Eλα ρε, με αυτην ειχε φαει κολλημα ενας φιλος μου, και μου τα πρηζε αρκετα συχνα οταν κατεβαινα Πατρα 
θυμάμαι εγώ είχα φάει σκάλωμα
με μια τύπισσα όταν ήμουν φαντάρος που δούλευε σε ένα cafe bar στην καλαμάτα
πριν 7 χρονια.
με τα πολλά την γνωρίζω μέσω μιας φίλης…
και εκεί ήταν που ξενέρωσα ένταξη η τύπισσα ήταν παντελώς τρελή
άσε που δεν ήξερε να μιλήσει…
αλλα γυναικάρα…
οποτε πήγαινα εκεί και τύχαινε να δουλεύει. το μαγαζί έμοιαζε με Κ.Ψ.Μ.
8O=P~
bump μιας και έπαθα κοκομπλόκο σε μια πρόσφατη εξόρμησή μου στην αίγινα με μια σερβιτόρα από την καφετέρια β-52 (αν θυμάμαι καλά το όνομα), και βασικά επειδή είναι ένα καλοκαιρινό thread.:hippy:
Bασικά έχω σπίτι αίγινα, και πήγαινω 3-4 μήνες το χρόνο, εδω και 2 δεκαετίες. ΠΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ (για τη γκόμενα)
(Και που είναι αυτή η καφετέρια?)
αυτή η καφετέρια είναι ακριβώς απέναντι από εκεί που κάνει τέρμα το κτελ για την παραλία.στο γνωστό δρόμο με τις καφετέριες, τις ταβέρνες και τα μαγαζιά με σουβενίρ.
τώρα αυτή δούλευε απόγευμα.καστανή,1,72 στο περίπου ύψος με …προσόντα.
εκείνη την ημέρα φόραγε ένα σορτσάκι τόσο κοντό που σχεδόν διαγράφονταν τα οπίσθιά της.:roll:
Σε λίγες ημέρες θα κάνω εξονυχιστικη έρευνα. 8)
Επίσης όποιος τυχερός αποφασίσει να κολυμπήσει στην ακτή Βουλιαγμένης, στο ταμείο/εισοδο της παραλίας, θα αντικρύσει ένα πανέμορφο πλασματάκι. Εικοσάρα μαρω λύτρα στο πιο μουνέ. Ακούει στο όνομα Ελενα, αναζητήστε την
Used εναλλακτικοκατάσταση με χαλκαδάκι στη μύτη
(L)
Χθες κατεβηκα για σαββατοκυριακο με την παρεα στο εξοχικο μας στη χαλκιδικη (Φλογητά πιο συγκεκριμενα). Το βραδυ, λοιπον, πηγαμε για ποτο. Εκει ηταν μια σερβιτορα η οποια δυσκολα περνουσε απαρατηρητη. Κοντουλα, ξανθια και μια πολυ γλυκια φατσουλα, μαλιστα δεν φαινοταν και για Ελληνιδα (πιο πολυ για Ολλανδεζα θα ελεγα). Ερχεται λοιπον, συναμενη κουναμενη να μας παρει παραγγελια και με εκπληξη διαπιστωνω πως ειναι, τελικα, Ελληνιδα. Μετα απο λιγο την πιασαμε την κουβεντα και ερχεται η μεγαλη κατραπακια - απογοητευση:
- Ποσο χρονων εισαι;
-16!
#-o#-o
WHAT THE FUCK?!?!?!?!?!
εντάξει, δεν σου είπε ότι είναι και τραβεστί ξέρω γω.
Ναι σωστα, υπαρχουν και χειροτερα…
Απλα παραξενευτικα ρε συ γιατι περιμενα να ακουσω κατι τελειως διαφορετικο. Νταξ, δεν με χαλασε και πολυ ομως.
1) Σε είδα σε μια απο εκείνες τις παραλιακές trendy καφετέριες σε κείνο το απόμερο νησί του Αιγαίου με τα δύο μόλις γράμματα, ακόμα θυμάμαι το χαμόγελο σου και τα όμορφα μπλε μάτια σου. Θυμάμαι πως είχες έρθει να πάρεις παραγγελία απο μένα. Είχες συνηθίσει να παίρνεις παραγγελίες μόνο απο δικούς σου, απο τουρίστες, και το χαμόγελο σου ήταν κάτι παραπάνω απο ξεχωριστό. Χαμογέλασα και γω όσο σου μιλούσα, σκεφτόμουν βλέπεις τις υπόλοιπες χαριτωμένες αγγλίδες - σαν εσένα - που αλώνιζαν το νησί της Κω και έπιναν και μεθούσαν και έκαναν τα πάντα ως τη νύχτα. Τις σκεφτόμουν ενώ άκουγα την ναζιάρικη αγγλική σου προφορά, αναλογιζόμουν πόσο μαλακία ήταν που ήμουν φαντάρος και δεν προχώρησε η επαφή μας.
Μετά σκέφτηκα πως τα ίδια θα έλεγα ακόμα και αν δεν ήμουν φαντάρος βέβαια.
2) Σε είδα σε μια απο εκείνες τις χωμένες ψαγμένες καφετέριες σε κείνο το απόμερο νησί του Αιγαίου με τα δύο μόλις γράμματα, ακόμα θυμάμαι την κορμοστασιά σου και τα όμορφα πράσινα μάτια σου. Θυμάμαι πως είχες έρθει να πάρεις παραγγελία απο το διπλανό τραπέζι απ’ όπου καθόμασταν. Είχες συνηθίσει να παίρνεις παραγγελίες απο τύπους σαν εμάς, απο τύπους που δεν έπαιρναν τα μάτια τους απο πάνω σου, και δεν έμπαινες καν στον κόπο να χαμογελάσεις. Ούτε εγώ χαμογελούσα ενώ σε κοιτούσα, ενώ κοιτούσα τον διπλανό μου, και τον απέναντι μου, και τον διπλανό του, που σκέφτονταν τα ίδια ακριβώς με μένα. Σκεφτόμουν βλέπεις τις υπόλοιπες ξένες - σαν εσένα - που αλώνιζαν το νησί της Κω και έπιναν και μεθούσαν και έκαναν τα πάντα ως τη νύχτα. Εσύ βέβαια δεν ανήκες σ’ αυτές. 'Ησουν Τσέχα. Όπως και να χει, αναλογιζόμουν πόσο μαλακία ήταν που ήμουν φαντάρος και δεν προχώρησε η επαφή μας.
Μετά σκέφτηκα πως τα ίδια θα έλεγα ακόμα και αν δεν ήμουν φαντάρος βέβαια.
3) Σε είδα σε μια απο εκείνες τις χωμένες ψαγμένες καφετέριες σε κείνο το απόμερο σημείο των Εξαρχείων, ακόμα θυμάμαι το στυλάκι σου και τα όμορφα βαθιά μάτια σου. Θυμάμαι πως είχες έρθει να πάρεις παραγγελία απο μένα και το φιλαράκι μου. Είχες συνηθίσει να παίρνεις παραγγελίες απο τύπους σαν εμάς, απο καμμένους τύπους γενικά, και δεν ασχολιόσουν περισσότερο απ 'οσο χρειαζόταν. Σε παρατηρούσα, εγώ και ο φίλος μου, που σκεφτόταν τα ίδια ακριβώς με μένα. Σκεφτόμουν βλέπεις τις υπόλοιπες κοπέλες - σαν εσένα - που δούλευαν σερβιτόρες στα Εξάρχεια για να βγάλουν αυτό το έξτρα χαρτζιλίκι, και σε φανταζόμουν να κάθεσαι και συ στην παρέα μας, να πίνεις και να μεθάς και να κάνεις τα πάντα ως τη νύχτα. Όπως και να χει, αναλογιζόμουν πόσο μαλακία ήταν που ήμουν φαντάρος και δεν προχώρησε η επαφή μας.
Ουπς, λάθος, δεν ήμουν φαντάρος τότε. Oh well.
Το πρώτο αληθινό comment που διαβάζω εδώ μέσα.
στην 4ημερη σαλλονικη σε μια καφετερια ενα μωρο κοντα στον πυργο…
10αρι χαλαρο, ε
αν μου ελεγες και το ονομα της καφετεριας,η εστω αυτηνης θα μπορουσα να σε πω αν την ξερω η οχι:p
και να σου λεγσ ηταν πριν δυο χρονια εκει, οποτε και παλι δεν θα μπορουσες να με βοηθησεις
στο “αστεροσκοπείο” στο θησείο.
ένας άγγελος με πράσινα μάτια και ξανθά μαλλιά μέχρι τον ώμο.βράδια κυρίως.φορούσε τιραντέ μαύρο μπλουζάκι με ντεκολτέ και όταν έσκυψε για να σημειώσει την παραγγελία τολμώ να πω πως απέκτησα μια φευγαλέα εικόνα του θείου…
Τα πράγματα είναι απλά. Σε μία καφετέρια (μπαρ, εστιατόριο, κλπ) υπάρχουν δύο σερβιτόρες τουλάχιστον. Αφού αξιολογώ την καλή της ιστορίας, τη χαζεύω για λίγο και μετά κολλάω με την άλλη…
Κάθε φωτογραφία που βγάλατε κρυφά με το κινητό σας είναι ευπρόσδεκτη.
Βάκη πες και συ ρε.
Δε πστεύω?!?!?!!!