Ετσι να βλεπουμε κινηση στο θρεντ!
1 Like
Πω-πω, που τους θυμήθηκες τους Uphill Battle! Είχα ανοίξει topic γι’ αυτούς στο Groups & Artists και είχαν γράψει ελάχιστοι (πριν χρόοονια, βέβαια).
1 Like
Νέο EP από τους Pig Destroyer:
2 Likes
Τέλος οι Gulch, που είχαν βγάλει έναν από τους δίσκους της χρονιάς (για μένα) πέρσι. Ίσως είναι και καλύτερα έτσι, είναι δύσκολο να ξεπεράσεις την επιθετικότητα ενός τέτοιου δίσκου, ειδικά σε ένα genre που έχει λίγο κορεστεί και βγάζει μία φορά τα 3-4 χρόνια τέτοιες μπάντες.
3 Likes
Με ψηλα το κεφαλι - πολυ μεγαλο αλμπουμ εβγαλαν , κριμα.
** Ποσο γτπ ειναι το αμερικανικο mosh - δε το καταλαβα ποτε μου …
** Ο τραγουδιστης φαινεται λιγο σκινας η ιδεα μου ? (και Fred Perry τατου) .
2 Likes
Η μπάντα δεν είναι exceptional, βασικά με χαλάει ο ήχος τους - αρκετά συμπιεσμένος - αλλά τα riffs έχουν μέσα τους πολύ Scott Hull, κάτι πάντα καλοδεχούμενο! Και την τραγουδίστριά τους τη λένε Κατερίνα Οικονόμου!
2 Likes
Πολύ ωραία μπάντα, αν και συμφωνώ για τη συμπίεση, προφανώς.
Και ναι, το “Indoctrination” έπαιξε αρκετά σε επανάληψη πέρσυ, πολύ πειστικό.
1 Like
Τι σχέση έχει αυτό το post με το ότι πρόσφατα πέταξα κάποια από τα πολυφορεμένα t shirts που χρησιμοποιούσα για πιτζάμες;
Στα μπλουζάκια συγκροτημάτων φοράω (φορούσα για την ακρίβεια) το Medium αλλά τον τελευταίο καιρό έχω μετατοπιστεί προς το Large. Έτσι, κάποια παλιά μπλουζάκια συκροτημάτων και φεστιβάλς βγήκαν σε πρόωρη σύνταξη, δεχόμενα υποβάθμιση σε t-shirts σπιτιού/πιτζάμες.
Ένα από αυτά ήταν και το μπλουζάκι των Napalm Death περιόδου Enemy of the Music Business. Φορώντας το για κάποιες μέρες, συνειδητοποίησα ότι έχω καιρό να ακούσω τον συγκεκριμένο δίσκο. Έτσι, έβαλα στην άκρη για κάποιες μέρες τους Turnstile, Carcass, BtBaM, Dödsrit και πολλούς άλλους και έβαλα στο playlist μου έναν από τους καλύτερους δίσκους των 00s.
3 μέρες μετά παίζει σε συνεχές replay με κάποιες τζούρες από Apex Predator και Throes of Joy.
Δεν ξέρω αν έχει γίνει κάποιο appreciation post για αυτό το αριστούργημα στο topic αυτό αλλά αν όχι, ήρθε η ώρα. Μιλάμε για 14 κομμάτια-μνημεία για το genre με αξιομνημόνευτα και διακριτότατα riffs, πράγμα πολύ σπάνιο στο συγκεκριμένο είδος.
Στα 49 λεπτά (τα λεπτά καθαρής μουσικής είναι λιγότερα με το hidden track), η συντριπτική πλειοψηφία είναι relentless ηχητικό σφυροκόπημα που διασχίζει τα φάσματα των grindcore και death, εμπλουτισμένα με αρκετό hardcore/punk. Οι δε στίχοι του Barney, επιθετικοί κι έξυπνοι όπως πάντα και εκφερόμενοι με τη χαρακτηριστικά σχιζοφρενή ερμηνεία του.
Μπορεί οι 2 πρώτοι δίσκοι να δημιούργησαν σκηνές, συγκροτήματα και υποείδη αλλά στα αυτιά μου, αυτός είναι ο καλύτερος δίσκος της μεγαλύτερης grindcore μπάντας.
8 Likes
Πραγματικα, κορυφες τα 2 πρωτα αλλα για μενα η ουσια και το μεγαλειο της μπαντας κορυφωνεται απο το 2000 και μετα, δεν μπορω να διαλεξω ευκολα κορυφη καθως η μπαντα βγαζει σταθερα ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ δισκους. Το Apex ακομα με συγκλονιζει.
4 Likes
Μιας και βγαίνει reissue αυτού του album σε λίγους μήνες και με μια πρόχειρη αναζήτηση βρήκα 2-3 αναφορές στο όνομα αλλά κανένα link στον δίσκο, ιδού μια από τις καλύτερες grindcore κυκλοφορίες όλων των εποχών:
Discordance Axis - The Inalienable Dreamless
4 Likes
Με αφορμη τους θεους που ποσταρες θα ξανακουσω το δισκο που εβγαλαν οι chang/marton με το ονομα no one knows what the dead think, εχω να το ακουσω απο τοτε που βγηκε νομιζω…
Επισης ενα σχημα που επηρεασαν, και προσωπικα εχω μονιμως στο ρανταρ μου ειναι οι Gendo Ikari, απο τις αδυναμιες μου στον χωρο τα τελευταια χρονια.
A, και trivia-επιπλεον συνδεση μεταξυ των 2 συγκροτηματων αποτελουν οι αναφορες στην γνωστη anime σειρα Neon Genesis Evangelion. Απο wiki σχετικα με το Inalienable Dreamless:
“Many of the tracks refer to elements from the anime/manga franchise Neon Genesis Evangelion , including “Angel Present”, “Pattern Blue”, “The End of Rebirth”, and “The Third Children”.[10][11]”
Οι δε Gendo Ikari εχουν δωσει στη μπαντα τους το ονομα του πατερα του πρωταγωνιστη απο το NGE, και εχουν και εξωφυλλο με περιεχομενο απο το anime σε κυκλοφορια τους.
2 Likes
Πωω όντως έχω κι εγώ να τον ακούσω από το 2019, θυμάμαι ήταν προτεινόμενος στο bandcamp newsletter χωρίς να ξέρω ποιοι είναι στην μπάντα, αλλά νομίζω ότι η απορία αυτή έληξε 2 δευτερόλεπτα αφού πάτησα το “Play”.
Τους Gendo Ikari δεν τους ήξερα, θα τσεκαριστούν!
1 Like
Καλησπέρα και καλό μεσημέρι.
4 Likes
Ο Ιάπωνας δεξί εξτρέμ;
2 Likes
Οτι καλυτερο. Σταθερα μοναδικος. Καταιγιστικο αλλα και συναισθηματικο grindocore οπως μονο αυτος ξερει να γραφει.
1 Like
Οι Wormrot επιστρέφουν με νέο δίσκο έπειτα από 6 χρόνια.
“Hiss” θα ονομάζεται, Ιούλιο θα βγει, να και το πρώτο δείγμα, με τρομερή γκρουβάτη εναλλαγή (ο δίσκος λέει αναμένεται να έχει και πιο πειραματικά μέρη μέσα):
Σε άλλα νέα, οι Γάλλοι Proudhon (οκ, ναι) ανακοίνωσαν το πρώτο τους full length (“Social Tympanum” - 20/3).
To death/grind του ντεμπούτου EP τους “The Damaged Bodies” αν και θύμιζε Terrorizer/Death Toll 80K υπέρ του δέοντος με άρεσε, και αν κρίνω από τα δύο δείγματα:
μάλλον όσοι αρεσκόμαστε σε τέτοια θα περάσουμε πάλι καλά.
Α, και όσον αφορά το δεύτερο τραγούδι, να τι έχει να πει η μπάντα:
Summary
This song is an allegory and a rejection of the rise of extreme right-wing themes in France, as well as a political recovery of the title of a song by a pitty black metal band that uses fascist’s symbology to galvanize their audience and their own lame boners.
FUCK LPN, FUCK MRDK
7 Likes
Ερχομουν να ποσταρω το νεο Wormrot αλλα με προλαβανε τα γνωστα αλανια.
3 Likes
Δεύτερο δείγμα. Πόσα riffs αντέχετε σε 75 δευτερόλεπτα;
Πω πω αχνοφαίνεται δισκάρα στον ορίζοντα, αυτές οι εναλλαγές.
3 Likes
The Wormrot spam continues. Τριπλή βιντεο-τριλογία-μικρή ταινία-grind μανία οι καλλιτέχνες.
Σε άλλα νέα, επειδή μπορώ να τους αφήσω και εδώ (για προφανείς λόγους όπως θα διαπιστώσετε).
(Και) industrial cyber/grind οι αξιότιμοι πειραματιστές φίλοι Non Serviam στο νέο τους άλμπουμ, με ταιριαστό στιχουργικό περιεχόμενο για να δέσει το γλυκό.
4 Likes