Μεγαλύτερος Σκακιστής

Αθλητικά
#261

Α, ρε Τοξικέ! Τώρα θα αρχίσω να παραμιλάω και γω…
Δεν έχω καλά νέα. Έχασε κι άλλη παρτίδα ο Κάρποβ, εκτός από αυτήν που περιγράφω παραπάνω στο Δ’ μέρος του Κασπάροβ. Και καλά, αυτήν την έχει χάσει εδώ και 25 χρόνια, το ξέραμε. Η άλλη είναι φρέσκια όμως. Χθεσινή…
Ο “εξωγήινος” με ψήφους 95-55 είναι και πάλι πρόεδρος της FIDE. Και είχε και το θράσος μάλιστα να προτείνει στον Κάρποβ να γίνει αντιπρόεδρος, κάτι που φαίνεται πως το αρνήθηκε. Αλίμονο να κάνει κάτι άλλο. Αν θέλει να χάσει εντελώς την αξιοπρέπεια του, ας το δεχθεί.
Τώρα όλοι οι αρθρογράφοι αναρωτιούνται πάλι που βρίσκονται τόσες χώρες και ψηφίζουν τον “εξωγήινο”. Έλα, ντε… Μάλλον θα πρόκειται για "γαλαξιακούς ψήφους’.
Εν τω μεταξύ Κάρποβ και Κασπάροβ κάνουν λόγω για πρωτοφανή ανομία στην διαδικασία. Πρωτοφανή;
Δεν νομίζω να βγάλουν τίποτα βέβαια. Το παραμύθι τελείωσε. Το σκάκι θα έχει για τουλάχιστον 4 χρόνια ακόμα, πρόεδρο τον εξωγήινο.
Θλίψη…

Πρόσθεσε τώρα στην εξίσωση και την … Κοπεγχάγη και να το το παραμιλητό :lol:

#262

[CENTER][SIZE=“5”]ΓΚΑΡΙ ΚΙΜΟΒΙΤΣ ΚΑΣΠΑΡΟΒ
(ΜΕΡΟΣ Ε’)
[/SIZE]

[SIZE=“4”]ΛΟΝΔΙΝΟ, ΛΕΝΙΝΓΚΡΑΝΤ, ΜΕΓΑΛΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ[/SIZE][/CENTER]

Φτάσαμε λοιπόν στον τελικό του 1986. Αυτός είχε ορισθεί να γίνει, κατά το ήμιση στο Λονδίνο και το 2ο μέρος στο Λένινγκραντ. Η μάχη των δύο «Κ», που είχε αρχίσει δύο χρόνια πριν, το 1984 στον τελικό που διεκόπη και συνεχίστηκε το 1985 όπου ο Κασπάροβ έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής, θα είχε και 3ο επεισόδιο, μόλις σε διάστημα δύο ετών. Εξοντωτικό και για τους δύο, καθώς για δύο χρόνια ζούσαν και έπαιζαν ουσιαστικά στα όρια τους. Ήταν φανερό ότι ήταν οι κορυφαίοι του καιρού τους (και όχι μόνο) και ότι βρίσκονταν πολύ κοντά μεταξύ τους, σαν σκακιστικό επίπεδο. Κάποιες λεπτομέρειες έκαναν κάθε φορά την διαφορά, οι οποίες είχαν να κάνουν είτε με λίγο καλύτερη προετοιμασία του ενός ή του άλλου, ή ?λόγω των διαφορετικών στυλ ? ποιος θα κατάφερνε να δώσει τον «τόνο» στην αναμέτρηση.

Ο τελικός του 1986 υπήρξε ένας από τους κορυφαίους στην σκακιστική ιστορία, σε όλους τους τομείς. Σε επίπεδο παρτίδων, όπου παίχτηκε εκπληκτικό σκάκι, σε επίπεδο καινοτομιών και νέων ιδεών που παρουσιάστηκαν, σε επίπεδο έντασης και ανατροπών (αν και σε σασπένς τον ξεπέρασε ο επόμενος), ενώ δεν του έλειψαν και τα «επεισόδια».
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σ? αυτήν εδώ την αναμέτρηση, είχαμε πρώτα πρώτα αντιστροφή των ρόλων. Ο Κάρποβ ήταν τώρα ο διεκδικητής και ο Κασπάροβ ο κάτοχος του τίτλου. Κανένας από τους δύο δεν είχε βρεθεί πριν σε παρόμοια θέση. Λογικό για τον Κασπάροβ. Ήταν απλά ο πρώτος του τελικός ως παγκόσμιος πρωταθλητής. Ναι, αλλά ο Κάρποβ; Το να μην έχει ξαναβρεθεί στην θέση του διεκδικητή, κάποιος που έχει κατακτήσει στο παρελθόν τον τίτλο, ήταν όντως μοναδικό στην σκακιστική ιστορία. Την «ευθύνη» γι? αυτό το παράδοξο, την φέρει ο Μπόμπι Φίσερ, ο οποίος δεν προσήλθε να αγωνιστεί στον τελικό του 1975 και έτσι ο Κάρποβ κατέκτησε το στέμμα, χωρίς να παίξει τελικό εναντίον του ήδη κατόχου. Από κει και πέρα, υπερασπιζόταν συνεχώς τον τίτλο του ως παγκόσμιος πρωταθλητής. Μονάχα τώρα, θα ήταν ο διεκδικητής σε έναν τελικό. Όντως παράδοξο και κατά κάποιο τρόπο ανοίκειο για τον Κάρποβ, να βρεθεί για πρώτη φορά σε αυτή την θέση, όντας ήδη κατά το παρελθόν παγκόσμιος πρωταθλητής.
Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή και οι δύο βρίσκονταν για πρώτη φορά στην τωρινή τους θέση, ίσως να έπαιζε κάποιο ρόλο στον τομέα της ψυχολογίας.

Ο τελικός ξεκίνησε με τρεις συνεχόμενες ισοπαλίες, αλλά μην σκεφτείτε ότι ήταν χωρίς ενδιαφέρον. Μια σκληρή θεωρητική διαμάχη είχε ξεσπάσει ήδη, σε τρία ανοίγματα. Την Γκρίνφελντ, την Νιμζοϊνδική και την Ινδική άμυνα του βασιλιά. Στην 4η παρτίδα ο Κασπάροβ νίκησε, βρίσκοντας την λύση στην Νιμζοϊνδική άμυνα του Κάρποβ. Έτσι το σκορ έγινε 1-0 (στην παρουσίαση μου εδώ, θα αναφέρω στο σκορ μόνο τις νίκες, όχι τις ισοπαλίες, για να μην μπερδευόμαστε. Το κανονικό σκορ εκείνη τη στιγμή ήταν 2,5 ? 1,5). Στην αμέσως επόμενη όμως, ο Κάρποβ απάντησε, ισοφαρίζοντας σε 1-1, ενώ ταυτόχρονα έπληξε ένα από τα δυνατά όπλα του Γκάρι, την άμυνα Γκρίνφελντ. Ακολούθησαν άλλες δύο ισοπαλίες, ώσπου στην 8η παρτίδα ο Κασπάροβ νίκησε ξανά και έκανε το 2-1. Αυτή τη φορά σε ένα μη αποδεκτό γκαμπί της βασίλισσας. Ο τελικός συνεχίστηκε με 5 ισοπαλίες στη σειρά.
Στην 14η παρτίδα, ο Γκάρι νίκησε ξανά σε μια κλειστή Ισπανική και έκανε το σκορ 3-1. Τα πράγματα φαίνονταν τελειωμένα, καθώς ο Κασπάροβ ήταν αυτός που ευνοούνταν τώρα από ισόπαλο αποτέλεσμα, καθώς ήταν ο κάτοχος του τίτλου. Πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε τώρα ο Κάρποβ να κερδίσει 3 παρτίδες περισσότερες. Λίγοι του έδιναν ελπίδες. Μετά από μία ισοπαλία στην 15η παρτίδα, ο Κασπάροβ νίκησε και την 16η (ξανά μια κλειστή Ισπανική) και έκανε το 4-1. Τώρα πλέον κανείς δεν έδινε μισή ελπίδα στον Κάρποβ.

Σε κάτι τέτοιες στιγμές όμως, ξεχωρίζει ο μεγάλος παίχτης και ο δυνατός χαρακτήρας. Όταν φαίνονται να έχουν χαθεί όλα και το φάντασμα της συντριβής κρέμεται από πάνω σου. Ο Ανατόλι Κάρποβ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σκακιστές στην ιστορία του παιχνιδιού. Και αυτό το δέχεσαι, είτε τον συμπαθείς είτε όχι. Είτε σου αρέσει το παιχνίδι του, είτε όχι. Το δέχεσαι γιατί απλά είναι γεγονός. Και κανείς δεν γίνεται κορυφαίος έχοντας πάντα το δρόμο στρωμένο.
Εννέα παρτίδες απέμεναν και ο Κάρποβ θα έπρεπε να κερδίσει 4 παραπάνω από τον Γκάρι για να του πάρει τον τίτλο. Δεν γίνονται αυτά! Όταν όμως είσαι ο Κάρποβ μπορεί και να γίνονται.

Ο Ανατόλι νίκησε τρεις παρτίδες στη σειρά! Την 16η, 17η και 18η και ισοφάρισε 4-4!!! Ήταν μια κλειστή Ισπανική, μια Γκρίνφελντ και μια Ινδική της βασίλισσας. Έμοιαζε πάνω στη σκακιέρα πάλι, ως ο απρόσιτος πρωταθλητής, που μπορεί να πετύχει τα πάντα, ακόμα και να γυρνάει ένα ματς ενάντια στον παγκόσμιο πρωταθλητή, από το 1-4! Ήταν πια φανερό, πως ψυχολογικά τουλάχιστον είχε το πάνω χέρι. Έμεναν ακόμα 5 παρτίδες.
Ακριβώς σε αυτό το σημείο, μετά την 3η σερί ήττα, ξέσπασε ο νευρικός κλονισμός στο στρατόπεδο του Κασπάροβ. Το τιμ του Γκάρι αποτελούνταν από τους Νικίτιν, Ζαχάροφ, Βλαντιμίροβ και Τιμοσένκο. Ο τελευταίος, επειδή ήταν επαγγελματίας στρατιώτης, έλειπε από τον τελικό του ?86 γιατί λάβαινε μέρος σε ασκήσεις. Τηλεφωνικά προσέφερε τις υπηρεσίες του και ο Άντρας Αντοριάν, ο οποίος στον τελικό του 1984 ήταν κανονικά στο τιμ. Κάποιες διαφωνίες με τους υπόλοιπους, τον είχαν κρατήσει μακριά, αλλά ο Κασπάροβ μάλλον τον συμβουλεύονταν ακόμα, έστω και τηλεφωνικά. Ο Αντοριάν, είχε χαρακτηρίσει ηλίθιους τους υπόλοιπους και κυρίως τον Νικίτιν για την επιλογή της άμυνας Τάρας εναντίων του Κάρποβ σε εκείνο τον πρώτο τελικό που διεκόπη. Ο Νικίτιν επέμενε ότι ο Γκάρι ήταν τρομερός στην Τάρας, στην οποία δεν είχε χάσει ούτε σε προπόνηση, όπως του άρεσε να λέει. Ο Αντοριάν ωρυόταν να μην χρησιμοποιηθεί αυτή η άμυνα εναντίον του Κάρποβ. Μεταφέρω τα λόγια του ίδιου του Αντοριάν:
« Το θέμα δεν είναι αν είναι καλή ή κακή η βαριάντα. Είναι απλά μαζοχισμός του χειρίστου είδους να μπαίνει κάποιος σε αυτές τις θέσεις εναντίον του Κάρποβ όπου ο λευκός έχει ένα μικρό αλλά σταθερό στρατηγικό πλεονέκτημα σε ήσυχη θέση. Μας έπαιζε στον αυτόματο πιλότο! Και αυτός ο ανόητος ο Νικίτιν μας έφερνε όλων των ειδών τα στατιστικά στοιχεία, λέγοντας ότι ο Γκάρι δεν έχει χάσει ποτέ ούτε καν παιχνίδι προπόνησης ως μαύρος στην Τάρρας. Πες μας ρε φίλε, του έλεγα, έκανε προπόνηση με τον Κάρποβ και κράτησε;;;» Το αποτέλεσμα του διακοπέντος τελικού, δικαιώνει βέβαια τον Αντοριάν, ο οποίος ήταν μάλλον ο πρώτος που είχε καταλάβει στο τιμ Κασπάροβ ότι αν θέλουν να νικήσουν τον Κάρποβ θα έπρεπε να επιλέξουν ανοίγματα και βαριάντες που θα οδηγούν σε παιχνίδι που τον «δυσαρεστεί» και όχι να προσπαθούν να νικήσουν με καθαρό στρατηγικό τρόπο τον «άρχοντα της στρατηγικής». Από τότε λοιπόν, από το 1984, υπήρχαν διαφωνίες και ρίξεις στο τιμ του Κασπάροβ. Ο νικηφόρος τελικός του 1985 τα σκέπασε όλα αυτά, αλλά τώρα, στον τελικό του 1986, μετά τις 3 συνεχόμενες ήττες από τον Κάρποβ, ξέσπασε πόλεμος.

Ο ίδιος ο Γκάρι ήταν αρκετά εγωιστής για να δεχθεί ότι ο Κάρποβ έπαιξε καλύτερα. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κινδύνευε να χάσει αυτό που με τόσο κόπο κατέκτησε, τον έκανε να εκραγεί. Άρχισε να κατηγορεί την ομάδα του για προδοσία. Ισχυρίστηκε ότι κάποιος απ? όλους έδινε πληροφορίες στον Κάρποβ για τις αναλύσεις τους και για τις καινοτομίες που ετοίμαζαν. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο αντίπαλος του κατέρριπτε πάνω στην σκακιέρα κάθε νέα ιδέα, κάθε καινοτομία. Τους μάζεψε όλους και τους ανακοίνωσε ότι κάποιος ανάμεσα τους ήταν προδότης. Πληροφορούσε τον Κάρποβ για τις αναλύσεις τους και με αυτόν τον τρόπο ο αντίπαλος ήταν ενημερωμένος και προετοιμασμένος για όλα. «Την νύφη» πλήρωσε τελικά ο Βλαντιμίροβ, αφού ήταν αυτός που αντέδρασε περισσότερο και κυρίως γιατί βρέθηκαν στην κατοχή του εκτενείς σημειώσεις πάνω σε βαριάντες συγκεκριμένων ανοιγμάτων που είχαν αναλυθεί για την ομάδα. Ο Βλαντιμίροβ δεν αρνήθηκε ότι κρατούσε σημειώσεις. Είπε απλά ότι τις κρατούσε για τον εαυτό του και για την προσωπική του προετοιμασία για τις συμμετοχές στα διάφορα τουρνουά που έπαιζε κι αυτός ως παίχτης. Ο Κασπάροβ δεν πείσθηκε και για την ακρίβεια δεν ήθελε να πεισθεί εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Μοιάζει σαν να αναζητούσε έναν αποδιοπομπαίο τράγο για την επικείμενη καταστροφή. Ίσως θα το ένοιωθε ως βαρύ πλήγμα για τον εγωισμό του, ως παίκτη, να δεχθεί απλά ότι ο Κάρποβ ήταν ανώτερος σε αυτό το σημείο του παιχνιδιού. Το αποτέλεσμα ήταν να εκδιωχθεί ο Βλαντιμίροβ από την ομάδα του Κασπάροβ.

Αν θέλετε την γνώμη μου, σαφώς και δεν μπορώ να ξέρω αν έγινε κάτι και τι ακριβώς. Ποτέ δεν αποδείχθηκε, ενώ αποτελεί και μια μαύρη σελίδα στην σκακιστική ιστορία που κανείς απ? όσους αγαπούν το παιχνίδι δεν θέλει να σκαλίζει. Ένα θα πω όμως: Πώς είναι δυνατόν να έχει ο Κάρποβ πληροφοριοδότη μέσα στο αντίπαλο στρατόπεδο, κάτι που σημαίνει ότι θα γνώριζε ακριβώς τι θα παίξει ο Κασπάροβ σε κάθε παρτίδα, τι καινοτομίες είχαν ετοιμάσει κτλ και να βρεθεί πίσω στο σκορ με 1-4; Εκτός κι αν ο Βλαντιμίροβ προσεγγίστηκε μετά το 1-4. Αλλά τι θα μπορούσαν να κάνουν σε μια εβδομάδα; Θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν όλο το υλικό που τους πρόσφερε με τέτοιο τρόπο ώστε να πετύχουν ένα 3/3 τόσο εύκολα; Δεν επαρκεί ο χρόνος για κάτι τέτοιο, ειδικά σε εκείνη την εποχή που δεν υπήρχε η βοήθεια από τους υπολογιστές.
Ο ίδιος ο Κασπάροβ μετά το τέλος του τελικού έγραψε ένα βιβλίο, όπου αναφέρει επί λέξει «δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο Βλαντιμίροβ με πρόδωσε». Ο Αντοριάν έγινε έξαλλος καθώς τα θεωρούσε βλακείες όλα αυτά. Ίσα ίσα, όπως είπε, με τόσες αστήριχτες δημόσιες κατηγορίες, ο Βλαντιμίροβ θα έπρεπε να κάνει αγωγή στον Κασπάροβ.
Όλοι οι σκακιστικοί αρθογράφοι, τάχθηκαν εναντίον του Κασπάροβ σε αυτή την υπόθεση. Ο Τιμ Κράμπε, έγραψε χαρακτηριστικά στο New in chess:
«O Kasparov κατάφερε μονομιάς να πετύχει ότι ο Karpov δεν κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια. Να με κάνει να τον συμπαθήσω. Και εννοώ τον Karpov!"
Αλλά και οι περισσότεροι θιασώτες του παιχνιδιού δεν έδειξαν να συμμερίζονται τις απόψεις του Γκάρι. Ίσα ίσα, αυτή η ιστορία αποτέλεσε πλήγμα για την εικόνα του ίδιου.

Ας επιστρέψουμε όμως πίσω στον τελικό. Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά στο στρατόπεδο του Γκάρι Κασπάροβ, ο «άρχοντας της στρατηγικής» έκανε το πιο σοβαρό στρατηγικό του λάθος σε αυτόν τον τελικό. Και δεν το έκανε εντός σκακιέρας, αλλά εκτός αυτής. Ζήτησε και πήρε το time out, που είχε δικαίωμα να πάρει (ο Κασπάροβ είχε πάρει το δικό του πρότερα). Χωρίς καμιά αμφιβολία, επρόκειτο για την χειρότερη χρονικά στιγμή του ματς για να κάνει κάτι τέτοιο. Στο στρατόπεδο του Γκάρι η κατάσταση ήταν απελπιστική. Εκεί πια δεν είχαν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Ο Κάρποβ είχε κάνει ένα σερί 3-0 και δεν υπήρχε καταλληλότερη στιγμή για να αποτελειώσει τον αντίπαλο και όχι να του δώσει χρόνο να συνέλθει. Προφανώς ο Κάρποβ δεν γνώριζε τι επικρατούσε «απέναντι», δείγμα ότι μάλλον ο Βλαντιμίροβ ήταν αθώος. Όμως και χωρίς να ξέρει ότι οι άλλοι σκοτώνονται, θα του ήταν αρκετό το σερί 3-0 για να εκτιμήσει ότι ο αντίπαλος έχει εξουθενωθεί ψυχολογικά και ότι όταν κερδίζει κανείς και έχει βρει τον ρυθμό που θέλει δεν παίρνει time out. Ούτε στο μπάσκετ, ούτε στο σκάκι. Δικαιολογώ τον Ανατόλι Κάρποβ μόνο από μία άποψη. Πιθανόν είχε εξουθενωθεί και ο ίδιος από την υπερπροσπάθεια των τριών προηγούμενων παρτίδων και ήθελε να πάρει μια ανάσα. Αυτός όμως που πήρε για τα καλά την ανάσα, ήταν ο Γκάρι Κασπάροβ. Ξαφνικά βρέθηκε με ένα τριήμερο ελεύθερο εμπρός του, να μαζέψει το μυαλό του και την ομάδα του μετά την αποχώρηση του Βλαντιμίροβ και να ανασυνταχθούν για να παλέψουν. Φαντάζομαι ότι μαθαίνοντας αργότερα ο Κάρποβ τι ακριβώς συνέβαινε εκείνη τη στιγμή στην ομάδα του Γκάρι, θα έχει μετανιώσει ατέλειωτες φορές για την χρήση αυτού του τάιμ άουτ την δεδομένη στιγμή.
Με την επανέναρξη του τελικού, σημειώθηκαν δύο σερί ισοπαλίες. Ο Κασπάροβ είχε ανασυνταχθεί, ενώ είχε μάθει και το μάθημα του από τα προηγούμενα ματς: Όταν ο Κάρποβ έχει το πάνω χέρι, κάνε μερικές ισοπαλίες ανασύνταξης. Έμεναν τρεις παρτίδες. Στην επόμενη, την 22η ο Γκάρι Κασπάροβ έπαιξε μια καταπληκτική παρτίδα και νίκησε τον Κάρποβ σε ένα Queen?s gambit declined. Βοήθησε σε αυτό και το γεγονός ότι ο Κάρποβ ρίσκαρε κάπως παραπάνω καθώς στένευαν τα περιθώρια και το 4-4 ευνοούσε τον Κασπάροβ. Όπως και στο ποδόσφαιρο, όταν ανοιχτείς γιατί πρέπει να σκοράρεις, δέχεσαι το γκολ στην κόντρα. Είχε γίνει το 5-4. Πράγμα που σήμαινε ότι για να χάσει τον τίτλο ο Κασπάροβ, θα πρέπει να χάσει και τις δύο τελευταίες παρτίδες. Η ψυχολογική πλάστιγγα όμως, ήταν τώρα με το μέρος του παγκόσμιου πρωταθλητή. Η προτελευταία έληξε ισόπαλη, πράγμα που σήμαινε ότι η γιορτή τέλειωσε. Στην τελευταία, ο Κάρποβ ήταν απογοητευμένος και ο Γκάρι βιάζονταν να πανηγυρίσει τον τίτλο του. Έληξε κι αυτή ισόπαλη. Με σκορ 5-4, ή πιο σωστά 12,5 ? 11,5 με τις ισοπαλίες, ο Γκάρι Κασπάροβ ήταν ξανά παγκόσμιος πρωταθλητής.

Δεν του έμελλε όμως του Γκάρι Κασπάροβ να χαρεί και να ευχαριστηθεί με την άνεση του, ούτε αυτόν τον παγκόσμιο τίτλο. Θα θυμάστε ότι όλη αυτή η ιστορία άρχισε το 1984. Άσχετα από το γεγονός ότι εκείνο το ματς διεκόπη, ότι παίχθηκε τελικά το 1985 και ότι ο Κάρποβ ζήτησε, όπως δικαιούνταν, ματς ? ρεβάνς και παίχθηκε κι άλλος τελικός το 1986, το πρόγραμμα της FIDE προέβλεπε παγκόσμιο πρωτάθλημα κάθε τρία χρόνια. Που σημαίνει ότι το 1987 θα έπρεπε να διεξαχθεί ο νέος τελικός. Ο Κασπάροβ δεν είχε χρόνο όχι να χαρεί τον τίτλο του, ούτε να ?πάει τον σκύλο του βόλτα. Το μόνο στο οποίο έλπιζε, ήταν μήπως γίνει καμιά έκπληξη και δεν προκριθεί ο Κάρποβ στον τελικό. Όμως ο «βόας συσφιγκτήρας» έκανε το αναμενόμενο στα ματς των διεκδικητών. Γευμάτισε τα θύματα του και ήταν παρόν στο μεγάλο ραντεβού για άλλη μια φορά!!! Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, αυτοί οι δύο, θα έπαιζαν τον 4ο σερί τελικό τους, μέσα σε τρία χρόνια. Και μιλάμε για παρτίδες που απαιτούσαν από τον καθένα τους το 120% των δυνάμεων και δυνατοτήτων τους. Πραγματικά η σύγκρουση τους υπήρξε μια τιτάνια μάχη. Δεν είναι σχήμα λόγου. Και σαφώς πρόκειται για την μεγαλύτερη προσωπική αντιπαράθεση στην ιστορία όλου του αθλητισμού και όχι μόνο του σκακιού.
Ο τελικός του 1987 διεξήχθη στην Σεβίλλη. Και ήταν ο δραματικότερος όλων, καθώς ο τίτλος κρίθηκε στις τελευταίες κινήσεις, της τελευταίας παρτίδας!
Στην Ανδαλουσία όμως, θα ταξιδέψουμε στο 6ο μέρος του αφιερώματος στον Γκάρι Κασπάροβ.

COLOR=“Red”[/COLOR]

#263

[CENTER][SIZE=“5”]ΓΚΑΡΙ ΚΙΜΟΒΙΤΣ ΚΑΣΠΑΡΟΒ
(ΜΕΡΟΣ ΣΤ’)[/SIZE]

[SIZE=“4”]ΜΙΑ «ΑΓΓΛΙΔΑ» ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΝΗ ΜΑΧΗ[/SIZE][/CENTER]

  1. Σεβίλλη. Ο 4ος τελικός των «αιωνίων» μέσα σε τρία χρόνια. Είχαν παιχθεί ήδη μεταξύ τους 96 παρτίδες. Ο απολογισμός τους ήταν 12 νίκες για τον Κασπάροβ, 11 για τον Κάρποβ και 73 ισοπαλίες! Αξιοσημείωτη ισορροπία. Τώρα θα προσθέτονταν και οι παρτίδες της Σεβίλλης και θα φθάναμε στις 120 σε 3 χρόνια! Όλες αυτές οι παρτίδες, παιγμένες στο όριο, μεταξύ δύο κορυφαίων παιχτών. Και όλη αυτή η εξαντλητική προετοιμασία που χρειάζεται για να παιχθεί τέτοιο σκάκι. Προσθέστε και το ψυχολογικό βάρος που υπήρχε σε κάθε αναμέτρηση, σε κάθε παρτίδα, σε κάθε κίνηση.
    Οι ρόλοι πια είχαν αλλάξει για τα καλά. Ο Κάρποβ θα ήταν για δεύτερη συνεχόμενη φορά ο διεκδικητής. Ο Κασπάροβ ήταν πια ο εδραιωμένος πρωταθλητής, όσο μπορεί να είναι εδραιωμένος κάποιος που χρειάζεται να υπερασπίζεται συνεχώς και ασταμάτητα τον τίτλο του. Ωστόσο, ήταν η σειρά του Κάρποβ να αλλάξει προσανατολισμό. Δεν ήταν πια άτρωτος και το ήξερε. Θα έπρεπε να επανεξετάσει τον τρόπο παιχνιδιού του. Θα έπρεπε να κάνει ότι έκανε και ο Κασπάροβ για να του πάρει τον τίτλο. Να αλλάξει ρεπερτόριο ανοιγμάτων, να αποφύγει συγκεκριμένες βαριάντες, να προσπαθήσει όσο το δυνατόν να μην ανοίγει το παιχνίδι. Να είναι τα στρατηγικά στοιχεία της θέσης αυτά που θα παίξουν τον καθοριστικό ρόλο και να μην επιτραπεί, όσο μπορεί να γίνει εφικτό, η εκτροπή στις τακτικές περιπλοκές. Αυτό σήμαινε ότι ο Κάρποβ θα εγκατέλειπε τελείως το 1.ε4 (το είχε ήδη κάνει ουσιαστικά και στον προηγούμενο τελικό) ως λευκός και όχι μόνο γι? αυτό το ματς, αλλά σχεδόν και για το σύνολο της υπόλοιπής καριέρας του. Το 1.δ4 έγινε το κύριο όπλο του Κάρποβ, κάτι που ήταν φανερό ότι ταίριαζε καλύτερα στο στυλ του. Ο Κασπάροβ δεν θα είχε την ευκαιρία μιας ακόμα Σικελικής ή μιας Ισπανικής. Από την άλλη, όταν ως μαύρος θα βρισκόταν αντιμέτωπος με το 1.ε4, επέλεξε να αποφύγει την συμμετρική απάντηση (1?ε5) που θα μπορούσε να οδηγήσει την παρτίδα στους δαιδαλώδης δρόμους της Ισπανικής, και απαντούσε με το 1?γ6, την άμυνα Κάρο ? Κανν, η οποία φέρει το όνομα των δύο μετρ που την εξέλιξαν. Η Κάρο ? Κανν, θεωρείται (και είναι) σπουδαίο αμυντικό όπλο για τα μαύρα, εναντίον του 1.ε4. Παρουσιάζει μεγάλη σταθερότητα, αν και το παιχνίδι των μαύρων γίνεται παθητικό, χωρίς τις ευκαιρίες νίκης που παρουσιάζονται στην Σικελική ή την Ισπανική. Είναι ένα καθαρά αμυντικό όπλο. Αλλά εκτός από ότι ταίριαζε στο στυλ του Κάρποβ, ο Ανατόλι ήταν έτσι κι αλλιώς αποφασισμένος να κάνει ισοπαλίες χωρίς ιδιαίτερο ρίσκο με τα μαύρα και να διεκδικήσει με τα λευκά τις νίκες που θα χρειαζόντουσαν. Προφανώς θα υπήρχε και έκτακτο σχέδιο, στην περίπτωση που θα ήταν επείγουσα μια νίκη με τα μαύρα (στις τελευταίες ή και στην τελευταία παρτίδα, αν ήταν πίσω στο σκορ και δεν είχε περιθώρια). Δεν μάθαμε όμως ποτέ ποιο θα ήταν αυτό το έκτακτο σχέδιο αντιμετώπισης, γιατί στον συγκεκριμένο τελικό ?δεν χρειάστηκε.

Ο Κασπάροβ από την άλλη είχε μάθει την συνταγή. Οξύ επιθετικό παιχνίδι και πρωτοβουλία, τακτικές περιπλοκές και αιφνιδιασμός όπου είναι δυνατόν.
Στην πρώτη παρτίδα, ο Κάρποβ ως λευκός, έπαιξε 1.δ4 και ο Κασπάροβ απάντησε με ένα από τα πιο δυνατά του όπλα, την Ινδική άμυνα του βασιλιά, με την οποία πήρε την ισοπαλία, αποτέλεσμα που πάντα θεωρείται ικανοποιητικό με τα μαύρα κομμάτια. Στην 2η παρτίδα ο Κασπάροβ ετοίμασε μια έκπληξη. Δεν έπαιξε ούτε 1.ε4, ούτε 1.δ4, στα οποία όπως ήταν λογικό περίμενε ότι θα ήταν επικεντρωμένη η προετοιμασία του Κάρποβ, αλλά 1.γ4, την λεγόμενη Αγγλική παρτίδα. Πρόκειται για ένα πολύ παλιό άνοιγμα, καθώς αναφέρεται ήδη στα γραπτά του Λουτσένα, περί το 1500! Πήρε όμως το όνομα της από την εθνικότητα του Στάουντον, ο οποίος την έκανε δημοφιλή στο ματς που έδωσε με τον Σαιν Αμάν το 1843. Ακολούθως έμεινε αρκετά στην αφάνεια, ώσπου την αναβίωσαν οι υπερμοντέρνοι. Κατόπιν την χρησιμοποίησαν αρκετά (από τους κορυφαίους) οι Μποτβίνικ, Κορτσνόι και Κασπάροβ. Ο Ανατόλι Κάρποβ όμως αντέδρασε σωστά, αν και ίσως δεν περίμενε την Αγγλική παρτίδα στο τραπέζι και τελικά ήταν αυτός που έδωσε το πρώτο κτύπημα στον Κασπάροβ. 0-1! Νίκη για τον «Τόλια» με τα μαύρα κομμάτια μάλιστα, κάτι που ήταν εκτός αρχικού προγράμματος, αλλά πάντα καλοδεχούμενο βέβαια. Στην 3η παρτίδα, ο Κασπάροβ με την Ινδική άμυνα του βασιλιά και πάλι, κράτησε την ισοπαλία και στην 4η, ως οφείλει να κάνει κάθε σπουδαίος παίχτης, ξαναέπαιξε την αγγλική παρτίδα, βελτιώνοντας το παιχνίδι του και κερδίζοντας! Από την ήττα στην νίκη, στο ίδιο άνοιγμα, με λίγες μέρες διαφοράς. Το σκορ στο 1-1 νωρίς νωρίς. Στην 5η παρτίδα, ο Κάρποβ έπαιξε ξανά 1.δ4, αλλά αυτή τη φορά, ο Κασπάροβ δεν απάντησε με την Ινδική άμυνα του βασιλιά όπως πριν, αλλά με την άμυνα Γκρίνφελντ. Ο Κάρποβ κέρδισε ξανά, έκανε το 1-2 και μπήκε και πάλι στο κεφάλι της κούρσας. Ακολούθησαν δύο ισοπαλίες, ώσπου στην 8η, ο Κασπάροβ κέρδισε ακόμα μία αγγλική παρτίδα και ισοφάρισε σε 2-2. Πέρα από την ικανοποίηση του για την ισοφάριση, ήταν πολύ ευχαριστημένος για το επιμέρους σκορ στην αγγλική, που είχε γίνει τώρα 2-1 υπέρ του. Παρ? ότι έχασε την πρώτη φορά, κατάφερε να βελτιώσει το παιχνίδι του και να κάνει δύο νίκες στην συνέχεια, έχοντας πλέον και το πάνω χέρι στην θεωρητική διαμάχη που ο ίδιος ξεκίνησε σε αυτό το άνοιγμα. Δεν ταίριαζε καθόλου με τον μαχητικό χαρακτήρα του να εγκαταλείψει το άνοιγμα με το οποίο ξεκίνησε τον τελικό ως λευκός, απλά επειδή έχασε στην πρώτη παρτίδα. Ήθελε να δείξει ότι είχε συγκεκριμένες ιδέες πάνω στην αγγλική και ότι δεν ήταν απλά ένα ?άδειο πιστόλι αιφνιδιασμού που εκπυρσοκρότησε. Ήταν η εποχή που ο παγκόσμιος τίτλος ακροβατούσε στο τεντωμένο σχοινί τέτοιων θεωρητικών μαχών. Θα μπορούσε κανείς να χάσει τον τίτλο του, μόνο και μόνο προσπαθώντας να αποδείξει ότι είχε δίκιο πάνω σε μια συγκεκριμένη ιδέα.

Άλλες δύο παρτίδες έληξαν ισόπαλες, ώσπου στην 11η ο Κασπάροβ πήρε το αίμα του πίσω τόσο στην Γκρίνφελντ, όσο και στο γεγονός ότι είχε χάσει με τα λευκά στην αρχή. Κέρδισε ως μαύρος και μπήκε μπροστά στο σκορ με 3-2. Όλα έδειχναν ότι είχε βρει για άλλη μια φορά το φάρμακο εναντίον του Κάρποβ, ακόμα κι όταν έμενε πίσω. Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο απλά. Ακολούθησαν άλλες 4 ισοπαλίες. Στην 16η ο Κάρποβ ως μαύρος, είχε μια νέα απάντηση στην αγγλική. Η μάχη γύρω από αυτό το άνοιγμα, φαινόταν ότι θα έκρινε τον τίτλο. Κι αυτός που θα τον κατακτούσε, θα ήταν και ο νικητής της θεωρητικής διαμάχης. Θα μπορούσε να ισχυρίζεται ότι είχε το δίκιο με το μέρος του (τουλάχιστον μέχρι να καταρριφθεί η όποια ιδέα στο μέλλον).
Ο «Τόλια» πήρε λοιπόν την 16η παρτίδα ως μαύρος στην αγγλική και ισοφάρισε σε 3-3. Το ισόπαλο σκορ όμως, επέτρεπε στον παγκόσμιο πρωταθλητή να διατηρήσει τον τίτλο του. Έτσι στις επόμενες 8 παρτίδες, ο Κάρποβ έπρεπε να πετύχει μια νίκη παραπάνω. Οι 6 από αυτές έληξαν ισόπαλες. Και φτάσαμε στις δύο τελευταίες. Στην προτελευταία, ο Κάρποβ είχε τα λευκά. Και έκανε αυτός την έκπληξη.
Ήταν ο «Τόλια» τώρα που εγκατέλειψε το 1.δ4 και έπαιξε 1.γ4! Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Κασπάροβ εμφάνιζε την «αγγλίδα» πάνω στο τραπέζι. Τώρα ήταν η σειρά του Κάρποβ. Σαν να του έλεγε: «Για να δούμε, μπορείς και με τα μαύρα να κουμαντάρεις την Εγγλέζα;» Κι ο Γκάρι δεν αποδείχθηκε καλός κουμανταδόρος. Έχασε την προτελευταία παρτίδα, στο άνοιγμα που ο ίδιος επέλεξε να καθορίσει την πορεία όλου του τελικού, όταν, την κρίσιμη στιγμή ο Ανατόλι Κάρποβ τον χτύπησε με αυτό που φιλοδοξούσε να γίνει το δικό του κύριο όπλο της μάχης.
Εδώ είναι ένα βίντεο με τις τελευταίες στιγμές αυτής της παρτίδας, όπου εκτός των άλλων, ο Κασπάροβ είναι και σε μεγάλη πίεση χρόνου. Στο ύφος του φαίνεται καθαρά η δεινή του θέση:
http://www.youtube.com/watch?v=nMLww24135E

Το σκορ ήταν πια 3-4 υπέρ του Κάρποβ. Μία παρτίδα απέμενε. Καμιά ελπίδα φυσικά στον Κασπάροβ να κερδίσει το ματς. Είχε όμως ακόμα μια ελπίδα να διατηρήσει τον τίτλο του. Με νίκη στην τελευταία παρτίδα και ισόπαλο σκορ, ο παγκόσμιος πρωταθλητής θα έμενε στην θέση του.
Η τελευταία παρτίδα θα ήταν μια μάχη χωρίς όρια. Η τελευταία ευκαιρία του Γκάρι να σώσει έστω και στο νήμα, έστω και με ισόπαλο σκορ το στέμμα του. Η τελευταία ίσως ευκαιρία και για τον Κάρποβ, να ανακτήσει αυτό που είχε κάποτε αποκλειστικά δικό του. Αν έχανε θα έπρεπε να περιμένει άλλα τρία χρόνια μέχρι τον επόμενο τελικό, αν κι εφόσον περνούσε νικητής από την διαδικασία των διεκδικητών. Ήταν ήδη 36, σε τρία χρόνια θα ήταν 39. Ο Γκάρι ήταν 12 χρόνια νεότερος. Θα άρχιζε και η ηλικία να παίζει τον δικό της ρόλο. Τώρα λοιπόν ήταν μοναδική ευκαιρία. Είχε στριμώξει ξανά τον Κασπάροβ στα σχοινιά. Του αρκούσε και η ισοπαλία στην τελευταία παρτίδα για να πάρει τον τίτλο με 4-3. Και το σπουδαιότερο: Μέχρι τώρα, κάθε φορά που ο Κασπάροβ ήταν σε άσχημη θέση με τον Κάρποβ, κατέφευγε σε μερικές ισοπαλίες για να ανασυγκροτηθεί. Τώρα δεν είχε τέτοια περιθώρια. Απέμενε μονάχα μία παρτίδα. Δύο από τους κορυφαίους σκακιστές όλων των εποχών, κάθισαν ο ένας απέναντι στον άλλον, ένα απόγευμα στην Σεβίλλη, να παίξουν τον τελικό των τελικών.
Ο Κασπάροβ ήταν λευκός. Ο Κάρποβ περίμενε με αγωνία για την επιλογή του αντιπάλου του. Ο Γκάρι ήταν μπροστά σε μια μεγάλη απόφαση. Τις δύο τελευταίες νίκες στην αγγλική παρτίδα, τις είχε σημειώσει ο «Τόλια» και μάλιστα και με τα δύο χρώματα. Και ως μαύρος και ως λευκός. Θα περίμενε κανείς ότι το χέρι του Γκάρι δεν θα περνούσε καν πάνω από το γ πιόνι. Από την άλλη, θα ένιωθε σαν λιποτάκτης. Αυτός ξεκίνησε την ιστορία με την αγγλική. Και τώρα, στην πιο κρίσιμη φάση θα έκανε πίσω; Θα το ένιωθε πολύ βαρύ, ακόμη κι αν κέρδιζε την παρτίδα με άλλο άνοιγμα, να διατηρήσει τον τίτλο του με ισόπαλο σκορ και χάνοντας την θεωρητική διαμάχη στο άνοιγμα που ο ίδιος επέλεξε ως πεδίο της μάχης.

Έτσι, όχι μόνο το χέρι του πήγε πάνω από το γ πιόνι, αλλά και προσγειώθηκε πάνω του. Το έπιασε και το μετέφερε δύο τετράγωνα μπροστά: 1.γ4!
Η «αγγλίδα» ήταν και πάλι πάνω στο τραπέζι. Αυτός ο δραματικός τελικός, θα τέλειωνε όπως άρχισε. Εκτός από τον παγκόσμιο τίτλο θα ξεκαθάριζε και σε ποιανού το φλερτ θα ενέδιδε τελικά η ?αναποφάσιστη κόρη απ? το «μεγάλο νησί».
Το αναμενόμενο ίσως, θα ήταν να εφορμήσει ο Κασπάροβ εξ αρχής σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της σκακιέρας. Έτσι κι αλλιώς έπρεπε να τα παίξει «όλα ή τίποτα». Όμως ο Γκάρι δεν έκανε κάτι τέτοιο. Αντίθετα έπαιζε αρκετά επιφυλακτικά, δεν επικεντρώθηκε στο κέντρο, αλλά προετοίμαζε την ανάπτυξη του στις πτέρυγες. Ας δώσω το «λόγο» στον ίδιο να μιλήσει γι? αυτήν την παρτίδα (από το βιβλίο του «Η ζωή είναι μια παρτίδα σκάκι»):
«Η αρχή του ματς στη Σεβίλλη ήταν γεμάτη σκαμπανεβάσματα, ίσως λόγω της αδημονίας μου μπροστά στο ενδεχόμενο να μη χρειαστεί να παίξω άλλο ματς με τον Κάρποβ για τα επόμενα τρία χρόνια. Αν το 1984 ένιωθα ότι είχα κουραστεί να βλέπω απέναντι μου τον Κάρποβ, τώρα πια είχα απαυδήσει. Εάν κέρδιζα το ματς δε θα ήμουν υποχρεωμένος να τον ξαναδώ, ούτε αυτόν ούτε οποιονδήποτε άλλο διεκδικητή του τίτλου, για τρία χρόνια.»
Αμέσως μετά την ήττα στην προτελευταία παρτίδα, συνεχίζει ο Γκάρι: «Αίφνης ο Κάρποβ ήταν ένα βαθμό μπροστά και του αρκούσε μια ισοπαλία στην τελευταία παρτίδα για να πάρει πίσω το στέμμα. Την αμέσως επόμενη ημέρα ύστερα από εκείνη την καταστροφή, ήμουν υποχρεωμένος να οδηγήσω τα λευκά κομμάτια μου πάση θυσία στη νίκη. Μονάχα μια φορά στην ιστορία του παιχνιδιού είχε κερδίσει ο πρωταθλητής την τελευταία παρτίδα για να διατηρήσει τον τίτλο του. Ο Εμμάνουελ Λάσκερ, ενώ ήταν με την πλάτη στον τοίχο, νίκησε τον Καρλ Σλέχτερ στην τελευταία παρτίδα του ματς το 1910. Η νίκη εκείνη επέτρεψε στον Λάσκερ να διατηρήσει με ισόπαλο σκορ τον τίτλο του, έναν τίτλο που θα κατάφερνε να διατηρήσει για άλλα 11 χρόνια μετά (σ.σ. φτάνοντας στο ακατάρριπτο ρεκόρ των 27 σερί ετών παγκόσμιος πρωταθλητής). Ποια στρατηγική θα έπρεπε να εφαρμόσω με τα λευκά σε αυτή την τελική παρτίδα; Σκέφτηκα: τι θα μπορούσε να είναι πιο ενοχλητικό για τον Κάρποβ, από το να αντιστρέψω τα πράγματα και να παίξω εγώ σαν Κάρποβ;
Εάν δεν είχα δώσει ήδη 119 μάχες ενάντια στον αντίπαλο μου θα ήμουν ανήμπορος να επιβιώσω από την απόλυτα καθοριστική 120η. Η απώλεια της προτελευταίας παρτίδας θα μπορούσε από μόνη της να με καταρρακώσει και είχα λιγότερες από 24 ώρες για να προετοιμάσω αυτήν που πιθανώς να ήταν η τελευταία μου παρτίδα ως παγκόσμιος πρωταθλητής. Ποιο ήταν το «μυστικό» της προετοιμασίας μου; Έπαιξα χαρτιά με το επιτελείο μου και φρόντισα να κοιμηθώ καλά για 5-6 ώρες. (σ.σ. όποιος θέλει τον πιστεύει, αν και το εξηγεί παρακάτω). Το συνολικό σκορ του μαραθωνίου μας για το παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή 16 νίκες για τον καθένα και 87 ισοπαλίες. Η νίκη στην 120η παρτίδα θα σήμαινε όχι μονάχα νίκη στο ματς, αλλά και προβάδισμα στο συνολικό σκορ. Γιατί λοιπόν χαρτοπαίγνιο και ύπνος αντί για προετοιμασία του ανοίγματος; Ύστερα από 119 παρτίδες με τον Κάρποβ δεν υπήρχε τίποτα που το επιτελείο μου και εγώ θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε μέσα σε λίγες ώρες αγχώδους ανάλυσης. Συμφωνήσαμε σε μια βασική στρατηγική και πέραν τούτου ουδέν. Η στρατηγική που είχα επιλέξει δεν απαιτούσε εκρηκτική ενέργεια αλλά μια βραδεία καύση.
Το θαυμάσιο Teatro Lope de Vega ήταν κατάμεστο για την 24η παρτίδα. Ολόκληρη η παρτίδα μεταδιδόταν απευθείας από την ισπανική τηλεόραση. Ο διαιτητής έβαλε μπροστά το ρολόι μου και εγώ έσπρωξα δύο τετράγωνα μπροστά το πιόνι γ, όπως είχα ήδη κάνει 8 φορές κατά τη διάρκεια του ματς. Η διαφορά έμελλε να έρθει στις λίγες επόμενες κινήσεις, καθώς κράτησα πίσω τα κεντρικά μου πιόνια και αντί γι? αυτό αναπτύχθηκα στις πτέρυγες. Η βραδυφλεγής μέθοδος μου αποδείχτηκε ότι είχε το επιπρόσθετο πλεονέκτημα ότι προκάλεσε στον Κάρποβ σοβαρό πρόβλημα χρόνου. Καθώς ήταν τόσο υψηλό το διακύβευμα, ο Κάρποβ ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικός, ξοδεύοντας πολύτιμα λεπτά για να ελέγξει και πάλι κινήσεις που κανονικά θα έκανε γρήγορα. Καθώς προχωρούσε η παρτίδα ο Κάρποβ κατάφερε να αλλάξει τα μισά κομμάτια (σ.σ. οι αλλαγές βολεύουν τον παίχτη που θέλει ισοπαλία, καθώς όσο λιγότερα κομμάτια, τόσο λιγότερες ελπίδες για τον επιτιθέμενο να φτιάξει ισχυρή επίθεση) αλλά βρισκόταν ακόμα κάτω από άβολη πίεση. Όταν διέκρινα μια ευκαιρία να ξεκινήσω επίθεση, μετέφερα τον ίππο μου στο κεντρικό τετράγωνο ε5, προσφέροντας ένα πιόνι. Ο Κάρποβ τσίμπησε το δόλωμα και άρπαξε το πιόνι. Τώρα ήταν αναγκασμένος να παίζει πολύ γρήγορα, καθώς ο χρόνος τον πίεζε αφόρητα. Άλλαξα πύργους, μένοντας τώρα με βασίλισσα, ίππο και αξιωματικό ενάντια στη βασίλισσα του και δύο ίππους. Είχε ένα επιπλέον πιόνι, αλλά είχα διακρίνει μια δυνατότητα επιθετικών ελιγμών που θα με έφερναν σε πολύ δυνατή θέση. Τα κομμάτια του κινδύνευαν από έλλειψη συντονισμού και ο βασιλιάς του ήταν ευάλωτος. Εάν μπορούσα να διεισδύσω στη θέση του με τη βασίλισσα μου, θα κατόρθωνα να εκμεταλλευτώ και τους δύο αυτούς παράγοντες ταυτοχρόνως. Το ζήτημα ήταν πού να μετακινήσω την βασίλισσα μου στην 33η κίνηση. Καθώς ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου, ανασκίρτησα από ένα απαλό χτύπημα στον ώμο. Ο Ολλανδός διαιτητής έγειρε μπροστά και μου είπε: «Κύριε Κασπάροβ, οφείλετε να καταγράφετε τις κινήσεις». Ήμουν τόσο βυθισμένος στο παιχνίδι ώστε είχα ξεχάσει να σημειώσω τις δύο τελευταίες μου κινήσεις στο παρτιδόφυλλο, όπως απαιτούν οι κανονισμοί. Φυσικά, ο διαιτητής είχε δίκιο να μου υπενθυμίσει τις υποχρεώσεις μου, αλλά τι στιγμή βρήκε κι αυτός να είναι αυστηρός! Έπαιξα τη βασίλισσα μου στο λάθος τετράγωνο. Μου διέφυγε μια λεπτομέρεια και δεν μπόρεσα να δω ότι μια διαφορετική κίνηση με την ίδια ωστόσο ιδέα, θα ήταν πιο ισχυρή. Η κίνηση μου έδινε στον Κάρποβ μια ευκαιρία να αμυνθεί έξυπνα και ξαφνικά μπορούσε με μία μονάχα κίνηση να εξασφαλίσει την ισοπαλία και να ανακτήσει τον τίτλο του.
Αλλά η βιαστική απάντηση του, ήταν επίσης δεύτερης διαλογής. Η αμοιβαία ανταλλαγή λαθών δεν έμελλε να αποκαλυφθεί παρά μονάχα πολύ μετά την παρτίδα. Η καλύτερη ευκαιρία του Κάρποβ να αμυνθεί είχε παρέλθει και οι δυνάμεις μου περικύκλωσαν τον μαύρο βασιλιά. Χρειάστηκαν αρκετές κινήσεις ακόμη, αυξάνοντας σταθερά την ένταση, μέχρι να αρχίσω να αισθάνομαι ότι η νίκη ήταν εξασφαλισμένη! Ο Κάρποβ εγκατέλειψε!
Οι επευφημίες που ακολούθησαν ήταν, το δίχως άλλο, οι πιο δυνατές και παρατεταμένες που έλαβα ποτέ έξω από την πατρίδα μου. Το θέατρο σείστηκε!

Κατέβηκα από τη σκηνή της Σεβίλλης και πήδηξα στην αγκαλιά ενός από τα μέλη του επιτελείου μου, φωνάζοντας: «Τρία χρόνια! Έχω τρία χρόνια!». Δυστυχώς ο χρόνος δεν σταματά σε αυτές τις στιγμές, όσο κι αν θα το ευχόμασταν. Εκείνα τα τρία χρόνια πέρασαν πιο γρήγορα από όσο θα μπορούσα να είχα φανταστεί?»

Ο Γκάρι Κασπάροβ, κατάφερε μετά από μια τιτάνια μάχη, να κερδίσει την τελευταία παρτίδα του τελικού της Σεβίλλης και να διατηρήσει τον τίτλο του. Δείτε το τέλος της παρτίδας στο βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=sW6lRpAcN-w

(συνεχίζω σε 2ο ποστ)

#264

(συνέχεια από το προηγούμενο ποστ)

Σε όλες αυτές τις μεγάλες μάχες με τον Κάρποβ, παρότι το σκορ ήταν εξαιρετικά ισορροπημένο, ο Γκάρι είχε κατορθώσει να πάρει τις πιο κρίσιμες παρτίδες. Είχε αποκτήσει την ψυχολογική σταθερότητα του Κάρποβ, την οποία ζήλευε όταν ήταν μικρός, σε μεγαλύτερο βαθμό από τον ίδιο τον Κάρποβ.
Αυτή η κραυγή του Γκάρι για τα 3 χρόνια «Έχω τρία χρόνια!» δείχνει το βαθμό της πίεσης που είχε ασκηθεί πάνω και στους δύο παίχτες από το 1984 που βρέθηκαν σ? αυτόν τον λαβύρινθο των τελικών, όπου ζούσαν και έπαιζαν πραγματικά στα όρια τους. Δείχνει όμως και κάτι άλλο: Πόσο ψυχοφθόρο είναι το αγωνιστικό σκάκι, ειδικά σε αυτό το κορυφαίο επίπεδο. Αργότερα θα πει ο ίδιος ο Κασπάροβ και το εξής: «Το αγωνιστικό σκάκι σε αυτό το επίπεδο, χάνει την χαρά του παιχνιδιού και μετατρέπεται σε ψυχικό βασανιστήριο». Πράγματι είναι πολύ λίγοι οι παίχτες κορυφής που μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι απολάμβαναν το παιχνίδι. Θα τολμήσω να πω τον Ταλ, τον Σπάσκι, τον Λάρσεν. Ίσως τον Λάσκερ από τους παλαιότερους. Σίγουρα τον Καπαμπλάνκα. Πιθανόν και ο Κορτσνόι, καθώς συνεχίζει με την ίδια όρεξη ακόμα, στα 80 του χρόνια! Τον Μίγκελ Νάιντορφ. Σίγουρα τον μεγάλο Τζον Ναν. Ο Ναν δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να «αλωθεί» από το παιχνίδι. Ο Μάγκνους Κάρλσεν, ερωτηθείς πρόσφατα σε μια συνέντευξη για το ποιο είναι το iq του απάντησε ότι δεν το έψαξε ποτέ και ούτε τον ενδιαφέρει. Είπε επίσης ότι θεωρεί απαραίτητο έναν βαθμό ευφυΐας για να είναι κανείς κορυφαίος στο σκάκι, αλλά όχι και υπερβολικής ευφυΐας, καθότι όπως πρόσθεσε, αυτή ήταν κατά τη γνώμη του η αιτία που ο Τζον Ναν δεν έγινε ποτέ παγκόσμιος πρωταθλητής. Ο μεγάλος Άγγλος ήταν ήδη φοιτητής των μαθηματικών στα 15 του χρόνια. Στα 20 έκανε μεταπτυχιακά. Παράλληλα ήταν ένας από τους κορυφαίους γκρανμετρ του καιρού του. Ο Κάρλσεν λοιπόν πιστεύει πως η μεγάλη ευφυΐα του ήταν αυτή που τον προστάτευσε ταυτόχρονα από το να «αλωθεί» η ζωή του τελείως από το παιχνίδι, αλλά και αυτή που τον εμπόδισε να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής, διότι για να γίνεις κάτι τέτοιο πρέπει να αφοσιωθείς αποκλειστικά στο σκάκι. Όπως είπε χαρακτηριστικά «Το μυαλό του Τζον Ναν το απασχολούσαν συνεχώς και άλλα πράγματα και άλλες αναζητήσεις». Δεν ξέρω κατά πόσο έχει δίκιο, αλλά είναι μια ενδιαφέρουσα άποψη. Όπως είπε και κάποιος (δεν θυμάμαι τώρα ποιος) κάποτε: «Να παίζει κανείς καλό σκάκι, είναι ίσως δείγμα καλλιεργημένου ανθρώπου. Να παίζει όμως κορυφαίο σκάκι, είναι δείγμα μιας χαμένης ζωής». Δεν συμφωνώ, τουλάχιστον απόλυτα. Δεν θεωρώ χαμένες τις ζωές όλων των κορυφαίων παιχτών. Ακολούθησαν το ταλέντο τους και ναι, εργάστηκαν σκληρά, όπως ίσως θα εργάζονταν αν ασχολούνταν με κάτι άλλο. Αλλά αυτή η ρήση, είναι μια καλή παρηγοριά για όλους εμάς τους ?μαζέτες!
Ας επιστρέψουμε όμως στον Κασπάροβ. Πράγματι, τα τρία χρόνια πέρασαν γρήγορα. Αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Μαντέψτε ποιος κέρδισε τα ματς των διεκδικητών και ήρθε να καθίσει απέναντι από τον Γκάρι το 1990. Ναι, σωστά μαντέψατε. Ο Ανατόλι Κάρποβ!
Αυτοί οι δύο, δεν επρόκειτο ίσως ποτέ, να ξεφύγουν ο ένας από τον άλλο. Θα ήταν ο 5ος σερί τελικός για το παγκόσμιο πρωτάθλημα, ανάμεσα τους! Περιττό να πω ότι δεν έχει ξαναγίνει ποτέ, ίσως όχι μόνο στο σκάκι. Όσο κι αν δεν άντεχαν πια να βλέπουν ο ένας τον άλλον, θα έπρεπε να το υποστούν ξανά. Δέθηκαν τόσο πολύ οι ζωές τους, που είναι αδύνατον να αναφερθείς στον έναν, χωρίς να κάνεις αναφορά στον άλλον. Το πήραν απόφαση και οι ίδιοι κάποια στιγμή και είπαν να συμβιβαστούν ο ένας με την παρουσία του άλλου. Έτσι, στις φετινές εκλογές της ΦΙΝΤΕ, κατέβηκαν μαζί.
Το 1990 όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τους πήρε μια συνέντευξη το Σπίγγελ, εννοείται όχι μαζί, αλλά μια ερώτηση ήταν κοινή: «Έστω στο μοναδικό διαθέσιμο εστιατόριο μιας πόλης, η μόνη κενή θέση είναι σε ένα τραπέζι που κάθεται (ο Κάρποβ για τον Κασπάροβ και αντίστροφα). Τι θα κάνατε;»
«Σε καμία περίπτωση» ήταν η απάντηση του Κασπάροβ.
«Θα μπορούσα να μείνω νηστικός για μέρες!» ήταν αυτή του Κάρποβ.
Ο τελικός του 1990, έγινε σε δύο πόλεις. Οι πρώτες 12 παρτίδες στην Νέα Υόρκη και οι 12 τελευταίες στην Λυών. Βρετανικό ήταν και πάλι το όπλο που έκρινε την μονομαχία. Μόνο που αυτή τη φορά, φορούσε κιλτ και έπαιζε γκάιντα.

COLOR=“red”[/COLOR]

#265

Ντάξει…υποκλίνομαι μόνο και που κάθεσαι και τα γράφεις, για να μην πω το πόσο ενδιαφέροντα μπορεί να είναι…

#266

Πραγματικα συγχαρητηρια αδερφε για τον κοπο σου… Μεσα σε μια μερα τα διαβασα ΟΛΑ!! 8O Ηταν Αδυνατον να σταματησω πριν τα τελειωσω…
Θα χαρω πολυ να παιξουμε καποια στιγμη σκακι μαζι… Και οποιος αλλος ενδιαφερεται να μου πει…

#267

Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε ένα rocking τουρνουά σκακιού στο χαλαρό…

#268

Σίγουρα θα μπορούσαμε να το διοργανώσουμε. Απλά (όσον αφορά εμένα τουλάχιστον) θα πρέπει να είναι διαδικτυακό, διότι σε πραγματική σκακιέρα θα μου είναι πολύ δύσκολο να …φτάνω τα κομμάτια από την Κρήτη! :lol:

@mandrake: Με κάθε κίνηση, είσαι πιο κοντά στη νίκη

#269

Καλή ιδέα για το διαδικτυακό σκάκι… αν και άλλη φάση το “ζωντανό”. Για να οργανωθούμε.
jm_rotten συνέχισε τα αφιερώματα που ξεκίνησες, φοβερός!

#270

Το δικτυακο πιστευω πως ειναι μονοδρομος… Γιατι αν ειναι δυσκολο να φτανεις τα κομματια απο την Κρητη τι να πω κ εγω που θα πρεπει να τα φτανω απο την Μπρατισλαβα… #-o
Σκεφτεστε πως μπορουμε να παιξουμε ομως??

#271

Υπαρχει αυτο το site: http://www.chesscube.com/ που μπορει καποιος να παιξει με φιλους η με αλλους users

#272

έφαγα μόνιμο μπαν από κει
ένα μαλακισμένο ενώ του δωσα πίσω ηλίθια κίνηση που του τρωγα στεγνά βασίλισσα δε μου δωσε πίσω ηλίθια κίνηση που μου τρωγε στεγνά πύργο
το τι ακολούθησε το μαντεύετε :stuck_out_tongue:

#273

#-o :lol:
Για αυτο το λογο δε δινω ποτε πισω κινησεις :stuck_out_tongue:

#274

Πιστευω πως το chesscube ειναι μια πολυ καλη λυση… Αν συμφωνητε ολοι να μη χανουμε χρονο…
Πως σε λενε φιλε we rock για να σε αναζητησω εκει??

#275

Επίσης έχει και στο zoo.gr επιλογή για σκάκι (ανάμεσα σε άλλα παιχνίδια).

#276

Mου χουν βάλει banning reason: (sex, drugs, adult) τα αρχίδια. Ποτέ δε θα ξεμπαναριστώ :stuck_out_tongue:
Θα τους γράψω letter of complaint, τσάμπα τα μαθαίναμε 10 χρόνια; :stuck_out_tongue:

#277

Πιστεύω το καλύτερο (ή ένα από τα καλύτερα) που υπάρχουν. Πολύ καλό περιβάλλον, αποθήκευση των παρτίδων σου, ώστε να μπορείς να τις δεις μετά και διαθέσιμη ανάλυση για τις παιγμένες παρτίδες σου, αν είσαι premium user.
Εννοείται ότι έχω κάνει register και παίζω συχνά εκεί.

Έχεις απόλυτο δίκιο, φίλε We Rock.
Ακριβώς αυτό. Καταρχήν είναι σαφής οι κανόνες του παιχνιδιού. Κίνηση που θα παιχθεί δεν παίρνεται πίσω. Πιστεύω δεν έπρεπε να υπάρχει καν αυτή η επιλογή. Στους πρίμιουμ γιούζερς παρέχεται η δυνατότητα να την απενεργοποιήσουν.

Επίσης αναφέρθηκε και το ελληνικό zoo, αλλά προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος που είναι δομημένο εκεί το παιχνίδι.

#278

Στο ιντερνετ υπάρχει και ο παράγοντας πληκτρολόγιο. Άπειρες φορές έχω κάνει μισκλικ. Ειδικά αν παίζεις σε λαπτοπ χωρίς ποντίκι. Καλά κάνει και υπάρχει το takeback αρκεί να χρησιμοποιείται όποτε πρέπει

#279

[SIZE=“5”][CENTER][COLOR=“Red”]ΓΚΑΡΙ ΚΙΜΟΒΙΤΣ ΚΑΣΠΑΡΟΒ
(ΜΕΡΟΣ Ζ’)[/COLOR][/CENTER][/SIZE]

[SIZE=“4”][CENTER][COLOR=“DarkSlateBlue”]ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΚΑΙ ΛΥΩΝ[/COLOR][/CENTER][/SIZE]

Πριν τον τελικό του 1990, ο Γκάρι Κασπάροβ παρακολουθούσε με αγωνία τα ματς των υποψηφίων. Είναι αλήθεια ότι θα ήθελε να έχει απέναντι του κάποιον άλλον αυτή τη φορά. Δεν νομίζω ότι ήταν θέμα φόβου. Ναι, το ήξερε και ο ίδιος ότι ο Κάρποβ παρέμενε ο ισχυρότερος παίχτης που θα μπορούσε να έχει για αντίπαλο, περισσότερο όμως πιστεύω ότι ίσχυε αυτό που είπε και ο ίδιος: «Είχα απαυδήσει πια να βλέπω τον Κάρποβ μπροστά μου».
Ο Ανατόλι όμως κέρδισε με άνεση όλα τα ματς των διεκδικητών. Μόνο ο Γιουσούποβ τον προβλημάτισε κάπως. Αρχικά επικράτησε με 3,5 ? 1,5 του Χάρτασον. Ακολούθησε η νίκη με 4,5 ? 3,5 επί του Γιουσούποβ και στον τελικό των υποψηφίων, η άνετη νίκη με 6,5 ? 2,5 επί του Τίμμαν. Ο 5Ος σερί τελικός ανάμεσα στους δύο «Κ» ορίσθηκε να γίνει κατά το ήμιση στην Νέα Υόρκη και οι τελευταίες 12 παρτίδες στην Λυών. Στην Νέα Υόρκη, οι 10 παρτίδες έληξαν ισόπαλες και από μία κέρδισε ο κάθε αντίπαλος. Την 2η κέρδισε ο Κασπάροβ (μια κλειστή Ισπανική (Ρουί Λόπεζ)) και την 7η του ματς ο Κάρποβ (μια ινδική του βασιλιά).
Το αξιοσημείωτο από την Νέα Υόρκη, ήταν η επιλογή του Κάρποβ ως μαύρος στο 1.ε4. Να αναφέρω καταρχήν ότι σε όλες τις παρτίδες που ήταν λευκός ο Κάρποβ, επέλεξε το 1.δ4 και σε όλες απάντησε ο Κασπάροβ με Ινδική του βασιλιά, εκτός από μία όπου επέλεξε την άμυνα Γκρίνφελντ. Αντίθετα σε όλες όσες ήταν λευκός ο Κασπάροβ, επέλεξε το 1.ε4. Σε όλες παίχθηκε Ρουί Λόπεζ (Ισπανική), εκτός από μία, η οποία οδηγήθηκε στους δρόμους της Ρωσικής παρτίδας (άμυνα Πετρόφ). Το αξιοσημείωτο είναι, ότι ο Κάρποβ επέτρεψε την Ισπανική (κάτι που εξακολούθησε να κάνει και στην Λυών). Θυμίζω ότι στον προηγούμενο τελικό, στα ελάχιστα 1.ε4 που έπαιξε ο Κασπάροβ (διότι έπαιξε κυρίως 1.γ4, επιλέγοντας την αγγλική ως κύριο όπλο εκείνου του ματς), ο Κάρποβ απάντησε 1?γ6, επιλέγοντας την άμυνα Κάρο Κανν και μην επιτρέποντας την Ισπανική στον Κασπάροβ. Αντίθετα τώρα, επέλεγε συνεχώς την συμμετρική απάντηση (1?ε5), με αποτέλεσμα να επιτρέπει στον Κασπάροβ την Ρουί Λοπέζ. Και προς τι όλο αυτό το σχόλιο; Μα, γιατί πιστεύω ότι ήταν ξεκάθαρο λάθος. Θα θυμάστε που ανέφερα τα λόγια του Αντοριάν σε προηγούμενο μέρος του αφιερώματος, ότι δηλαδή είναι μαζοχισμός (όπως ακριβώς είπε ο Ούγγρος) να παίζεις την άμυνα Τάρας εναντίον του Κάρποβ. Το ίδιο θα έλεγα τώρα, αντιστρόφως. Είναι μαζοχισμός να επιτρέπεις την Ισπανική στον Κασπάροβ, διότι ουσιαστικά του επιτρέπεις τις περιπλοκές. Δεν ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους, στο τιμ του Κάρποβ. Προφανώς αυτοί ήξεραν καλύτερα. Θεωρώ πάντως, ότι αν ο Τόλια είχε επιμείνει στην Καρο Κανν, θα έφευγε από την Νέα Υόρκη προηγούμενος με 1-0. Εν πάση περιπτώση, ότι έγινε έγινε. Οι δύο μονομάχοι, μάζεψαν τις βαλίτσες τους και αποχαιρέτησαν την Νέα Υόρκη. Πέταξαν για Λυών, κουβαλώντας μαζί τους από τις ΗΠΑ μια νίκη και μια ήττα ο καθένας. Η τελική μάχη θα δινόταν στην Γαλλία.
Η πρώτη Γαλλική μάχη έληξε ισόπαλη. Στην 2η όμως (14η συνολικά του ματς) ο Κάρποβ που ήταν μαύρος, βρέθηκε απέναντι σε μια πολύ μεγάλη έκπληξη. Μετά από τις κινήσεις 1.e4 e5, 2.Nf3 Nc6, θα περίμενε ασφαλώς το 3.Bb5 από τον Κασπάροβ, που χαρακτηρίζει την Ισπανική παρτίδα. Αντ? αυτού όμως, ο Γκάρι έπαιξε 3.d4. Στην σκακιέρα πάνω, ήταν πια η Σκωτική παρτίδα, ένα άνοιγμα που είχε να εμφανιστεί πάνω από 100 χρόνια σε παρτίδα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα! Ο Τόλια κατάλαβε αμέσως ότι για να παίξει κάτι τέτοιο ο αντίπαλος του, σίγουρα θα είχε ετοιμάσει κάτι καινούριο, σε άνοιγμα μάλιστα στο οποίο ο ίδιος δεν είχε προετοιμαστεί, καθώς δεν το περίμενε σε καμία περίπτωση. Πράγματι ο Κασπάροβ είχε ετοιμάσει ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης στην Σκωτική, εισάγοντας τις κινήσεις b3 και (κυρίως) g3, αναπτύσσοντας τους αξιωματικούς του σε διπλό φιανκέτο. Πίσω από έναν ισχυρό σχηματισμό πιονιών (πιονοδομή) στην πτέρυγα της βασίλισσας, τα λευκά κομμάτια αναπτύχθηκαν σε καίριες θέσεις. Στην αρχή ο Κάρποβ έπεσε θύμα του αιφνιδιασμού και αναπτύχθηκε σπασμωδικά, κλείνοντας τον λευκό αξιωματικό του σε μια διαγώνιο χωρίς μέλλον. Γρήγορα όμως, βρήκε τη σωστή γραμμή ανάπτυξης, στηριζόμενος κυρίως στο μεγάλο ροκέ που πραγματοποίησε. Ακολούθως προώθησε το h πιόνι μέχρι την 3η γραμμή, πιέζοντας την αμυντική διάταξη γύρω από τον βασιλιά του Κασπάροβ. Σε κάποια στιγμή η θέση είχε γυρίσει φανερά υπέρ του Κάρποβ. Ο Γκάρι ίδρωσε, βοηθούμενος και από την πίεση χρόνου, να κρατήσει την ισοπαλία.
Μετά τον τελικό, η Γαλλική τηλεόραση έκανε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Κάλεσε τους δύο μονομάχους (ξεχωριστά πάντα) να μιλήσουν για τις μεταξύ τους παρτίδες και να τις αναλύσουν. Ευτυχώς αυτά τα βίντεο έχουν ανέβει στο youtube, και τα έχουμε στην διάθεση μας. Στα δύο παρακάτω, οι δύο «Κ» αναλύουν την συγκεκριμένη παρτίδα, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά η Σκωτική στον τελικό. Δείτε τα (στο νο2 βίντεο, η ανάλυση της συγκεκριμένης παρτίδας αρχίζει από το 8:08 και συνεχίζεται στο βίντεο νο3):

http://www.youtube.com/watch?v=63-MS2M4rPY

http://www.youtube.com/watch?v=jrwBjFve1aI

Παρακάτω σας δίνω το λινκ το οποίο οδηγεί εκεί όπου είναι συγκεντρωμένα όλα τα βίντεο που αφορούν τον τελικό. Παρακολουθήστε τα από την αρχή (στο νο1 η ποιότητα είναι κακή μέχρι την μέση, μετά είναι οκ), έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Δεν έχουμε εξάλλου συχνά την ευκαιρία να βλέπουμε δύο παγκόσμιους πρωταθλητές να αναλύουν τις παρτίδες που έπαιξαν μεταξύ τους. Επίσης υπάρχουν πλάνα από τις παρτίδες την ώρα που παίζονταν και είναι χαρακτηριστικές οι αντιδράσεις των δύο παιχτών που αποτυπώνουν και τα συναισθήματα τους. Σε μερικά πλάνα, φαίνονται η σύζυγος και η μητέρα του Κασπάροβ που παρακολουθούν τις παρτίδες, ενώ υπάρχουν και δηλώσεις της κυρίας Κασπάροβ, μετά το πέρας της παρτίδας για την οποία μιλήσαμε πιο πάνω, όπου είναι εμφανώς ανακουφισμένη που ο Γκάρι γλίτωσε από του «χάρου τα δόντια».

http://www.youtube.com/results?search_query=kasparov+karpov+lyon&aq=1

Στην επόμενη ο Κάρποβ ήταν λευκός. Ο Κασπάροβ χρησιμοποίησε την άμυνα Γκρίνφελντ, αλλά ο Κάρποβ με πολύ ενεργητικό παιχνίδι και νέες ιδέες, «έβγαλε» κερδισμένη θέση. Την κρίσιμη στιγμή, όταν μια απλή προώθηση πιονιού θα μπορούσε να τελειώσει την παρτίδα, ο Κάρποβ έχασε τον δρόμο του. Αντί να σπρώξει το πιόνι, προσπάθησε με μια ποζισιονέλ κίνηση του πύργου να διατηρήσει απλώς το πλεονέκτημα του και να το αυξήσει σιγά σιγά. Ήταν όμως από τις θέσεις που δεν σήκωναν αναβολές. Ο Κασπάροβ βρήκε τον λίγο χρόνο που χρειάζονταν να σώσει την ισοπαλία. Για 2η συνεχόμενη φορά, αγχωμένος και πιεσμένος, γλίτωνε την τελευταία στιγμή. (στα βίντεο νο3 και νο4 η ανάλυση της παρτίδας από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές).
Στην 16η του ματς, ο Κασπάροβ εμφάνισε και πάλι τον «Σκοτσέζο» στην σκακιέρα, ελπίζοντας με τις βελτιώσεις που είχε κάνει ότι όχι μόνο δεν θα κινδύνευε αυτή τη φορά, αλλά θα έπαιρνε και την νίκη. Ήταν η μεγαλύτερη παρτίδα του ματς και μια από τις μεγαλύτερες που έχουν παιχθεί σε τελικό. Διήρκεσε 102 κινήσεις και 3 ημέρες!
Ο Κάρποβ αυτή τη φορά περίμενε την εμφάνιση της Σκωτικής παρτίδας και είχε ετοιμάσει μια καινοτομία για την περίσταση. Μόνο που η συγκεκριμένη καινοτομία, δεν είχε αναλυθεί καλά στην προετοιμασία. Ο ίδιος ο Ανατόλι την χαρακτήρισε ως «καταστροφή προερχόμενη από την προετοιμασία στο σπίτι» (η δήλωση του είναι από το βίντεο νο 4, ενώ η ανάλυση της παρτίδας συνεχίζεται στο βίντεο νο 5). Ο Γκάρι Κασπάροβ δήλωσε ότι ο Κάρποβ εμπιστεύονταν τυφλά τους αναλυτές του. Έτσι άφησε σε αυτούς να ελέγξουν την καινοτομία και δεν μπήκε στον κόπο να αναλύσει μόνος του. Έφτασε λοιπόν στην παρτίδα, νομίζοντας ότι έχει ένα φονικό όπλο, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ένα άδειο πιστόλι. Αντίθετα, ο ίδιος, όπως δήλωσε, έλεγχε όλη την δουλειά των αναλυτών του κάθε φορά. Όπως χαρακτηριστικά είπε, το λάθος και πάλι μπορεί να γίνει, αλλά θα έχω εγώ την ευθύνη γι? αυτό.
Πιστεύω απόλυτα τον ισχυρισμό του Κασπάροβ. Ο Κάρποβ ήταν πια σαραντάρης. Είχε «φάει» τέτοια ματς με το κουτάλι. Ίσως βαριόνταν ή το θεωρούσε χαμένο κόπο να επανεξετάζει τις αναλύσεις του της ομάδας του. Τους είχε άλλωστε εμπιστοσύνη. Δεν είχαν δείξει άσχημα δείγματα στο παρελθόν. Αντίθετα ο Γκάρι ήταν πιο νέος. Είχε ακόμη την φλόγα και ίσως ήταν και στοιχείο του χαρακτήρα του να μην εμπιστεύεται κανέναν και να ελέγχει τα πράγματα και μόνος του.
Βέβαια, το λάθος στην ανάλυση, όπου εκτιμήθηκε ως πλεονεκτική μια θέση που στην πραγματικότητα ήταν ?πλεονεκτική για τον αντίπαλο, δεν έχασε την παρτίδα αμέσως. Ο Κάρποβ αντιλήφθηκε γρήγορα ότι η ιδέα δεν δούλευε και έπαιξε πολύ μαχητικά σε μια δυσμενή θέση. Η παρτίδα φαινόταν να μην έχει τελειωμό και έτσι φθάσαμε στην διακοπή της. Ίσχυε ακόμη τότε, μιας και δεν είχαν μπει τα σκακιστικά προγράμματα στο παιχνίδι, ο κανονισμός ότι μετά από κάποιο χρόνο η παρτίδα διακόπτονταν και συνεχιζόταν από το ίδιο σημείο την άλλη μέρα. Ο παίχτης που ήταν να παίξει τελευταίος πριν την διακοπή, έγραφε την κίνηση του σε ένα φάκελο, τον οποίο παρέδιδε στον διαιτητή και ο οποίος σφραγιζόταν. Την επόμενη, ο διαιτητής ενώπιον των δύο παιχτών, άνοιγε τον φάκελο και έπαιζε την κίνηση. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Κασπάροβ αυτός που έπαιξε την λεγόμενη «κρυφή κίνηση». Στην αρχή του 5ου βίντεο φαίνεται ο διαιτητής που ανοίγει το φάκελο και παρουσιάζει την κίνηση στον Κάρποβ. Όπως καταλαβαίνετε τα επιτελεία δούλευαν όλη τη νύχτα. Όμως το φινάλε, αν και πλεονεκτικό για τα λευκά, ήταν πολύ δύσκολο. Ούτε ο Κασπάροβ μπορούσε να βρει τον δρόμο για την νίκη, ούτε ο Κάρποβ μια καθαρή ισοπαλία. Έτσι φθάσαμε και σε δεύτερη διακοπή! Η παρτίδα θα συνεχίζονταν για 3η μέρα! Ξανά οι δύο ομάδες ανέλυαν όλη νύχτα. Την 3η μέρα αυτής της μαραθώνιας παρτίδας (που με αυτό το όνομα έμεινε στην σκακιστική ιστορία) το τιμ του Γκάρι βρήκε την νικηφόρο συνέχεια. Στην 102η κίνηση, ο Κάρποβ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Ήταν αρκετά πικραμένος. Είχε κάνει λάθος προετοιμασία, πράγμα που βάρυνε συνολικά την ομάδα του, ενώ μετά τη 2η διακοπή η ομάδα του Κασπάροβ κατάφερε να αναλύσει καλύτερα. Στο βίντεο εκφράζει την πικρία του για τον κανονισμό της διακοπής. Λέει ότι θα πρέπει να καταργηθεί, κι ας διαρκεί πολύ μια σκακιστική αναμέτρηση. Τουλάχιστον θα ξέρουμε (όπως είπε χαρακτηριστικά) ότι κέρδισε ο καλύτερος πάνω στην σκακιέρα, κι όχι αυτός που έχει καλύτερους βοηθούς. Σε λίγα χρόνια η επιθυμία του Κάρποβ έγινε πραγματικότητα εκ των πραγμάτων. Τα σκακιστικά προγράμματα βελτιώθηκαν τόσο, που φυσικά δεν έχει κανένα νόημα να διακοπεί μια παρτίδα και να συνεχιστεί την επόμενη.
Όπως και να χει, αυτό στοίχησε έναν βαθμό στον Κάρποβ και έβαλε τον Κασπάροβ μπροστά στην κούρσα για τον τίτλο. Κατάφερε και πάλι, εμφανίζοντας ένα άνοιγμα από το πουθενά ?και παρότι την πρώτη φορά που το έκανε κόντεψε να χάσει ? να πάρει κεφάλι χάρις σ? αυτό ακριβώς το άνοιγμα, έπειτα από βελτίωση του παιχνιδιού του. Και μην ξεχνάμε ότι το ισόπαλο σκορ ευνοούσε τον Γκάρι.
Πριν αρχίσει ο τελικός, ο Ανατόλι Κάρποβ έκανε μια πρόταση προς αλλαγή του κανονισμού που όριζε πως ο κάτοχος του τίτλου τον διατηρεί με ισόπαλο αποτέλεσμα. Επειδή όπως είπε τα ματς μεταξύ τους είχαν πολύ μικρές διαφορές ή και μηδενικές όπως ο τελικός στην Σεβίλλη, καλό θα ήταν σε περίπτωση ισοπαλίας να παιχθούν παρτίδες μπαράζ. Ο Κασπάροβ όμως δεν ήταν επ ουδενί διατεθειμένος να χάσει το πλεονέκτημα που του έδινε ο κανονισμός (όχι μόνον σ? αυτόν, αλλά και σε όλους τους προηγούμενους παγκόσμιους πρωταθλητές). Έτσι έκανε μια δήλωση, στην οποία εκτός από την άρνηση του για αλλαγή του κανονισμού, υπενθύμιζε στον Κάρποβ την θέση του: «Ο κύριος Κάρποβ είναι ο διεκδικητής. Θα πρέπει λοιπόν να κερδίσει το ματς για να πάρει τον τίτλο». Ο κανονισμός δεν άλλαξε. Το ισόπαλο σκορ ευνοούσε τον Κασπάροβ. Στον φετινό τελικό στην Σόφια, ο Ανάντ αντίθετα δέχθηκε ότι είναι άδικο να έχει ο πρωταθλητής δύο αποτελέσματα υπέρ του (την νίκη και την ισοπαλία). Έτσι αν ο τελικός του με τον Τοπάλοβ έληγε ισόπαλος, θα ακολουθούσαν παρτίδες μπαράζ μειωμένου χρόνου.

Στην αμέσως επόμενη παρτίδα, ο Κάρποβ επέλεξε όπως πάντα 1.d4 και ο παγκόσμιος πρωταθλητής απάντησε με την άμυνα Γκρίνφελντ. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι η καινοτομία απαντήθηκε με καινοτομία. Ο Κασπάροβ ήταν αυτός που εμφάνισε μια νέα ιδέα στο παιχνίδι. Όμως ο Κάρποβ είχε ετοιμάσει κάτι πολύ δυνατό. Με την μεταφορά του ίππου του στο g5, απέκτησε πλεονέκτημα το οποίο δεν έχασε σε καμιά στιγμή της παρτίδας. Ακολούθως, με το γνωστό «καρποφικό» στυλ, έσφιγγε την μέγγενη όλο και πιο πολύ πάνω στον παγκόσμιο πρωταθλητή. Κατάφερε να προωθήσει το d πιόνι του μέχρι την 7η γραμμή, υποστηριζόμενο από έναν πύργο που είχε εισβάλει στην περιοχή του Κασπάροβ. Η εγκατάλειψη ήταν η μόνη δυνατότητα που έμενε πια στον Γκάρι. Ο Κάρποβ είχε νικήσει, έπειτα από εξαιρετικό παιχνίδι και είχε ισοφαρίσει το σκορ ξανά. Η παρτίδα αναλύεται στα βίντεο νο 5 (προς το τέλος) και νο 6.
Σε κάποιο σημείο ο Κασπάροβ σχολιάζει (αναφερόμενος στο d πιόνι του Κάρποβ που κατέβαινε σαν οδοστρωτήρας προς την μεταμόρφωση του σε βασίλισσα): «Αν φοβάσαι το d πιόνι, τότε μην παίζεις άμυνα Γκρίνφελντ». Πράγματι, στην Γκρίνφελντ το λευκό d πιόνι είναι ένα μόνιμο πρόβλημα για τα μαύρα, το οποίο πολλές φορές μπορεί να γίνει άλυτο. Αυτό ακριβώς συνέβη εδώ, καθώς ο Κάρποβ κατάφερε να «κλειδώσει» στρατηγικά τον Κασπάροβ. Τα λευκά κομμάτια ήταν σε ιδανικές θέσεις, υποστηρίζοντας την πορεία του πιονιού. Μια εξαιρετική παρτίδα.
Την άλλη μέρα ο Κασπάροβ ήταν λευκός. Προτίμησε να επιστρέψει στην Ισπανική. Η Σκωτική είχε κάνει την δουλειά της. Δεν χρειαζόταν άλλο ρίσκο. Ο Τόλια όμως ήταν φαίνεται προετοιμασμένος για όλα. Είχε έτοιμη καινοτομία και για την Ισπανική. Την παρουσίασε στην σκακιέρα. Ο Κασπάροβ ήταν (και φαίνεται και στα βίντεο της παρτίδας τα οποία είναι τα 6 και 7) πολύ προβληματισμένος. Βάδιζε σε άγνωστο έδαφος. Η συνέπεια αυτού του πράγματος φάνηκε και στα δύο ρολόγια. Ο Γκάρι είχε σπαταλήσει κάποια στιγμή μία και παραπάνω ώρα επιπλέον απ΄ τον αντίπαλο του. Δεν άργησε όμως να γίνει φανερό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την καινοτομία του «Τόλια». Όπως παραστατικά αναφέρει ο Κασπάροβ στο βίντεο της ανάλυσης, κάτι άρχισε να «βρωμάει» και στον ίδιο τον Κάρποβ. Ο Γκάρι με μια εξαιρετικά απλή κίνηση, τοποθέτησε την βασίλισσα του στο c4 και κατήργησε μεμιάς την ιδέα των μαύρων. Κι όμως, στο τιμ του Κάρποβ, είχε ξεφύγει αυτή η απλή και καθοριστική «λεπτομέρεια». Ο ίδιος ο Ανατόλι χαρακτήρισε την κατάσταση ως την «δεύτερη καταστροφή που υπέστη από την προετοιμασία στο σπίτι». Δήλωσε πώς η ομάδα του Κασπάροβ παρουσίαζε σαφώς καλύτερα αποτελέσματα στην προετοιμασία, ενώ επειδή ήταν και για χρόνια σταθερή, δούλευε καλύτερα σαν τιμ. Ο Κάρποβ αν και πάλεψε, ήταν αδύνατο να κρατήσει αυτή τη θέση. Έτσι ο Κασπάροβ μπήκε και πάλι μπροστά στο σκορ με 3-2. Τα πράγματα γίνονταν πλέον όλο και δυσκολότερα για τον διεκδικητή.
Στην συνέχεια του τελικού, ο Κάρποβ είχε τα λευκά. Ο Κασπάροβ πρόταξε την Ινδική άμυνα του βασιλιά ενάντια στο 1.δ4. Ο Κάρποβ δεν κατάφερε να βγάλει κάποιο πλεονέκτημα από το άνοιγμα. Αντίθετα στην συνέχεια έπαιξε ορισμένες ανακρίβειες, με αποτέλεσμα η θέση του Κασπάροβ να γίνει πολύ καλή και να υπόσχεται ακόμη και καλές πιθανότητες νίκης. Όμως ο Γκάρι πρότεινε ισοπαλία, και ο Τόλια την έκανε δεκτή. Εξηγεί στο βίντεο 8 ότι του αρκούσε πια η ισοπαλία με τα μαύρα και δεν είχε ετοιμαστεί ψυχολογικά για να διεκδικήσει την νίκη. Παραδέχεται βέβαια ότι διέπραξε ένα «σκακιστικό έγκλημα» που δεν κυνήγησε την νίκη, αλλά νομίζω πως ήταν αρκετά ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Ήταν ήδη μπροστά ένα βαθμό. Ουσιαστικά δηλαδή δύο, καθώς είχε και το ισόπαλο σκορ με το μέρος του. Κράτησε δυνάμεις λοιπόν για την επόμενη μάχη που θα είχε ο ίδιος τα λευκά.

Την επόμενη μέρα, ο Γκάρι έπαιξε και πάλι 1.ε4. Τοποθετώντας τον αξιωματικό του στο β5 στην 3η κίνηση, η ισπανική ήταν και πάλι στη σκακιέρα. Η παρτίδα αυτή έμελλε να είναι μια από τις διασημότερες που έπαιξαν μεταξύ τους οι δύο «αιώνιοι». Ο Κάρποβ πια έπρεπε να ρισκάρει, καθώς ζητούσε 2 νίκες παραπάνω, στις 5 παρτίδες που απέμεναν. Και το έκανε. Αυτό όμως έδωσε το δικαίωμα στον Κασπάροβ να φτιάξει μια ισχυρή επίθεση, εναντίον του μαύρου βασιλιά που δεν ήταν σε ασφαλή θέση. Μετά από ένα λάθος του Κάρποβ, η επίθεση του Κασπάροβ ήταν τόσο συντριπτική, που θα μπορούσε να νικήσει με 10 διαφορετικούς τρόπους. Τους περιγράφει απολαυστικά στο βίντεο 9 και 10 (η παρτίδα ξεκινά απ΄τη μέση του βίντεο 8 ). Κανένα άλλο να μην δείτε, δείτε αυτά τα τρία βίντεο. Απολαυστικά. Τελικά το «θανατηφόρο» κτύπημα, δόθηκε με μια εντυπωσιακή θυσία βασίλισσας.
Ο Γκάρι ήταν 2 βαθμούς μπροστά (ουσιαστικά 3). Τα πάντα είχαν κριθεί. Το μόνο που κατάφερε ο Κάρποβ ήταν να πάρει μια νίκη και να χάσει τελικά με το μικρότερο δυνατό σκορ. 12,5 ? 11,5.
Ο Κασπάροβ ήταν ξανά παγκόσμιος πρωταθλητής και αναγνωρισμένος πλέον απ? όλους ως ο κορυφαίος σκακιστής στον κόσμο. (Θα σας παρακαλέσω για άλλη μια φορά να δείτε τα βίντεο. Απολαυστικά και διδακτικά, ενώ περιγράφουν πολύ καλύτερα τι έγινε στην Λυών, απ? ότι μπορώ εγώ σ? αυτό το ποστ).

Εκτός όλων των άλλων, ο Κασπάροβ θα είχε και πάλι τρία χρόνια. Έπαιξε βέβαια σε αρκετά τουρνουά, αλλά όσο οι διεκδικητές μάχονταν, αυτός μπορούσε απλά να περιμένει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έλαβε και ένα ευπρόσδεκτο δώρο από τον Νάιτζελ Σορτ. Ο Άγγλος γκρανμετρ, απέκλεισε τον Κάρποβ στον ημιτελικό των διεκδικητών!! (4 νίκες ο Σορτ, 2 ο Κάρποβ, 4 ισοπαλίες). Κέρδισε και τον Τίμμαν και θα ήταν αυτός που θα διεκδικούσε από τον Κασπάροβ το στέμμα.
Μετά από 5 και κάτι χρόνια συνεχούς μάχης, 5 τελικούς και 144 παρτίδες (21 νίκες για τον Γκάρι, 19 για τον Τόλια και όλες οι άλλες ισόπαλες) οι δρόμοι των δύο «Κ» θα χώριζαν.
Τα πράγματα όμως καμιά φορά ανατρέπονται εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Παρότι το ζευγάρι του τελικού για το 1993 ήταν το Κασπάροβ ? Σορτ, ποιος λέτε ότι έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής της FIDE, την ίδια χρονιά;; Ο Ανατόλι Κάρποβ!!!
Αλλά γι? αυτήν την αλλόκοτη ιστορία, θα μιλήσουμε στο επόμενο μέρος του αφιερώματος

COLOR=“red”[/COLOR]

#280

Μ’αρέσει που το ξεκίνησες για 3-4 μέρη και κοντεύεις να εκδώσεις τόμο…
Μαζί σου είμαστε…