εκεί έξω.Καλό είναι, χαρούμενο.Πέτυχαν αυτό που ήθελαν και αυτό που λέει ο τίτλος βασικά.Ξεχνάς έστω για λίγο την γενικότερη κακή περίοδο που περνάμε με το αισιόδοξο ποπ ροκ τους.
Κόσμος που κράζει στα σοσιαλ επειδή περίμενε το νέο Smash, μάλλον δεν έχει παρακολουθήσει την (φυσιολογική) πορεία της μπάντας τα τελευταία χρόνια.
Μεγάλο κόλλημα το Army Of One!
Στο repeat and the world keeps on turning…
Τους έχω διαγράψει μετά το Splinter του 2003. Δίσκος που είχε βγάλει το mega hit που λέγεται Hit That. Από κει και πέρα κάποια σποραδικά μόνο καλά τραγούδια όπως το Hammerhead του 2008 ας πούμε.
Ειδικά εκείνος ο δίσκος του 2012 το Days Go By, εντελώς ανέμπνευστος. Εκτός φυσικά από την φοβερή κομματάρα Dirty Magic, μόνο που δεν πιάνεται επειδή αυτό είναι τραγούδι του Ignition από το 1992. Διασκεύασαν τον εαυτό τους δηλαδή.
Τώρα από το καινούριο άκουσα 3 τραγούδια εκ των οποίων μου άρεσε το 1. Θα ακούσω και τα υπόλοιπα και θα δούμε. Δεν περιμένω να ακούσω το νέο Americana προφανώς.
εχω καιρο να μπω, και διαβασα πολλα εδω. ηρθα μουδιασμενος απο το νεο δισκο, αν και βλεπω οτι σας αρεσει καμποσο. θα του δωσω κι αλλο χρονο. ερωτηματα για οποιον θελει να απαντησει
θα περασουν και απο Αγγλια νομιζω το 2022.
