οποιος εχει αμφιβολιες για βενετιδη ας δει το γκολ της αελ στον ατρομητο
το παραξενο ειναι πως παλιοτερα δεν ανεβαινε τη σεντρα και οταν το εκανε ηταν πολυ φοβισμενος, ενω τωρα παιζει ακομα και εξτρεμ (περσυ πχ), κανει πολυ καλες σεντρες και γενικα ειναι αριστος επιθετικα (στο ματς με τον ατρομητο πχ ηταν συνεχεια μπροστα και εκανε συνδυασμους με τον πουρι)
καλα, η φυσικη του κατασταση δεν παιζεται, γενικα ειναι ο,τι ακριβως θες απο ενα μπακ
το γιατι προτιμανε σπυροπουλο στην εθνικη, ασχολιαστο (εκτος αν σταματησε)
μια φορά που ειχε έρθει ο τοπαλιδης να δει τον τζορβα σε αελ-οφη του την έπεσαν οι δημοσιογράφοι με σκοπό να μάθουν γιατι δεν τον φωνάζουν καν…καλύτερα για εμάς πάντως…να μην κουράζεται και το γόνατο του…
πρώτο ματς που το έκανε αυτό που λες ειναι σε ενα ματς μέσα στον οφη…
τον έβαλε ο ουζουνιδης αριστερό χαφ-εξτρεμ και πηγε πολύ καλά η πλευρά…
απο την μια δεν εχεις πρόβλημα αμυντικά καθώς έχεις στα χαφ τον βενετιδη που σημαίνει χάνω μπάλα προσπαθώ με καθε τρόπο να την ξαναπάρω(και πισω κατσιαρο) και απο την αλλη έχεις τον βενετιδη με περισσότερες δυνάμεις να επιτεθεί ακόμη καλύτερα…
και συμφέρει οταν παιζεις με μεγαλύτερη ομάδα…κλειδώνεις μια πλευρά…το έχουμε κάνει με αεκ και παοκ και δούλεψε μια χαρά…ούτε επίθεση δεν δεχτήκαμε από εκεί…
*αν δεν δει κάποιος συνεχόμενα παιχνίδια την αελ δεν μπορεί να καταλάβει για ποιο πράγμα μιλάμε…
Αξιόπιστος παίκτης ποιότητας, σταθερός, πολύ καλό παιδί και αν δεν είχε τους τραυματισμούς, δεν θα έφευγε από τον Ολυμπιακό. Κλύτερα που δεν παίζει στην εθνική στην ηλικία του. Για αυτόν, όχι για την εθνική.
Αλλά είμαστε για τα καλά οφτόπικ…
*σύμφωνα με το εθνοσπορ καλύτερο αριστερό μπακ της αγωνιστικής ο βενετιδης…:roll:
και επειδή είμαι και μεγάλος προπονητής έκανα την ομάδα μου στο Fantasy Football της uefa…
[SIZE=“6”][CENTER]
Čech[/CENTER]
[SIZE=“6”][/SIZE]
[CENTER]Clichy. Daniel Alves. A Cole[/CENTER]
[CENTER]Marin. Pjanić. Nani. Lucho González[/CENTER]
[CENTER]Messi. Vučinić. Soldado[/CENTER][/SIZE]
**βαθμούς μαζεύουμε…μην πει κανείς τι εντεκάδα είναι αυτή…
σκεφτομαι οτι ολες οι ομαδες ψαχνουν ακραιους μπακ που να ανεβαινουν
μολις τους βρισκουν,καταλαβαινουν οτι ειναι λιγο τρυπιοι στην αμυνα και τους βαζουν χαφ
και τοτε καταλαβαινουν οτι ως χαφ δεν ειναι τοσο παραγωγικοι
τι θα γινουν αυτοι οι παικτες ???
παραδειγματα: gabriel του παναθηναικου,leonardo του οσφπ,edson ramos της αεκ,emanuelson,drenthe,marcelo κ.α
Διαβάζω τα πρώτα άρθρα που έσκασαν όσον αφορά στο θέμα Νιόπλια και έχει ενδιαφέρον γενικότερα όποτε προκύπτει θέμα προπονητή, να βλέπεις τις τοποθετήσεις της μιας και της άλλης πλευράς.
Όταν υπάρχει σερί καλών αποτελεσμάτων (που μπορεί να μην είναι και πάνω από δύο) ο προπονητής είναι θεός, έχει “πιάσει τον σφυγμό των παικτών”, κάνει τρομερή διαχείριση και έχει αλλάξει τα πάντα στην ομάδα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο Δερμιτζάκης που μετά τα ματς με Άγιαξ και Φενέρ ήταν αυτός που απελευθέρωσε την ΠΑΟΚάρα που ασφυκτιούσε από το φοβισμένο παιχνίδι του Σάντος κτλ κτλ. Τώρα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι -όπως έχω ξαναγράψει- ότι δεν υπάρχει το παραμικρό σχέδιο στις ομάδες όσον αφορά στην πρόσληψη ενός προπονητή. Δηλαδή ποια η γενικότερη φιλοσοφία της ομάδας, ποιοι οι βραχυπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι στόχοι και φυσικά ποιο το ήδη υπάρχον υλικό. Πράγματα αυτονόητα να συνυπολογιστούν αλλά εδώ ούτε καν δίνουν σημασία οι διοικήσεις. Και πώς να δώσουνόταν σε όλες τις ομάδες λείπει αυτός που πρέπει να το κάνει, δηλαδή ο τεχνικός διευθυντής ή ο διευθυντής ποδοσφαίρου, πείτε το όπως θέλετε. Άλλο που όταν υπάρχει, συνηθως είναι παλαίμαχος παίκτης που έχει καλές γνωριμίες στη διοίκηση (λέγε με Αντωνίου).
Στο θέμα Νιόπλια τώρα και του κάθε Νιόπλια είναι αστείο να βλέπεις τους αρθρογράφους να χωρίζονται σε ομάδες υπεράσπισης και κατηγορίας. Κυρίως γιατί τα επιχειρήματα και των δυο είναι τραγικά. Πχ όταν υπάρχουν κακά αποτελέσματα τότε η ομάδα κατηγορίας σπεύδει να απαιτήσει αλλαγή προπονητή που:
Θα αλλάξει την ψυχολογία.
Θα είναι γνώστης της ομάδας και της ελληνικής πραγματικότητας.
Θα δουλέψει στην φυσική κατάσταση (εδώ κι αν γελάμε!).
Θα είναι νέος και άφθαρτος (αυτό ακυρώνει το (2) αλλά δεν πειράζει).
…
Αυτόματα συγκροτείται η ομάδα υπεράσπισης, χαρακτηριστικό παράδειγμα της οποίας είναι ο Καρπετόπουλος όταν αναφέρεται στον Τεν Κάτε. Η ομάδα υπεράσπισης λοιπόν αναφέρει συνήθως τα εξής:
Του γίνεται πόλεμος από τα ΜΜΕ και από άτομα μέσα στην ομάδα.
Αν είναι Έλληνας φταίει ότι δεν έχουμε εμπιστοσύνη στους έλληνες προπονητές ενώ αν είναι ξένος φταίει η ελληνική μιζέρια που δεν αφήνει τα λαμπρά μυαλά (όπως ο Τεν Κάτε) να δουλέψουν.
Φταίει η διοίκηση που δεν τον στηρίζει και δεν έκανε τις μεταγραφές που ο κόουτς ζήτησε.
Φταίνε οι παίκτες που σέρνονται!!
…
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να αγνοούμε το δια ταύτα και να διαβάζουμε είτε αποθεωτικά είτε απαξιωτικά κείμενα, χωρίς να κοιτάμε πώς έπαιξαν πραγματικά οι ομάδες.
εδω και 2 χρονια θελω να το διαβασω. το ειχα κατεβασει αλλα καταλαβα πως ειναι κουραστικο να διαβαζεις στον υπολογιστη. παω οταν εγινε και η ελληνικη μεταφραση και το εφεραν και εδω και μου λενε τελειωσε. ξαναπαω, ειχε ξαναεξαντληθει και το παρατησα. θα παω αυριο παλι, μου ανοιξατε την ορεξη :!:
τσεκαρετε και αυτα (θελω πολυ να διαβασω brilliant orange, η ολλανδια ειναι μακραν η πιο σαγηνευτικη/μυστηρια ποδοσφαιρικη χωρα)
και το μπλογκ γενικοτερα ειναι καταπληκτικο, τον διαβαζω 2 χρονια και ειναι απο τους ελαχιστους που πραγματικα καταλαβαινει ποδοσφαιρο…αγοραζεις καμια σ.ντευ μετα, πεφτεις πανω σε χελακη και κλαις με μαυρο δακρυ
βασικα νομιζω οι πρωτοι που παιξαν 3-5-2 επιτυχημενα ηταν οι γερμανοι το 74 και το παιζαν μεχρι και 02, δεν ειναι τυχαιο που το 74 καλυτερος παικτης ηταν ο μπεκενμπαουερ και στο ευρο 96 ο ζαμμερ, παικτες και οι 2 που παιζαν πισω απο τα σεντερ μπακς και κατεβαζαν μπαλα
βεβαια και η βραζιλια το 02 με 3-5-2 το πηρε εχοντας 2 εκπληκτικους παικτες στα πλαγια (καφου, ρ.καρλος) που δεν χρειαζονταν δευτερο παικτη στην πλευρα
γενικα ειναι κριμα που δεν πολυπαιζουν πια συστηματα με 3 αμυντικους, αν και αυτο γινεται και γιατι δεν υπαρχουν πια συστηματα με 2 επιθετικους…μας εχει φαει η λαιλαπα του 4-2-3-1
Συμφωνω με αυτα που λες.
Το 3-5-2 γενικοτερα ειναι πολυ ωραιο συστημα και αρκετα ισορροπημενο.
Θελει βεβαια να εχεις και τους καταλληλους παιχτες ε.
Η Βραζιλια του 2002 ηταν κομμενη και ραμμενη για αυτο το συστημα και
μαγκια του Σκολαρι που το εφαρμοσε.
3 στοπερ και 2 αμυντικα χαφ ειναι μια καλη συνταγη για συμπαγη μετοπισθεν
και μετα εχεις 2 φουλ μπακ και τους 3 μπροστα απο τα αμυντικα χαφ να
κανουν οτι θελουν.
Κακος ψοφος στον Λιπι και στο 4-2-3-1 που το εκανε μοδα !
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΛΛΟ !
Καλά, δεν παίζουν και πολλές ευρωπαϊκές ομάδες το 4-2-3-1. Τουλάχιστον δεν το παίζουν όπως εδώ που οι προπονητές πετάνε δυο αμυντικά χαφ να καλύπτουν χώρους, απαγορεύουν στα ακραία μπακ να περνάνε τη σέντρα και αφήνουν τους τρεις μεσοπιθετικούς σε ένα πλήρως στατικό παιχνίδι να βγάλουν με ατομικές ενέργειες τα κάστανα από τη φωτιά.
Πάντως όπως λέει και ο Γουίλσον, πλέον τα περισσότερα, αν όχι όλα, όσον αφορά διατάξεις και συστήματα μάλλον τα έχουμε δει. Πλέον την περισσότερη μπάλα την παίζει η φυσική κατάσταση.
3-5-2(στην ουσία) έπαιξε η φουλαμ στο ματς με την αστον βιλα…μετά τον ερχομό του ρισε ταιριάζει…2 γρήγορα άκρα που γυρίζουν και πίσω, 2 αμυντικά χαφ, ένας που κουβαλάει μπάλα μαζί τους και 2 επιθετικοί
έμενα οι ερώτηση μου είναι στο τι στυλ είναι οι 3 πίσω…?? γιατί στην φουλαμ είδα 3 ίδιους, χιουζ-χαγκερλαντ-σεντερος…ψηλοί δυνατοί αλλά πολύ όμοιοι…(καλά παίζει ρόλο και τι υλικό έχεις)
Απορία: Επειδή έχω πάνω από 1 χρόνο να παρακολουθήσω το σύστημα και τον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού, και η μνήμη μου για παλιότερα δε με βοηθάει, μπορεί κανείς να μου πει ποιος λαμπρός (αν)εγκέφαλος είχε τη φαεινή ιδέα να βάλει τον Μανιάτη σε ρόλο οργανωτή και ενίοτε εκτελεστή?
Η μόνη περίπτωση να εφαρμοστεί σωστά το 4-4-2 σήμερα είναι στο δρόμο που χάραξε η Bayern επί Φαν Χάαλ δηλαδή με 2 αμυντικά χαφ εκ των οποίων ο ένας (Van Bommel ή Tymoshchuk) έχει ρόλο περισσότερο κόφτη και ο άλλος (Schweinsteiger) ρόλο οργανωτή (και τρομερά πνευμόνια και οι δυο τους). Μετά υπήρχαν τα 2 ακραία χαφ που έκοβαν κώλους με ανάποδο πόδι, και σύγκλιση προς την περιοχή για σουτ ο ένας (Robben) ή επέλαση και ασίστ ο άλλος (Ribery) και δύο φορ ο ένας πιο βαρύ κορμί και πιο καθαρόαιμος (Gomez) και ο άλλος πιο τσαχπίνης με καλύτερη φυσική κατάσταση και πιο αθλητικός (Muller), ίσως και πιο “δεκαρίζων” ώστε να κάνει κάποια διείσδυση ή να εκμεταλλευτεί κάποια δύσκολη μπαλιά. Και υπάρχει πάντα και το φοβερό και τρομερό ακραίο μπακ που λέγεται Lahm που όταν κάνει επελάσεις ασυναίσθητα σκέφτομαι το “Trooper” και την Charge of the Light Brigade.
Λόγω Muller πάντως, συχνά μου φαίνεται ότι το σύστημα γινόταν κάτι ανάμεσα σε 4-2-3-1 και 4-3-3. Ειδικά αν θυμάμαι καλά, τη 2η χρονιά (2010-11) του Φαν Χάαλ.
Γενικά πιστεύω ότι το 4-4-2 μόνο με ανάλογους παίκτες (όχι ως ταλέντο, δεν υπάρχουν πολλοί Muller εκεί έξω, ως κορμιά και αντίληψη το λέω) μπορεί να σταθεί σήμερα. Διατάξεις όπως ο ρόμβος είναι καταδικασμένες γιατί αφενός το 6άρι θα τα φτύσει απ’ το τρέξιμο και αφετέρου οι επιθετικοί δε θα μπορούν να πάρουν μπαλιές.
Για να βγάλω κι άλλο τον οπαδό από μέσα μου, το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχω δει το έχει παίξει η Bayern επί Heynckes πατώντας στη δουλειά που έκανε ο Φαν Χάλλ. 4-3-3 με παίκτες που είναι ιδανικοί γι’ αυτό το στιλ παιχνιδιού. Καταπληκτική φυσική κατάσταση για να έχεις αντοχές και τρεξίματα, ο βασικός κορμός των χαφ, με τον Kroos να εναλάσσεται με Muller στη θέση του δεκαριού-επιτελικού, και τους Robben-Ribery στα κλασικά τους πόστα (είδαμε βέβαια και τον Muller αρκετές φορές έξω δεξιά) και once again, ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΦΟΡ ΠΕΡΙΟΧΗΣ (Mandzukic) και όχι κάποιο κοντοπίθαρο παιδαρέλι του 1.60 που τρέχει σαν GLX Μπουρναζιώτη και αναλώνεται σε πασούλες και για να κάνει σουτ σου βγάζει την πίστη ανάποδα.
Αυτά για αρχή γιατί βαριέμαι τις συζητήσεις για παράγοντες, παρασκήνια, παράγκες, διαιτητές, ξυλίκια, μολότοφ κλπ.
