Ενώ ο μοναχός στο έτος 2112 που έχει καταργηθεί η μουσική και παίζει παπάδες στην κιθάρα ή ο εξωγήινος οπαδός του Άρη, ονόματι Ziggy Stardust δεν είναι αστείες ιστορίες! Να μην αναφέρω τον 7ο γιο του 7ου γιου.
Οι στίχοι του ΟΜ έχουν την καλτίλα των 80ς! Καταγράφουν τα ήθη, τα έθιμα και την αισθητική μιας ολόκληρης δεκαετίας! Αν θάβαμε το 1989 κάτι στο χρονοντούλαπο μας για να το ανοίξουμε μετά από 50 χρόνια, αυτό θα ήταν το OM1! Τέλος! Θα σε έλεγα άμπαλο, αλλά μιας κι είσαι βάζελος θα ήταν πλεονασμός!
Για το Scenes From A Memory δεν βλέπω να μιλάς όμως. :p:lol:
Ρε σεις το Powerslave είναι τιτανοτεράστιο, τι να λέμε τώρα (βασικά είναι ο μόνος δίσκος Maiden που αντέχω ν’ακούσω ολόκληρο χωρίς να προσπεράσω κομμάτι) ;p
[SIZE=“3”]ΟΧΙ ΡΕ ΣΥ, ΟΧΙ[/SIZE]… ΟΧΙ και αστειο το consept στο Seventh Son Of A Seventh Son… Ειναι το καλυτερο αλμπουμ ever για εμενα… Αν οχι το καλυτερο για ολους, σιγουρα μεσα στα καλυτερα αντικειμενικα. Αλλωστε δεν ειναι ακριβως μια ιστορια, ειναι πιο αφηρημενο το consept του και σε αφηνει να δεις πραγματα με την δικη σου οπτικη και ερμηνεια. Για το Operation Mindcrime συμφωνω, καταγραφει οντως την εποχη του.
edit: Το Powerslave ειναι υπερδισκαρα, απλα ειναι λιγο ανιση η αρχη και το τελος με την μεση του αλμπουμ, αλλα εχει κομματαρες μεσα, ιστορια…
Σε σχεση με ενα From mars to Sirius που μου αρεσαν 13/13,και ειναι απο τους αγαπημενους μου δισκους το master of puppets οχι δεν μου εκανε “τοση” εντυπωση οση περιμενα να μου κανει.
Sorry που διακόπτω την κουβέντα. Ε το κλασσικό το παλιό έχω ακούσει (είμαι και κάποιας ηλικίας) που όταν βγήκε έκαναν όλοι σαν τρελοί. Και όχι δεν είμαι του power ήχου, έχω κάνει πολλές προσπάθειες όμως! Βέβαια, καμιά φορα ακούω στραβομάριους λόγω παιδικού κολλήματος. Γαμώτο, δεν είμαι τρου ντουμστερ…
E, παράδειγμα είπα κι εγώ τους Who. Σαφώς και υπάρχουν κι άλλα. Απλά αυτό είναι υπερβολικά περιγραφικό, σε στυλ ροκ όπερας (με χαρακτήρες και διαλόγους δηλαδή) πράγμα που το κάνει ακόμα πιο κιτς ενώ αυτά που αναφέρεις έχουν ένα πολύ πιο χαλαρό concept. Εξάλλου η διαφορά του καλτ με το κιτς είναι πολύ λεπτή. Επίσης έχουν όλα έκπληκτική μουσική πράγμα που το Mindcrime δεν έχει (πλην εξαιρέσεων). Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι ο δίσκος που κλείνω τα αυτιά μου όταν παίζει, απλά είναι αυτό που λέει ο τίτλος του thread. Έχω ακούσει πολύ και μου φαίνεται αδιάφορος. Δεν ασχολούμε με συγκροτήματα που ούτως ή άλλως δε μου αρέσουν. Μιλάω για τους Queensryche που γενικά γουστάρω.
Συμφωνούμε σε κάτι πάντως. Ότι το O.M. είναι για θάψιμο…
ενω ακουγα τα περισσοτερα των Ραϊχ, για καποιο λογο μου την εδινε το “χαϊπ” του αλμπουμ!
(επισης ειχα σοβαροτερα πραγματα να κανω,οπως το να ακουω Θρας!:p)
ομως οταν το ακουσα τελικα,ΔΕΝ γινοταν να με αφησει αδιαφορο!
Δεν ειχε να κανει με ψηστηρι απο κολλητους…δεν μου ειπε κανεις τι να προσεξω κτλ.
Το ακουσα σε μια περιοδο που μαλλον ημουν ΟΚ για να το παρατηρησω…και απλα μου τα εσκασε!(και μιλαμε για ΠΟΛΥ αργοτερα,ε…)
Δεν ειχε να κανει με “κακη περιοδο” ,με μαλακισμενη ψυχολογια και κουραφεξαλα…
Δεν πιστευω οτι ειναι υπερτιμημενο,ουτε για την εποχη του,ουτε για τη θεματολογια του,ουτε για τις συνθεσεις και τις εκτελεσεις.Και αν μη τι αλλο, την εποχη του κονσεπτ και τις θεατρικοτητας, ο Τεϊτ πηρε προσωρινα και τα σκηπτρα σκηνικης παρουσιας απο τον Βρασιδα.
Τωρα,οκ,οπως τα διαβαζω τα σχολια, παιζουν πολλοι παραγοντες που μπορει να οδηγουν σε αρνητικη εντυπωση για ενα αλμπουμ.
Υπηρξαν αλλα και σιγουρα υπαρχουν πραγματα που θα ξανακουσω στο μελλον και μπορει να αλλαξει η γνωμη μου για αυτα.Δεν ξερω τι ακριβως ειναι αυτο που δημιουργει αυτους τους “κυκλους επαναπροσπαθειας” αλλα ξερω οτι συμβαινει και δεν εχω μετανιωσει για αρκετες επιλογες!
εδιτ…οχι ομως και οι Φλοϋντ!ειναι ΜΑΚΡΑΝ η μπαντα που εχω αποπειραθει αμετρητες φορες να “βουτηξω” στη μουσικη τους…και παντα ειναι πο τη ρηχη πλευρα της πισινας!:lol:
Όταν πεθάνουν από γηρατεία κι αυτοί, τότε θα σου αρέσει το ΟΜ1!
Δε θυμάμαι ποιος είπε τη φράση Scenes From A Memory, αλλά όποιος την είπε να πάει να κοιτάξει μήπως έχει προβλήματα στύσης γιατί ο δίσκος είναι καύλα! Κατά τα άλλα το 7th son of 7th son είναι δίσκος που δε μου αρέσει, αλλά δε τον έβαλα γιατί δεν ακούω Maiden γενικότερα. Οι στίχοι όμως είναι κι αυτοί γραφικοί.
Για αυτό κι όλας μόνο το Piper’s at the Gates Of Dawn είναι δίσκος από συγκρότημα που λατρεύω και μου κάνει δυσανάλογα λιγότερη εντύπωση από ότι στον περισσότερο κόσμο. Αν θα έπρεπε να βρω και 2ο δίσκο ορόσημο που δε με ενθουσιάζει, τότε αυτός θα ήταν The Velvet Underground & Nico
Το συγκεκριμένο θρεντ είναι όντως ένα μάθημα στο σεβασμό της υποκειμενικότητας…
εδιτ: Ο αποπάνου κατάφερε να έχει 5 στις 5 λάθος τοποθετήσεις αλλά δεν ξέρει απο μουσική και συγχωρείται ό,τι και να πει. Μόνο απο ελβετικά τυριά ξέρει πλέον.
