Μια απο τις μπάντες που ενώ έχω ακούσει πολλά κομμάτια δεν έχω τσεκάρει ποτέ δίσκο (δυστηχώς, αλλά οι πιο φτηνές τιμές που είχα βρεί ήταν 22 ευρώ +.) Σε ότι έω ακούσει όμως είναι πραγματικά άψογοι, υπερπορωτικοί και ψαρωτικοί σε αυτό που κάνουν.
Για πείτε απόψεις και προτείνετε δίσκους.
Εχω το Kiss the Pig απο αυτους το οποιο και προτεινω ανεπιφυλακτα.
in the eyes of god
το αλμπουμ στο οποιο συμμετεχουν οι dailor και keliher των mastodon
κατα τα αλλα πολυ ιδιαιτερη μπαντα
προσωπικα δεν τρελαινομαι
λιγο οι παραξενες παραγωγες του
λιγο οι noise πειραματισμοι
λιγο τα παραμορφωμενα φωνητικα του
Όταν είχε βγει το ‘‘Kiss the pig’’ ήθελα να τους τσεκάρω, αλλά αμέλησα. Μπορεί κάποιος να πει σε τι στυλ περίπου παίζουν (παρόμοιες μπάντες κλπ.);
Γιατι δεν τσεκαρεις με τα αυτια σου?
Εχουν ωραιες ιδεες αλλα τα φωνητικα με ξενιζουν λιγο και γι αυτο δεν τους εχω πολυακουσει.Αν τα αλλαξουν ισως ασχοληθω περισσοτερο.
Μιλαμε για μια μπαντα που εχει επηρεασει κοσμο και ντουνια.Ο mainman ηταν παραγωγος στο New American Gospel των Lamb of God.Απλα γκουρου…Προτεινομενος δισκος για να γινει το μπασιμο στον ηχο τους πιο ευκολα ειναι το ηδη κλασσικο για πολλους “temple of the morning star”.Παρανοικα sAmpleS…aκομα και διασκευη Sabbath…Καποια γερη σχεση πρεπει να υπαρχει με Αleister Crowley(τιτλοι δισκων,samples,titloi κομματιων και βαλε)…Υπερτατο παραδειγμα του,ποσο αλλοκοτοι και συναμα γενναιωδωροι,προς ακροατες που γουσταρουν ρευστοτητα,ειναι το “Sadness will Prevail”…Περνανε 2 ωρες σχεδον και ζητημα ειναι να μπορεις να αντιληφθεις ποσο πολυ σε “σκορπισε” το συγκεκριμμενο ακουσμα.Αναμφιβολα παντως θα το πατησεις το repeat…Ακρως προχωρημενο συγκροτημα…Noise φιλοσοφια με grind,Hardcore και λοιπες αλχημειες…Δεν επεκτεινομαι παραπανω γιατι δεν εχει νοημα να τους περιγραψω με λεπτομερεια…Παιζει να τους αδικησω και να σας μπερδεψω περισσοτερο.Aν εισαι στον ακραιο ηχο,οφειλεις να τους δωσεις σημασια…Υψιστη Μορφη Αμερικανικης Τεχνης…Χρηστο ακους?
ΡΕΕΕΕ!!!
ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ???
ΜΟΝΟ 6 Ριπλάης στο τόπικ αυτής της υπερμπαντάρας???
Λοιπόν, οι Today is the Day είναι απλά μαζί με τους Neurosis οι πατέρες του σύγχρονου (00ς) αμερικάνικου σκληρού ήχου. Aπλά, στεγνά και όμορφα.
Θέλετε Mastodon? Θέλετε Dillinger Escape Plan? Θέλετε Soilent Green? Θέλετε Burst? Θέλετε Burnt by the Sun? Θέλετε Isis? Θέλετε A life Once Lost? Θέλετε noisecore? Θελετε mathcore? θέλετε Neo-Grind? Οι Today is the Day τα έκαναν πρώτοι και τα έκαναν καλύτερα. Γενικώς, αυτό που στα 00ς ονομάσαμε “ήχος Relapse” χρωστάει σχεδόν ΤΑ ΠΑΝΤΑ στους Today is the Day.
Δεν έχω ακούσει όλη τη δισκογραφία τους, αλλά από όσα έχω τσεκάρει συνιστώ:
Temple of the Morning Star (1997)
Ο κλασικός τους δίσκος. Ο δίσκος που όρισε το στυλ τους. Τον ανακάλυψα αρκετά πρόσφατα, οπότε δεν τον έχω ακούσει εις βάθος, αλλά σπέρνει.
In the Eyes of God (1999)
Φανταστικό άλμπουμ, τρελές ταχύτητες, φουλ παράνοια. Αρρώστεια. Α, εδώ η μπάντα αποτελείται από τον ηγέτη Steve Austin και δυο τύπους που στη συνέχεια έπαιξαν σε κάποιους Mastodon…
Sadness Will Prevail (2002)
Ντάξει τι να λέμε τώρα, ΕΠΟΣ, για μένα είναι ο κορυφαίος τους δίσκος, αν και διαφορετικός από τα άλλα. Πιο κοντά στα γούστα μου, και για να μην επαναλαμβανόμαστε, κάνουμε κλικ εδώ: http://www.rocking.gr/modules/forum/showpost.php?p=460931&postcount=870
http://www.youtube.com/watch?v=0WptignJ_qs
Kiss the Pig (2004)
Eπιστροφή στις υψηλές ταχύτητες, πλησιάζει το grind, αλλά δεν ξεχνάει να ακούγεται ΓΑΜΗΜΕΝΑ HEAVY όποτε χρειάζεται. Mνημειώδες. Και για να μην ξεχνιόμαστε, this machine kills fascists!
Όλα αυτά τα άλμπουμς βγήκαν από τη relapse.
Την υπόλοιπη δισκογραφία τους δεν την έχω ακούσει δυστυχώς.
Τολμήστε.
A ναι, bump κιόλας… 
Kiss the pig εχω ακουσει και ναι, γαμει!!1!
today is the day, neurosis και converge βεβαιως…
(και λιγο breach, coalesce, integrity και candiria…)
Εγώ spam-o-bump-άρω για λόγους Bleedin.
γιατί πρέπει.
Υπάρχει αυτό
To θεικότερο με τούτους δω είναι πως είναι τόσο πολύπλευρα τα άλμπουμ τους που δεν παίζει να βαρεθείς. Ό,τι κι αν ακούς, κάπου θα βρεις κάτι που θα σου κάνει.
O Bleedin ειναι γνωστος θεος , αλλα και τουτος εχει τα δικια του …
και Botch ε … 
Μπλιντιν για ελα σε πμ να κανονιστουμε να παρεις και αλλα αλμπουμς τους εκτοσ ριλαξ ρεκορντς
νταξει δεν πιστευω οτι περιμενει κανεις σχολιασμο … απλα ακολουθηστε οδηγιες Μπλιντιν
Πραγματικά ακραίο/σάπιο metal.
Προσπαθώ να ακούσω που και που το temple of the morning star.
Και??? Δεν τα καταφέρνεις???
Τα καταφέρνω αρκετές φορές, έχω αυθεντικό το reisssue. Είναι για πολύ ξεχωριστές καταστάσεις αυτό το album. Με τα υπόλοιπα album δεν έχω ασχοληθεί.
Indeed. H επανέκδοση του “Temple…” με μύησε στους TODAY IS THE DAY.
Εντάξει, ψιλοσπαμάρουμε, αλλα νομίζω πως ό,τι σχόλια ήταν να γίνουν πάνω στο θέμα έχουν γίνει ήδη…
ντάξει βρε ελιτιστές χίπηδες, ξέχασα να γράψω ότι και οι κονβέρτζ και οι (μ)πριτς και οι (τα) μποτς και οι καντιργιά ήταν εξίσου σπουδαίοι. ΩΧΟΥ!
Άντε βάλτε τώρα το Sadness Will Prevail να νιώσετε λίγο. 8)
ΒΒΒ έχεις πμ. 
Ας πω και γω τα δικά μου!
Μια φορά κι έναν καιρό, τη δεκαετία του 90, διάβαζα τις κριτικές του Ποπ & Ροκ, μήπως μάθω καμιά μπάντα. Θυμάμαι λοιπόν μια κυκλοφορία που είχε πάρει? 0! Κι έτσι έμαθα τους Today is the day σαν όνομα! (Ή μήπως ήταν οι Oxbow που είχαν πάρει το μηδενικό; Αν και οι τελευταίοι λόγω συμμετοχής Marianne Faithfull, θα είχαν καλύτερη αντιμετώπιση.) Τέλος πάντων, δε θυμάμαι σίγουρα, αν ξέρει κανείς άλλος ας μας διαφωτίσει, γιατί η μνήμη μου μπορεί να με απατάει με κανέναν νεότερο!
Ύστερα από μερικά (αρκετά) χρόνια, και χωρίς να έχω ακούσει νότα, σε μια συναυλία της Venerate αγόρασα το πακέτο Sadness Will Prevail/Live Til You Die που ήταν σε προσφορά. Τα άκουσα λίγο, τα απαίδευτα αυτάκια μου δεν το δέχτηκαν εύκολα και έτσι τα παράτησα προς το παρόν.
Τον τελευταίο χρόνο όμως, που το έχω ρίξει στα ναρκωτικά, εεε στο 90?s noise rock, και έψαξα τη σκηνή λίγο περισσότερο ανακάλυψα πόσο σπουδαίοι είναι οι Today is the day. Μη ξεχνάμε ότι ξεπήδησαν από το φυτώριο της Amphetamine Reptile (βλ. Helmet, Melvins κτλ).
Έχοντας ακούσει τις περισσότερες κυκλοφορίες τους πλέον, και εθισμένος όπως είπα στο θόρυβο, εξακολουθώ να θεωρώ ότι δεν είναι εύκολο άκουσμα. Παρ? όλ? αυτά ο Steve Austin είναι αυτό που λέμε καλλιτέχνης με άποψη. Γι? αυτό, εκτός των άλλων, έφτιαξε δική του εταιρεία όπου επανέκδωσε τις παλιές κυκλοφορίες των Today is the day.
Τέλος πάντων, να μη μακρηγορώ, όποια μπάντα έχει κατορθώσει να φτιάξει το δικό της ήχο έχει το σεβασμό μου. Και ο σάπιος ήχος των Today is the day είναι χαρακτηριστικός!
Bump λοιπόν μιας κι έχω βάλει Τemple Of The Morning Star.
To τελευταίο τους που είναι στη δισκογραφική του Austin τι λέει?
(Aπειρα Respect στην πιο κολασμένη φωνή έβερ. Βγαλμένη απ’ τα έγκατα της γης)
αχ, είδα το θρεντ και θυμήθηκα πόσο γαμάει το temple of the morning star και το 'βαλα κι εγώ. δισκάρα :respect: