Το Culling Voices…
Για μενα ανετα το καλυτερο του δισκου.
Απιστευτη τραγουδαρα 11/10.
1 Like
Μου χαν λείψει οι Tool. Μπαντάρα
edit: μπαινω στο 2ο ακουσμα του δίσκου. νιωθω οτι δεν εχω σαγονια. νομιζω ειμαι ερωτευμενος
9 Likes
Εμπαινα κ γω να γραψω τιποτα, αλλα προς το παρον το παραπανω με καλυπτει κ εμενα:
Μου ειχαν λειψει οι Tool, διαολε 
2 Likes
Το αυτό και για μένα. Μου είχαν λείψει, γαμώτο τους.
3 Likes
Δισκαρα!
Το ομώνυμο που μου άρεσε εξαρχής, το culling words με τη στοιχειωμένη του ατμόσφαιρα και την κλιμακωση απο τη μεση και μετα, τα φοβερά Invincible, descending και το pneuma που με κερδιζει με καθε ακροαση. Κρατάω ακόμα κάποιες επιφυλάξεις για το 7empest, έχει εξαιρετικά σημεία αλλά νομίζω κρατάει περισσότερο από όσο θα επρεπε, θα μπορούσε να είναι στα 10 λεπτά όπως τα άλλα. Το chocolate το κάνω skip.
Διαφορετικός δίσκος, μελωδίες και ατμόσφαιρα, πιο χαμηλών τόνων, πιο “μελαγχολικος” με τον Keenan να παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό, αλλά πάντα Tool.
Οι ακροάσεις συνεχίζονται…
2 Likes
Μου αρέσει φοβερά η αισθητική του δίσκου και οι περισσότερες από τις συνθέσεις.
Θεωρώ ότι δεν λειτουργεί το ίδιο καλά ως συνολικό ταξίδι.
Το 10000 Days μουσικά μου άρεσε λιγότερο από το Fear Inoculum αλλά ως άλμπουμ λειτουργούσε καλά.
Οι Tool εξακολουθούν να είναι ανώτεροι από το 95% της υπόλοιπης rock μουσικής, γι αυτό και “σηκώνουν” και λίγη αυστηρότητα. 
5 Likes
Ο δίσκος είναι ένα ατέλειωτο jam, δεν υπάρχουν πιασάρικα τραγούδια, το βάζω από την αρχή και ταξιδεύω μέχρι το τέλος. Για ακόμα μια φορά έπαιξαν με τους δικούς τους όρους και μάλιστα αυτή τη φορά έγραψαν εντελώς στα αρχίδια τους τα συμβατικά τραγούδια και τα singles. Δύσκολο άκουσμα, αλλά απολαυστικό. Και εμένα μου έλειψαν οι άτιμοι.
υ.γ.: Το Chocolate Chip Trip είναι για μόνιμο skip και είναι το μόνο πράγμα που με εκνευρίζει στον δίσκο, πρώτον γιατί με βγάζει εκτός κλίματος ενώ την έχω ακούσει άγρια μετά το Culling Voices και δεύτερον γιατί μετά από 13 χρόνια χαράμισαν 5 λεπτά στο τίποτα, κι ας είχαν πάντα τέτοια “ιντερλούδια” στους δίσκους τους.
3 Likes
Σέβομαι την άποψη του αρθρογράφου που έγραψε την κριτική του δίσκου αλλά προφανώς διαφωνω κάθετα με αυτη…Στο μονο που θα συμφωνήσω είναι ότι το 7empest κρατάει περισσότερο απ’οτι πρέπει.
Δεν θα μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες, θα πω μόνο ότι το fear inoculum σε καμία περίπτωση δεν είναι ήττα…το ακριβώς αντίθετο. Οι Tool αναμετρηθηκαν με την ιστορία τους και βγήκαν νικητές, ή τουλάχιστον έδειξαν ότι είναι ακόμα εδώ μετά από 13 χρόνια, όχι ηττημένοι.
3 Likes
Τους ειδα στη Πραγα και μετα το 15λεπτο διαλειμα που εκαναν , βγηκε ο τιτανομεγιστος μονος του και σολαρε για κανα 5λεπτο…Τελικα ηταν το Chocolate Chip Trip αυτο που επαιζε… Αρα επαιζαν 3 κομματια στην περιοδεια αυτη απο το νεο δισκο αλλα κανεις μας δεν το ειχε καταλαβει… Το κομματι το εχω λατρεψει παρεπιμπτοντως…
Για το δισκο εχω να π οτι ξεπερασε τις προσδοκιες μου και ειναι απλα κατι μοναδικο και φοβερα δουλεμενο… Εβγαλαν αυτο που γουσταραν και μας πηραν τα μυαλα…
ΥΓ: Και εγω διαφωνω με την κριτικη εδω στο ροκινγκ… ( μου φανηκε παρα πολυ επιφανιακη ) και γενικα εχω δει σε καποια ελληνικα σαιτ πολυ μετριες κριτικες που μου κανει εντυπωση γιατι ο δισκος ειναι σουπερ…
2 Likes
Τώρα που περάσανε λίγο οι μέρες να πω και εγώ την άποψη μου (όχι πως ενδιαφέρει κανέναν αλλά νιώθω αρκετά σίγουρος πλέον!).
Ναι, η κριτική μας εδώ με βρίσκει πολύ σύμφωνο
Ο δίσκος για μένα είναι ο χειρότερος τους και ίσως ο μόνος χωρίς μια συνεκτική ταυτότητα (ξέρω σηκώνει κουβέντα αυτό αλλά είναι διαισθητικό πιο πολύ). Αυτό τον κάνει κακό δίσκο; Φυσικά και όχι. Ποιοτικός είναι. Απλά μέχρι εκεί. Αυτό είναι το πρόβλημά μου.
Υπάρχουν και τιμητικές ήττες, αυτές που ξέρεις ότι λίγο πολύ είναι χαμένες αλλά πολεμάς μέχρι τέλος για να είσαι συνεπής με τον εαυτό σου. Άσε που σε αυτές τις ήττες μετράει η προσπάθεια, η πνευματική ετοιμότητα να σηκώσεις την πέτρα σου στην ανηφόρα και ας ξέρεις το φινάλε.
Νομίζω είναι (έως τώρα που μιλάμε) ο μόνος δίσκος των Tool που θέλω να βάλω απευθείας συγκεκριμένα κομμάτια να ακούσω και δεν καίγομαι να τον ακούσω όλον σερί. Επίσης μου κακόπεσαν (καθαρά προσωπική γκρίνια) οι στίχοι, όσους έπιασα τουλάχιστον, σε πολλά σημεία μου φάνηκαν πολύ ανασφαλείς και επιτηδευμένοι, όπως μου φάνηκαν και 1-2 συνθέσεις.
Συνεπώς ναι, μια χαρά δίσκος και σε διάφορα σημεία με συγκινεί το ξεχασμένο συναίσθημα μιας εμπειρίας μιας Tool σύνθεσης. Άσε που για πολλούς είναι ο πρώτος δίσκος Tool που ζούμε και αυτό καλώς ή κακώς επηρεάζει την κρίση μας ανάλογα με την πτυχή του μύθου που έχουμε στο κεφάλι μας.
Πιστεύω όμως πως θα έπρεπε τα επιμέρους να μην υπερβαίνουν το όλον.
Δεν θα έλεγα πως ακούω μια Tool cover band αλλά περίμενα μια διαφορετική τελική αίσθηση. Για επιμέρους προβλήματα κομματιών τα κρατάω για μένα καθώς δεν είμαι και ο πιο αρμόδιος να μιλήσω για αυτά.
Υ.Γ. Για τα δικά μου μέτρα και ακούσματα, δεν τον θεωρώ καθόλου δύσκολο άκουσμα, σε σημεία μου φάνηκε και προβλέψιμο. Δεν είναι θέμα ελιτισμού, είναι πολύ σχετικό αυτό, απλά προσωπική άποψη.
8 Likes
Εμένα προφανώς δεν με πειράζει να διαφωνούμε .
Χαίρομαι αν η άποψη μου είναι σεβαστή, κι εγώ σέβομαι την δική σας.
Ακούω τους Tool εδώ και 20 χρόνια, είναι λατρεμένη μπάντα και θεωρώ το Lateralus ίσως τον καλύτερο δίσκο του 21ου αιώνα.
Αυτό που πάντα με ενοχλούσε γύρω από τους Tool είναι ο τρόπος που τους αντιμετωπίζει η βιομηχανία. Λες και απαγορεύεται η αρνητική κριτική, λες και πρέπει ντε και καλά όλα να είναι άριστα. Κανένας δεν είναι τόσο άριστος, κανένας.
Υπάρχουν πολλά εξαιρετικά άλμπουμ που αν η βιομηχανία έδειχνε την ίδια ευαισθησία, “αναγκάζοντας” το κοινό να καταδυθεί στο περιεχόμενο τους, θα είχαν συγγενική αποδοχή.
Και τέλος πάντων, αν δεν βάλουμε τον πήχη στον θεό για τους Tool, για ποιους θα τον βάλουμε;
Και σαν μουσικόφιλος, προτιμώ να διαβάζω κείμενα που εγείρουν και καμιά αμφιβολία από την εύκολη αποθέωση. Ειδικά για τους Tool.
11 Likes
Τοτεμ και ταμπού. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Κάτσε καλά εσύ. Αλλά ναι τόσο ψηλά είναι, τέτοια κληρονομιά και ιστορία έχουν.
1 Like
Το Chocolate Chip Trip το θεωρώ απαραίτητο στον δίσκο και κάπου εκεί τελειώνει για μενα ο δίσκος.
Δε νομίζω να ακούσω πολλές φορές στο μέλλον το 7empest. Πολύ μακρύ, πολύ μεγάλο, πολύ διαφορετικό με το υπόλοιπο κλίμα του δίσκου, και μου φαίνεται απλά ως ένας αχταρμάς με τη νοοτροπία “λοιπόν βάλτε όλα τα χεβι σημεία που γράψαμε μαζί στο τελευταίο τραγούδι”. Δε λειτουργεί σε κανένα επίπεδο για μενα, και δεν βρήκα και κάποιο ριφφακι που να με ξεσηκώνει κι ιδιαίτερα.
Και τοτέμ και ταμπού και vga και χύστα μέσα. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο κατ’ εμέ, που δεν έχω κατασταλάξει ακόμα στο καλώς ή κακώς, είναι τα 13 ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Φανταστείτε ο δίσκος αυτός να έβγαινε εκεί στα 2011-2012. Τι αντιδράσεις θα υπήρχαν; Εικάζω διαφορετικές από τώρα. Γιατί; Επειδή έχεις ανεβάσει τις προσδοκίες στα γαμίδια. Και να ένας χρόνος πέρασε που δεν έβγαλαν δίσκο κι άλλος ένας κι ακόμα ένας, πάμε στα 13 και το πρώτο που λέμε είναι: μας έλειψαν!
Εμ, λογικό δεν είναι; Και η ακόμα πιο κουλή φάση είναι πως ενώ στους περισσότερους μας αρέσει ο δίσκος, νιώθουμε πως πρέπει να απολογηθούμε στους Tool fans γιατί δεν μας αρέσει όσο σ’ αυτούς. Κατανοώ -σχεδόν- τους πάντες: Από εκείνους που τους αρέσει λίγο έως αρκετά, ακόμα κι εκείνους που δεν τους αρέσει, θα πάω πάσο. Όσοι όμως το χαρακτηρίσουν αριστούργημα ή δισκάρα ε δεν…Για να το πω και μπακαλίστικα, αν το Lateralus είναι 10ρι (που είναι), ε τότε αυτό πάνω από 8 δεν πάει. Που και πάλι, γαμώ είναι.
Peacelove
7 Likes
Ρε φίλε γαμάει στεγνά σε όλους τους τομείς το 7empest. Για μένα είναι η πιο κλασική Tool στιγμή εκεί μέσα.
@potofgold Εννοείται ότι Lateralus δεν ξαναγράφεται, το ξέρουμε αυτό, όποιος ψάχνει αυτό το πράγμα είναι παράλογος, ας ακούσει το Lateralus, πάμε παρακάτω.
2 Likes
Οκ ο καθένας μας έχει διαφορετικές απαιτήσεις και γούστα. Το ότι είναι η πιο κλασική στιγμή Τουλ (που δεν πολυσυμφωνω) το 7empest μέσα στον δίσκο εμένα δε μου λέει πολλά. Ίσα ίσα που αν θέλω να ακούσω Aenima ή Lateralus βάζω εκείνους τους δίσκους που δε μου φαίνονται πουθενά αχταρμάς. Τα υπόλοιπα 6 τραγούδια όμως μου αρέσουν πάρα πολύ.
το 7empest ειναι το μονο με ενδιαφερουσες φωνητικες γραμμες
1 Like
Ο έρωτας και η αγάπη, τυφλώνουν και “στρογγυλεύουν” τα πράγματα. π.χ. όταν είδαμε live τους Black Sabbath , είμαι σίγουρος ότι δεν ακούγαμε ό,τι παίζανε…(το γράφω και ανατριχιάζω ) .Ομοίως τις προάλλες , στους prophets σχεδόν βλέπαμε τον de la rocha να δίνει πόνο στο Bullet In The Head. Άρα, κάτι αντίστοιχο μας κάνουν και οι Tool τώρα. Και το έχουν κερδίσει όλο αυτό.
Μπαίνοντας στο 2ο επίπεδο ακροάσεων ( άφησα μια μέρα κενό μετά από συνεχόμενα ρηπητ) , ο δίσκος κάθεται όλο και πιο στρωτά στο μέσα μου. Είναι σίγουρα ο πιο εσωστρεφής, συναισθηματικός και μελαγχολικός τους. Τα νιάτα τους(λέγε με Undertow/Aenima) έχουν περάσει…Ο πιο πιτσιρικάς,είναι ο μπασίστας, που έφτασε τα 49 χεχ. Υπό αυτό το πρίσμα , προσεγγίζω ό,τι ακούω στο Fear Inoculum. Και μου αρέσει αυτό που ακούω.
Νιώθω ότι χρειάζομαι αρκετές ακροάσεις ακόμα για να καταλάβω ακριβώς τι γράψανε. Στις πρώτες ,έχασα τη μπάλα από τον όγκο της πληροφορίας. Τώρα θέλω το χρόνο μου, για να εστιάσω σε στίχους, συνθέσεις, ισορροπίες ,μελωδίες ,σκέψεις, συγκρίσεις κλπ
Για την ώρα μου αρκεί που ακούω νέο δίσκο tool , που ξυπνάω και σκέφτομαι τις μελωδίες του, που τον συζητάω και που "διαλογίζομαι"¨ πάνω σε αυτόν. Στην χειρότερη των περιπτώσεων, ο δίσκος θα τοποθετηθεί πιο κάτω σε σχέση με τα αριστουργήματα τους. Στην καλύτερη θα μπει δίπλα τους. Χωρίς φόβο , ας το απολαύσουμε 
“I must not fear. Fear is the mind-killer. Fear is the little-death that brings total obliteration. I will face my fear. I will permit it to pass over me and through me. And when it has gone past I will turn the inner eye to see its path. Where the fear has gone there will be nothing. Only I will remain.”
― Frank Herbert, [Dune]
9 Likes
Είναι αστείο που οι οπαδοί, σφάζονται επειδή υπάρχει μια χαλαρότητα. Κατι πιο “εύκολο”. Οι τύποι πολύ έξυπνα κυκλοφόρησαν μια πανάκριβη εκδοσή (40~100 $) πρώτα, και Αμερική πουλήσαν 800.000 απο τις όποιες οι 700 είναι αυτές οι “ακριβές”. Δλδ βγάλανε μισό ΔΙΣ παγκοσμίως και θα πάρουν λεφτάκια με το τσουβάλι.
Ο δίσκος πιθανά είναι ότι καλύτερο και πιο ιδιαίτερο έχουν βγάλει ποτέ. Ισώς να είναι και ο καλύτερος δίσκος που βγήκε ποτέ. Οι τύποι εκμηδενίζουν ακόμα και τους Pink Floyd, αφού έχουν πολύ καλύτερα παιξίματα που βασίζονταί σε μαθηματικά, και καταπιάνονταί με θέματα που συλλογικά αφορούν περισσότερο κόσμο. All hail Tool ! Και την μεγαλοφύϊα του Maynard.