Σουρεαλισμός αλλά κάπως έτσι πάει. Ο Μαγγίνας χτίζει αναψυκτήρια, ο Σουφλιάς επεκτείνει την Αθήνα και μετά από τρεις μήνες καίγεται ο τόπος, ο Χατζηδάκης επεμβαίνει για να μεταγραφεί το παιδί του σε άλλο τμήμα Πανεπιστημίου, ο Μαρκογιαννάκης επεμβαίνει για να μην καταδικαστεί έμπορος ναρκωτικών και πάει λέγοντας.
Η λογική είναι "Ντάξει μωρέ κάτσε να καταλαγιάσει λίγο το πράμα και ξαναμπαίνεις στο κόλπο…’’
Βγαίνουμε λίγο οφτόπικ αλλά τι μπορεί να κάνει ο απλός πολίτης ώστε να αλλάξουν τα πράγματα?(το γράφω εδώ γιατί δεν βρήκα άλλο κατάλληλο θρεντ) Ακούγεται κλισέ η ερώτηση αλλά η απάντηση πραγματικά δεν ξέρω ποια είναι πλέον.Με την ψήφο δεν αλλάζουνπράγματα,στην δουλειά όταν θα υπογράφουμε για εξευτελιστικές συμβάσεις εργασίας δεν θα μπορούμε να κάνουμε κάτι με τον φόβο της απολυσης.Με το να έχουμε μπλογκ και να γράφουμε άρθρα κατά του εκάστοτε καθεστώτος απλά προκαλούμε ένα προσωρινό αίσθημα απέχθειας στον αναγνώστη για το υπάρχον πολιτικό σύστημα ο οποίος συνεχίζει αργότερα να παίζει και αυτός τον ρόλο του δηλαδή να κάνει ρουσφέτια,να ψηφίζει τους ίδιους να χτίζει αυθαίρετα κλπ.Μήπως η μόνη λύση είναι η επανάσταση τελικά?
Man, δε ξέρω πως σου ρθε αυτο πραγματικά…
Σόρρυ για το ετεροχρονισμένο της απάντησης κατα τ’ άλλα, δεν έχω διαβάσει ούτε μια σελίδα του τόπικ, έχω λίγο χρόνο, ωστόσο θα επανέλθω να γραψω και γω καμιά γνώμη.
Μπορεί ωστόσο για αρχή κάποιος να μου λύσει μια πολύ σημαντική απορία? Τι παίζει με το λευκό και τι με το άκυρο? Και δεν εννοώ οτι για κάποιον μπορεί να φανερώνει πολιτική απάθεια και για άλλον ένδειξη διαμαρτυρίας κλπ, το γνωστό. Ούτε κυριολεκτικά τι σημαίνει, οτι το άκυρο είναι μια “λάθος ψήφος” δλδ και το λευκό μια “μη ψηφος προς κάποιο κόμμα” (όλοι ξέρουμε τι είναι το καθένα).
Εννοώ απο άποψη ενδυνάμωσης ή μη των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Προσμετράται μια τέτοια ψηφος στο κυβερνόν κόμμα? Όχι ως αποτέλεσμα μη-στήριξης των αντιπολιτευόμενων κομμάτων (ως αρνητική ψήφος δλδ) αλλά κυριολεκτικά, προσμετράται (σύμφωνα με εκλογικούς νόμους) στο κυβερνόν κόμμα? Και γενικά, ποιά είναι τελικά η διαφορά ανάμεσα στα δύο (αν υπάρχει). Και γιατί κάθε φορά που γίνονται εκλογές ακούω ένα σωρό διαφορετικές (ως και αντιφατικές) απόψεις πάνω στο θέμα??? Απο το “χαμένη ψήφος η άκυρη, μη το κάνεις”, στο “στηρίζει την κυβέρνηση”, στο “είναι η διαμαρτυρία απέναντι στο εκλογικό σύστημα”, στο “αδιαφορώ για τα πάντα, άρα ψηφίζω αυτό”.
Και τέλος πάντων, ποιά η διαφορά στην ουσία ανάμεσα στο άκυρο, το λευκό (τα διαχωρίζω) και την αποχή?
Και τι παίζει με τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα? Μια τυχόν ψήφος προς αυτά, εφόσον δε μπουν στη βουλή, ενδυναμώνει πάλι τα κόμματα που συγκεκτρώνουν το ποσοστό για να μπουν? (όπως είχε πρόπερσι πχ). Έχει μεγάλη σημασία αυτό.
Ξέρω πως οι απαντήσεις πάλι θα είναι πολλαπλές, εξάλλου ειδικά όσοι υποστηρίζουν κάποιο συγκεκριμένο κόμμα έχουν έτοιμη απάντηση. Ωστόσο όπως είπα, δε με ενδιαφέρει η ερμηνεία τόσο (ερμηνείες υπάρχουν ένα σωρό και ανέφερα μερικές συνοπτικά), όσο η πολιτική πραγματικότα της ψήφου προς ένα μη κοινοβουλευτικό κόμμα ή μιας λευκής, ή άκυρης ψήφου.
Θα εκτιμηθεί όποια τυχόν κατατοπιστική απάντηση (αφού έχει κατανοήσει ποιό είναι το νόημα της ερώτησης μου). 
Απετυχα αλλα ξαναψηφιστε με λεει ο Καραμανλης και γραφει η εφημεριδα τα νεα
Σκατα να φας
Τα λευκά και τα άκυρα δεν προσμετρώνται στις έγκυρες ψήφους . Ένα πολύ καλό και πρακτικό παράδειγμα βρίσκεται εδωπά http://efhbos.wordpress.com/2009/05/30/apoxh-akyro-leyk/
Ναι αυτό ήθελα να πω :b
Χαχαχ. Σοβαρός αρχηγός ο Βενιζέλος; Προτιμώ Καραμανλή και παρακμή, παρα να βγει το σκουλήκι πρωθυπουργός.
Εγω παντως θελω να δω στην επομενη τετραετια (ή τριετια ή οσο κρατησει ολο αυτο τελος παντων), αυτους απο εδω που τωρα ψηφιζουν ΠΑΣΟΚ, εμφανως απηυδησμενοι απο την πολιτικη της ΝΔ, τι θα λενε σε ενα παρομοιο poll…
“Καλα τα πηγε η ΠΑΣΟΚαρα”? Αφου ειναι κοινο μυστικο ρε παιδια οτι και τα δυο κομματα, ειναι ενα και το αυτο. Την αντιπολιτευση που κανει το ΠΑΣΟΚ σημερα, την κανει μονο και μονο γιατι δεν ειναι στην εξουσια. Αν ηταν, θα εκανε ακριβως τα ιδια πραγματα με τη ΝΔ και η ΝΔ θα εκανε την ιδια αντιπολιτευση μονο και μονο για να μειωσει το ΠΑΣΟΚ.
Υπαρχει κανεις που πραγματικα περιμενει αλλαγη απο το ενα απο τα δυο κομματα?
Ποτε σε ολα αυτα τα χρονια που ειχαμε ΠΑΣΟΚ, εχουμε δει σοσιαλισμο? Προσωπικα δεν εχω δει καμια απολυτως διαφορα αναμεσα στο ενα κομμα και το αλλο. Καθε φορα, ο ενας κατηγορει τον αλλον οτι δεν εκανε τιποτα, και ο αλλος απανταει οτι “παραλαβαμε καμμενη γη”. Λες και 4 χρονια δεν ειναι αρκετα να αλλαξεις καποια πραγματα. Και ok… πανε στο διαολο τα 4 χρονια… Ποσα χρονια ειχαμε ΠΑΣΟΚ…?
Αυτα χωρις να θελω να προσβαλω την ψηφο κανενος. Απλα εκφραζω την απορια μου και την αποψη μου οτι τουλαχιστο τα 2 μεγαλα κομματα, ειναι το ενα η προεκταση και ο συνεχιστης του αλλου.
Καταρχάς, τα λευκά δεν μετράνε στα έγκυρα.
Απλώς είναι μια δήλωση διαφορετική από το άκυρο.
Ας δούμε λίγο τι έγινε στις προηγούμενες εκλογές, όπου το πρώτο κόμμα είχε μπόνους 40 έδρες.
ΝΔ --> 41,83% * 300 έδρες —> 108,784 έδρες + 40 --> 148 έδρες
ΠΑΣΟΚ --> 38,10% * 300 έδρες --> 99,06 έδρες --> 99 έδρες
ΚΚΕ --> 8,15% * 300 έδρες --> 21,19 έδρες --> 21 έδρες
ΣΥΡΙΖΑ --> 5,04% * 300 έδρες --> 13,104 έδρες --> 13 έδρες
ΛΑΟΣ --> 3,80% * 300 έδρες --> 9,88 έδρες --> 9 έδρες
Σύνολο αυτά μας κάνουν 290 έδρες και από τις 10 που έμειναν πήραν αντίστοιχα 4,3,1,1,1.
Είναι κι αυτό μέρος του εκλογικού νόμου? Και τι είχε γίνει με τις ψήφους προς τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, που το 2007 είχαν ενισχύει (οι ψήφοι) τα κοινοβουλευτικά στην ουσία, αν και ποτέ δε κατάλαβα γιατί, με ποιό τρόπο δηλαδή.
Αυτό θα έγραφα τώρα.
Έτσι όπως τα έγραψα αρχικά δεν φαίνονται σωστά.
Λοιπόν, τα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή το 2007 συγκέντρωσαν το 96,92% των ψήφων.
Για να βρούμε τις έδρες τους λοιπόν πρεπει να διαιρέσουμε το αρχικό τους ποσοστό με το 96,92%.
Από τις διαιρέσεις προκύπτουν τα νέα ποσοστά βάσει των οποίων υπολογίζονται οι έδρες:
ΝΔ --> 43,16% * 260 έδρες —> 112,216 έδρες (+ 40) --> 152 έδρες
ΠΑΣΟΚ --> 39,31% * 260 έδρες --> 102,206 έδρες --> 102 έδρες
ΚΚΕ --> 8,41% * 260 έδρες --> 21,866 έδρες --> 21 έδρες
ΣΥΡΙΖΑ --> 5,20% * 260 έδρες --> 13,52 έδρες --> 13 έδρες
ΛΑΟΣ --> 3,92% * 260 έδρες --> 10,192 έδρες --> 10 έδρες
Σύνολο 298 έδρες και οι δύο που απέμειναν πήγαν στα κόμματα με τα μεγαλύτερα δεκαδικά μέρη δηλαδή ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.
Ουσιαστικά λοιπόν η ψήφος σε κόμμα που δεν μπαίνει στη Βουλή ενισχύει τα κόμματα που μπαίνουν στη Βουλή ανάλογα με το αρχικό ποσοστό τους.
Edit:
Είναι προφανές πόσο αντιδημοκρατικό είναι το μέτρο του 3%. Διότι έστω και με αυτό τον νόμο (απλή αναλογική σε 260 έδρες και μπόνους 40 έδρες στον πρώτο), ένα κόμμα με ποσοστό 0,4% στους 260 έχει αναλογικά έναν βουλευτή. Γιατί στερείται από το κόμμα αυτό και τους ψηφοφόρους του η εκπροσώπηση στα κοινά?
Επίσης τα όσα έγραψα θα ισχύουν για την εκλογική αναμέτρηση της 4ης Οκτώβρη. Αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία ή συνεργασία, τότε πάμε για νέες εκλογές όπου αν καταλαβαίνω σωστά θα ισχύει ο νέος νόμος της ΝΔ, όπου το πρώτο κόμμα παίρνει μπόνους 50 έδρες και δεν ξέρω και τι άλλες αλλαγές υπάρχουν.
Πιστεύω ότι με τη σημερινή κατάσταση υπάρχουν δυο είναι οι βασικές νοοτροπίες των στοιχειωδώς σκεπτόμενων ψηφοφόρων (από αυτούς βγάζω απέξω τους χαβαλέδες και τους λοβοτομημένους οπαδούς μεγάλων και μικρών κομμάτων που θα ψηφίσουν πάλι γιατί “ΠΑΣΟΚ ρε μουνιά”). Τρεις αν υπολογίσει κανείς την αποχή/αποδοκιμασία.
Η πρώτη νοοτροπία αφορά την επιλογή ενός πιο “επαναστατικού” δρόμου. Συνίσταται στην επιλογή ενός πολιτικού φορέα με ριζοσπαστικές θέσεις - οι οποίες ενδεχομένως να εδρεύουν και στο ανεδαφικό. Κλασικό παράδειγμα το ΚΚΕ. Πολλές φορές, η επιλογή αυτή ταυτίζεται και με ψήφους διαμαρτυρίας, δηλαδή ψηφίζω ΚΚΕ για να λειτουργήσει ως αντίβαρο σε βασικές τάσεις και όχι γιατί ελπίζω να υλοποιηθεί το πρόγραμμά του μέχρι κεραίας.
Η δεύτερη νοοτροπία στοχεύει στην επιλογή του καλύτερου διαχειριστή σε έναν λίγο-πολύ διαμορφωμένο τοπίο. Καθώς πολλές πολιτικές αποφάσεις εκπορεύονται κατευθείαν από την ΕΕ ή επιβάλλονται από τις σύγχρονες τάσεις το ζητούμενο δεν είναι αν θα γίνουν, αλλά πότε θα γίνουν και με ποίες συνθήκες. Και τα δυο μεγάλα κόμματα σε αυτή την κατηγορία παίζουν. Ως εκ των πραγμάτων, πέραν της συνθηματολογίας, ονοματολογίας και ιστορίας, οι βασικές τους διαφορές είναι στην ικανότητα των στελεχών τους - ή τουλάχιστον στην εκτίμηση του κόσμου για την ικανότητά τους αυτή.
Το γιατί η πλειοψηφία του κόσμου επιλέγει να ψηφίσει σύμφωνα με τη δεύτερη νοοτροπία και όχι με την πρώτη είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, αλλά δε χρειάζεται να μας απασχολήσει εδώ. Έχοντας όμως αυτό ως δεδομένο, είναι εύκολο να βγάλει κανείς ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την πολιτική σκηνή, π.χ. γιατί το ΠΑΣΟΚ πάει μπροστά τώρα (όπως και το γιατί δεν πάει αρκετά μπροστά), γιατί η εναλλαγή της εξουσίας γίνεται κάθε δυο περίπου τετραετίες και γιατί ο δικομματισμός στην τωρινή του μορφή δεν πρόκειται να φέρει καμία αλλαγή. Όσον προτιμάται η σταθερότητα έναντι ριζοσπαστικότερων λύσεων από τους ψηφοφόρους, κανένα από τα δυο μεγάλα κόμματα δε θα έχει κίνητρο να αλλάξει δραματικά καθώς σε οκτώ χρόνια (το πολύ) θα είναι πάλι στην εξουσία, ανεξάρτητα από τις προηγούμενες επιδόσεις του.
Συμπέρασμα, απο αυτά και απο τα προηγούμενα (σχετικά με αποχή και λευκό/άκυρο).
Ψηφίζεις εξωκοινοβουλευτικό κόμμα. Στηρίζεις τα κοινοβουλευτικά.
Ψηφίζεις λευκό ή άκυρο. Στηρίζεις τα κοινοβουλευτικά.
Δε ψηφίζεις καθόλου. Στηρίζεις τα κοινοβουλευτικά.
Αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες και @@…
Συμφωνω με αυτα που λες. Μου φαινεται λογικο οτι η πλειοψηφια του κοσμου οδευει συμφωνα με τη δευτερη νοοτροπια. Απλα το point μου ηταν οτι αυτο το βλεπουμε τοσο καιρο που εχει παλιωσει προ πολλου, και ξερουμε πλεον (ή θα επρεπε να ξερουμε) οτι οσο κι αν ελπιζουμε οτι τα πραγματα θα πανε καλυτερα με τον εναν απο τους δυο, ε ρε γαμωτο, δε μας βγαινει.
Ασχετα παντως με το αν θα πρεπει να υποστηριξουμε καποιο μικρο κομμα η να το ριξουμε ακυρο, προσωπικη μου αποψη ειναι οτι ο δικομματισμος πρεπει καποτε να χτυπηθει. Δεν ξερω αν αυτο θα βαλει μυαλο σε καποιους… και αν γινει, αμφιβαλλω οτι θα κρατησει για πολυ, αλλα τουλαχιστο απο αυτο που γινεται μεχρι τωρα πιστευω θα ειναι κατι καλυτερο.
Δεν εχουμε και πολλα να χασουμε, που λεμε…
Παντως εχεις δικιο οτι η κουβεντα πανω σε αυτο το θεμα ισως θα ηταν καλυτερο να γινει αλλου οποτε το αφηνω στην ησυχια του 
Ρε παιδιά, δε βλέπετε πως είναι η κατάσταση με τους κωλοεκλογικούς νόμους (πάνω)? Και μικρό κόμμα αν ψηφίσει κάποιος, και άκυρο αν ρίξει, ή απέχει ως διαμαρτυρία, τον ίδιο δικομματισμό ενισχύει.
(εκτός βέβαια αν η αποχή/άκυρα κλπ έφταναν σε τεράστια ποσοστά - θα χτύπαγε άσχημα πολύ κόσμο αυτό, ή αν κατόρθωνε το εξωκοινοβουλευτικό κόμμα να μπει στη βουλή…) :-k
Aυτο εννοουσα. Βεβαια μιλαμε για φανταστικο σεναριο, αλλα τετοια θελουνε. Μαυρο απο ολους να δουν οτι δε τους παιρνει πια
οπότε ότι και να κάνεις δεν γίνετε τίποτα…έτσι τα έχουν κάνει για να είναι πάντα πάνω…που ουσιαστικά και να θες δεν μπορείς…
Now playing: Amorphis - House Of Sleep
via FoxyTunes
Αν το άκυρο/αποχή/λευκό συνοδεύεται από πρακτικές αντίθετες του “κάθομαι σπιτάκι και στα τέτοια μου” καλώς να ορίσει.
Ειδάλλως δεν θα νοιάξει κανένα από τα 2 κόμματα το να βγάλουν κυβέρνηση με 20 ψήφους ή με 2.000.000 ψήφους…
Edit:
Αυτό το “και να θες δεν μπορείς να κάνεις τίποτα” ειδικά από νέους ανθρώπους πόσο άσχημα μου χτυπάει όμως, ε…
Πέρα από τα εκλογικά συστήματα που είναι κομένα και ραμένα στη διαιώνιση του δικομματισμού, θα σταθώ σε κάτι που είπε ο Καραμανλής χτες βράδυ, ότι εμπιστεύεται την ωριμότητα του ελληνικού λαού κλπ κλπ.
Αν, όμως, ο λαός ήταν ώριμος θα τους έριχνε μαύρο εδώ και χρόνια, σε όλους!
Αλλά αμφισβητώ πολύ την ωριμότητα και κριτική ικανότητα του έλληνα ψηφοφόρου, οπότε δεν θα αλλάξει κάτι για αρκετό καιρό.
Μια απορία: γιατί στην αρχαία Αθήνα είχαν τους ιδιώτες που δεν ψήφιζαν και δεν συμμετείχαν στα κοινά; Κάτι ήξεραν ίσως; Αυτό το μέτρο έπρεπε να εφαρμοστεί και στη σύγχρονη Ελλάδα μάλλον…
EΛα ρε Κρισπ επαναστατη…Ασε τη δουλεια σου και αλλαξε την Ελλαδα.Να δω πως θα ζησεις μετα…
Μα αυτό θέλουν να κατορθώσουν. Να μεταδώσουν αυτή ακριβώς την αίσθηση της απογοήτευσης με τα πάντα, που με τη σειρά της θα οδηγήσει στην παθητική και κυνική στάση του “τίποτα δεν αλλάζει”.
Την ίδια λίγο πολύ αντίληψη μοιράζοναι εξάλλου και οι ψηφοφόροι των μεγάλων κομμάτων: “αφού έτσι κι αλλιώς ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ θα βγει, γιατί να ψηφίσω κάποιον άλλο? Αντίθετα, ας στηρίξω το ΠΑΣΟΚ (και ας μη με εκφράζει) γιατί μόνο έτσι μπορώ να κοντράρω στα ίσια τη ΝΔ (που δε θέλω να βγει)”. Ή “Αφού έτσι κι αλλιώς ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ θα βγει, ας ψηφίσω ΝΔ, και ας μη τη γουστάρω, γιατί προτιμώ πάλι τα ίδια απο το να έχουμε ΠΑΣΟΚ στην εξουσία”.
Αυτό το “έτσι κι αλλιώς” με τρελαίνει. Είναι απίστευτο, δε ξέρω πως να το περιγράψω. Σα να βαδίζει ο κόσμος σε έναν δρόμο προκατασκευασμένο απο πριν, σε ένα σενάριο ήδη γραμμένο, στο οποίο δεν έχει κανέναν έλεγχο και απλά κάνει την κίνηση του όπως το πιόνι στη σκακιέρα.
Αν ο κάθε ένας ξεχωριστά γνώριζε, συνειδητοποιούσε πως δεν υπάρχουν έτσι κι αλλιώς…