Εντάξει, δε διαφωνούμε και τόσο. Είναι όπως λες θέμα φιλοσοφίας. Κι εμένα μου αρέσουν οι τεχνίτες και οι “μάγοι”- όπως σε όλους. Αλλά δε θεωρώ ότι είναι μαγκιά αυτό να το κάνεις “εκτός” του παιχνιδιού (με την έννοια ότι κινείσαι σε δικό σου ρυθμό, δικιά σου στρατηγική και φιλσοφία) αλλά εντός του συστήματος της ομάδας. Μπορείς κύριε να το κάνεις τηρώντας ταυτόχρονα το σύστημα του προπονητή σου; Μαγκιά σου. Δεν μπορείς, αλλά εισαι τόσο καλός ώτσε να προσαρμοστεί όλη η ομάδα πάνω σου; Πάλι μαγκιά σου. Ο Ζιοβάνι νομίζω ότι δεν ήταν τίποτα από τα δύο. Ηταν απλά ένα παίκτης με υψηλή τεχνική κατάρτιση (αναμφισβήτητα) που όταν του έβγαινε το παιχνίδι μπορέι και να μάγευε αλλά, όπως και εσύ έγραψες, αν η ομάδα δεν τράβαγε, δεν τράβαγε ούτε αυτός. Όσο για τον τραυματισμό, σίγουρα έχει μια δόση αλήθειας αλλά νομίζω ότι η άλλη αλήθεια είναι ότι έμαθε ότι στην Ελλάδα για να σε λατρέψουν αρκεί μία ντρίμπλα, ένας τσαμπουκάς στα ντέρμπι και μία δήλωση ότι όταν ήταν μικρός είχε την αφίσα του Γιούτσου πάνω από το κρεβάτι του.
Για το Ζετεμπεργκ θα βάλω στον καθρέφτη αυτό που είπες και θα πω το αντεστραμένο του είδωλο. Ήταν κλασικός Σκανδιναβός: ενώ νομίζεις ότι δεν έκανε και κάτι σπουδαίο, στο τέλος της ημέρας διαπιστώνεις ότι τα έκανε όλα σωστά.
Τέλος, προσωπικά, σε ένταση και όχι έκταση, βάζω τον Γιαννακόπουλο πάνω από το Τζόρτζεβιτς. Αν μου έλεγαν πάρε έναν παίκτη από τον Ολυμπιακό (του τότε) αυτόν τον πούστη (με την καλή έννοια) θα διάλεγα.
δεν υπαρχει συγκριση(ουτε στην προσφορα) μεταξυ των δυο…
ο ζετεμπεργκ οτι και ομαδα να εισαι ηταν πολυ συμπαθης…
αλλα ηταν εκνευριστηκα σταθερος σε μια ψιλοκαλη αποδοση…(ισως και για αυτο να ηταν συμπαθης…)
ενω απο την αλλη ο ζιοβανι μπορει να υπηρχαν εμφανισεις που σου εσπαγε τα νευρα με αυτα που εκανε αλλα στην ημερα του αυτα που κατάφερνε δεν υπαρχουν απλα…!
εβλεπα πριν 5-6 μερες ολα τα γκολ που εχει βαλει με την φανελα του ολυμπαικου + καποιες φασεις που απλα ειχε την μπαλα με σπαγγο…
απλα τελειος…
και το ότι σε σύγκριση με Τζόλε, Αλεξανδρή, ίσως και Γιαννακόπουλο δεν υπήρξε εξίσου ουσιαστικός ειναι και αυτο αληθεια…
και κατι αλλο…
ο ζιοβανι μπορει να μη αρεσει στους προπονητες ας πουμε, αλλα αρεσει στους οπαδους
ειδικα σε αυτους που δεν σκεφτονται σαν προπονητες…
που εχουν στο μυαλο τους καπως περισσοτερο το θεαμα…
Ας φανταστούμε πως πάμε οι μαχόμενοι τιτάνες του rocking για μπάλα 11Χ11. Επειδή το γήπεδο είναι μεγάλο και κανείς μας δεν είναι επαγγελματίας παίκτης, όλοι μας θα πασάρουμε κάνοντας τουλάχιστον ένα κοντρόλ στη μπάλα. Κανείς μας δε θα δέχεται μια πάσα από 15 μέτρα μακριά και θα προσπαθεί να τη στείλει με “τη μία” σε συμπαίκτη του 15 μέτρα μακριά.
Ας φανταστούμε τώρα πως ανάμεσα σε εμάς τους σαπιοκοιλιάδες, κάποιος βάζει και τον παππού Δομάζο να παίξει μαζί μας. Ο Δομάζος, καθότι έχει πολύ καλύτερη τεχνική από εμάς, θα μπορεί να κάνει τις πάσες με τη μία και σωστά. Και καθότι αυτό θα επιταχύνει το παιχνίδι της ομάδας μας, κάνοντας το πιο γρήγορο, η σωστή επιλογή είναι ο Δομάζος να παίζει με τη μία και εμείς οι υπόλοιποι κοντρολάροντας πρώτα τη μπάλα. Αν τώρα ο Δομάζος, στις 10 πάσες που θα επιχειρήσει με “τη μία”, γιατί θεώρησε πως τις είχε, κάνει 2 πάσες λάθος, μπορείς να τον πεις “φλύαρο” που δεν παίζει με τη μία;
Ελπίζω να καταλάβατε την άποψη μου για το Ζιοβάνι. Ο Ζιοβάνι μπορούσε να κάνει με τη μπάλα πράγματα που ούτε ο Ρίμπο δε μπορούσε. Μπορούσε να εκθέσει τους πάντες. Δεν ήταν φλύαρος, γιατί πολύ απλά αυτά που δοκίμαζε τα είχε (εξαιρούνται τα σουτ από τη σέντρα). Αναξιοποίητος ήταν μόνο, αφού δεν υπήρχε ποτέ η τακτική που θα έκανε την ομάδα να εκμεταλλευτεί τις μαγείες του Ζιο.
Μέσα στο σύνολο, μόνο ο Ντούσαν προσπάθησε να τον αξιοποιήσει (και ας του τον φόρτωσαν) και ο Κάτανετς. Οι υπόλοιποι προπονητές του Ολυμπιακού, δεν κατάλαβαν τι όπλο είχαν στα χέρια τους και του συμπεριφέρονταν λες και ήταν το αστέρι του τσίρκου που πρέπει οπωσδήποτε να κάνει τα δικά του, ξέχωρα από την υπόλοιπη παράσταση.
Δίχως τον Ζιοβάνι, ο Ολυμπιακός θα ήταν τακτικά πιο εύκολη ομάδα για τους πανάχρηστους προπονητές που είχαμε. Εγώ πάντως και πάλι αμφιβάλλω πως με αυτούς τους προπονητές και με αυτά τα κενά στην άμυνα, ο Ολυμπιακός θα έκανε ποτέ τίποτα. Εδώ απέτυχαν να συνδέσουν σωστά τον Καρεμπέ με τον Ζε Ελίας. Απλά τους πέταγαν μέσα και τους έλεγαν “ο ένας δεξιά και το μυαλό στην άμυνα, ο άλλος αριστερά και οργάνωνε λίγο και η Παναγιά μαζί μας. Ζε έχεις παχύνει;”
Όπως το μπάσκετ για μένα δεν είναι οι Harlem Globetrotters (ούτε καλά καλά το ΝΒΑ - αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δεν είμαι και ειδκός) έτσι και το ποδόσφαιρο είναι ωραίο όταν στηρίζεται σε μία λογική ανάπτυξης.
Το θέμα μου δεν είναι αν ο Ζιοβάνι “τα είχε” ή όχι αυτά που δοκίμαζε. Δεν τον είπα φλυάρο για αυτό. Ήταν φλύαρος γιατί καθυστερούσε την ανάπτυξη του παιχνιδιού, ειδικά σε εκείνον τον Ολυμπιακό που είχε πολύ καλή και γήγορη ανάπτυξη από τα άκρα. Δε νομίζω ότι έκανε τον Ολυμπιακό απρόβλεπτο. Ήταν ο ίδιος απρόβλεπτος, ναι. Και ο Ρίμπο καθυστερούσε την ανάπτυξη και έκανε τον Ολυμπιακό προβλέψιμο. Αλλά είχε και ένα πόδι που είτε από στημένο είτε κάνωντας σέντρα σου έκανε τη ζημιά. Ο Ζιοβάνι απλά δεν έκανε κάτι το ουσιαστικό. Το να ντριπλάρεις δύο φορές τον ίδιο παίκτη μπορεί να είναι ωραιο γενικά αλλά δεν είναι ωραίο ποδόσφαιρο. Κατά την άποψή μου…
Και για να κλείσω. Το θέαμα είναι σχετικό. Θέαμα είναι ένα γκολ με φωτοβολίδα από τα 40 μέτρα, θέαμα είναι και ένα γκολ με πέντε γρήγορες πάσες που βγάζουν κάποιον σε θέση βολής. Προσωπικά προτιμώ το δεύτερο.
Το να ντριμπλάρεις όμως δυο παίκτες και μετά να κάνεις αυτό είναι το απόλυτο ποδόσφαιρο.
Συμφωνώ ότι καθυστερούσε πολλές φορές το παιχνίδι και ότι υπήρξε αρνητικός σε κάμποσα ματς. Απλά, αφενός σε μεγάλα ματς ήταν παρών (και όχι απαραίτητα καλά ματς συνολικά της ομάδας, πρόχειρα θυμάμαι τελικούς κυπέλλου 2002 και 2004) και αφετέρου για όποιον αγαπά τις στιγμές παραπάνω απ’ την ουσία πρόσφερε πάμπολλες τετοιες.
Δεν θα ισχυριστώ ποτέ ότι υπήρξε ο καλύτερος που έχει παίξει στον Ολυμπιακό, αλλά θα λέω για πάντα ότι μεμονωμένα απ’ αυτόν είδα τα ωραιότερα πράγματα στα 20 χρόνια που παρακολουθώ την ομάδα.
Αρτιοτερος τεχνικα υπηρξε κανεις που να παιξε στο πρωταθλημα μας?:-k
ασχετα αν τη χρονια που δε παιζαμε γενικα καμια τρελη μπαλα και στο τελος το χασαμε απ το βαζελο,βγηκε πρωτος σκορερ και κανε πραματα και θαματα(ενα παραδειγμα).Νομιζω ο Κρισπ για την Ευρωπη μιλησε μονο και βασικα μονο για τα εκτος οπου εκανε μερικα καλα ματς(πχ Ριαθορ,οπου ειχαμε φτασει μαλιστα πιο κοντα απο ποτε στο να σπασει η καταρα,αλλα ασοψονται Μπερμουδεζ και Ελε…)αλλα γενικα ναι,εξαφανιζολ μαζι με την υπολοιπη ομαδα στις γνωστες εκτος εδρας βραδιες μας…
Το πρωτο δε το μαθε,στο ποδοσφαιρικο dna του ειναι λογω καταγωγης.Η μηπως περασε ο Denilson η ο Ρομπινιο ξερω γω απο δω και δε το πηρα χαμπαρι?Για το δευτερο “εμαθε” αλλα οχι με τη λογικη που το λες εσυ.Καταλαβαινεις τι κλωτσομπουνιδι και Κυριακισμους θα χε υποστει μεσα στο γηπεδο απο τη στιγμη που πατησε το ποδι του στην Ελλαδα ετσι?Και παλι δε νομιζω να χει μεινει στη συνειδηση του κοσμου ως καποιος που προκαλουσε:S
Αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι γιατι ολοι ζητανε εναν προπονητη που ‘‘να ξερει την ελληνικη πραγματικοτητα’’. #-o
Δηλαδη ποια ειναι αυτη η περιβοητη ‘‘ελληνικη πραγματικοτητα’’ που ειναι τοσο σημαντικο να την ‘‘ξερει’’ ο καθε προπονητης που ερχεται να εργαστει σε μια ελληνικη ομαδα ???
Ειμαι σιγουρος οτι κανεις δεν μπορει να την ορισει συγκεκριμενα, απλα ειναι ενα κλισε που το παπαγαλιζουν.
Λες και εχουμε κανενα σπουδαιο πρωταθλημα με trademark θετικα στοιχεια οσον αφορα τον τροπο παιχνιδιου που θα πρεπει να τα υιοθετησει ο καθενας που αναλαμβανει μια ομαδα. :lol:
Εγω απλα πιστευω οτι ειναι η φθηνη δικαιολογια οταν οι ομαδες θελουν να την βγαλουν τζαμπατζιδικα με καποιον απο τους πολλους γραφικους βλαχοελληνες προπονητες που διαθετουμε.
‘‘ΜΑ ΑΦΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ’’. :lol3:
η ελληνικη πραγματικοτητα,υποτιθεται οτι ειναι η μεγαλη πιεση απο τους οπαδους,οι καθυστερημενοι γλυφτες δημοσιογραφοι και το ποσο επηρεαζουν τον κοσμο οι εφημεριδες τους,τα χουλιγκανια, κ.ο.κ
Έχουμε πολλά να πούμε, ειδικά μετά το μουντιάλ. Υπόψην, για όποιον ενδιαφέρεται για τακτικά θέματα, έχει βγει ένα εξαιρετικό βιβλίο, απ’ ότι μαθαίνω, με τίτλο “Αντιστρέφοντας την πυραμίδα” του Τζ. Γουίλσον σε μετάφραση Χαραλαμπόπουλου και πρόλογο Καρπετόπουλου.
Η ελληνική πραγματικότητα συνοψίζεται στο ρητό “αποτέλεσμα με όποιον τρόπο μπορούμε”.
η φετινη σεζον θα εχει μεγαλο ενδιαφερον προπονητικα.το πρωτο και σημαντικοτερο που θελω να δω,ειναι πως θα παρουσιασει ο μουρινιο τη ρεαλ φετος.ο ζοσε φετος βρισκεται σε μια ομαδα η οποια εδιωξε πριν λιγα χρονια τον καπελο,επειδη δεν επαιζε εντυπωσιακη μπαλα.οποτε δεν ξερω πως θα προσαρμοστει στη ρεαλ.
εγω θελω να δω τον καλο προπονητη roy hodgson στην liverpool που αν φυγει ο mascherano θα προσπαθει να βγει στο uefa,
τον mourinio να χτισει μια αμυνα της προκοπης στην ρεαλ και να φτασει μεχρι τους 8 στο champions league
να δω ποσο θα πεσει η inter με τον benitez
να δω τον mancini στην manchester city που πηρε τοσους καλους παικτες να δουμε αν θα βγουν στην τετραδα
και τον hiding στην τουρκια που μπορει να την κανει ρωσια του 2008
Λίγο για όλα τα τελευταία. (πολύ το γουστάρω αυτό το thread)
Ζιοβάνι. Τον έχω σκυλοβρίσει όλα αυτά τα χρόνια για το ότι είναι αργός, δε δίνει τη μπάλα, σουτάρει από τη σέντρα κλπ. Έχω δίκαιο. ΑΛΛΑ. Υπήρχαν πράγματα που δε μπορούσε να κάνει κανείς, ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ στον πλανήτη. Ο Μπαζίνας είχε γράψει κάποτε ότι ο Ζιο είναι τεχνικά μέσα στους 20 καλύτερους παίχτες όλων των εποχών. Δεν είχε άδικο. Σε 10 χρόνια θυμόμαστε όλα αυτά που έχει κάνει ένας Ζιοβάνι (υπάρχει μία φάση που κάνει στο εντός με τη Μόλντε που ΔΕΝ μπαίνει γκολ και για μένα είναι ότι καλύτερο έχει κάνει στην Ελλάδα), αλλά ελάχιστα από έναν καλό συνδυασμό που κατέληξε σε γκολ (εξαίρεση; το γκολ με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη όπου το τόπι κρύφτηκε από ποιους; από αυτούς που καθυστερούν τα παιχνίδια, γιατί είναι αργοί, ντριμπλαδόροι, βεντέτες, ζαμανφουτίστες, αλλά ΞΕΡΟΥΝ ΜΠΑΛΑ. Τυχαίο;)
Η μαγκιά των προπονητών είναι να βρουν το καλύτερο για αυτούς τους ελάχιστους παίκτες που μία φάση (1) αρκεί για να γυρίσει το ματς. Και να ξέρουν ότι μπορεί απλά να τους ανέχονται ένα ολόκληρο ματς με δυσκολία, περιμένοντας εκείνη τη μία (1) φάση που δε μπορεί να κάνει κανένας άλλος.
Ελληνική πραγματικότητα. Εγώ κερδίζω. Άντε γ…ου. Τίποτα άλλο… Και όλοι γνώστες είμαστε και δυστυχώς λάτρεις του κλίματος τούτου.
Μουρίνιο. Παραλαμβάνει τη Ρεάλ δεύτερη στη συνείδηση όλων. Στο στοιχείο του, να αποδείξει ότι μόνο αυτός θα τα καταφέρει. Αποκαθήλωσε σε χρόνο μηδέν το υπέρτατο είδωλο των Μαδριλένων και δεν κουνήθηκκε φύλλο. Τον πάνε πάσο και αυτό είναι στα υπέρ του. Δε θα μασήσει αν και τα άσπρα μαντήλια είναι της μοδός στο Μπερναμπέου. Το πρόβλημα για μένα της Ρεάλ ξεκίνησε τη μακρινή μέρα που αμυντικά χαφ κλάσης Μακελελέ, Ελγκέρα (όταν έπαιζε στη θέση αυτή), Γκέρεμι, Καμπιάσο έφυγαν και δεν αντικαταστάθηκαν ποτέ. Ο Εκλεκτός θα την ψάξει όμως. Είμαι σίγουρος ότι θα δούμε 2 παίχτες στην εντεκάδα που δεν θα ξέρουμε ούτε το όνομά τους. Θυμηθείτε το. Από την άλλη μεριά η ιδιαιτερότητα αυτής της ομάδας είναι μοναδική. Μείγμα παράξενο.
Μπενίτεθ. Δεν θα πιάσει εκτός αν θυμηθεί και ο ίδιος πόσο καλός προπονητής ήταν. Κι εκεί η ομάδα είναι παράξενη. Και με βαριά παρακαταθήκη πλέον.
Χόγκτσον. Ευχή και κατάρα της ομάδας είναι ο Στίβι. Πού παίζει ακριβώς; Ξέρετε; Ποια είναι η φυσική του θέση; Ε; Και αν φύγει ο Ματσεράνο τα πράγματα μπλέκονται. Δε νομίζω ότι θα πάει, πάντως, χειρότερα από πέρσι.
Μαντσίνι. Κάποιος να πει στους ιδιοκτήτες της Σίτι ότι θα πάνε άπατοι. Μεγάααααλος προπονητής ο Μαντσίνι. Βέεεβαια. Και εκατό καλοί παίχτες δεν κάνουν ούτε μισή καλή ομάδα. Γκέγκε; Διώξε 10 να πάρεις άλλους 10…και πάλι από την αρχή. Χρειάζεσαι μάγο και αυτός στις μέρες μας είναι μόνο ο Ε. Β. και σήμερα το βράδι πατάει Ελλάδα…:lol:
Το πραγματικό ποδόσφαιρο δεν είναι PES όπου αρκεί ταχύτητα, ντρίμπλα και σουτ για να βάλεις έναν παίκτη οπουδήποτε από τη μέση και μπροστά. Ο μοναδικός φορ στο 4-5-1/4-3-3 που παίζει ο ΠΑΟ (και ο Ολυμπιακός) πρέπει να έχει το ένστικτο του σκόρερ και αυτό είναι κάτι που δεν αποκτιέται παρα σε μικρή ηλικία και σίγουρα όχι από τον Γκοβού που εδώ και 12 χρόνια έπαιζε περιφερειακά (και συνήθως δεξιά) στη Λυόν.
Επίσης, μπορεί το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος να είναι χαμηλό αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι εύκολο για έναν επιθετικό να σκοράρει πολύ, δεδομένης της μαζικής άμυνας που παίζουν οι περισσότερες ομάδες.
Βλέπω την Εθνική και σκέφτομαι το εξής (που παρατηρείται και σε κάθε ελληνική ομάδα):
Όποτε ένας παίκτης (συνήθως το πλάγιο μπακ) έχει κατοχή μπάλας στο χώρο μεταξύ περιοχής και κέντρου και πιέζεται κοντά στο πλάγιο άουτ η κατάληξη 99 φορές στις 100 είναι να τη διώξει στα τυφλά. Αν έχει μια κάποια κατάρτιση τότε απλά θα βγει γιόμα προς τους επιθετικούς, αν είναι κριάρι μάλλον θα τη βγάλει πλάγιο άουτ.
Αντίθετα σε μια οποιαδήποτε σοβαρή ευρωπαϊκή ομάδα (την Άντερλεχτ ας πούμε για να μη νομίζετε οτι μιλάω για Μπαρτσελόνες) θα υπάρξει αμέσω τρέξιμο και κίνηση από τα κοντινά του χαφ θα γίνει ένα τριγωνάκι και τσουπ με 2-3-4 πάσες η μπάλα θα απελευθερωθεί και η επίθεση θα συνεχίσει σε ορθολογικά πλαίσια.
Αναρωτιέμαι ειλικρινά ΠΟΣΟ δύσκολο μπορεί να είναι να το εφαρμόσει αυτό κάποιος προπονητής σε ελληνική ομάδα.
ειδικά τώρα που δεν υπάρχουν ξεκάθαρα ακραία χαφ(δεξιά-αριστερά)
γιαυτό εγω χαίρομαι να βλέπω τον βενετιδη…ούτε γιομες ούτε πανικός ούτε τίποτα…
προστατεύουμε την μπάλα με το σώμα όποτε είμαστε σε δύσκολη θέση και φωνάζουμε έναν απο τα χαφ να βοηθήσει…και αυτο το χαφ να ειναι προς τον άξονα…με προσοχή βέβαια…και ετσι δημιουργείτε ξανά χώρος για τον μπακ να κάνει παιχνίδι καθώς αδειάζει η πλευρά του, καθώς στην ελλαδα τρέχουμε στην μπάλα…ούτε θέσεις ούτε τίποτα…
και αν είσαι μάγκας σαν τον βενετιδη ξαναπαιρνεις την μπάλα και βγάζεις και μια χαρά επίθεση…
συγγνώμη αλλα σε όλες τις ανασκοπήσεις στων εφημερίδων την δευτέρα κάθε αγωνιστικής είναι στην εντεκάδα σαν το αριστερό μπακ της ημέρας…
τρέχει, μαρκάρει, είναι αρχηγός μέσα στο γήπεδο, και όλα αυτά σε αυτή την ηλικία και με το πρόβλημα στο γονάτο…
είναι φυσικό πάντως να τα λες αυτά αν δεν βλέπεις(φυσικό) αγώνες της αελαρας…μιλάμε χαίρεσαι μπάλα…ούτε γιομες, ούτε μαλακίες… ΜΠΑΛΑ.
*άσε που πήρε και την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του να μείνει στη λαρισα και οχι να πάει στην αεκ…εμείς να του λέμε οτι αποφασίσει θα ειναι σεβαστό και δεν θα υπάρξει πρόβλημα και αυτός να λέει(στο τέλος) εγω θα μείνω εκεί που μου έδωσαν την δυνατότητα να παίξω ποδόσφαιρο και να το χαρώ.!! εμείς το είχαμε πάρει απόφαση οτι δεν θα τον έχουμε στην ομάδα μας αλλά αυτός έκανε αυτό που δεν περίμενε κανείς…
**next big thing φυσικά και δεν είναι… είναι όμως big thing.!!
Όταν ο Στέλιος Βενετίδης σταματήσει το ποδόσφαιρο , σίγουρα στην ΑΕΛ δύσκολα θα ξαναδούμε τόσο ποιοτικό μπάκ . Λόγω ιδιαίτερων συνθηκών ήρθε στην ΑΕΛ και παίζει το ποιό μεστό ποδόσφαιρο της ζωής του .
