Και οι τρεις παρτίδες είναι καταπληκτικές, ωστόσο θα ήθελα να σταθώ στην τελευταία, η οποία μου δίνει αφορμή να μιλήσω για μερικά πράγματα που θέλω. Πρώτα πρώτα για το τουρνουά στο οποίο παίχθηκε, το κλασικό (και πανίσχυρο) τουρνουά του Λονδίνου. Έπειτα για τον παίχτη με τα μαύρα, ο οποίος είναι βάση αξιολόγησης (βαθμό ELO) ο ισχυρότερος σκακιστής στον κόσμο (παγκόσμιος πρωταθλητής είναι βέβαια ο Ανάντ, αλλά ο Μάγκνους έχει υψηλότερο βαθμό αξιολόγησης ακόμα και από τον παγκόσμιο πρωταθλητή) και τέλος για την ίδια την παρτίδα, αλλά και κάποιες άλλες από το συγκεκριμένο τουρνουά, καθώς και για την διαδικασία ανάδειξης του επόμενου παγκόσμιου πρωταθλητή, από την οποία αποχώρησε οικιοθελώς ο περί ου ο λόγος Νο1 σκακιστής.
Ας προσπαθήσω να τα βάλω λίγο σε τάξη και να τα πιάσουμε ένα ένα.
Πρώτα πρώτα το London Chess Classic 2010.
Δεν χρειάζεται φυσικά να πω πολλά λόγια για την ιστορία ενός από τα ισχυρότερα και κλασικότερα σκακιστικά τουρνουά. Θα μιλήσω όμως λίγο για την φετινή διοργάνωση η οποία μάλλον δεν έχει προηγούμενο και δείχνει το δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσουν όλα τα ισχυρά τουλάχιστον σκακιστικά τουρνουά εφεξής.
Ως διαδικτυακός θεατής, όχι απλά το ευχαριστήθηκα, το απόλαυσα!
Ο ιστότοπος ήταν παραπάνω από πλήρης. Τα πάντα για το τουρνουά, καθημερινά reports κτλ. Η πραγματική διαφορά έγινε όμως στο live streaming. Θα μου πείτε ότι όλα τα μεγάλα τουρνουά διαθέτουν πλέον κάτι τέτοιο. (Παρεμπιπτόντως και το πρόσφατο πρωτάθλημα Ελλάδας διέθετε live streaming και ήταν γενικά μια εξαιρετική διοργάνωση. Το κέρδισε για 9η φορά στην καριέρα του ο GM Βασίλης Κοτρωνιάς, ο οποίος αμέσως μετά ανέλαβε προπονητής της εθνικής ομάδας). Ναι, αλλά εδώ έγιναν πράγματα και θαύματα! Πρώτα πρώτα, δεν ήταν μια βουβή οθόνη, όπου απλά βλέπεις τους σκακιστές να παίζουν και να σκέφτονται. Δύο GMs ή ΙΜs σε κάθε γύρο (o King, o Trent, o Gordon, o Ward και άλλοι) σχολίαζαν ζωντανά τις παρτίδες! Μόλις παρουσιαζόταν κρίσιμη θέση σε παρτίδα, επικεντρώνονταν εκεί και προσπαθούσαν να προβλέψουν τι θα γίνει και να αναλύσουν τις βαριάντες που προέκυπταν πριν παίξουν οι παίχτες, στον χρόνο στον οποίο σκέπτονταν. Αυτό όχι μόνο ήταν απολαυστικό από σκακιστική άποψη, αλλά γέμιζε και όλο τον κενό χρόνο. Σε άλλα τουρνουά έχεις μια βουβή οθόνη, όπου βλέπεις απλά τους παίχτες. Εδώ είχαμε ζωντανή περιγραφή και σκακιέρα ανάλυσης! Και όχι μόνο αυτό. Υπήρχαν και guest καλεσμένοι οι οποίοι συμμετείχαν στον σχολιασμό. Πχ ο Κασπάροβ και ο Κορτσνόι. Και το καλύτερο: Μόλις τελείωνε ένα τραπέζι, οι δύο παίχτες δεν έφευγαν, αλλά πήγαιναν στο χώρο σχολιασμού, όπου σχολίαζαν και ανέλυαν όχι μόνο την δική τους παρτίδα, αλλά και τις υπόλοιπες που παίζονταν ακόμα. Ο Σορτ, για να φέρω ένα παράδειγμα, ήταν απλά εκπληκτικός, ειδικά μετά την παρτίδα του με τον Ανάντ, όπου «έφαγε» ματ πάνω στην σκακιέρα, παίζοντας τα όλα για όλα. Με το εξαιρετικό του χιούμορ, έδειξε να μην τον πειράζει καθόλου. Μας είπε με τον τρόπο του: «Έλα αδερφέ, ένα παιχνίδι είναι μονάχα!». Επίσης απολαυστικός όταν μίλησε για το Γκαμπί του Βασιλιά, ένα άνοιγμα που δεν παίζεται πια, αλλά ο ίδιος επιμένει να το χρησιμοποιεί. Αφηγήθηκε ένα περιστατικό, όπου σε κάποιο τουρνουά τον πλησίασε ο Αλεξάντερ Γκρίστσουκ και τον ρώτησε: «Αλήθεια, πιστεύεις ότι μπορώ να παίξω γκαμπί του βασιλιά;» «Και βέβαια» απάντησε ο Σορτ, για να λάβει την αποστομωτική απάντηση «Και για πες μου, πώς ισοφαρίζουν τα λευκά μετά από 2?exf4?».
Και δεν ήταν μόνον αυτά. Παρουσιάσεις βιβλίων και άλλα διάφορα, όχι απλά γέμιζαν όλο τον χρόνο αναμονής μέχρι να παιχθεί κάποια κίνηση, αλλά δεν σε άφηναν στην κυριολεξία να φύγεις ένα λεπτό από την οθόνη.
Πράγματι αξίζουν συγχαρητήρια στους διοργανωτές, οι οποίοι εκτός των άλλων ανέβασαν το πήχη και για τα υπόλοιπα τουρνουά.
Τα βίντεο από το live streaming έχουν διατηρηθεί στην σελίδα και μπορείτε να τα δείτε όποτε θέλετε. Δίνω ενδεικτικά ένα λινκ, εκεί είναι και τα υπόλοιπα:
http://www.livestream.com/LondonChessClassic/video?clipId=pla_2e061d89-0044-417a-9c5b-9c0e4d9db6dc&utm_source=lslibrary&utm_medium=ui-thumb
Και από σκάκι; Τι έγινε από σκάκι, αφού αυτό βασικά μας ενδιαφέρει;
Λοιπόν έγινε του «κακού χαμού»! Μαχητικές και πανέμορφες παρτίδες, όπως αυτήν που πόσταρε παραπάνω ο magikozari. Ίσως κάπου είναι φυσικό, όταν σε ένα τουρνουά βρίσκονται οι Ανάντ, Κράμνικ, Κάρλσεν, αλλά και παίχτες όπως ο Μακ Σέην ο οποίος παράτησε την καριέρα του (νομίζω χρηματοοικονομικά) για να αφοσιωθεί στο σκάκι και έχει κάνει τεράστια άλματα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Σορτ, ο Νακαμούρα κ.ά. να παιχθεί θεαματικό σκάκι. Αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι δεδομένο, ούτε συμβαίνει πάντα. Όταν φοβάται ο «Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη», έχουμε συχνά πυκνά ισοπαλίες χωρίς ρίσκο. Τι έγινε και ανατράπηκε αυτό στο Λονδίνο; Πολύ απλά μια «κλοπή» από το ποδόσφαιρο! Άλλαξαν το σύστημα βαθμολόγησης, από 1 βαθμό η νίκη, 0,5 η ισοπαλία και 0 η ήττα, σε 3-1-0. Έτσι αν κάποιος προτιμούσε την ασφάλεια μιας ισοπαλίας, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι αν ο ανταγωνιστής του κέρδιζε, θα έπαιρνε 2 ολόκληρους βαθμούς επιπλέον. Αυτό τους έκανε όλους να πηγαίνουν για την νίκη. Δεν θα μπορούσε κανείς να κρατηθεί σε απόσταση βολής από την κορυφή με τακτική ισοπαλιών. Και φυσικά έκανε το τουρνουά πάρα πολύ θεαματικό και μαχητικό. Ελπίζω να υιοθετηθεί σε μόνιμη βάση.
Το τουρνουά το κατέκτησε τελικά ο Μάγκνους Κάρσλεν, παρότι είχε διακυμάνσεις στην απόδοση του και παρότι ο Μακ Σέην τον κέρδισε με εκπληκτικό τρόπο στην παρτίδα που παρατίθεται στο προηγούμενο ποστ από το δικό μου. Επίσης τον κέρδισε και ο Ανάντ.
Ας σταθώ λίγο σ? αυτήν την παρτίδα. Πέρα από το εκπληκτικό παιχνίδι του Μακ Σεην, για το οποίο είναι αναμφίβολα άξιος συγχαρητηρίων, ο Κάρλσεν είναι αυτός που στρώνει το έδαφος για να μεγαλουργήσει ο αντίπαλος του.
Πήγε λοιπόν ο Μάγκνους και έπαιξε πάλι το ακροβατικό του: Ίππος στο h6.
Ναι, ίππος στο h6, απέναντι όχι σε όποιον κι όποιον, αλλά σε πολύ ισχυρό αντίπαλο. Πριν από όλα όμως ας ξεκαθαρίσω κάτι, το οποίο αφορά όχι μόνο την συγκεκριμένη παρτίδα, αλλά οποιαδήποτε κρίση έχω γράψει στο παρόν θρεντ. Όποιος έχει διαβάσει τα ποστ μου, αντιλαμβάνεται ότι τρέφω απεριόριστο σεβασμό, αλλά και αγάπη για όλους τους μεγάλους παίχτες, γιατί ομορφαίνουν το παιχνίδι που αγαπώ. Αν και έχω δηλώσει τις προτιμήσεις μου προς κάποιους, όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού τους, είναι φανερό ότι δεν έδειξα εμπάθεια εναντίον κανενός, αντιθέτως προσπάθησα να παρουσιάσω τα πράγματα όπως τα βλέπω και όσο γίνεται κοντύτερα στην αλήθεια. Έχω επίσης ξεκαθαρίσει πολλάκις ότι είμαι αδύναμος σκακιστής και ότι έχω σπείρει άπειρα χωράφια με «πατάτες» στις παρτίδες μου, τόσα που αν ήμουν πατατοπαραγωγός θα είχα λύσει τα οικονομικά μου θέματα εδώ και χρόνια. Επίσης σκάκι σαν του Μάγκνους δεν παίζω ούτε στα πιο προχωρημένα σκακιστικά μου όνειρα.
Όμως ξέρω τρία δράμια σκάκι (όχι παραπάνω) και όπως όλοι οι μαζέτες αυτού του μάταιου κόσμου, είμαι και γω καλύτερος στην ανάλυση, απ? ότι όταν παίζω μια παρτίδα. Πέρα από όλα αυτά όμως, θεωρώ ότι όποιος αγαπά το παιχνίδι δικαιούται να εκφράσει άποψη στα περί αυτού θέματα. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι είμαι ή παριστάνω τον ισχυρότερο του Μάγκνους παίκτη. Αν εξάλλου έπρεπε τον Μάγκνους να τον κρίνει μόνον κάποιος ισχυρότερος του, τότε αυτός ο παίχτης ? εν ενεργεία τουλάχιστον ? δεν υπάρχει. Είναι βάση αξιολόγησης ο ισχυρότερος παίχτης στον κόσμο. Θα έπρεπε ίσως να αναστήσουμε τον Ταλ για να μας πει κάποια γνώμη. Οι υπόλοιποι να μην μιλάμε.
Θα έχετε ίσως παραξενευτεί - και με το δίκιο σας ? γιατί τα γράφω όλα αυτά.
Δυστυχώς με αφορμή την παρτίδα Κράμνικ ? Κάρσλεν από το ίδιο τουρνουά, η οποία έκρινε τελικά και τον νικητή του London Chess Classic 2010, ξέσπασε ιντερνετικός πόλεμος εναντίον ενός εξαιρετικού κατ? εμέ αναλυτή ? προπονητή (και σαφώς ειδικότερου από εμένα), με αφορμή ένα άρθρο που έγραψε για την εν λόγω παρτίδα.
Στην συγκεκριμένη αναμέτρηση ο Κράμνικ έβγαλε κερδισμένη θέση. Πάνω στην απελπισία του, ο φοβερός Μάγκνους συλλαμβάνει μια παγίδα σωτηρίας. Ο Κράμνικ πέφτει στην παγίδα και βρίσκεται ξαφνικά σε ένα φινάλε που ενώ έχει κομμάτι παραπάνω δεν μπορεί να το κερδίσει. Ο νεαρός Νορβηγός «φυλακίζει» τον βασιλιά του Κράμνικ στο κελί 33 και αρχίζει τις ζεϊμπεκιές. Dead draw! Με αυτόν τον απίστευτο τρόπο που θα δείτε όσοι θέλετε στο λινκ που δίνω παρακάτω, ο Μάγκνους πήρε την ισοπαλία και το τουρνουά από εντελώς χαμένη θέση. Αμέσως η παρτίδα άρχισε να συζητιέται παντού και ο Κάρσλεν να παίρνει τα συγχαρητήρια που εδικαιούτω. Ο ΙΜ Ηλίας Κουρκουνάκης, έγραψε την επόμενη ένα άρθρο, όπου προσπαθούσε να εξηγήσει τις αιτίες που οδήγησαν τον Κράμνικ στο λάθος. Επικεντρώθηκε κυρίως στο ότι ? κατά την γνώμη του ? όταν ο Κράμνικ αποφάσισε να κάνει τις αλλαγές για τις οποίες έστρωσε το έδαφος ο Κάρλσεν, δεν χρησιμοποίησε την συγκριτική σκέψη, αλλά αυτόματα εκτέλεσε τον κανόνα «οι αλλαγές ευνοούν την πλευρά που υπερέχει», ο οποίος όπως και κανένας σχεδόν στο σκάκι δεν ισχύει πάντα. Αν αφιέρωνε λίγο χρόνο παραπάνω και χρησιμοποιούσε την συγκριτική σκέψη, δεν θα έκανε το λάθος, καταλήγει εν ολίγης ο Κουρκουνάκης. Η έκπληξη του Κράμνικ θα πρέπει να ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσε ότι στο φινάλε που προέκυψε, ο ολόκληρος αξιωματικός που είχε παραπάνω, δεν μπορούσε να φέρει τη νίκη. Το άρθρο δημοσιεύτηκε σε ελληνικά και ξένα σκακιστικά sites και αμέσως ξέσπασε από αρκετούς ένας πόλεμος εναντίον του κ. Κουρκουνάκη. «Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει τον Κράμνικ;» , «πόσο elo έχει για να κρίνει έναν παίχτη της κλάσης του 2800;» και λοιπά θλιβερά παρόμοια. Δηλαδή θα πρέπει να μην μιλάμε όσοι δεν είμαστε 2800; Θα σταματήσουμε και την ανάλυση και την συζήτηση πάνω στο παιχνίδι που αγαπάμε;
Ο καθείς οφείλει να πει την γνώμη του, ακόμα και για τις κινήσεις των κορυφαίων. Η γνώμη αυτή θα κριθεί επίσης, αλλά ως προς το αν είναι σωστή ή όχι και όχι επειδή την εξέφρασε ένας παίχτης που είναι 1500 ή 2000 ή 2500 ή 2800.
Τα ξεκαθαρίζω όλα αυτά, διότι εγώ είμαι εκατοντάδες βαθμούς elo κάτω από τον κ. Κουρκουνάκη και χιλιάδες από τον Μάγκνους. Άρα με βάση αυτήν την πανηλίθια λογική, δεν πρέπει να ξαναμιλήσω όχι μόνο για σκάκι, αλλά ακόμα και όταν βλέπω άλογο, δεν πρέπει να λέω «να έναν ίππο», αλλά «να το σήμα της Φεράρι».
Απλά αγαπώ το παιχνίδι και θα λέω την μαζετογνώμη μου. Οπότε ας προχωρήσω. Εδώ το λινκ για την παρτίδα Κράμνικ ? Κάρλσεν:
http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1602565
Και επιστρέφω στην παρτίδα Μακ Σέην ? Κάρλσεν. Ο Μάγκνους συχνά πυκνά τελευταία κάνει τέτοια ακροβατικά. Απέναντι όμως σε πολύ ισχυρούς αντιπάλους, όταν η φοράδα πάει στο h6, αυτά συμβαίνουν. Κάθεσαι μετά και απολαμβάνεις το σόλο του Μακ Σέην. Για μένα η παρτίδα κρίνεται στην κίνηση 6?Nh6, η οποία δεν δείχνει άγνοια κινδύνου, αλλά αλαζονεία. Ίσως θεωρεί ο Κάρλσεν ότι είναι τόσο ισχυρός ώστε μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε παίζοντας οτιδήποτε. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Ακολούθως ο Μακ Σεήν βλέποντας τον «βουκεφάλα» στο h6, μυρίστηκε το ψητό και ακόνισε απλά τα μαχαίρια του. Εκπληκτική παρτίδα από τον Λουκ, πραγματικά. Ειδικά 2-3 κινήσεις είναι εκτός από σωστές, πάρα πολύ δύσκολες, πανέμορφες και δηλώνουν την ευφυΐα και την φαντασία του.
Αν θέλετε δείτε όλες τις παρτίδες του τουρνουά. Είναι όλες όμορφες.
Πάμε τώρα στο θέμα των προκριματικών του παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Ο Μάγκνους Κάρσλεν, το πρώτο φαβορί, απέσυρε την συμμετοχή του, δηλώνοντας ότι δεν συμφωνεί με τον τρόπο διεξαγωγής και τις συνεχείς αλλαγές που κάνει η FIDE, θεωρώντας ότι με όλα αυτά απαξιώνεται ο τίτλος.
Και γω μαζί του είμαι. Με την διαφορά ότι θα τον ήθελα εκεί, μαχητικό και δυνατό. Να πάρει τον τίτλο και μετά από θέση ισχύος να παλέψει για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα. Είναι 20 ετών. Αν δεν έχει φλόγα τώρα να παλέψει, πότε θα έχει;
Ας σταματήσω να μιλάω όμως εγώ ο μαζέτας και ας δώσω τον λόγο στον Κασπάροβ να μιλήσει επί του θέματος. Αυτός έφτασε 2851 elo όσο έπαιζε. Νούμερο που δεν το έχει πιάσει κανένας άλλος ακόμα. Οπότε φαντάζομαι ότι ο Γκάρι μπορεί να μιλάει ελεύθερα.
Έδωσε λοιπόν μια συνέντευξη σε μια Γερμανική εφημερίδα.
Ο εκ των συγγραφέων του skakistiko.blogspot.com «μέτοικος στην Νίσυρο» , έκανε μια περιληπτική μετάφραση του σημείου που αναφέρεται στον Μάγκνους, οπότε «αντιγράφω» από το skakistiko.blogspot.com:
Mετοικος στην Νισυρο είπε…
Μεγαλη και ενδιαφερουσα συνεντευξη του Κασπαροβ στην Γερμανικη
Frankfurter Allgemeine Zeitung
73C34D9EB3AA/Doc~E7A89D13CDA0F4D17AAED8F3
EDBB510F9~ATpl~Ecommon~Scontent.html
Μεταφραζω (διασκευαζω χαριν συντομιας) απο το αρχικο κομματι που αναφερεται στον Carlsen:
"H αποφαση του να μην αγωνιστει στα ματς των διεκδικητων ηταν λαθος. Στην ηλικια του, και στο επιπεδο του, θα ‘πρεπε να μαχεται. Εχει δικιο στην κριτικη του για την FIDE, o κυκλος του Παγκ. Πρωταθληματος ειναι χαοτικος, κι εγω δεν συμφωνω στα συνεχομενα ματς χωρις αναπαυλα, μπαινουν στη μεση ψυχολογικοι παραγοντες και η φυσικη κατασταση, και, σ’ ενα βαθμο, ο παραγων τυχη. Ο Magnus, ακομα κι ετσι θα ηταν το φαβορι, και πιστευω πως η κριτικη του στον τροπο διεξαγωγης ηταν απλως μια δικαιολογια, πιστευω πως δεν ηθελε να αντιμετωπισει εναν τοσο σοβαρο ανταγωνισμο.
Δεν συμμετειχα καθολου στην αποφαση του, η συνεργασια μας τελειωσε την ανοιξη. Δεν μετανοιωνω καθολου που τον ανελαβα, οι παρτιδες που παιξαμε και οι αναλυσεις που καναμε, ηταν απολαυστικες. Στην εκτιμηση οποιασδηποτε θεσης μονο ο Καρποβ θα μπορουσε να συγκριθει μαζι του,τον βοηθησα εκει που υστερουσε: προετοιμασια στ’ ανοιγματα, συστηματοποιηση της δουλειας, θεσεις με οξυ παιχνιδι…
Δεν ενοιωσα εκπληξη οταν εμαθα την αποφαση του ν’ αποχωρησει απο τα ματς των διεκδικητων. Ακομα και στο Μαρακες (Κasparov και Carlsen συναντηθηκαν εκει για μια βδομαδα στην αρχη του χρονου) οταν του μιλουσα για την ελλειψη εμπειριας του, απεφευγε το θεμα. Δεν εχει αγωνιστει ποτε, κουβαλωντας το βαρος του να ειναι φαβορι. Τον συμβουλεψα να κανει καποιο προπονητικο ματς μ’ εναν κορυφαιο σκακιστη που δεν θα ηταν αναμεσα στους διεκδικητες.
Εκανε 7 ηττες τους τελευταιους 3 μηνες γιατι δεν δουλευει αρκετα. Πρεπει να δουλευεις συνεχεια, για να κρατας την φορμα σου. Ο τροπος που εχασε απο τον Αnand στο Λονδινο ηταν τρομερος ενω επρεπε να χασει και απο τον Kramnik. Παρ’ ολα αυτα κερδισε το τουρνουα, ειναι εμφανες πως μπορει να παιξει και καλυτερα. Πανω στην σκακιερα ειναι απιστευτος. Αν δουλεψει περισσοτερο θα κυριαρχησει.
Δεν πιστευω πως θα ξαναδουλεψω μαζι του, ειναι ανεξαρτητος, αλλα ακομη ωριμαζει.Πρεπει να σκεφτει το μελλον του, ως τωρα ολα του ηταν ευκολα, αλλα ο ανταγωνισμος καραδοκει. Πριν ενα χρονο κυριαρχουσε αλλα οχι και τωρα. Αν συνεχιζε την πολυ δουλεια θα μπορουσε να ειχε σπασει το ρεκορ μου (2851 Elo), πραγμα που θα προκαλουσε μεγαλη θετικη ανταποκριση απο τα media, τοσο γι αυτον οσο και για το Σκακι.
Ενας παικτης με το ταλεντο του, με τον φυσικο του τροπο να αλληλεπιδρα με τα media που τον λατρευουν, ο πρωτος μετα τον Fischer που φτανει στην κορυφη και εκπροσωπει την Δυση, θα μπορουσε να ειναι πολυ χρησιμος στο Σκακι. Θα πρεπει ωστοσο να αποδεικνυει συνεχως την υπεροχη του και ο Carlsen δεν το κανει τελευταια. Δεν φτανει να εισαι συνεχως στα πρωτοσελιδα και να τραβας την προσοχη ανθρωπων που διαφορετικα δεν θα νοιαζονταν για το παιχνιδι. Πρεπει και ν’ αγωνιζεσαι οταν εισαι στα 20. Ο Magnus εχει φοβερο ταλεντο, και, κατα καποιο τροπο, θα πρεπει να το προσφερει στον σκακιστικο κοσμο. Το να ξεπερνας τις αποτυχιες, και ν’ αντιμετωπιζεις ισχυρες προκλησεις φτιαχνει χαρακτηρα, αν τις αποφευγεις καποια στιγμη θα το πληρωσεις. Για τις θυσιες που θα πρεπει να κανει οσον αφορα την προσωπικη του ζωη, εχει μεγαλα οικονομικα ανταλλαγματα…"
9/1/11
ΥΓ. Στα προβληματάκια σε παραπάνω ποστ δεν απαντάει κανείς;
Ειδικά σε αυτό με τους ίππους, περιμένω την απάντηση του Mandrake. Ασφαλώς θα γνωρίζει πόσους τέτοιους μπορεί να τοποθετήσει σε μια σκακιέρα χωρίς να απειλούνται μεταξύ τους.
Λοιπόν, απαντήστε τίποτα να δούμε…
[/CENTER]
[/CENTER] Ο Καπαμπλάνκα προσέφερε καινοτομίες στην στρατηγική θεωρία, εισάγοντας και αναλύοντας νέες έννοιες όπως οι «νησίδες πιονιών» και η «επίθεση μειονότητος». Με το παιχνίδι του δε, έφτασε την «καθαρότητα των ιδεών στο μέσο» στο απόγειο της (στοιχείο που υπήρχε και στον Ρουμπινστάιν) σε τέτοιο βαθμό που μετά από αυτόν, μόνο ?τολμώ να πω- στο παιχνίδι του Φίσερ και του Κάρποβ συναντάμε κάτι ανάλογο. (Κάποιος σκακιστής ? δεν θυμάμαι τώρα ποιος ? είχε πει για τον Φίσερ όταν ήταν ακόμα νεαρός πώς «Όταν τον βλέπω να παίζει στο μέσον, έχω την αίσθηση ότι αναστήθηκε ο Καπαμπλάνκα»). Ο Ρουμπινστάιν
[/CENTER]
είναι ακέραιο πολλαπλάσιο του 960 αφού 96042 = 40320) διαφορετικές θέσεις, αν δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. Βέβαια σε αυτόν τον αριθμό πολλές θέσεις είναι πρακτικά ίδιες αφού έχουμε δύο πύργους, δύο αξιωματικούς και δύο ίππους των οποίων τις θέσεις αν ανταλλάξουμε, δεν υπάρχει διαφορά.
