:lol::lol:
Πωπω, εισαι μεγαλος προβοκατορας ρε. :bleh:
Πρωτα θα τα λιωσω ολα προσεκτικα, ωστε να αποκτησω εμπεριστατωμενη γνωμη, και μετα θα μοιραστω τις εμπειριες μου με τους ατεχνους οπαδους των ‘‘One-Riff-Band’’. :p:D
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:
Και καλά κάνεις. Δικαίωμά σου είναι, ούτε χρειάζεται να συμφωνούμε. Για τελευταία φορά: Έχω ποστάρει στο " Το αλμπουμ-μεγαθήριο που άκουσα κ δν μ έκανε καθόλου εντύπωση". Ανγνωρίζω ότι το άλμπουμ είναι σημαντικό για τους χ, ψ λόγους, αναγνωρίζω ότι σε πολύ, ίσως στον περισσότερο κόσμο αρέσει, εμενα δε μου έκανε εντύπωση.
Yes sir!
Δεκτό το κωλοδάχτυλο.
Συγγνώμη που τόλμησα και παραξενεύτηκα με το γεγονός ότι θεωρείτε ότι το Mindcrime δεν έχει εκπληκτική μουσική, ενώ το Empire έχει ας πούμε (!!!). Και συγγνώμη που είμαι ένας απ’τους 5-6 που παραξενεύτηκε, αλλά τελικά μόνο εγώ δε σέβομαι την προσωπική σας γνώμη (!!!).
Από δω και πέρα θα σας σέβομαι και θα σας μιλάω στον πληθυντικό. Είσθε ελεύθερος όταν ξεχνιέμαι και χρησιμοποιώ ενικό, να βάζετε ένα κωλοδάχτυλο στο ποστ σας, για να μου το υπενθυμίζετε.
Ω! ΜΕΓΑΛΕ MANDRAKE! Έχει ακούσει 5 χρόνια περισσότερη μουσική από μένα! Δοξάστε τον! Και κάψτε τα Mindcrime cd σας!
…
Δε θα ασχοληθώ παραπάνω μαζί σου. Το ότι μόνο εσύ δε σέβεσαι τη γνώμη του άλλου φαίνεται από το τι έχει γράψει ο κάθένας. Και προφανώς υπάρχει λόγος που το είπα σε εσένα και όχι σε κάποιον άλλον, ούτε σε ξέρω από χθες, ούτε θα σε γνωρίσω στο μέλλον. Οι υπόλοιπες ειρωνίες δε με αφορούν και σου επιστρέφονται.
Έχετε γνωριστεί. 
Χουχουχου.
Λοιπόν να ποστάρω κι εγώ ον τόπικ:
Από Maiden δεν μου έκανε εντύπωση το Somewhere In Time. Όχι αυτή που περίμενα δηλαδή. Ενώ όλα του τα κομμάτια βρίσκονται σε ένα πολύ καλό επίπεδο, μόνο το Loneliness… θα χαρακτήριζα έπος. Και Maiden ακούω ακριβώς γι αυτό, επειδή έγραφαν ΕΠΗ με διαβολική συχνότητα. Όχι στο Somewhere όμως…, πιο έυκολα θα έβαζα ν’ ακούσω το Dance Of Death φερ’ ειπείν.
ΡΕ…ΠΟΙΟΙ ΓΚΡΙΜΣΟΝ ΓΚΛΟΡΥ!!!
στα διαλα…poofters!:lol:
on topic:
Born to run & born in the USA…απο τον “Boss”
ρε δεν πα’ναι οπου θελει γεννημενος?
κι εμεις καπου εχουμε γεννηθει αλλα δεν το καναμε θεμα!
αμερικανιλομπλιαχ!
Όχι στο Somewhere όμως…, πιο έυκολα θα έβαζα ν’ ακούσω το Dance Of Death φερ’ ειπείν.
:-s
8O8O8O :)
απιστευτα πραγματα… και γαμω τα θεματα… :p:p
Ντάξει, το ξέρουμε ότι η λίστα με τα 100 του Metal Hammer είναι ιερή, αλλά τι να κάνουμε, καμιά φορά πρέπει να υπάρχει και προσωπικό γούστο.
O.M έχει απο τις ωραιότερες μουσικές και στίχους δεν μπορεί να μην συγκίνησε.Το ξανα έβαλα να το ακούσω γιατί είχα καιρό και ήθελα να το θυμηθώ και μου έφερε πολλά συναισθήματα
και σε αυτό το σημείο να τονίσω πως το Harmony Corruption των Napalm Death μπορεί να θεωρείται το υπερ-κλάσικ τους μαζί με το Scum, αλλά η αλήθεια είναι ότι το ακούω ελάχιστα. Κυρίως λόγω του μουντού-μπετονιέρα-death metal ήχου του.
UTOPIA BANISHED PEEEEE!!!
Τωρα,γινεσαι λιγο ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΣ αλλα οκ…συνηθεια ειναι!
μμμμμμ… για μενα πηγαινε αυτο??? :-k:-k
Για μένα πήγαινε.
Καλή και χρυσή η λίστα με τα 100 του Hammer αλλά δεν μπορεί να κάνει ολοκληρωτικά κουμάντο στο γούστο μου, το οποίο λέει Somewhere In Time = least favourite 80’s Maiden.
Τόσο απλό.
παιδια , η μουσικη δεν τελειωνει στο μεταλ ε ? :-k
απλα επειδη βλεπω να σφαζεστε για μεταλ δισκους μονο…οκ ψυχραιμια γιατι το μεταλ ειναι μονο ενα (κ μαλλον οχι το σημαντικοτερο) παρακλαδι της συγχρονης μουσικης 
κ τωρα συνεχιστε τις λεκτικες μονομαχιες σας
για τελος ενα ποιηματακι για οσους τσακωνονται για το ΟΜ(Ο)
ΟΜΟ
ΟΜΟ
ΟΜΟ
ΠΑΡΤΗΝ ΠΟΥΤΣΑ ΜΟΥ Κ ΔΡΟΜΟ
Μιλαμε για συναρπαστικο thread. Στην αρχη καραφλιασα με εναν δυο που ανεφεραν το Into glory Ride (!!!).
Μετα με συνεπηρε η διαμαχη για το Operation Mindcrime.
Και υπαρχει κ ενα ανοιχτο θεμα με το μαστερ οβ παπετς. Για παμε
- Καλα για το Into Glory Ride, ειναι δισκος-οροσημο για το επικο μεταλ οποτε νομιζω εμπιπτει απλα στο αν γουσταρεις την συγκεκριμενη φαση. Αυτο που χρειαζεται επισημανση ειναι οτι ειναι πιο doom και αργοσυρτο απο αλλους δισκους και πιο παραξενο σε σημειο (Hatred) με ενα σχεδον sabbath feel που δεν ξανασυναντα κανεις. Στο μυαλο μου εχει μια “νοηματικη” ενοτητα με το Crystal logic, που βγηκε τον ιδιο χρονο και εχει και παρομοιο ηχο.
- Επιμενω για το μαστερ. Σορρυ αλλα το Escape και το Trapped Under Ice ειναι κομματαρες. Η β’ πλευρα του Master ειναι ανεμπνευστη και κουραστικη ενω το orion ειναι μια κενη ψευτοψυχεδελεια που δεν εχει τιποτα απο το επικο μεγαλοπνοο Call of Ktulu. Ακομα και η “χιτ” α’ πλευρα ομως ειναι μια κατωτερη βερσιον της α’ πλευρας του ride και δεν με συγκινει.
- Μονο ρηχο δεν θα ελεγα το Operation. Μεσα απο μια προσωπικη διαδρομη-προσχημα, γινεται μια καταδυση στον ψυχισμο του μεσου ατομου στη μεση καπιταλιστικη κοινωνια. Ο ερωτας, η εμπιστοσυνη, τα ονειρα, οι αυταπατες, ο φασισμος του κεφαλαιου, η βια σαν κινητηριος μοχλος της ιστοριας, η ταξικη παλη, ολα μπλεκονται με εναν σπανια εγκεφαλικο τροπο. Μονο β’ διαλογης δεν το λες το υλικο! Ουτε μουσικα ουτε στιχουργικα (!). Κρυφο διαμαντι το Breaking the silence, συμφωνω, με μια ευθραυστη ευαισθησια λιγο πριν την αποκηρυξη του ερωτα (της αγαπης?).
- Οχι και χαζο το 7th son! ρε παιδια! Ο πιο ωριμος δισκος Maiden. Ο Harris μονο στο X-Factor θα γραψει καλυτερους στιχους (βασικα οι καλυτεροι στιχοι maiden ειναι στα Remember tomorrow/Strange world).
Να προσθεσω σε μη-μεταλ ακουσματα… αδιαφορω πληρως για το disintegration παρολο που ειναι δουλεια αγαπημενου συγκροτηματος. Θεωρειται απο διαφορους …κιουραδες η καλυτερη δουλεια τους…κουνια που τους κουναγε. Βαρετο, μελο, κλισε, επιτηδευμενο, εμπορικο αναλωσιμο προϊον. Πραγματικη μαυρη ψυχεδελεια οι Cure επαιξαν το 1981 στο faith, αβιαστα και χωρις να γεμιζουν σταδια (με το ζορι γεμιζαν clubs τοτε)… Και πραγματικα πειραματικοι δισκοι ηταν το Pornography και το The Top…μετα το 1985 απλα ηταν αλλο συγκροτημα.
Τελειως overrated επισης το Ziggy Stardust, οι καλυτερες δουλειες του Bowie ηταν πριν και μετα (brian eno trilogy). Σιχτιρ.
Και το καλυτερο για το τελος. Οσες φορες και να το ακουσω, δεν με αγγιζει καθολου το Dark side of the moon. Γουσταρω το υλικο με Barrett, προτιμω το “κλισε” The Wall/Wish you were here, και λατρευω τους δυο τελευταιους δισκους χωρις waters: Momentary lapse of reason & Division bell. αλλα το dark side δεν με ταξιδευει ουτε στο φεγγαρι ουτε στον καναπε (ουτε νυστα δεν μου φερνει). Απλα δεν. 
Ντάξει εσύ φίλε είσαι περιπτωσάρα. Γουστάρεις λες κάργα Falling Into Infinity και απ’το Scenes σου αρέσει μόνο το Home.
Ρε είναι ΑΔΥΝΑΤΟ (μαθηματικά κιόλας) να γουστάρεις αυτά και να μην σ’αρέσει τουλάχιστον το μισό Scenes. Δηλαδή θυμάμαι σε κάτι άλλα τόπικς που έγραφες ότι στο Scenes χάσανε την ικανότητά τους να γράφουν “τραγούδια” και ότι εκεί αρχίσανε τον μουσικό αυνανισμό. Ρε είναι δυνατόν να μην σου σηκώνεται η τρίχα με το Strange Deja Vu, ή το Fatal Tragedy (βγάλ’τα τελευταία 2-3 λεπτά :p:lol:); Ή στο One Last Time; Ή στο Spirit Carries On; Finally Free; (αν γουστάρεις αυτά που λες βέβαια)
ΤΕΤΟΙΑ πράγματα είναι που δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι δυνατόν να μη σε συγκινεί έστω και λίγο το Through Her Eyes ξέρω’γω; Ακατανόητα πράγματα.
Α και πώς δεν αρέσει σε κάποιον το Mindcrime ενώ γενικά γουστάρει Ryche μου είναι επίσης μυστήριο. Ντάξει κι εγώ γουστάρω Rage For Order περισσότερο από Mindcrime, αλλά είπαμε, όχι και τόσο κάτω τούτο.
Για απλή συνεπαγωγή μιλάμε δηλαδή
Φίλε BtD,
στο 1 συμφωνώ απόλυτα (καλά και τι δισκάρα είναι και το crystal logic των manilla road ε;)
2. Για το μάστερ, όχι απλώς διαφωνούμε, αλλά μας χωρίζουν ωκεανοί. Ας μην αρχίσω, δεν θα βρούμε άκρη. Εσύ έχεις αποκρυσταλλώσει την άποψη σου και εγώ τη δική μου.
Στα 3 και 4 συμφωνώ 100%.
Τώρα, πιο πολύ με κίνησε να απαντήσω ακριβώς αυτό, στην άποψη σου για τους δίσκους των floyd, μια από τα ίδια. Το έγραψα και κάπου αλλού. Ενώ τους λατρεύω, το νταρκ δεν… όχι, δεν λέω ότι είναι κακός δίσκος, απλά δεν μπορώ να τον συγκρίνω με τους υπόλοιπους. Μου αρέσει που ανέφερες το A momentary lapse of reason. Υπέροχος δίσκος και αδικημένος γενικά, μέσα στην δισκογραφία των floyd
Κλειδώστε το παρακαλώ πολύ!!! Τρίζουν τα κόκκαλα του Cliff!!! Ω, θεοί!!!
Ντάξει ρε ηρέμησε και συ. Κουλ έχει την άποψή του ο άνθρωπος, κι εμένα μου φαίνεται ότι λέει μπαρούφες για το Master αλλά οκ άμα αρχίσω κι εγώ να μιλάω για το πόσο μ*&!*$!ίες μου φαίνονται το epic και το power ας πούμε θα γίνει (ακόμα περισσότερο) μπάχαλο το θρέντι.
Οι γνώμες είναι γνώμες, στην τελική και αυτές που αμφισβητούμε, στην πλάκα πρέπει να τις αμφισβητούμε γιατί να τις αλλάξουμε λίγο δύσκολο.
Πάντως τον crabsody δεν τον καταλαβαίνω, επαναλαμβάνω.