μήπως η bayern και η villareal δεν είχαν τους παίκτες ώστε να νικήσουν barcelona και arsenal?γιατί τότε οτι σύστημα και να έπαιζαν θα χάνανε…
Έχει διαφορά η ήττα από τον διασυρμό. Και η Πόρτο έχασε από την United όπως θα έλεγε η λογική, αλλά δεν διασύρθηκε. 
και πάλι όμως δεν λές γιατί είναι αναχρονιστικό το 4-4-2…το ότι δε το χρησιμοποιούν πολλες ομάδες δε λέει κάτι
εντιτ:να πείς οτι το 3-5-2 με λίμπερο είναι αναχρονιστικό να πώ οκ,αφού πλέον η χρήση του λίμπερο δεν βολεύει
Καλά προπονητής δεν είμαι. Περισσότερο ως παρατηρητής του τρόπου που εξελίσσετε το ποδόσφαιρο το λέω. Όταν βλέπεις ολόκληρο Sir Alex να αναθεωρεί? Το 4-4-2 για να παιχτεί σωστά στο πιεστικό σύγχρονο ποδόσφαιρο θέλει οι δύο επιθετικοί να πιέζουν σαν σκυλιά και να μην είναι τύπου Αμπρέου. Ο Sir Alex έπαιζε και με δύο μπροστά στα εύκολα ματς, αλλά ήταν συνήθως ο Rooney με τον Tevez.
επίσης το 4-4-2 θέλει οι ακραίοι χαφ να μαρκάρουν και να ειναι πολυ καλοί στίς πλαγιοκοπήσεις τις αντίπαλης άμυνας.
ναι. η ο ένας να είναι επιθετικογενής και ο άλλος πιο χαφ.
Τέλος πάντων… είμαστε εδώ και μια σελιδά offtopic 
Εδω κολλανε καλυτερα παιδες. 
Δεν θα το έλεγα αναχρονιστικό το 4-4-2.
Αναποτελεσματικό θα το έλεγα, γιατί πλέον αν δεν έχεις πολύ συγκεκριμένους παίκτες (και κυρίως δυο φοβερα κεντρικά χαφ, που τρέχουν, μαρκάρουν, πασάρουν, σκοράρουν, φτιάχνουν καφέ και οδηγούν αεροπλάνα με το ένα αυτί) τότε είναι εξαιρετικά έυκολο να σου πάρει το κέντρο ο αντίπαλος που παίζει 4-3-3 ή 4-5-1.
Προσωπικά είμαι φαν του 4-3-3 (βλ. Μπάρτσα, Τσέλσι) με τρια χαφ στο κέντρο, τρεις φορ μπροστά (που να ξέρουν όλοι μπάλα), και πλάγια μπακ που ανεβοκατεβαίνουν και έχουν καλή σέντρα.
εγώ απο την άλλη είμαι φάν του 4-4-2.
οι ακραίοι χάφ πρέπει να μπορούν να πλαγιοκοπούν την άμυνα και εννοείται να εχουν καλή σέντρα.όσον αφορα τα 2 αμυντικά χάφ εξαρτάται τον αντίπαλο.αν παίζεις με υποδεέστερη ομάδα τοτε το 1 αμυντικό χάφ θα μένει πιο πίσω ώστε το άλλο αμυντικό χάφ να έχει και επιθετικά καθήκοντα.επίσης σημαντικό για μένα είναι τα αμυντικά χάφ να έχουν σίγουρη πρώτη πάσα η οποία είναι πολύ σημαντική για την προώθηση του παιχνιδιού
Δεν ισχυει αυτο που λες original… Αν δεν εχεις τρεις στο κεντρο, ο αντιπαλος σου κανει φασεις για πλακα. Το 4-4-2 σε ευθεια το θεωρω αδιανοητο, στο συγχρονο ποδοσφαιρο, που στηριζεται στην ταχυτητα και την φυσικη κατασταση. Ειναι αναγκαιο, για μενα 2 ζωνες στο κεντρο.
Το μονο που εχει νοημα στο 4-4-2 ειναι ο ρομβος με εναν κοφτη, 2 χαφ με τα χαρακτηριστικα που ανεφερε ο chrisp:p (και προς θεου να μην παιζουν στην γραμμη τυπου λετο δλδ) ενα δεκαρι που παλι να μαρκαρει και δυο επιθετικους οχι τους κλασικους striker οι οποιοι θα γυρνανε να πιεζουν και θα ξερουν και μπαλα …
είναι θέμα επιλογών το σύστημα.τυχαίνει να είμαι φάν του 4-4-2 σε ευθεία.απλά όταν θες να είσαι πιο επιθετικογενής το ένα απο τα αμυντικά χαφ ανεβαίνει μέχρι την μεγάλη περιοχή του αντιπάλου και το άλλο αμυντικό χάφ απλά μένει πιο πίσω για να προσέχει τυχόν αντεπίθεση
εντιτ:τα 2 ακραία χάφ στο 4-4-2 δεν είναι απαραιτητο να τους λές να κινούνται μόνο πάνω στην γραμμή.αυτό εξαρτάται και από τα χαρακτηριστικά που έχουν σαν παίκτες.
για παράδειγμα η αεκ στο 4-0 επι του ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ επαιζε κλασικο 4-4-2.
αριστερό χάφ ο ριβάλντο( ο οποίος ομως πιο πολύ έκλεινε προς το κέντρο για να φτιάχνει παιχνίδι,αλλά έπαιζε και στήν γραμμη όποτε του δινόταν η ευκαιρία),δεξι χαφ ο εντίνιο ο οποίος πλαγιοκοπούσε συνέχεια την άμυνα του ολυμπιακού και 2 στράικερ από τους οποίους ο λύμπε ήταν περιφερειακός επιθετικός(έβγαινε να παίρνει μπάλα για να απλώνει το παιχνίδι και να βγάζει και καμιά κάθετη στον μπλάνκο) και ο μπλάνκο φουνταριστός
Σοβαρο παραδειγμα μου εφερες… Πες μου μια ομαδα που να εχει διακριθει τα τελευταια χρονια και να παιζει 4-4-2 σε ευθεια
Φαν του 4-4-2 γενικά είμαι και εγώ υπό την έννοια ότι δυο ομάδες που παίζουν 4-4-2 είναι πολύ πιθανότερο να δώσουν θέαμα από δυο ομάδες που παίζουν 4-3-3 ή 4-5-1. Αλλά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όταν θες να κυριαρχήσεις στο παιχνίδι παίρνεις ως οδηγό σου το 4-3-3 της Μπάρτσα (και αρκετών άλλων ομάδων).
η ΑΕΚ που κέρδισε 4-0 τον ολυμπιακό δε σου κάνει?εκείνη την χρονιά έπαιξε πάρα πολύ καλή μπάλα!!
Η ΑΕΚ εκείνη τη χρονιά καταρχάς έπαιξε 4-4-2 επί Κωστένογλου. Τον Ολυμπιακό τον κέρδισε 4-0 επειδή ο Σεγούρα έκανε το λάθος να ανεβάσει 2 από τα τρία χαφ πολύ ψηλά στην περιοχή της ΑΕΚ και έτσι της έδωσε όλο το κέντρο για να κάνει ο Ριβάλντο τα δικά του.
Αν στον πάγκο καθόταν ο Λεμονής (που με 4-3-3 εκείνη την χρονιά είχε κερδίσει 4-0 τον βάζελο) και κατέβαζε την ομάδα όπως στα ματς του Ch.L. ούτε στα όνειρά της δεν θα έκανε τέτοιο ματς η ΑΕΚ.
ναι αυτό λέω οτι η ΑΕΚ εκείνη την χρονιά έπαιξε 4-4-2 στην ευθεία με κωστένογλου στο 2ο γύρο και έπαιξε πάρα πολύ καλή μπάλα.
ενα σύστημα αποδίδει ή όχι ανάλογα και με τους παίκτες που έχει η εκάστοτε ομάδα
Να λοιπόν που η φετινή Μπάγερν του Φαν Χαάλ (γιατί πάνω από Ρόμπεν, Ριμπερί και σία) δικαιώνει τον original για το 4-4-2, προσφέροντας θέαμα αλλά και ουσία. Το δε εκπληκτικό είναι ότι αυτά τα κάνει παίζοντας όλη τη χρονιά με τους ακραίους μέσους στο ανάποδο πόδι από το καλό τους (Ριμπερί αριστερά, Ρόμπεν δεξιά), οι οποίοι συγκλίνουν περίπου στο ύψος της περιοχής, ώστε αυτή να φορτώνεται με παίκτες. Έχει βέβαια και καλά ακραία μπακ, ειδικά τον Λαμ από τα δεξιά.
Αλλά νομίζω ότι το ατού της είναι η φοβερή φυσική κατάσταση, το πώς τρέχουν και κλείνουν χώρους και είναι πάντα 2 που πιέζουν τον αντίπαλο παίκτη είναι εξωπραγματικό. Και βέβαια, ένα ακόμα συν του Φαν Χάαλ το γεγονός ότι το φορμάρισμα της ομάδας χτίστηκε μεθοδικά ώστε να κορυφωθεί την κατάλληλη στιγμή.
Το χτεσινό 4-0 στον τελικό κυπέλλου επί της Βέρντερ ήταν από τα πιο απολαυστικά ματς που είδα φέτος.
Χα!Για την Μπαγερν θα ποσταρα και εγω.
Το κλασικο τρικ των Ολλανδων με αναποδες πλευρες στους πλαγιους,στην Μπαγερν
πετυχαινει.Γιατι ας πουμε ο Ρομπεν συγκλινει και πεταει και κανα γκολακι ή ο Ριμπερι
κανει καμια επελαση.
Τον Φαν Χααλ τον θεωρουσαν ανεκαθεν μεγαλο προπονητη και φετος εχει δειξει παρα
πολυ καλα δειγματα μεχρι στιγμης.Ενα ματς του εμεινε…
το κουλό είναι οτι ο φαν γκάλ έιναι φάν του 4-3-3 αν θυμάμαι καλά.αλλά στην μπάγερν άλλαξε δεδομένα
Ο Ζιοβάνι για να το πάρουμε εξαρχής το θέμα, είναι δύσκολος παίκτης. Υπό την έννοια ότι δύσκολα τον έβαζες σε κάποιο σύστημα τακτικής. Για την ακρίβεια το μόνο σύστημα που του ταίριαζε ήταν το 4-4-2 με έναν κινητικό επιθετικό δίπλα του. Φαντάσου όμως ότι έκανε ολόκληρο Καμπ Νου να τον λατρέψει, άσχετα αν τελικά δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του λάτρη της τακτικής Φαν Χάαλ.
Δεύτερον ο Ζιοβάνι που ήρθε στην Ελλάδα το 1999 το πολύ πολύ να καθόταν μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, άντε κάνα χρόνο ακόμα. Τη μπάλα που ήξερε δεν την ήξερε (ούτε ακόμα την ξέρει) κανείς απ’ όσους έχουν παίξει εδώ. Επειδή λοιπόν κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει κανονικά βρέθηκε ένας αλήτης Σέμος να του κόψει τα πόδια “γιατί εδώ δε μασάμ’ από τσαλιμάκια να ‘ούμ’”. Το ήδη βαρύ του σκαρί, επιβαρύνθηκε κι άλλο και ουσιαστικά μετά τον τραυματισμό του δεν ήταν ποτέ ο ίδιος.
Ακόμα κι έτσι όμως αν το ψάξεις, σε πάρα πολλά μεγάλα ματς είναι μέσα. Σκοράρει, δίνει άσιστ απασχολεί αντίπαλους αμυντικούς. Στην Ευρώπη όσο η ομάδα παίζει 4-4-2 (τα πρώτα του δυο χρόνια δηλαδή), σκοράρει επίσης. Στα εκτός έδρας χάνεται, όσο χάνεται όμως και όλη η άλλη ομάδα. Όταν τον βάζουν να παίξει 4-5-1 προφανώς αδυνατεί, δεν είναι ο στατικός φορ τύπου Ντάρκο. Ο συμπαθής Ζέτερμπεργκ, παρότι υπήρξε τίμιος, δουλευταράς και εργάτης στο γήπεδο για μένα είναι ο κλασικός Σκανδιναβός που ενώ τα κάνει όλα σωστά στο τέλος της μέρας διαπιστώνεις ότι δεν έκανε και κάτι το πραγματικά σπουδαίο.
Και για να το επαναφέρω στον διαφορφετικό τρόπο αντίληψης του ποδοσφαίρου που πιθανόν να έχουμε, για μένα κάποιες μαγικές στιγμές του Ζιοβάνι απλά ξεπερνάνε τα πάντα.
Το ότι σε σύγκριση με Τζόλε, Αλεξανδρή, ίσως και Γιαννακόπουλο δεν υπήρξε εξίσου ουσιαστικός είναι αδιαμφισβήτητο.